eitaa logo
نوربین
236 دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
490 ویدیو
8 فایل
یا نور! تاریکی‌های روی هم انباشته نمی‌گذارند ببینیم؛ ما را به "خودت" برسان. ن.ملکی؛ کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی م.فخریه؛ کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی و کارشناسی ارشد مدیریت 🌷ارتباط با ما: @mfakhrieh
مشاهده در ایتا
دانلود
🔵 وقتی موقع انجام تکالیف، املانویسی و درس پرسیدن؛ بچه‌ها رو همراهی می‌کنین و اونا جواب درستِ یک سوال یا شکل صحیح یک کلمه رو نمیدونن یا یادشون نمیاد؛ ❌ هول‌شون نکنید! "زودباش بگو دیگه!" "اینکه مشخصه!" "اینو که قبلا بلد بودی!" 🔺 این قبیل واکنش‌ها بچه‌ها رو مضطرب می‌کنه و اونا رو تشویق می‌کنه از روش‌های صرفا حفظی، سطحی و طوطی واری برای یادگیری استفاده کنن. 🔶 اجازه بدین بچه‌ها در آرامش تمرکز کنن، فکر کنن، تجزیه تحلیل کنن و خودشون به جواب برسن. 👈 در غیر اینصورت، همیشه، مخصوصا موقع امتحانات، وقتی جواب سوالی رو نمیدونن فورا دچار اضطراب میشن. و این اضطراب عملکرد مغز و حافظه رو مختل می‌کنه و جلوی فکر کردن رو می‌گیره. اینطوری نه تنها به اون سوالی که بلد نیستن یا فراموش کردن، بلکه ممکنه به خیلی از سوالات دیگه هم نتونن درست پاسخ بدن. 💠 با دادن زمان و صبوری قدرت بچه‌ها رو بالا و شون رو کاهش بدید.👌 @noorbine
مامان باباها! بیاین خیلی یهویی و بدون آمادگی قبلی بریم تو یکی از موقعیتهای روتین بچه‌ی کوچیک داری. ⬇️⬇️⬇️⬇️ 👧 تصور کنین میرین پیش دبستانی دنبال دخترتون. اما اون همین که شما رو می‌بینه می‌زنه زیر گریه و به شما میگه که دوستش اسباب بازی مورد علاقه‌ش رو برده و به اون زبون درازی کرده! ⁉️ تو همچین موقعیتی چه واکنشی نشون میدین و چی میگین؟! مثلا ممکنه بگین: _ وا! همین؟! فکر کردم چییی شده؟ یا بگین: _ خب فردا برات میاره دیگه، این چیزا که گریه نداره! یا: _ باااشه، حالا اشکاتو پاک کن بریم یه بستنی بخوریم🤤 🔹🔸🔹 💠 توجه داشته باشیم که گاهی کودکی که ناراحته، نمیتونه روی احساساتش یه اسم مشخص بذاره؛ تو این مواقع شما باید با ، نامگذاری روی احساسات رو بهش یاد بدین و کمکش کنین به این نتیجه برسه که میتونه با حرف زدن در مورد احساساتش بهتر باهاشون کنار بیاد. 🔺 خب بریم ببینیم چه واکنشی تو اینجور موقعیت‌ها میتونه بهترین باشه👇 بعد از شنیدن ماجرا و حالت دخترتون، جملات زیر میتونه به فرزندتون نشون بده که شش دنگ حواستون به صحبتاش بوده و احساساتش رو پذیرفتین: _ به نظر میاد از اینکه دوستت اسباب‌بازی مورد علاقه‌تو برداشته، ناراحتی، درسته؟ اون با تکون دادن سرش حرفتون رو تایید میکنه و میگه: + فکر کنم اسباب بازیمو بشکنه😭 _پس می‌ترسی دوستت اسباب‌بازیت رو بشکنه با این مدل واکنش، یک گفتگوی مبتنی بر گوش دادن فعال رو شروع می‌کنیم و این درک و توجه، کم‌کم کودک رو آروم میکنه. 🔶 در واقع با این شیوه‌ی تعامل، علاو بر اینکه فرزندتون نامگذاری روی احساسات مختلفش رو یاد می‌گیره، می‌فهمه که ناراحت شدن اشکالی نداره و شما احساس اونو پذیرفتین؛ پس هیجانات و احساسات خودش رو قبول میکنه و بابت اونا احساس گناه، عذاب وجدان یا ترس نمی‌کنه. علاوه بر اینا می‌فهمه که شما صبورانه کنارش هستین و میتونه در مورد اتفاقها و احساساتی که در طول روز داشته با شما صحبت کنه و حس بهتری پیدا کنه و آروم بشه. @noorbine
