eitaa logo
نُمود | جواد محمدنیا
46 دنبال‌کننده
12 عکس
13 ویدیو
3 فایل
نُمود محلی برای یادداشت‌های پراکندۀ من دربارۀ آیات الهی، سیاست و ... . در خدمتم: @J_mohammadnia راستی! حساب خرده‌یادداشت‌های من در ویراستی: https://virasty.com/javad_mohammadnia مطالب نوشته شده در ایتا و ویراستی، مشترک نیستند.
مشاهده در ایتا
دانلود
نُمود | جواد محمدنیا
بابت انتشار این تصویر رنج‌آور متأسفم.
بسم الله الرحمن الرحیم رسانه و عقل ما! امروز، در یکی از شبکه‌های اجتماعی، این تصویر را به‌عنوان پاسخ به پرسشی با این مضمون که «چرا اولویت اصلی کشور و جهان اسلام، فلسطین است؟» بارگذاری کردم و با استقبال کمابیش فراوانی مواجه شد؛ حال آنکه همین پاسخ را در قالب الفاظ، بارها تکرار کرده بودم، مفصل‌تر، ولی استقبالی از آن صورت نمی‌گرفت. قطعاً رسانه، یک فرصت است؛ البته اگر دقیق و به‌جا عمل شود. ولی، درون این تجربه و اتفاق، حقیقتی تلخ و ترسناک هم وجود دارد و آن هم اینکه ما از عقل خود کم‌تر استفاده می‌کنیم! یعنی برای عمل‌کردنمان، بایستی علم و شناخت ما کافی باشد تا ضرر نکنیم و آسیب نبینیم، نه اینکه برای اجناب از ضررها و آسیب‌ها نیازمند فیلم و تصویر باشیم! اصلاً همینکه عقلمان را خیلی کم‌تر به‌کار می‌گیریم، باعث شده هر جریانی که رسانۀ قوی‌تری داشته باشد، روی ما بیشتر تأثیر بگذارد و این یعنی دشمن ما که سرمایه‌دار است و به‌تبع، رسانۀ جریان اصلی در دست اوست، ما را به آن سو کشد که می‌خواهد: به‌اختلاف داخلی، بی‌حس شدن نسبت به ظلم، اسراف و عدم تعادل در زندگی و ... . اما پرسش این است که برای تقویت عقل خودمان چه کنیم؟ عقل هم مانند سایر قوای ما، با کار و تمرین قوی‌تر می‌شود: ۱. با مطالعۀ کتاب‌هایی که عقل ما را بیش از خیال ما به کار می‌گیرند، مانند تاریخ، سیاست و ... ۲. گفتگوی صادقانه برای فهم و نه برای جدال ۳. ارزیابی گفتگو و مطالعه. البته باید توجه داشته باشیم که همانطور که قوای ما پس از مدتی تمرین به قوت قابل اعتنایی می‌رسد و پس از کنار گذاشتن تمرین، دوباره به ضعف خود باز می‌گردد، برای باقی ماندن عقل در حالت استحکام، تمرینات عقلانی باید استمرار یابند. الحمد لله رب العالمین
بسم‌ الله الرحمن الرحیم گفتگوی مجازی؛ خوب یا بد؟ گفتگوی مجازی مزیتی بسیار حیاتی دارد که غالباً در گفتگوهای حضوری نشانی از آن نیست: صبر. یعنی در گفتگوی مجازی فرصت صبر کردن داریم و به راحتی می‌توانیم از آن استفاده کنیم. اما در‌گفتگوی حضوری، صبوری، گفتگو را از هم می‌پاشاند. ما باید در گفتگو صبر کنیم تا ۱. هیجانمان که در قالب پرخاشگری خود را نشان می‌دهد، کاهش یابد. ۲. فرصت فکر کردن داشته باشیم؛ گاه امر واضحی در آن لحظه به ذهنمان نمی‌آید و طرف گفتگو، با یافتن روزنه، نیزۀ خود را تا انتها در گلوی مخاطب فرو می‌برد! اینگونه، گفتگو از جهت کشف حقیقت به سوی برد و باخت منحرف می‌شود. ۳. فرصت جستجو داشته باشیم. یعنی گاه مطلبی را نمی‌دانیم یا طرف مقابل مطلبی را رائه می‌دهد که به صحت‌سنجی نیاز دارد، در گفتگوی مجازی است که فرصت کافی برای ارزیابی داریم. حال شما فرض کنید، این سه، ازطریق صبر و شکیبایی رخ ندهد. چه خواهد شد؟ عملاً حقیقت‌یابی عقیم خواهد ماند. الحمدلله.