📜🔰 پدربزرگِ کفر ! 🍂آدمى كه به ماهى چند هزار تومان حقوق و يك زن و بچه و برو بيايى و احياناً يك عنوان روشن‏فكرى و چند جلسه سخنرانى قانع است، ديگر چه مى ‏خواهد؟! 🍂 اگر به اين حد قانع باشد، طبيعى است كه حركتى نكند، طبيعى‏ است كه در ركودش بگندد. 🍂اگر به طهارت آب پاك چشمه ‏ها و اشك پاك ابرها هم كه باشد، مى ‏گندد؛ كه گنديدن ضرورت است. 🍂كفر متحرك به اسلام مى ‏رسد، ولى اسلام راكد، پدر بزرگِ كفر است. 🍂سلمان ‏ها در حالى كه كافر بودند، حركتشان آنها را به رسول منتهى كرد و زبيرها در حالى كه با رسول بودند، ركودِشان آنها را به كفر پيوند زد. 🍂كفرى كه با حركت ما همراه باشد، وحشتى ندارد. وحشت آنجايى است كه با ركودها پيوند خورده باشيم. 🍂آدمى تا زمانى كه مسائل را در همين حد، احساس نكرده باشد، منشاء عمل و حركتى در او نخواهد شد. 🍂اين نكته كه چرا از جايى كه هستيم حركت كنيم؟ بايد خود، جواب آن را بدهيم. 🍂بايد خود احساس كنيم در جايى كه ايستاده ‏ايم، نمى ‏توانيم كارى انجام دهيم و بين آنچه هستيم و آنچه مى ‏توانيم باشيم، فاصله است. 🍂ما كه براى رسيدن به يك شغل، يك منصب و يا حتى يك ليوان آب، اين قدر فعّال و كوشا هستيم و اين قدر زد و بند مى ‏كنيم، آيا ضرورى ‏تر از اينها برايمان وجود ندارد؟! آيا در همين سطح و اندازه هستيم؟! ❛❛ عین‌صاد 📚 #حرکت | ص ۱۱ #️⃣ #بریده_کتاب #تربیت نکته هایِ ناب eitaa.com/joinchat/345899012Cfc1b7bcd50

|🔰تمام توان 🔸تمام توان و سعى من به اندازه خود من است، نه به اندازه راه و مقصد من. به خاطر همين، وقتى با تمام سعىِ خود و با همه ظرفيت خود حركت مى ‏كنم، بايد دو خوف داشته باشم: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ‏ مُسْتَطيراً» و «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً». 🔸كسانى كه در حد ايثار كار كردند: «يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسيراً» و هستى ‏شان را دادند و مزد و سپاس و تشكّر هم نخواستند و به هيچ كدام وابسته نبودند، اينها تازه دو خوف برايشان مطرح است؛ - خوف از رب: «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً»، - خوف از روز جزاء: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطيراً».هم خوف از ربّ در چنين روزى و هم خوف از همان روز. 🔸خوف و وحشت از روزى است كه گرفتارى و شرورش پرواز كرده و بال گسترده است. ❛❛ عین‌صاد 📚 #اخبات | ص ۸۰ #بریده_کتاب #سیر_و_سلوک https://eitaa.com/noktehayenab

|🔰تمام توان 🔸تمام توان و سعى من به اندازه خود من است، نه به اندازه راه و مقصد من. به خاطر همين، وقتى با تمام سعىِ خود و با همه ظرفيت خود حركت مى ‏كنم، بايد دو خوف داشته باشم: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ‏ مُسْتَطيراً» و «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً». 🔸كسانى كه در حد ايثار كار كردند: «يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسيراً» و هستى ‏شان را دادند و مزد و سپاس و تشكّر هم نخواستند و به هيچ كدام وابسته نبودند، اينها تازه دو خوف برايشان مطرح است؛ - خوف از رب: «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً»، - خوف از روز جزاء: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطيراً».هم خوف از ربّ در چنين روزى و هم خوف از همان روز. 🔸خوف و وحشت از روزى است كه گرفتارى و شرورش پرواز كرده و بال گسترده است. ❛❛ عین‌صاد 📚 #اخبات | ص ۸۰ #بریده_کتاب #سیر_و_سلوک https://eitaa.com/noktehayenab