والدینی که حاضر باشند ناراحتی، خشم و قهر فرزند خود را تحمل کنند ولی همچنان محکم او را در مسیر مسئولیت‌پذیری نگه ‌دارند در حقیقت درسی به او می‌دهند که در تمام زندگی کمکش خواهد کرد. والدینی که چنین کاری نمی‌کنند، در حقیقت سرمشقی برای مسئوليت‌گریزی آینده او در اختیارش می‌گذارند. الگویی که کودک را از ارضای نیازهایش و به تبع آن، از احساس ارزشمندی باز می‌دارد. ویلیام گلاسر از کتاب واقعیت‌درمانی @nooredideh

تقویت " هوش کلامی" کودک 1️⃣ می توانید با گفتن لطیفه، چیستان ذهن کودک رو به چالشی شیرین دعوت کنید. 2️⃣ خواندن، نوشتن داستان. به کودکتان درست کردن کتاب داستان را پیشنهاد بدهید. کودکان کم سن می توانند نقاشی کنند و داستان را برای شما بگویند و شما در کتاب داستان شان بنویسید. یا قصه ای از خود بسازند. 3️⃣ بازی با کلمات. بازی های زیادی در این زمینه هست که می توانید با جستجو در اینترنت بیابید و با لذت و هیجان با کودک تان شریک شوید در چشیدن طعم خوش گفتگویی هدفمند! 4️⃣ همراه با کودک یک مشاهده ساده علمی انجام داده و از کودک تان بخواهید مشاهده اش را وصف کرده و یادداشت نمایید. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @nooredideh

چگونه یک فرزند خوب تربیت کنیم؟👧👦 @nooredideh

رحمت واسعه خداوند متعال بر تو ای ناصر حق 😭 خدایا نسل و ذریه ی ما را از صالحین قرار بده @nooredideh

بسیاری از انتظاراتی که جامعه از یک مرد دارد موجب سرکوب احساسات مردان می‌شود و متاسفانه والدین آن را به پسر بچه‌ها تزریق می‌کنند. برای مثال وقتی پسری گریه می‌کند و والدین به او می‌گویند ( مرد که گریه نمی‌کند ) به او می آموزند که احساسات خود را پنهان کند. در این شرایط پسران از احساسات منفی خود شرمنده بوده و تبدیل به مردی می‌شوند که نمی‌تواند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کند. وظیفه والدین است که پسر بچه خود را ترغیب به بیان احساساتش کند و به او در پیدا کردن راه‌حل مناسب کمک کند. به فرزندان باید آموزش داد که احساسات منفی مثل غم، عصبانیت و یا ترس همیشگی نیستند و مشکلات به زودی برطرف می‌شود. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 @nooredideh

🛑 امیرالمومنین علیه السلام: جوینده ادب، دور اندیش تر از جوینده طلاست طالِبُ الأدبِ أحْزَمُ مِن طالبِ الذَّهبِ میزان الحکمه، جلد1 @nooredideh

١. تعليم و تربيت و آموزش كودكان را به عشق تبديل كنيد، زيرا فقط عشق است كه به كشف و آموزش مى انجامد. ٢. رقابت را از زندگى حذف كنيد؛ هيچ انسانى رقيب هيچ انسانى نيست. رقابت ماهيت همه چيز را عوض مى كند. ۳. لذت كار دسته جمعى و مشاركت را بچشيد. ۴. درباره ى بچه ها قضاوت و داورى نكنيد. ما حق نداريم بچه ها را ارزش يابى كنيم. ما فقط به عنوان يك حامى آنها را به جلو هدايت مى كنيم. ۵. مسحور تكنولوژى نشويد. بگذاريد تكنولوژى كار خودش را بكند و شما هم كار خودتان را بكنيد. تكنولوژى نه نرمى دارد، نه عاطفه، يك ابزار است، جاى بازى را نگيرد، جاى خلاقيت را نگيرد. مطلقا در پيش دبستان راهش ندهيد، چون براى سلامتى بد است، براى آموختن بد است. ۶. بار سنگين روى دوش كودكان نگذاريد، كلاس هاى فوق العاده را حذف كنيد. اسم رياضى، يا علوم به آن مفهومى كه بچه ها مى فهمند، نياوريد. بگذاريد آزمايش كنند، كشف كنند، و اين مفاهيم آرام آرام در اثر تجربه در ذهن كودكان جاى بگيرند. ۷. به طبيعت باز گرديم و براى رشد سالم تَر و بنيادى كودكان بگذاريم آنها از طبيعت بياموزند. (استاد میرهادی) #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

در بازی با کودکان دقت کنید که بازی فعاليتی است برای كسب شادی و لذت، نه برای به دست آوردن نتيجه. در بازی لذت بردن از فرآيند بازی و رسیدن به احساس خوشایند مهم است، نه رسيدن به جایی. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 @nooredideh

يكي از مسائلي كه در فرهنگ ما زياد شده اين است كه ما لقب زياد مي دهيم. القاب در ادب كلام بسيار مهم است. در تاريخ ما نيز القاب زياد بوده اند مثل دوره ي قاجار كه پشت اسم همه يك سلطنة الدوله مي گذاشتند كه امروزه به آقا و خانم دكتر، مهندس و غيره تغيير كرده است. اين القاب خاص جامعه ي ما است و در هيچ جاي ديگر دنيا وجود ندارد. مهندس يك كلمه ي بي معني است و به انگليسي engineer معني مي دهد و معني آن به فارسي موتوريست است، كسي كه با موتور كار مي كند. آن مهندسي كه ما ترجمه مي كنيم از هندسه مي آيد. كلمه ي ليسانس در ايران يك بار ديگر پيدا كرده كه ليسانس هم ترجمه ي انگليسي licence يعني اجازه نامه مثل گواهينامه كه driving licenceگفته مي شود و هر كس كه اين اجازه نامه را داشته باشد اجازه ي رانندگي كردن دارد. اما در جامعه ي ما اين كلمه بار ارزشي پيدا كرده و تبديل به يك لقب شده است. اين القاب در تاريخ ريشه دارند و همان جنبه ي خودپنداره ي كاذب مثبت هستند . #شخصیت {قسمت16} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

دو تصمیم مهم در زندگی مان می گیریم و نمی دانیم چرا؟ یکی ازدواج است و دیگری بچه دارشدن. چرا ازدواج کردید؟ چکار کنیم خانه بمانیم بترشیم؟ برای این‌سوال خیلی جواب های مختلفی گرفتم دراین سی سال که با خانواده کار می کنم. می خواستم کامل شوم، می خواستم به استقلال برسم، نیمه ی گمشده ام را می گشتم بعد سوال می کنم که به استقلال رسیدید؟ می گویند که نه صد رحمت به دیکتاتور اولی یعنی پدرم. کامل شدید؟ نه ناقصتر شدم. نیمه ی گمشده تو پیدا کردی؟ نه خیر مزاحم گمشده ام را پیدا کردم. بعد بچه دار می شوند:« چرا بچه دار شدید؟» این را هنوز هم جواب نگرفتم. جوابهای کتابی زیاد است : «می خواستم کامل شوم، می خواستم سرگرم شوم، زندگیمان خالی شده بود، گرما نداشت» . بچه ها حکم پکیج و شوفاژ را دارند یا حکم عروسک را دارند می آیند تا پدر و مادر سرگرم شوند حوصله شان سر نرود. ببینید که اینها نگاه است ممکن است جنبه ی شوخی داشته باشد ولی وقتی ما می بینیم که چرا بچه دار می شویم؟ یک آقایی هم حرف جالبی زد گفت : «برای اینکه نگویند اجاقش کور است، می خواهیم ثابت کنیم که بابا، هنوز از ما کار برمی آید» یا یکی از دوستان می گفت « می خواهم یک ارث و میراث خور بعد از خودمان داشته باشیم» ولی واقعا ً فرزند کیست؟ چرا به زندگی ما می آید؟ تعبیری در قرآن هست که انسان را خلیفة الله می شناسد و معرفی می کند. من خیلی این تعبیر را دوست دارم نه به عنوان یک مسلمان. کاملترین و زیباترین تعبیر از انسان است. انسان قائم مقام خدا بر روی زمین است. قائم مقام خداست نه جانشین خدا، این دو با هم اشتباه نشود. بخشی از وظایف خداوند به انسان محول شده است بخشی نه همه ی وظایف. قائم مقامی بهترین و کاملترین و بزرگترین تعریف و تمجید از انسان است. این خلیفة اللهی یا قائم مقامی بالقوه است باید بالفعل بشود. بچه به زندگی پدر و مادر می آید که قائم مقام خدا شود و والدین وظیفه دارند آن را به این مقام برسانند. به این تعبیر ، بچه امانت خداست {مباحث کودک متعادل} #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 join @nooredideh

«اگه اینکارو کنی دیگه دوست ندارم!» با استفاده از این جملات کودکی با عزت‌نفس پایین تربیت می‌کنید که بعدها مدام در پی تایید شدن توسط دیگران خواهد بود. @nooredideh

مواظبت بیش از حد باعث ایجاد فرزندانی فاقد اعتماد به ‌نفس می‌شود. اگر خواهان اطاعت مداوم بی‌چون‌وچرا از جانب فرزندمان باشیم، باعث پرورش کودکی خشمناک و یاغی خواهیم شد. و اگر زیاده از حد به فرزندمان اجازه بدهیم، به او می‌آموزیم که حق دارد بدون توجه به حقوق دیگران، هر چه می‌خواهد به دست آورد. پدر می‌تواند فرزندش را که چهار دست‌وپا روی چمن در حال جست‌ وجوست، زیر نظر بگیرد بی‌آنکه تمام مدت بغل دست او باشد. مادر می‌تواند به فرزند 5/2 ساله‌اش اجازه دهد که هنگام راه رفتن در پارک، به یک گربه یا یک حیوان بی آزار، نزدیک شود. بچه‌ای 5ساله احتیاج دارد دوچرخه ‌سواری را یاد بگیرد. حتی اگر در حین یادگیری چندین بار هم زمین بخورد. هنگامی می‌توانیم خودباوری را در فرزندمان شکل دهیم که ایمان و اعتمادمان را به او نشان داده و مطمئن باشیم که فرزندمان می‌تواند متناسب با سن و رشدش از عهده چالش‌ها برآید. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh