✨امواجی به رنگ آبی در سیاره سرخ! (۱) ✨اگرچه بهرام سیاره سرخ است، تصاویر با رنگ کاذب می توانند به ما کمک کنند تا در مورد آب و هوا و زمین شناسی آن بیشتر بیاموزیم؛ این تصویر انواع ویژگی های مربوط به باد را در سیاره سرخ در نزدیکی مرکز دهانه Gamboa نشان می دهد. تپه های ماسه ای بزرگتر، تاج های سینوسی و گنبدهای منفرد را تشکیل می دهند. در بالای تپه‌ها موج‌های کوچکی وجود دارد که فاصله آنها از یک تاج به تاج دیگر، فقط چند فوت است. اینها به مگا امواج بزرگتر با فاصله ۳۰ فوتی از هم که از تپه های شنی به بیرون تابش می کنند، ادغام می شوند. سازندهای بزرگتر و درخشان‌تر که تقریباً موازی هستند «برآمدگی‌های بادی عرضی» (Transverse Aeolian Ridges و یا TAR) نامیده می‌شوند. این TAR ها با ماسه بسیار درشت پوشیده شده اند. #ناسا_گالری اعتبار تصویر: NASA/JPL-Caltech/دانشگاه آریزونا 🌔 @nojoom_et

✨ نگاه هابل به ناحیه پر ستاره آسمان (۱) این تصویر مملو از ستاره‌ تلسکوپ فضایی هابل NASA/ESA، قلب خوشه کروی NGC 6638 در صورت فلکی کمان (قوس - Sagittarius) را نشان می‌دهد. ⭐رصد پراکنده ستارگان، چگالی ستارگان را در قلب خوشه های کروی، که گروه های ثابت و محکمی از ده ها هزار تا میلیون ها ستاره هستند، نمایان می کند. هابل برای گرفتن داده های این تصویر از دو ابزار نجومی پیشرفته خود استفاده کرد: دوربین میدان دید گسترده ۳ و دوربین پیشرفته برای بررسی آسمان. تلسکوپ هابل مطالعه خوشه های کروی را متحول کرد. اعوجاج ناشی از اتمسفر زمین، تشخیص واضح ستارگان در هسته خوشه های کروی را با تلسکوپ های زمینی تقریبا غیرممکن می کند. ادامه دارد... #ناسا_گالری اعتبار متن: آژانس فضایی اروپا (ESA) اعتبار تصویر: ESA/Hubble & NASA, R. Cohen 🌔 @nojoom_et

نگاه هابل به ناحیه پر ستاره آسمان (۲) ادامه... تلسکوپ هابل که در مداری حدود ۵۵۰ کیلومتری بالاتر از زمین می چرخد، می تواند نوع ستارگانی که خوشه های کروی را تشکیل می دهند، تشخیص دهد؛ چگونگی تکامل آنها و نقش گرانش در این سیستم های متراکم بدون اینکه جو زمین مشکلی ایجاد کند، مطالعه کند. تلسکوپ فضایی NASA/ESA/CSA جیمز وب نیز درک ما را از خوشه‌های کروی با نگاه کردن به فضای داخلی پر از ستاره‌های آنها بیشتر خواهد کرد. “وب” در طول موج‌های فروسرخ رصد می‌کند و اطلاعات منحصربه‌فردی درباره ستاره‌های خوشه‌ای ارائه می‌کند که مکمل نماهای باورنکردنی “هابل” است. #ناسا_گالری 🌔 @nojoom_et

✨مشاهده جواهر کهکشانی در حال ادغام توسط تلسکوپ فضایی هابل 💫این رصد تلسکوپ فضایی هابل NASA/ESA کهکشان CGCG 396-2 را به تصویر کشیده است؛ یک ادغام کهکشانی چند بازویی غیرمعمول که در فاصله ۵۲۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی شکارچی (جبّار - Orion) قرار دارد. ✨این تصویر مربوط به مشاهدات جواهری از پروژه “باغ وحش کهکشان” (Galaxy Zoo) است، یک پروژه علمی شهروندی که شامل صدها هزار داوطلب از سراسر جهان است که کهکشان‌ها را طبقه‌بندی کرده‌اند تا به دانشمندان کمک کنند تا مشکل با ابعاد نجومی را حل کنند: چگونگی مرتب‌سازی مقادیر عظیم داده‌های تولید شده توسط تلسکوپ‌ها. 💫بر اساس یک نظرسنجی عمومی، جذاب ترین اجرام نجومی برای رصدهای بعدی با تلسکوپ فضایی هابل انتخاب شد؛ CGCG 396-2 یکی از این اجرام بوده است که در اینجا توسط دوربین پیشرفته هابل برای بررسی بیشتر تصویربرداری شده است. #ناسا_گالری اعتبار متن: آژانس فضایی اروپا (ESA) اعتبار تصویر: ESA/Hubble & NASA, W. Keel 🌔 @nojoom_et

✅مشاهده لکه قرمز بزرگ برجیس توسط کاوشگر Voyager 1 💢فضاپیماهای دوقلوی وویجر که در سال ۱۹۷۷ پرتاب شدند، طولانی‌ترین ماموریت ناسا و تنها فضاپیماهایی هستند که تا به حال فضای میان ستاره‌ای را کاوش کرده‌اند. هنوز پس از ۴۵ سال بعد از پرتاب، وویجر ۱ و ۲ همچنان مشاهداتی را از دورترین نقاط فضا به ما ارائه می دهند! کاوشگر وویجر ۱ در ژانویه و فوریه ۱۹۷۹ (دی و بهمن‌ماه ۱۳۵۷) به سمت سیاره برجیس متمرکز شد و صدها تصویر از این سیاره غول پیکر در طول نزدیک شدن به آن گرفت که از جمله این نمای نزدیک از ابرهای چرخان در اطراف لکه قرمز بزرگ برجیس (چشم مشتری) می‌باشد. لکه قرمز بزرگ برجیس، چرخشی به رنگ قهوه ای - نارنجی است که در لبه های بیرونی روشن و تا نارنجی کم رنگ است. در سمت چپ آن چرخش های قهوه ای، سفید و نارنجی وجود دارد. در پایین، چرخش و موج های آبی و سفید دیده می شود. گویا کل این تصویر اثر رنگ هایی است که در آب ‌چکیده‌اند! #برجیس #فضاپیما #ناسا_گالری 🌔 @nojoom_et اعتبار تصویر: NASA/JPL

✅تصویری از هلال زمین در افق ماه! 💢این منظره از کره زمین بر فراز افق ماه، طی ماموریت فرود آپولو۱۵ بر روی کره ماه ثبت شده است. ✨آپولو۱۵ دوشنبه ۲۶جولای ۱۹۷۱ (۴ اَمرداد۱۳۵۰) از مرکز فضایی کندی با موشک Saturn V به فضا پرتاب شد. خدمه‌ای متشکل از ۳فضانورد: David R. Scott فرمانده مأموریت، James B. Irwin خلبان ماژول مه نشین و Alfred M. Worden خلبان ماژول فرماندهی در اطراف ماه. ✨آپولو۱۵ برای اکتشاف ماه با مدت و ابزارهای بیشتر نسبت به قبل طراحی شد و شامل یک وسیله نقلیه ماهگرد ۴۰میلیون دلاری (LRV) بود که می‌توانست با حداکثر سرعت ۱۶کیلومتر در ساعت در سطح ماه حرکت کند. فرود موفقیت آمیز آپولو۱۵ بر روی ماه اولین مورد از ۳ماموریت پیشرفته برنامه آپولو بود. اهداف علمی اولیه: مشاهده سطح ماه، بررسی و نمونه‌برداری از مواد و ویژگی‌های سطحی در یک محل از پیش انتخاب شده در منطقه Hadley-Apennine، راه‌اندازی و فعال کردن آزمایش‌های سطحی و انجام آزمایش‌های حین پرواز و انجام عکاسی از مدار ماه بود. آپولو۱۵ اولین پرتاب از ماه را از تلویزیون پخش کرد و پیاده‌روی در اعماق فضا را توسط Worden ضبط نمود. #ناسا_گالری #زمین اعتبار تصویر: ناسا 🌔 @nojoom_et

✅نگاه تلسکوپ فضایی جیمز وب این بار به چرخه درونی سیاره برجیس 💫شفق‌ها و مه‌ها در این تصویر ترکیبی از غول سامانه خورشیدی سیاره برجیس که توسط دوربین نزدیک فروسرخ تلسکوپ فضایی وب (Near-Infrared Camera و یا NIRCam) گرفته شده است، می درخشند. 💫دوربین NIRCam دارای سه فیلتر فروسرخ تخصصی است که جزئیات این سیاره گازی را به نمایش می گذارد. از آنجا که طول موج فروسرخ برای چشم انسان نامرئی است، تصویر بر روی طیف مرئی ترسیم شده است: شفق های قطبی با گرایش به رنگ‌های قرمزتر، مه‌ها با رنگ‌های زرد و سبز و نور منعکس شده از ابر اصلی عمیق‌تر، به رنگ آبی ترسیم شد‌ه‌اند. اعتبار تصویر: NASA، ESA، CSA، Jupiter ERS Team پردازش تصویر: Judy Schmidt #ناسا_گالری 🌔 @nojoom_et

✨ نمایی نزدیک از یک فضانورد اسپانیایی هنگام پیاده‌روی فضایی ⭐فضانورد Michael E. López-Alegría متخصص مأموریت، در این نمای نزدیک طی یکی از راهپیمایی های فضایی STS-92 در روز چهارشنبه ۱۸ اکتبر ۲۰۰۰ (۲۷ مهر ۱۳۷۹) دیده می‌شود. 💫او در طول فعالیت خود در ناسا، در مجموع بیش از ۲۵۷ روز در فضا بود و ۱۰ پیاده روی فضایی را طی ۶۷ ساعت و ۴۰ دقیقه انجام داد. López-Alegría در مأموریت‌های شاتل فضایی STS-73، STS-92 و STS-113 پرواز کرد و هفت ماه را در ایستگاه فضایی به عنوان فرمانده Expedition 14 گذراند. در سال ۲۰۲۲، او به عنوان فرمانده ماموریت Axiom 1، که اولین مأموریت فضانورد خصوصی به ایستگاه فضایی بین‌المللی بود، حضور داشت. در طول ماه میراث ملی اسپانیا، همکاری افراد اسپانیایی تبار درخشان در ناسا جشن ‌گرفته می‌شود. اعتبار تصویر: ناسا #ناسا_گالری 🌔 @nojoom_et

✅بارش سالیانه پِرساووشی ✨شهاب‌‌های پِرساووشی (Perseid meteor shower) رویدادی سالانه است که بسیاری از شیفتگان آسمان‌ مشتاقانه منتظر آن هستند، زیرا اغلب شهاب‌ها و آذرگوی‌های زیادی در آن دیده می‌شود تا همه از آن لذت ببرند. منشأ این بارش بقایای دنباله دار سوئیفت-تاتل هستند که ۱۳۳ سال طول می کشد تا یک بار به دور خورشید بچرخد. ✨شهاب‌‌ها معمولاً هنگام عبور از جو زمین، امواج طولانی نور و رنگ را پشت سر خود بر جای می‌گذارند؛ این بارش معروف تابستانی همچنین به‌خاطر آذرگوی‌ها و گلوله‌های آتشینی که انفجارهای نور و رنگ بزرگ‌تری هستند و می‌تواند طولانی‌تر از یک رگه شهاب‌ معمولی رد آنها در آسمان باقی بماند، شناخته شده‌اند. این عکس چهارشنبه ۱۱ آگوست دوسال قبل(20مرداد1400) ، در Spruce Knob ویرجینیای غربی گرفته شده است. #بارش_شهابی #ناسا_گالری اعتبار: ناسا / Bill Ingalls 🌔 @nojoom_et

✨ شناسایی جزئیات شکل گیری ستارگان و سیاهچاله مرکزی کهکشان‌ها توسط تلسکوپ وب (۱) 🌟تلسکوپ فضایی جیمز وب به هرج و مرج کهکشان چرخ‌گاری (Cartwheel) نگاه کرده و جزئیات جدیدی را در مورد تشکیل ستارگان و سیاهچاله مرکزی این کهکشان فاش کرده است. 🌟نگاه فروسرخ قدرتمند وب این تصویر دقیق از کهکشان چرخ‌گاری و ۲ کهکشان کوچکتر همراه را در پس زمینه بسیاری از کهکشان های دیگر ایجاد کرد. این تصویر نمای جدیدی از چگونگی تغییر کهکشان Cartwheel در طی میلیاردها سال را ارائه میدهد. کهکشان چرخ‌گاری که در فاصله ۵۰۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی سنگتراش (حجار-Sculptor) قرار دارد، یک منظره نادر است. ظاهر آن بسیار شبیه به چرخ یک واگن و نتیجه یک رویداد شدید است؛ برخوردی با سرعت بالا بین یک کهکشان مارپیچی بزرگ و یک کهکشان کوچکتر که در این تصویر قابل مشاهده نیست. 🌟شرح تصویر: یک کهکشان صورتی رنگ و لکه‌دار بزرگ شبیه 5به یک چرخ با یک بیضی کوچک درونی، با رنگ آبی غبارآلود در میان و سمت راست، با ۲ کهکشان مارپیچی کوچک‌تر تقریباً هم اندازه، در سمت چپ در پس زمینه سیاه قرار دارد. #ناسا_گالری 🌔 @nojoom_et

✨ ستاره ای با گذشته پیچیده ⭐ستاره Zeta Ophiuchiستاره ای با گذشته پیچیده است که احتمالاً توسط یک انفجار ستاره ای قدرتمند از زادگاهش به بیرون پرتاب شده است! ⭐زتا Ophiuchi (حوا-مارافسای) در فاصله ۴۴۰سال نوری از زمین، ستاره‌ای داغ که جرم آن ۲۰برابر خورشید است. مشاهدات قبلی شواهدی را ارائه کرده که نشان می‌دهد زتا مارافسای، قبل از اینکه با سرعت ۱۰۰,۰۰۰ مایل در ساعت به بیرون پرتاب شود، در مداری نزدیک ستاره دیگری بوده، که این همراه در یک انفجار اَبَرنواختری، بیش از یک میلیون سال پیش نابود شده است. داده‌های فروسرخ قبلا منتشر شده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا که در این تصویر ترکیبی جدید رصدخانه پرتوX چاندرا ناسا دیده می‌شود؛ یک موج ضربه‌ای تماشایی(قرمز و سبز) را نشان می‌دهد که در مسیر خود و در اثر دور شدن ماده از سطح ستاره با برخورد به گاز شکل گرفته است. داده‌های چاندرا حباب پرتوX(آبی) را نشان می‌دهد که در اطراف ستاره قرار دارد و توسط گازی تولید می‌شود که با اثرات موج ضربه‌ای، تا ده‌ها میلیون درجه گرم شده است. اعتبار تصویر: اشعهX:ناسا/CXC/Dublin Inst. /S. Green و همکاران فروسرخ:NASA/JPL/Spitzer #ناسا_گالری 🌔 @nojoom_et

✅آموزش خدمه آپولو ۱۱ برای گشت و گذار در دریای آرامش ماه خدمه آپولو ۱۱ استقرار و استفاده از ابزارهای ماه را بر روی سطح ماه در طی یک تمرین آموزشی در روز سه شنبه ۲۲ آوریل ۱۹۶۹ (دوم اردیبهشت ۱۳۴۸) شبیه سازی کردند. خلبان ماژول ماه نشین، Buzz Aldrin (سمت چپ) از یک اسکوپ و انبر برای برداشتن نمونه خاک استفاده می نماید؛ فرمانده ماموریت Neil Armstrong نیز کیسه ای برای دریافت نمونه در دست دارد. در پس‌زمینه ماکت ماژول مه نشین قرار گرفته است. چهارشنبه ۱۶ جولای ۱۹۶۹ (۲۵ تیر ۱۳۴۸)، این خدمه آپولو ۱۱ به همراه خلبان ماژول فرماندهی Michael Collins، در سفری تاریخی به سمت تنها ماهواره طبیعی زمین پرتاب شدند تا آن را بیشتر کشف کنند. آرمسترانگ و آلدرین روز یکشنبه ۲۰ جولای ۱۹۶۹ (۲۹ تیر ۱۳۴۸) با فرود آمدن بر روی دریای آرامش ماه (Mare Tranquillitatis)، اولین افرادی بودند که روی یک جرم غیر زمینی دیگر راه رفتند. در همین زمان، کالینز در ماژول فرماندهی حضور داشت و به گرد ‌ماه می چرخید. اعتبار تصویر: ناسا #ناسا_گالری 🌔 @nojoom_et

✨ امواج شوک یک ابرنواختر ✅اَبَرنواخترها مرگ انفجاری عظیم ترین ستاره های جهان هستند؛ هنگام مرگ، این اجرام امواج قدرتمندی را به کیهان ارسال می‌کنند که بسیاری از غبار اطراف خود را از بین می‌برند. ✨این تصویر ترکیبی از سال ۲۰۰۷ تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا، بقایای چنین انفجاری به نامN132D و محیطی که در آن در حال گسترش است را نشان میدهد. در این تصویر؛ نور فرو سرخ در ۴.۵ میکرون به رنگ آبی، ۸.۰ میکرون سبز و ۲۴ میکرون قرمز ترسیم شده و نور پرتوX باند پهن به رنگ بنفش نشان داده شده است. باقیمانده بعنوان یک پوسته‌ صورتی از گاز در مرکز این تصویر دیده می‌شود. رنگ صورتی برهمکنش بین امواج ضربه ای پرانرژی انفجار که در اصل بنفش است، ذرات گرد و غبار اطراف را نشان میدهد. خارج از بقایای مرکزی، مولکول‌های آلی کوچکی به نام polycyclic aromatic hydrocarbons یا PAH، به رنگ سبز نشان داده ‌شده‌اند. در همین حال، نقاط آبی نشان دهنده ستارگانی هستند که در امتداد خط دید بین رصدخانه ها و N132D قرار دارند. اعتبار تصویر: بخش تابش ایکس: NASA/SAO/CXC بخش فرو سرخ: NASA/JPL-Caltech/A. Tappe & J. Rho #ناسا_گالری 🌔 @nojoom_et