🔘 نگاهی به زندگی سید السادات الاعاظم 🔹 حضرت احمد(ع) پسر ارشد امام موسی کاظم(ع) مشهور به #شاه‌_چراغ، از امامزادگان و فقهای شیعه هستند. به دلیل نامشخص بودن روز ولادت #احمد_بن_موسی(ع)، با تصمیم شورای فرهنگ عمومی استان فارس، ششم #ذی‌_قعده و در ایام #دهه_کرامت، به عنوان روز بزرگداشت و تکریم شخصیت ایشان تعیین شد. 🔹 فرقه احمدیه پس از شهادت امام موسی کاظم(ع)، عده‌ای به‌واسطه تبلیغات گروه #واقفیه (کسانی‌که در امامتِ امام موسی کاظم(ع) متوقف شده و ایشان را مهدی موعود می‌دانستند)، معتقد به امامت احمد بن موسی(ع) شدند که آنها را #فرقه_احمدیه نامیده‌اند. این شبهه با روشنگری به موقع احمد بن موسی(ع) و بیعت ایشان با امام رضا(ع) برطرف شد. امام رضا(ع) پس از بیعت، ایشان را دعا کردند و فرمودند: «چنان‌که حق را پنهان و ضایع نگذاشتی، خداوند در دنیا و آخرت تو را ضایع نگذارد» 🔹سفر به ایران به‌خاطر حضور امام رضا(ع) به #خراسان، شیعیان و سادات زیادی نیز به ایران روانه شدند. در این میان دو کاروان؛ یک کاروان به سرپرستی حضرت معصومه(س) و کاروان دیگر به سرپرستی احمد بن موسی(ع)؛ از اهمیت بالایی برخوردار بود. کاروان احمد بن موسی(ع) که حدود ۱۵ هزار نفر بودند در نزدیکی شهر #شیراز توسط #قتلغ_خان، حاکم شیراز، محاصره می‌شوند. چرا که #مأمون، خلیفه وقت عباسی، بیم داشت که اگر چنین جمعیتی از دوستداران اهل بیت به خراسان برسند، مقام او تزلزل می‌یابد. لذا قتلغ خان را مامور کرد تا جلوی ورود ایشان را بگیرد. او کاروان را محاصره کرد و گفت از همین مسیر بازگردید. احمدبن موسی(ع) فرمودند: «ما قصدی جز دیدار برادر بزرگوارمان نداریم». قتلغ خان بی‌توجهی کرد و جنگ درگرفت. سپاه قتلغ خان که تحت فشار شجاعت سپاه بنی‌هاشم بودند؛ با فریادی بلند اعلام کردند که امام رضا(ع) به شهادت رسیده‌اند لذا مردم از اطراف امام­زاده احمد(ع) متفرق شدند. چون قتلغ خان به تعقیب امامزادگان پرداخت؛ امامزاده احمد(ع) و دیگر امامزادگان همراه با لباس مبدل متفرق شدند. یکی از دلایل تعدد امامزادگان در ایران را، همین علت دانسته‌اند. با همه دشواری ها، امامزاده احمد(ع) به شیراز رفتند. در نهایت قتلغ خان پس از یک سال ایشان را پیدا و به شهادت رساند و دستور داد خانه را بر روی بدن شریف ایشان خراب کنند. 🔹 چرا شاه چراغ نامیده شد؟ پس از شهادت احمد بن موسی(ع) کسی از مقبره ایشان تا دوره #عضد_الدوله_دیلمی، از امیران بویهی، خبری نداشت. روی قبر با تل گِلی پوشانده شده بود و اطراف آن خانه‌های متعددی ساخته شده بود. پیرزنی که در آنجا سکونت داشت هر شب جمعه، چراغی پرفروغ در بالای تل می‌دید. پس از گذشت چند شب جمعه و تکرار آن نور، پیرزن تصمیم گرفت تا امیر عضدالدوله را آگاه کند. امیر شب جمعه شخصا به خانه پیرزن آمد تا از صدق گفته او آگاه گردد. وقتی آخر شب شد و پیرزن همان نور را دید، برای آگاه کردن امیر از نور، فریاد برآورد: «شاه! چراغ» پس از آن مزار احمد بن موسی آشکار و به شاه‌چراغ مشهور شد. جنازه را از روی نگین انگشتر ایشان که عبارت «العزه لله احمد بن موسی» منقوش بود، شناسایی کرده‌اند. لازم به ذکر است در خصوص شهادت یا وفات و حتی محل دفن احمد بن موسی(ع) اختلاف نظر وجود دارد که در این جستار آنچه که موافق اکثر سیره‌نگاران بود، درج شده است. 📝 واحد پژوهش بنیاد فارِس المؤمنین #ذی_قعده @mouood_org