💢نسلی که از #کودکی در مدارس با قِر کمر و شعر #سکسی ساسی مانکن تربیت شود در آینده ایران، غیرتی برای ایستادگی در مقابل #اجنبی نخواهد داشت.
باید به این دشمن زیرک تبریک گفت، وقتی حریف موشکهایمان نشدند، #خاکریز را تغییر دادند.
بارها نوشته ام، اشتباه از خانواده ایرانی بود که #وظیفه تربیت فرزندان خود را به دستگاه عریض و طویل آموزشِ بی پرورش سپرد.
#علیرضا_زادبر
Join @nooredideh
تربیت فرزند نوردیده
کارکرد عکس و فیلم چیست؟ یادگاری، خاطرات، ضبط خاطرات. عکس و فیلم ضبط خاطرات خوش مرده که اگر همه شان ر
دیده شدن در دوران کودکی در دیده شدن در شب عروسی و غیره سر درمی آورد. پایه ی خودشیفتگی نیز در این مرحله گذاشته می شود. از امشب یک دفعه نروید و هر چی عکس روی دیوار هست را جمع کنید و همه را شوکه کنید بلکه آرام و آرام و به تدریج در یک زمان برنامه ریزی شده، بچه ها را در جمع ببرید و عکس های تکی را تبدیل کنید به عکس های دسته جمعی.
عکس های مدارس قدیمی را دیده اید؟ همه با معلم می نشستند و عکس می گرفتند اما امروز چه کار می کنیم؟ بچه ها را به جاهای عمومی ببرید و عکس بگیرید و این عکس ها را روی دیوار ببرید عکس هایی که جمعی بودن و اجتماعی بودن را القاء کند، عکسی که مهارت ها و دوستی را القاء کند. "من هم یکی از این بچه ها هستم که اردو رفته بودیم" خاطره اش را نگه می دارم، شاخص نمی شوم.این میشود دیدن و هدایت کودک به سمت دیدن.
عامل بعدی در مساله ی دیدن و دیده شدن، جشن تولد ها است. کارکرد #جشن_تولد چیست؟
تولد کودک بدون تردید یک اتفاق بسیار مبارک و زیبا و باشکوه است؛ اصلاً تردیدی هم نداریم اما برای کی؟ برای پدر و مادر و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها. همه ی نزدیکان هرسال که این اتفاق یادشان می افتد حظ می کنند و باید هرسال این حض را برای کسانی که برایشان جذاب است زنده نگهداشت.
چرا ما دوستان را دعوت می کنیم که با کادو بیایند؟ دیدید در تولدهای بچه ها چه اتفاقی می افتد؟ حسادت، رقابت، چشم و هم چشمی. این جشن ها شادی هستند ولی در کنارش تخریب های بسیار زیادی وجود دارد. و آن چیزی که این تخریب ها را به خانواده تحمیل می کند، هنجارهای اجتماعی است. (درقسمت های قبل درباره هنجارهای اجتماعی وآنچه جامعه میپسندد صحبت کردیم)
منظور من این نیست که بچه ها را از جشن و شادی محروم کنیم بلکه همیشه باید برای بچه ها جشن و شادی بگیریم اما نه برای به رخ کشیدن و کادو آوردن و کادو گرفتن. (ادامه دارد)
#دیدن_یا_دیده_شدن؟ {قسمت14}
[مباحث کودک متعادل]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_مطالبه_بهحق_از_آموزش_و_پرورش_کُل
پرده اول:
طبق روال سال های قبل، از اواخر ماه شعبان مشغول هماهنگ کردن یک مسافرت دوست داشتنی با همسفران دوست داشتنیمان شدیم. هماهنگی برای بودن در مشهد الرضا در شب های قدر و تلاش برای درک بهتر شب های قدر به میزبانی امام رئوف علیه السلام.
و این گونه شد که متوجه شدم امسال نه فقط همسفران ما، که دانش آموز پایه ششم ابتدایی دارند، بلکه خیلی از خانواده های دیگر هم که دانش آموز پایه ششم به بالا دارند فعلا نمی توانند برای شب های قدر، حتی برای رفتن به مراسم احیای مسجد سر کوچه شان هم برنامه ریزی خاصی داشته باشند.
چرا که امتحانات از پایه ششم به بعد، از اول خرداد ماه شروع می شود و این یعنی همپوشانی کامل امتحانات با اوقات خاص شب های قدر!
چند روزی این درگیری ذهنی را داشتم که واقعا نمی شد شروع امتحانات فقط کمتر از یک هفته به تاخیر می افتاد تا دانش آموزان در این ایام خاص کمی از خستگی های جسمی و روحی امتحانات و نیز دغدغه های غیر قابل حذف ایام امتحانات فاصله بگیرند؟ قطعا وجود امتحانی در ساعت هشت ونیم صبح فردای شب قدر، تاثیر می گذارد بر برنامه شب های قدر دانش آموز و بیشتر خانواده اش.
تا اینکه با دیده شدن هلال ماه رمضان در شب سه شنبه و عدم انطباقش با آنچه که قبلا در تقویم ها ثبت شده بود، مطالبه ی اصلاحیه زدن بر ایام شروع امتحانات را به حق تر از قبل و البته عملی تر هم دیدم. چرا که با اوصاف فعلی و طبق برنامه امتحانی قبلی که داده شده بود حتی زمان یک امتحان می شود درست روز تعطیل رسمی( شهادت مولا علی علیه السلام).
پرده دوم:
اخیرا چندین فیلم از ماجرای رقص دسته جمعی دانش آموزان با یکی از آهنگ های معروف ساسی مانکن در فضای مجازی دست به دست می شود. اما برخی هم در فضای حقیقی با این مسئله مواجه بوده اند، مانند نگارنده ی این سطور به عنوان شنونده ی درد دل های مادری دغدغه مند و تحصیل کرده. می گفت دختر یازده ساله اش شده سوژه ی فیلم رقص دسته جمعی دانش آموزان کلاس پنجم مدرسه با آهنگ ساسی مانکن، مدرسه ای که حالا اعتمادی به کادرش برای اینکه دخترش نیمی از اوقات روزانه اش را آنجا سپری کند نداشت و ذهنش حسابی درگیر این موضوع شده بود که فردا و فرداهای دیگر قرار است در این مدرسه چه بر سر بهداشت روانی دخترش آورده شود...
می گفت مدیر مدرسه در جواب اعتراضش اظهار بی اطلاعی کرده ازآنچه که قرار بوده انجام شود درجشن روز معلم و تاکید کرده که طرح و پیشنهاد و اجرای این کار همه اش مربوط بوده به خودِ دانش اموزان.
والبته دور از ذهن نیست که مسوولین رده ی بالاتر هم اظهار بی اطلاعی و بی تقصیری کنند در وقوع این ماجرا.
باشد، می پذیریم بی غرض بودنشان را در این حواشی روز معلم، حالا لطفا بیایند و برادری شان را ثابت کنند و اصلاحیه ی امتحانات را حداقل برای پایه های ششم تا نهم که تعداد امتحاناتشان کمتر است،به گونه ای بزنند که شروع امتحانات بعد از اتمام شب های قدر باشد. قطعا برنامه ریزان اصلی امتحانات دلایلی هم دارند، اما اگر بنا را بر قاعده ی اساسی
#اهمّ_و_مهم
بگذارند قطعا می توانند اصلاحیه ی مورد انتظار در مملکت اسلامی را صادر کنند.
مثلا برای خیلی ها درک این شب های با عظمت خیلی مهم تر از درک تعطیلات قبل و بعد از عید فطر است! اصلا
این درک کجا و آن درک کجا!!
به قلم
#راضیه_ابراهیمی
Join @nooredideh
در دانشکدههای فنی یا پزشکی به دانشجو نمیگویند که این کار یا آن کار را نکن تا بعد از 7 سال دکتر یا مهندس شوی. بلکه میگویند که چه کاری را بکن. پدری و مادری فقط آموختن کار خوب به فرزندش است. ما متأسفانه فکر میکنیم که پدری و مادری فرماندهی است.
باید بچه را مسئول بار آورد تا جوابگوی کار خودش باشد و احساس استقلال کند. روزی که به عنوان پدر و مادر به فرزندمان میگوییم این کار یا آن کار را بکن نتیجه اش این خواهد بود که وقتی درمدرسه میگویند که این تکلیف را در خانه انجام دهید کودک اصلأ فکر نمیکند که این تکلیف خودش است بلکه میگوید این تکلیف پدر و مادرم همراه با جنگ است.
به عنوان مثال، در مورد مسواک زدن، اصلأ نباید به کودک بگوییم که مسواک بزن بلکه باید خودمان عمل مسواک زدن را طوری با لذت و سر و صدای توأم با شادی انجام بدهیم که کودک خودش هم (ولو دو روز بعد) به سر شوق بیاید که مسواک بزند. وقتی کودک خودش خواست که مسواک بزند آن موقع به کودک بگوییم چون مسواک نداری باید صبر کنی تا فردا برایت مسواک بخریم و همه با هم مسواک بزنیم.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
تربیت فرزند نوردیده
دیده شدن در دوران کودکی در دیده شدن در شب عروسی و غیره سر درمی آورد. پایه ی خودشیفتگی نیز در این مرح
خیلی موضوعات زیادی هست که می توانند بهانه ی جشن برای کودکان باشند مثل: جشن اول مهر و آشنایی با دوستان جدید، جشن دوستی، بچه ام امروز رفته مدرسه دوستای جدید پیدا کرده امروز بیایید منزل ما جشن دوستی داریم لطفاً لباس راحت بپوشید چون بازی داریم و ذرت بوداده می خوریم و صحبت می کنیم و با هم آشنا می شویم و اسمش را می گذاریم جشن دوستی.
بعد ماه دیگه جشن پاییز، خانواده ها با هم جمع می شویم و یک جمعه قرار می گذاریم و می رویم یک پارکی که برگ زرد فراوان داره و انار دان کرده می خوریم و باز هم لباس ساده می پوشیم چون می خواهیم بازی کنیم. یا در بهار جشن شکوفه ها، جشن بلند شدن قد، بستن بندکفش، تخمه شکستن، به این ترتیب بی نهایت میشه جشن های مختلف گرفت.
بچه ها در این جشن ها دیدن را یاد می گیرند ولی در جشن تولد دیده شدن را. معمولاً بچه ها آخر جشن تولدها اخم هاشون توهمه و خلقشان به هم ریخته چون کادوها و لباس ها و.... ممکنه چیزی به زبان نیاورند اما مقایسه ها وجود دارند.
از طرف دیگر هم که مادر این همه زحمت می کشه چه قدر دیدیم که به خاطر چشم و هم چشمی خوش نمی گذره و ممکنه بین بچه ها دعوا هم بشه و...یا مادر از دست بچه کلافه، اَه اصلاً لیاقت نداری، کُشتی منو، چه قدر ونگ می زنی ....
اما بچه ها با دیدن عظمت پاییز و بهار و طبیعت و غیره، دیدن را یاد می گیرند و در این جشن ها رابطه ی دوستان و فامیل را گرم کنید و دیدن و دیده شدن را تمرین کنید. (ادامه دارد...)
#دیدن_یا_دیده_شدن؟ {قسمت15}
[مباحث کودک متعادل]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده