✨❧🔆✧﷽✧🔆❧✨ 📕✿⃟‌‌#خون_خدا 1 ◇|وقتی از ولیّ، محروم می‌شوی... ❖•°وقتی فرزندمان، چشممان، دستمان یا امنیتمان را از دست می‌‌دهیم، چه چیز از ما کم می‌‌شود؟ ◆•°نکته همین است که وقتی که دستی از من کم بشود، هنوز می‌‌توانم با دست دیگر همان سیر کمالی را که داشتم، داشته باشم. ❖•°ولی، وقتی در رهبری انحراف ایجاد کردند و ولیّ را کنار گذاشتند و چشمه نور را به خون بستند، وقتی از نور ولیّ، محروم می‌‌شوم و در تاریکی قرار می‌‌گیرم. خسارت من خیلی سنگین و جبران‌‌ناپذیر است، اینجاست که می‌‌گویم: «عَظُمَ مُصابِی.» ◆•°این محرومیت را نمی‌‌شود با محرومیت‌‌هایی مثل محرومیت از زن و فرزند و دست و چشم و گوش مقایسه کرد. چون در دید شیعه، ولیّ، متمم تمام این نعمت‌‌هاست. ❖ •°اوست که به ما یاد می‌‌دهد چگونه از نعمت‌‌ها بهره‌‌مند شویم. ولیّ، مکمل و متمم است... وقتی از چنین وجودی محروم می‌شوی، همه ابتدائیات و مبتدیاتت، در هوا و از‌دست‌رفته است. ◆•°یک وجود وافی، یک وجود کامل، فقدانش در مرحله اول بر تمامی ذرات این عالم، خاکی و افلاکی‌‌اش، اثر می‌‌گذارد. در مرحله بعد، اهل اسلام‌ و اهل ولایت که حظ و هدایت بیشتری از ولیّ می‌‌گیرند و سهم زیادتری از ولیّ می‌‌برند. پس درجه‌ مصیبت‌ها هم، بالا می‌رود. ❖•°این است که یک بار می‌گوید: «عَظُمَتْ مُصِیبَتُكَ فِی السَّماواتِ عَلىٰ جَمِیعِ اَهْلِ السَّماواتِ»، جای دیگر می‌گوید: «عَظُمَتِ الْمُصِیبَةُ بِكَ عَلَینا وَعَلىٰ جَمِیعِ اَهْلِ الْاِسْلامِ.» در مرحله بعد، تکرار می‌کند: «عَظُمَ مُصابِی» ✍ استاد صفایی حائری 📚 خون خدا صفحه ۳۴

✨❧🔆✧﷽✧🔆❧✨ 📕✿⃟‌‌#خون_خدا ◇| بالاتر از پدر و مادر ❖•°انسان از ولی رزق می‌‌گیرد. آن اُنسی که با ولی پیدا می‌‌کند و آن حبی که از ایشان در دلش زنده می‌‌شود، حب و اُنسِ ولادتیِ پدر و مادری یا پرِ‌قُنداقی و فقط از شیر مادر نیست. ◆•°آن حبی که پدر‌ها باید به بچه‌‌ها منتقل کنند، حبی است که همراه بیّنات و برهان باشد و در دنیای آشوب‌‌زده‌‌ای که هر روز دانشمندی را عَلَم می‌‌کنند، بتواند دوام بیاورد. ❖•°کوچک‌‌ترین کلمات امیرالمؤمنین، دورترین فراز انسان را در دنیاهای مختلف، چه در تفکراتش، چه در عواطفش و چه در توجّهات باطنی‌‌اش، کمک کرده و بن‌‌بست‌‌های او را باز کرده است. ◆•°در هر حال سزاوار است که ما روی امکانات و موجودی‌‌مان حسابی باز کنیم؛ و ببینیم مهم‌ترین امکان و نعمت ما که خداوند عنایت کرده، ولایت است. ❖•° همه عوالم و در و دیوار عالم، خورشید و ماه و ستاره‌‌ها و زمین و حیوانات و جانوران، امکاناتی هستند که تن ما را پرورش می‌‌دهند تا سر پا باشیم. ◆•° به تعبیر قرآن اگر بنا بود انسان را از بین ببرد، همه جنبندگان از بین می‌‌رفتند؛ یعنی اینها مقدمه ادامه یافتن و رشد انسان هستند تا وجودش تحول و تکامل پیدا کند. ❖•°اما ولیّ، رزق فکر است؛ رکن هدایت، رکن محبت و رکن اُنس است. مصابیح الدجیٰ است؛ یعنی در تاریکی‌ها چراغ راه است و دل و فکر انسان را روشن، و عقل او را حمایت می‌کند و روحش را به آن اُنس و سرشاری می‌رساند که می‌‌بینیم قنبر و کمیل و مالک تا کجاها رفته‌‌اند. ✍ استاد صفایی حائری 📚 خون خدا صفحه ۵۴