طاق ابرو تا نبیند دیده ام، جز روی تو، رویی دگر  درجهان هرگز نجویم، جز تو دلجویی دگر بی تو ای جان جهان، آواره ی صحرا شدم چون نخواهم رو کنم، از کوی تو سویی دگر خوش بُوَد گر رَه دهیدم، در کنار کوی خود کی توانم، برگُزینم، به ازین، کویی دگر؟ برتر از آبی که نوشیدست، آن خضر نبی گرد پای یار محبوست و خوش خویی دگر شد سرآمد نُوگل ما بر همه گلهای باغ «این گل ما رنگ دیگر دارد و بویی دگر» طاق ابرویی نـمودی و شدم مفتون تو کن اشارت بر من ای محبوبم ابرویی دگر دل به مهرت بسته این «ممتاز» محرومش مکن چون که دلداری ندارد جز تو دلجویی دگر #نیمه_شعبان #ولادت_امام_زمان(عج)