4.13M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
✔️ قواعد گفتگو با 🔸 زمان عصبانیت (خودتان یا نوجوان) انتقاد نکنید! در غیر اینصورت فقط لجبازی را در نوجوان پرورش داده‌اید. 🔹 داد نزنید! "ادب با غضب جمع نمی‌شود." 🔸 نصیحت هایتان کوتاه باشد. یادتان باشد نوجوان کم حوصله ست. 🔹 به جای انتقاد، پیشنهاد بدهید. 🔸 برای گفتگو (به طور کلی کار تربیتی) زمان شناس و مکان شناس باشید. 🔖 برگرفته از جلسات تربیت جنسی دکتر داوودی‌نژاد 🔆 @noorbine
. 🔔خودتو تقویت کن👌 تربیت باید یک «متولی واحد»ی داشته باشد که آن هم والدین هستند. اگر ما تربیت را به غیر از والدین به کسی دیگری واگذار کنیم قطعاً نتیجۀ لازم را نخواهیم گرفت. نقش مادر در تربیت فرزند نقش بی‌بدیلی است که جایگزین هم ندارد. مادر مهمترین عنصر انسانی در تربیت است. نظام سلطۀ جهانی هر نقطۀ قوت از بشر را مورد هدف قرار می‌دهد تا به اضمحلال بکشاند. یکی از مهم‌ترین این نقاط قوت «خانواده» است و نظام سلطه با سنگین کردن بهای «خانه‌دار شدن» و تقبیح کردن «مادر بودن» کمر به نابودی آن بسته است. امروز یکی از تکالیف ما در تربیت فرزند این است که نقش خودمان را تقویت کنیم. برای نمونه مثلاً مادر باید به سلامت جسمی خود اهمیت دهد. 🔆 @noorbine
🔶 زندگی پر از چالش‌ ست. روزهایی با چهره‌ای زیبا و دلنشین و روزهایی با قیافه‌ای درهم کشیده، زشت و عبوس. ذات زندگی همین ست. زشت و زیبایش درهم است و گریزی نیست. همه‌ی ما آدم بزرگها طعم روزهای جورواجور را چشیده‌ایم و تایید می‌کنیم که "زندگی جز این؛ نیست." 🔹 اما همین آدم بزرگها گاهی دلشان می‌خواهد برای فرزندشان زندگی را دست و پا کنند که فقط آسایش باشد و خوشی. بدون هیچ درد و تب و رنجی! نه اینکه فقط دلشان بخواهد، بلکه تمام سعی‌شان را هم می‌کنند که مبادا تن طفل‌شان با تیغ‌های گل‌ و گیاهِ دشتِ زندگی خراشیده شود. حال آنکه تا این خراشیدگی‌ها نباشد، رشد اتفاق نمی‌افتد و کسی واقعا "بزرگ" نمی‌شود. ♦️ جلسات اولیا و مربیان از آن موقعیت‌هایی ست که گاهی می‌شود عرصه‌ی این چنین تلاش‌های غمباری از سوی والدین: _چرا معلم این قدر امتحان ریاضی را سخت گرفته بود؟! پسر من با آنکه در ریاضی قَدَر است، ۲۰ نگرفته و حالا دو روز است که افسرده شده. _لطفا در اردو از فلان رستوران غذا سفارش بدهید، متاسفانه غذای آشپزخانه‌ی اردوگاه کیفیت آنچنانی ندارد. _بچه‌ی مرا از همکلاسی‌هایش جدا نکنید! بگذارید سالهای بعد هم با همین امسالی‌ها باشد. _ می‌شود معلم امسالشان، معلم سال بعدشان هم باشد؟ آخر بچه‌ها به همین معلم خو گرفته‌اند! 🔷 آه که چقدر این خواسته‌های به ظاهر مهرمندانه، در باطن متخاصمانه است! چرا باید همین اندک چالش‌ها را هم از کودک و نوجوانمان دریغ کنیم؟ دنیای بیرون و آینده‌ای که انتظارشان را می‌کشد همین فضای گلخانه‌ای که برایشان ساخته‌ایم، نیست. روزهایی فشارشان می‌دهد و روزهایی در آغوش‌شان می‌گیرد. و فرزند ما باید برای تحمل هر دو مدل آماده باشد. نه آنقدر فریفته و دلبسته‌ی خوشی‌ها شود و نه در برابر ناملایمات و ناکامی‌ها احساس عجز و ناتوانی کند. ✨ بخشی از تربیت به آماده کردن فرزندان برای تحمل ناکامی‌ها، دشواری‌ها و ساختن فرصت در دل تهدیدها اختصاص دارد. اجازه بدهیم فرزندمان با روال عادی زندگی مواجه و کوله‌بار تجربیاتش برای آینده تجهیز شود. "زندگی را برایش هرس نکنیم!" ! 🔅 @noorbine
9.21M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
مادری می‌گفت من هیچ نقطه اشتراکی - دقت کنید هیچ - با پسر ۲۱ ساله‌م نمی‌تونم پیدا کنم! شما بگید چی کار کنم... 🎙 حمید کثیری 🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸 چقدر این نکته درسته... حتما ببینید ✔️ !!! 🔅 @noorbine
⚜ بچه‌ها؛ یادگیرندگان خارق العاده ⚜ ❓❕ بچه‌ها دقیقاً از والدین‌شان یاد می‌گیرند؟ و آن را یاد می‌گیرند؟ 🔶 جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد که حتی بچه‌های خیلی کوچک چقدر از افراد یاد می‌گیرند، و میزان این یادگیری بسیار بیشتر از آن چیزی است که قبلا حتی به ذهن‌مان خطور کرده باشد. اما نتیجه‌ی واقعاً جالب این است که میزان بسیار کمی از آن یادگیری حاصل آموزش آگاهانه و حساب شده است. 🔹 ... واقعاً ممکن است فرزندان شما، حداقل از برخی جهات، درباره‌ی شما بیشتر از خودتان بدانند. بچه‌ها آن چنان در جزئیات رفتار شما دقیق می‌شوند که حتی ممکن است متوجه نشوید. برای مثال، بچه‌های پیش دبستانی به این نکته توجه می‌کنند که آیا شما می‌گویید (بیا ببینم این [وسیله یا شی] چه کار می‌کند) یا (بیا تا نشانت بدهم این چه کار می‌کند). 🔶 وقتی والدین یا سیاست‌گذاران از دانشمندان می‌شنوند که کودکان تا چه اندازه یاد می‌گیرند، اغلب نتیجه می‌گیرند که باید به آنها بیشتر بیاموزیم، آن هم به شیوه‌ای که در مدرسه درس می‌دهیم. اما بچه‌ها در واقع از جزئیات ناخودآگاهِ کارهایی که مراقبتگران انجام می‌دهند چیزهای بیشتری یاد می‌گیرند تا هرگونه تدبیر آگاهانه‌ی والدگری. 📚 علیه تربیت فرزند 🖊 آلیسون گوپنیک 🔅 @noorbine
(۱) ➖ کارگاه؛ ➖ همایش؛ ➖ وبینار؛ ➖ کتاب ➖ و کانال تربیت فرزند! پدر مادرها (بخصوص مادرها) کم و بیش برای تربیت صحیح فرزندشان از این منابع بهره می‌برند. بدون شک این منابع همه لازم و کارآمد هستند اما بدون تعارف تا درست شکل نگرفته باشد این منابع از فرزندمان آنچه که باید را نمی‌سازند. ✨ اما اصل چیست؟ "اصل مهیا کردن محیطی پاک و طاهر است که قلب و جان فرزندمان از نورانیت آن محیط تغذیه کرده و رشد کند." 🔹 مثلا فضای خانه و خانواده یکی از مهم‌ترین بسترهایی ست که فرزندان بخش عمده‌ای از عمر خود را در آن و با آن می‌گذارنند؛ نحوه تعامل والدین، مسائلی که برایش اهمیت قائل می‌شوند، موضوعاتی که نقدش می‌کنند، دوست داشتنی‌هایشان، آنچه که می‌بینند و می‌شنوند، آنچه که از دیدن و شنیدنش حذر می‌کنند و ... همه بطور مستقیم و غیرمستقیم اما نیرومند و پررنگ روی فرزندان اثر می‌گذارد و رفتار و افکار آنان را شکل می‌دهد. ●○ مدرسه، رسانه، گروه‌های دوستانه و فامیلی هم سایر محیط‌های اثرگذار و قدرتمند در تربیت فرزندان ما هستند. در واقع در هر کدام از این محیط‌ها خوراک‌های متفاوتی در اختیار کودک و نوجوان ما قرار می‌گیرد و او ذره ذره از آنها می‌خورد و به مرور درون و رفتارش مطابق این خوراک های متعدد شکل می‌گیرد. ⁉️ خب فرض کنیم در تمام این محیط‌ها، استانداردها و باید و نبایدها تا حدی که منابع تربیتی توصیه می‌کنند، رعایت شد. حالا دیگر کفایت می‌کند؟ دیگر آن انسانی که باید، ساخته می‌ شود؟ آن انسانی که در کارزار انتخاب‌های سخت، سینه سپر کند و هرچند دشوار و خلاف جهت اکثریت؛ عالی‌ترین و درست‌ترین را برگزیند شکل می‌گیرد؟! 🔸 ادامه دارد... 🔅 @noorbine
(۲) 🔷 واقعیت آن است که در خانه، خانواده، مدرسه، رسانه و گروه‌های دیگر هر چقدر هم مبادی آداب و مراقبِ باید و نبایدهای تربیتی باشیم طهارت محض رقم نمی‌خورد. بالاخره در هر محیطی اشتباهات و آلودگی‌هایی سر بر می‌آورد که هر کدام برای ویران کردن ساختمان تربیت به تنهایی کافی اند! ⬅️بی تعارف هر چقدر هم بدانیم و تا هرکجا هم عمل کنیم دستمان برای تربیت انسانی که گفتیم خالی ست! پس با احترام به کارایی و اهمیت کانال و همایش و وبینار و کتاب تربیت فرزند (علاوه بر اینها) باید چیزی یافت ورای اینها! 🔶 چیزی شبیه کمربند صخره‌نوردان! چیزی که اگر فرزند ما در مسیر زندگی پایش را به خطا در راهی که نباید، گذاشت از سقوطش جلوگیری کند. او را بگیرد و نگذارد نابود شود. و نه فقط از سقوطش جلوگیری کند که دستش را هم بگیرد و راه درست را برایش روشن کند. چیزی که هم محافظ باشد، هم راهنما، هم بگیرد، هم بِبَرد و هم برساند! ✨ و هیچ چیز در این عالم چنین خاصیتی ندارد مگر و به اهل بیت علیهم‌السلام. محبت و معرفت به ائمه اطهار علیهم‌السلام گوهری ست که روزهای سخت و امتحانات دشوار به داد ما و فرزندان‌مان می‌رسد. وقتی شاخص می‌خواهیم برای تصمیم‌گیری، وقتی نقشه می‌خواهیم برای زندگی، وقتی خطا کرده‌ایم و دلیل می‌خواهیم برای برگشتن، وقتی نیرو می‌خواهیم برای حرکت کردن و مقصد می‌خواهیم برای رسیدن این گوهر ناب دستمان را می‌گیرد، دست فرزندانمان را می‌گیرد و نمی‌گذارد با سقوطی سخت متلاشی شویم، طریق هدایت را نشان‌مان می‌دهد و حتی چگونه پیمودن مسیر را نیز به ما یاد می‌دهد. 🔸 ادامه دارد... 🔅 @noorbine
(۳) ✨ خب پس هر چقدر بنای نورانی محبت و معرفت به اهل بیت را در وجود فرزندمان مستحکم‌تر کنیم مسیر تربیت و پرورش را درست‌تر پیموده‌ایم. ⁉️ اما چطور آجر روی آجر این بنای نورانی بگذاریم؟ 🍃 بیایید برگردیم به مطلب اول؛ آنجایی که گفتیم در تربیت فرزند "اصل مهیا کردن محیطی پاک و طاهر است که قلب و جان فرزندمان از نورانیت آن محیط تغذیه کرده و رشد کند." ✨✨ این "اصل" را که بگذاریم کنار "گوهر نجات بخش محبت و معرفت" به این می‌رسیم که باید در مسیر تربیت به محیط‌هایی پناهنده شد که می‌توانند هر چه بیشتر قلب و ذهن فرزندمان را مستعد دریافت محبت و معرفت به اولیاالله کنند. محیط‌هایی که ذاتا نور دارند و در معرض‌شان که باشی نور می‌گیری و ظرفیت می‌یابی برای رشد کردن و بهتر شدن. 🔹 محیط‌هایی مثل مجالس ذکر و یاد ائمه‌‌ی اطهار علیهم‌السلام 🔹 مثل محافلی که برای گفتن و خواندن و یاد گرفتن از درهای ایمان و امینان خدای رحمان یعنی اهل بیت علیهم‌السلام شکل گرفته‌اند. 🔹 محیط‌ خانه و جمع‌های خانوادگی و دوستان وقتی که با خلوص و مهر به نام و ذکر ائمه آراسته می‌شوند. 🔹 محیط‌های سراسر نوری مثل حرم‌های مطهر و مقدس ایشان. 🔹 فضاهایی مثل راهپیمایی اربعین، جایی که قدم به قدم تحت حمایت کشتی نجات عالم، اباعبدالله الحسین (ع) هستیم. جایی که نورانیت محبت و معرفت به اهل بیت جان‌ها را روشن کرده و به طرف وحدت سوق می‌دهد. ✅ وقتی فرزند ما در معرض این انوار قرار بگیرد، همزمان با تزریق عشق و محبتی والا، تفکر پیرامون امام، راه او و چگونه شبیه و یار او شدن، اندیشه و قدرت استدلال و عمل او را چندین پله جابجا می‌کند. علاوه بر این در جوار این انوار بودن به نحوی که ما خبر نداریم و برای عقول کمی و عددی ما قابل فهم نیست نفس تربیت شده و پرورش می‌یابد. ⬅️ پس اتکای صرف به علوم و منابع تربیتی روز آن انسانی را که شجاعت، قدرت تفکر، استدلال در عین حال مهر و رافتش جهانیان را انگشت به دهان می‌کند به بار نمی‌آورد. 🌕 بنابراین ما با فرزندانمان به و و می‌رویم چرا که معتقدیم که بخش اصلی و اصیل تربیت و ساخته شدن آنان در این محیط‌ها اتفاق می‌افتد. ✨ در یک کلام؛ در پس زیارت و روضه و پیاده روی ما با فرزندان‌مان اگرچه عشقی بی‌پایان نهفته اما عقلانیت، منطق و دوراندیشی ورای عقل معاش و منطق ناقص امروزی وجود دارد. 🔸 پایان ؟ 🔅 @noorbine
🍃 آیت الله حائری شیرازی: 🔶 نگران خودتان باشید نه ! 🔶 👈 در تربیت اولاد، آنچه را که در حد قدرتتان است، انجام بدهید و برای آن قسمتی که خارج از قدرتتان است، اصلاً و کار را به خداوند بسپارید. گاهی مثلاً شما با برادرتان سر را می‌گیرید و در تابستان آن را در حیاط می‌گذارید. اگر او آدم سالم و قوی و فعالی باشد، شما نگران آن سرِ تخت که او گرفته، نیستید؛ چون می‌دانید که او چاپک است و قشنگ می‌تواند ببرد؛ بلکه نگران این طرفی هستید که خودتان گرفته‌اید که مبادا پایتان بلغزد و به زمین بخورید. آن سرِ تربیت را خدا گرفته و هر قسمتی که شما نمی‌توانید و از عهده‌تان خارج است، سهم خداست. ✨ شورِ آن قسمتی را نزنید که خدا گرفته؛ بلکه شورِ آن قسمتی را بزنید که خودتان گرفته‌اید. نگران خودتان نباشید؛ بلکه نگران خودتان باشید. آن چیزی که می‌توانید و برایتان ممکن است را اگر نکنید، برایتان خطرناک است؛ اما آن چیزی که نمی‌توانید، جزء وظایف شما نیست. اینکه خدای تعالی جزء وظایف شما نگذاشته یعنی چی؟ یعنی آن را جزء وظایف خودش گرفته و خودش عمل می‌کند: ((لا يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها)) 🔅 @noorbine