#لغت_شناسی_قرآن_کریم #لغت_هشتاد_و_یکم 🔹أُمّة: جماعتيكه وجه مشترك دارند، امّ در لغت بمعني قصد است گويند: «أَمَّهُ: اي قَصَدَهُ» «آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرٰامَ» مائده: ۲ يعني قاصدان خانۀ خدا. بنا بر اين، امّت بكساني گفته ميشود كه قصد مشترك و نظر مشترك دارند، راغب گويد: امّت هر جماعتي است كه يك چيز مثل دين يا زبان و يا مكان آنها را جمع كند. مثلا در آيه ي «كُلَّمٰا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهٰا» اعراف: ۳۸ منظور اشتراك در كفر و شرك است، در آيۀ «إِنَّ إِبْرٰاهِيمَ كٰانَ أُمَّةً قٰانِتاً لِلّٰهِ» نحل: ۱۲۰، ابراهيم بتنهائي يك امّت شمرده شده، گفته اند: او امّتي بود كه فقط يكفرد داشت زيرا كه آنروز فقط او موحّد بود. راغب گويد: يعني او در عبادت خدا در مقام يك جماعت بود گويند: فلاني بتنهائي يك قبيله است. ابن اثير در نهايه نقل ميكند: در باره ي قسّ بن ساعده آمده: «يبعث يوم القيمة امّة واحدة». در آيه ي «وَ قٰالَ الَّذِي نَجٰا مِنْهُمٰا وَ ادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ» يوسف: ۴۵، امّت را مدّت معني كرده اند يعني آنكه از دو نفر زنداني نجات يافته بود و بعد از مدّتي يوسف را ياد آورد، گفت: الخ. شايد از جهت يكنواخت بودن روزها و سالهاي گذشته، بآنها امّت اطلاق شده است راغب گويد: «وَ ادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ» يعني بعد از گذشتن اهل يك زمان يا اهل يك دين، يوسف را ياد آورد، اين معني بنظر قوي ميايد. 📗کتاب قاموس قرآن 🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