👆دعاهای ماه رجب👆
زمینه دیگری که در قرآن برای گسترش #نور_امید در نظر گرفته شده این است که علاوه بر باز بودن راههای توبه، نه تنها به بندگان، نوید #قبولی_توبه را داده بلکه به آنها بشارت تبدیل #سیّئات_به_حسنات را نیز داده است
«غافِرِ الذَّنْبِ وَ قابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقابِ...»[۳/غافر]
«خداوندی که آمرزنده گناه، پذیرنده توبه، دارای مجازات سخت... است».
🍁مجموع "غافِرِ الذَّنْبِ وَ قابِلِ التَّوْبِ" به منزله یک صفت است و به یک نوع از رفتار خدا با بندگان گنهکار، اشاره دارد و آن این است که ایشان را میآمرزد، گاهی با توبه، و گاهی با شفاعت.[المیزان /ج۱۷]
🍁و اینکه خداوند توبه پذیر، گناهان توبه کنندگان رابه حسنات تبدیل مینماید
«...إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً»
[۷۰/فرقان]
«...مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل میکند..»
🆔@noor133Qoran
👇#یا_من_ارجوه_لکل_خیر»
بی شک #دعا در دل انسان #نور_امید می تاباند، انسانی که اهل دعا و متّکی به خداوند است علی رغم مشکلات زیاد؛ دشمنان جسور، فقر مالی و. .. اگر به درگاه خداوند روی آورد و به او امید ورزد و با او راز و نیاز کند، نور امید در دلش زنده می شود و به زندگی امیدوار می گردد و گویی حیات دوباره ای می یابد.
لذا در فراز آغازین دعای معروف ماه مبارک رجب می خوانیم: «یا مَنْ ارْجُوهُ لِکلِ خَیرٍ؛ ای کسی که برای هر چیزی به تو امیدوارم»
این فراز نورانی، در حقیقت، #امید_مطلوبیت نزد پروردگار است؛ مناجاتی از جنس رجا و امید به لطف الهی.
در این بین انسان می کوشد از طریق راز و نیاز با خداوند، #قلب و جان خود را از #آلودگی به گناه شسته و صفات برجسته انسانی را بر مدار #انجام_اعمال_خیر در خود پرورش دهد، و با #استمداد از #قدرت و #عظمت پروردگار، یأس و نا امیدی را از خود دور ساخته، و در راستای قرب الهی گام بردارد.
و این ویژگی کامل مؤمنان است که با اعمال صالح خود به لطف پروردگار امیدوارند؛ همانگونه که خداوند در قرآن کریم به بیان حال مؤمنان پرداخته و می گوید: «وَ مَنْ یعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا یخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً؛ و اما کسانی که #اعمال_صالحی انجام دهند، در حالی که ایمان دارند، آنها نه از ظلم و ستمی می ترسند و نه از نقصان حقشان»
#اهمیت_امید و #ایمان به خداوند تا آنجاست که انسان اگر نتواند همه اعمال صالح را انجام دهد لا اقل بخشی از آن را بجا می آورد، چرا که ایمان و امیدواری به خداوند بدون عمل صالح، درختی است بی میوه، همانگونه که عمل صالح بدون امید و ایمان درختی است بی ریشه که ممکن است چند روزی سر پا بماند اما سرانجام می خشکد.
به همین دلیل بعد از #ذکر_عمل_صالح در آیه فوق، قید «و هو مؤمن» آمده است. چرا که تحقق عمل صالح، به طور مستمر و ریشه دار و عمیق؛ باید از #امید و #عقیده_پاک و اعتقاد صحیح (بخو۷انید ایمان) سیراب گردد.