⚫️ امام صادق علیه السلام: 🔻چشمهایت را جز از روی دلسوزی و مهربانی با پدر و مادر خیره مکن 🔻وصدایت را بلندتر از آنها نکن 🔻دستهایت را بالای دستهای آنها مبر 🔻جلوتر از آنان راه مرو. Join @nooredideh

حجاب ونماز و مسائل عبادی رو با امر ونهی کردن یاد بچه ها نباید داد. باید "خدا" رو خوب و به موقع بهشون معرفی کنید، بعد بشینید وتماشاکنید تاثیرشو. تا خدارو خوب نشناسونید بهشون هرچی هم بگید نماز بخون نمیخونه. اگر هم مظاهر عبادی انجام بده بخاطر ترس یا جایزه است که ارزش عبادت ضایع میکنه. مثلا ازبازی استفاده کنید، چشماشو چندقیقه ببندید بگید حالا بازی کنیم، بعد که چند بار رفت تو درو دیوار, چشماشو بازکنید بگید ببین اگه چشم نداشتیم چقدر زندگی سخت بود، ببین خدا چقدر مهربونه بهمون چشم داده چه جوری ازش تشکر کنیم؟ بریم نماز بخونیم بگیم ممنون خدا بعد 1رکعت نماز با هم بخونید و فارسی توش دعا کنید و از خدا تشکر کنید تا کودک شما بفهمه قضیه چیه. {استاد صادقی} کارگاه تربیت قرآنی کودک Join @nooredideh

اگر کودک مستقل میخواهید بدانید که! استقلال واقعی زمانی به دست می آید که کودک از سالهای تعیین کننده اول عمر، دلبستگی ایمن به مادر پیدا کند. این فرآیند وقت می برد و یک مادر کم حوصله نمی تواند آن را سرعت ببخشد. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

مرحله ی توجه کودک به توانایی خود ادامه دارد تا مرحله ی سوم. 🔸مرحله ی سوم؛ از این مرحله توجه به محیط و ارتباط با محیط شروع می شود. 3 تا 5 سالگی،  کودک آرام آرام خود و توانائی هایش را پیدا کرده حالا سراغ محیط می آید، در محیط چه خبر است؟ چه کاری در محیط می توانم بکنم و چه ابتکاری می توانم بکنم؟ اریکسون این مرحله را ابتکار در برابر احساس گناه نامیده است.  کودک آرام ارام از خودبینی به دیگر بینی می آید تا دیگران و ارتباط انسانی را کشف کند و در این مرحله است که ما معتقدیم سه سال به بعد سن جدایی کودک است و سن مهدکودک پایان سه سالگی است، حالا برو و کشف کن و خودت را در ارتباط با محیط کشف کن. 🔸مرحله ی چهارم 6 تا 12 سالگی است که توجه عمیق به محیط و رابطه ی محیط و خودش است که دوره ی مدرسه ی ابتدایی و دوره ی سازندگی در برابر حقارت است. مرحله ای است که بر پایه ی مراحل پیشین، نگاه می کند که من کی هستم؟ چه قدر بالاترم؟ چه قدر پایین ترم؟ کجا هستم؟ چگونه هستم؟ و یواش یواش به سمت نوجوانی یعنی مرحله ی پنجم  12 تا 18 سالگی می رود. 🔸مرحله ی پنجم؛ 12 تا 18 سالگی مرحله نوجوانی، سن بحران. در این مرحله این سؤال پیدا می شود که من از کجا آمده ام؟ چرا آمده ام؟ زندگی یعنی چی ؟ چرا من را به دنیا آورده اید؟ و توجه به مبدأ و ارتباط با مبدأ شکل می گیرد. این سؤال ها نشان دهنده ی این است که به مبدأ فکر می کند. سؤال ها از پایین ترین مرحله ی انسان یعنی مرحله ی نباتی شروع می شود و کم کم به سمت بالا می رود ما باید مراقب باشیم که با جواب هایمان او را به سمت پایین هدایت نکنیم. تو به دنیا آمده ای چون ما خواستیم خوش بگذرونیم، خوب غلط کردیم تو رو آوردیم، اشتباه کردم !!!!!!!!!! نگاه کودک باید به سمت بالا و مبدأ هدایت شود 18 سالگی سن خردمندی است. و مهم  این است که این مراحل درست طی شوند و دیدن و دیده شدن در تمام مراحل در تعادل باشند.(ادامه دارد...) #شخصیت {قسمت26} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

دنیای قشنگ کودکان😍 @nooredideh

#فرزندانه با همبازیهایش مشغول بازی بود، با ناراحتی اومد گفت: ماماااان فلانی میگه باهات قهریم! گفتم:چوقولی ممنوع!...... نیم ساعت بعد با گریه اومد و گفت: به من میگن تو باید آدم بده نمایش بشی وگرنه از بازی برو بیرووووون، گفتم: اگر میتونید با هم بازی کنید و اگر بلد نیستید جدا بازی کنید!..... دوباره اومد و با گله گفت: به من میگن ما باهات بازی نمیکنیم!..... گفتم: تو هم بگو اینجا اتاق منه، این اسباب بازیها هم مال منه اگر با من بازی نکنید منم اسباب بازیهام رو بهتون نمیدم! با گریه میگه: نه مامان این کار بدیه، من میخوام اسباب بازیهام رو بهشون بدم،اونا دوستای مَنن !.🙄 #مادرانه #مرجان_الماسی #روزمرِگی_من_و_مامان👇https://eitaa.com/joinchat/444596224C4175a724eb

آموزش مهارت های ارتباط برقرار کردن آنها را به شراکت مجبور نکنید به عنوان پدر یا مادر، وظیفه شما است که به فرزند خود دست ‌ودل ‌باز بودن را بیاموزید. اما کودک مجبور نیست همه وسایل خود را با دیگران شریک شود. برخی از وسایل یا اسباب بازی ها برای کودکان بسیار ارزشمند هستند، می توانید آنها را کنار بگذارید تا کودک خودش اختصاصی از آنها استفاده کند. اما در وسایلی که تعصب خاصی به آنها ندارد به او بیاموزید که با دیگران شریک شود و به آنها اجازه دهد از وسایلش استفاده کنند. با این نوع تربیت، کودکان کمتر با هم دعوا خواهند کرد. @nooredideh

ببینید چه تقلیدی میکنه 😁 تقليد مهمترين دليل رشد كودكان است، پس نميتوانيد انتظار داشته باشيد شما ليوان چاي ميوه يا شيريني از روي ميز برداريد اما فرزند نوپاي شما عاقل و فهميده باشد و درك آنرا داشته باشد كه بر كنجكاويش غلبه كند. پس بهتر است در مهمانی ها از صاحب خانه اجازه بگيريد و وسايل را در محل امن تري قرار دهيد تا مدام مجبور به دعوا كردن و نه گفتن به فرزند خود نباشيد. از كمك خواستن خجالت نكشيدو به چشم و ابرو انداختن بعضي افراد بها ندهيد. بسياري از افراد درك آنرا خواهند داشت تا محيط را مناسب براي خوش گذشتن به همه افراد كنند. @nooredideh

هرگز به کودک نگویید این‌قدر ترسو نباش! برای آموزش دفاع کردن به کودک‌تان از نصیحت استفاده نکنید. مثلا نگویید: «از خودت دفاع کن، چرا از خودت دفاع نکردی؟ چرا وقتی کتک خوردی هیچ کاری نکردی؟ نگفتم این‌قدر ترسو نباش؟» یا برچسب نزنید: «بچه من پخمه است، مظلومه، بی‌دست و پاست، اصلا این کتک خوره و ...». یا زمانی که کودک‌تان کتک می‌خورد، خشم خود را از بقیه سر او خالی نکنید: «چرا هیچی نگفتی؟ همین‌طور وایستادی کتک خوردی؟» از همان ابتدا که کودک شما کتک خورد یا حقش گرفته شد یا هل داده شد، رفتاری را داشته باشید که انتظار دارید فرزندتان در آن شرایط انجام دهد. مثلا اگر کسی کودک را کتک زد، دستش را با اقتدار، ولی بدون خشونت می‌گیرید و می‌گویید کار بدیه، نباید بزنی. اگر به زور اسباب‌بازی را گرفت، ابتدا بگذارید خودش دفاع کند اگر خواستید ورود کنید بگویید این اسباب‌بازی مال اونه، این برای شماست، ولی می‌تونید با همدیگه تقسیم کنید. این رفتار‌ها باید بدون خشونت و خجالت گفته شود. @nooredideh

با این رفتار، فرزندتون حسود بار میاد: 📌وقتی اونو با بقیه مقایسه میکنین، مثلا میگین: دختر خالت رو نگاه کن، یه سال از تو کوچیکتره، همیشه اتاقش مرتبه، یکم منظم بودن و از اون یاد بگیر. 📌این موضوع باعث میشود تا کودک شما، به بقیه حسادت کند و از آنها بدش بیاید. پس در هیچ شرایطی، فرزندتان را با کسی مقایسه نکنید. 📌ما فقط اجازه داریم کودک را با گذشته خودش مقایسه کنیم و پیشرفتش را به او یادآوری کنیم. یعنی مقایسه‌ی ما در جهت پیشرفت کودک باشد، نه در جهتی که کم و کاستی او را یادآوری کنیم. @nooredideh

18سالگی سند خردمندیست. بارها زندگی ابوعلی سینا را مثال زده ام باز هم می گویم که ایشان گفتند: من هرچه یاد گرفتم تا 18 سالگی بود و از آن به بعد هیچ چیزیاد نگرفتم. ابن سینا این مسیر را به خوبی طی کرد و بالا رفت و وقتی به سن خردمندی یعنی 18 سالگی رسید، دیگر توانایی های او قابل اندازه گیری نیست.  و مثال هایی از این قبیل، شیخ اشراق، شهاب الدین سهروردی و غیره هستند. رسیدن به این مرحله تجربه ی شخصی است و بچه های ما در 18 سالگی باید به این مرحله برسند که آخرین مرحله ی مخروط رشد است. در این مرحله که به خردمندی رسیدند دیگر ما با آن ها کار نخواهیم داشت.  سن تشکیل خانواده 18 سالگی است چون از دو حال خارج  نیست یا نظام آفرینش خطا می کند یا ما انسان ها نظام آفرینش 18 سالگی را سن عقل و تشکیل زندگی قرار داده. ما اشتباه می کنیم که سن ازدواج را بردیم 30 سالگی و با شرایط تحصیلات عالیه و کار خوب و ....  اگر نظام آفرینش قرار بود که خطا داشته باشد که تا حالا نابود شده بود چون این نظام آن قدر باعظمت است که کوچکترین اشتباه نابودش می کند. پس تا به حال که نابود نشده نشان دهنده این است که ذره ای خطا و اشتباه نداشته و ندارد و این ما هستیم که داریم اشتباه می کنیم و مراحل را درست طی نمی کنیم.  در نتیجه بچه ی 25 ساله ی ما هنوز بچه ست. ما دوران کودکی را کم کرده ایم و دوران نوجوانی را طولانی کرده ایم. می گیم آقازاده چرا ازدواج نمی کنند؟ آخه تازه فوق لیسانسشو گرفته، حالا دکتراشو بگیره، هنوز خونه نداره، ماشین بخره و.... مثلی هست که میگه یک سنی ازدواج کن که بچه هات بگن به جان پدرم، نگن به ارواح خاک پدرم. (ادامه دارد...) #شخصیت {قسمت27} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده