☑️ترفندهایی برای #روزه اولی ها @ktarbeyati

بیاییم بر پایه ی باورهای جدید، یک نگاه جدید به کودک خود کنیم و نحوه ی دیدنمان را عوض کنیم. ببینیم که بچه ی ما کار مثبت می کند، همان کار خوب و مثبت او را ببینیم به جای این که صرف کارهای منفی را ببینیم. یاد بگیریم کارهای کودک را توصیف  کنیم، تفسیر نکنیم. کاری که انجام داده را می بینیم و توصیف می کنیم و واکنش نشان می دهیم. نگاه و واکنش ما مهم است. مثل: "عزیزم یک لیوان آب به من بده"، کودک این کار را انجام می دهد......"آخی الهی قربون دستت برم اگه تو نبودی من چی  کار می کردم" نه این که بگیم "فرشته ی من بی نظیر من اصلاً تو دنیا مثل تو نیست" یا این که از فرزندمان می خواهیم که از بالکن دوتا سیب زمینی بیاورد، شب هم که پدرش آمد ندا را می دهیم که پدر سر شام بگوید: امشب غذا یک جور دیگه است عجیب خوشمزه شده، و بعد مادر بگه که : آخه تو نمی دونی چرا، چون سیب زمینی اش را مثلاً سهیلا آورده، اِه عجب می بینم اصلاً  مزه ی غذا چه خوشمزه شده. نه این که نمی دونی سهیلا چه خانمی شده، بی نظیر، اگه تو دنیا یک ملکه بخوان انتخاب کنند، سهیلا را باید انتخاب کنن، چرا؟ چون دو تا سیب زمینی آورده!!! این حالت خود شیفتگی ایجاد می کند. (ادامه دارد...) #شخصیت {قسمت58} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

مهمـــانی مامان گلی 🌸 ماجرای جایزه های رها و زینب @ostad_shojae

#قصه_رمضان ۱۰ 🌸 مهمــانی مامان گلی نویسنده؛ فاطمه صالحی🖋 قصه‌گو؛ زهرا نجد 🎤 تدوین‌‌وصداگذاری؛ پارساکمالی 🎧 طرح گرافیکی؛ سمانه صدیقی🎨 @ostad_shojae

محمود سلطانی عبور از نگرانی ها ۵۶ @shogherouyesh

جایزه بهترین مادرِ صد سالِ اخیر هم به ایشون تعلق میگیره 😃 @nooredideh

امام معتقد بودند که هیچ گاه نباید با سختگیری های نابجای خود، چهره امور عبادی را برای بچه ها زشت و سخت جلوه دهیم. باید مسائل را برای ایشان زیبا و آسان قلمداد کنیم. ایشان هیچ گاه با تندی و اجبار، آن ها را به انجام واجبات وادار و از انجام آن ها دلسرد نمی کردند، خانم زهرا مصطفوی نقل می کند: همسرم به جهت عادت خانوادگی، دخترم را از خواب صبحگاهی بیدار می کرد؛ و به نماز وا می‌داشت. امام وقتی از این ماجرا خبردار شدند، برایش پیغام فرستادند که: چهره شیرین اسلام را به مذاق بچه تلخ نکن. این سخن امام چنان تأثیری در روح و جان دخترم گذاشت که دخترم خودش سفارش می کرد که موقع اذان صبح، به موقع مرا بیدار کنید. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 @nooredideh

چه قدر از وجود فرزندتان لذت می برید؟ و چه قدر به عیب ها و نواقص او توجه می کنید؟ باید با داشته ها زندگی کنیم و براي نداشته ها برنامه ریزي کنیم و راهبرد داشته باشیم. درکل مهم این است که از داشته هایمان لذت ببریم. توقع ایده آل ها وتوقع نمره ي بیست یعنی لذت نبردن از داشته هایمان. @nooredideh

🌼 گل‌های چادر دنیا ماجرای دنیا و پاره شدن چادر نمازش، وقتی که بیماری کرونا، مهمون ناخوانده‌ی خونه‌شون بود... @ostad_shojae

#قصه_رمضان ۱۱ 🌼 گل‌های چادر دنیا نویسنده؛ سیده حاتمه سیدزاده 🖋 قصه‌گو؛ نرگس خانم(۱۰ساله) 🎤 تدوین‌‌وصداگذاری؛ پارساکمالی 🎧 طرح گرافیکی؛ سمانه صدیقی🎨 @ostad_shojae

مهمترین عوامل مؤثر در تربیت و تعادل روحی فرزند 👇 🔻تعادل روحی و روانی به عوامل زیادی ربط پیدا می‌کند اما دو تا از کلیدی‌ترین عوامل تعادل روحی فرزندان در خانواده عبارتند از اینکه: «رابطه پدر با مادر از سر محبت و رحمت باشد» و «رابطه مادر با پدر سرشار از تواضع و احترام باشد». البته هر دو خوب است به یکدیگر احترام و محبت داشته باشند ولی بر اساس اقتضائات خاص روحی زن و مرد احترام برای مرد و محبت برای زن اولویت پیدا می‌کند. وقتی بچه ها اینگونه روابطی را می‌بینند گویی هر چیزی سر جای خودش قرار گرفته و تعادل در خانه برقرار خواهد شد. 🔻بچه‌ها وقتی در خانه تعادل روحی پیدا می‌کنند که ببینند «پدر "ستون" خانه است و مادر "زیبایی" خانه» به تعبیر دیگر، پدر رئیس حقوقی خانه است و مادر رئیس عاطفی خانه است. خانم باید مراقب باشد که غرور شوهرش را نشکند و به فرزندانش هم یاد بدهد که غرور پدرشان را نشکنند و به او احترام بگذارند. مرد هم باید مراقب باشد که دل همسرش را نشکند و به فرزندانش یاد بدهد که دل مادرشان را نشکنند. در این خانواده هر چه مادر دوست داشته باشد و هر چه پدر فرمان بدهد، بچه‌ها طبق آن عمل خواهند کرد و به این ترتیب تعادل در خانه برقرار خواهد شد. چون این دو رفتار مطابق فطرت و طبیعت پاک انسان است و دختر و پسر در چنین خانواده‌ای پاسخ‌های طبیعی اقتضائات روحی خود را می‌بینند و محیط خانه برای آنها آرامش‌بخش می‌شود. 👤استاد پناهیان Join @nooredideh

محمود سلطانی عبور از نگرانی ها ۵٧ @shogherouyesh

❣️امام صادق(ع): 🌷هر ڪس به خانواده اش نیکی ڪند، خداوند بر عمرش می افزاید. 📚اصول ڪافی/ج۸/ ص۲۱۹📚 @nooredideh

بهترین ترکیبی که هر پدر و مادری می‌توانند داشته باشند پدری است که در پشت چهره‌ی قاطع خود، مهربان باشد و مادری که در پشت چهره‌ی مهربانش،قاطع #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

پدرها خیلی سعی می کنند بچه ها در رفاه بزرگ بشن، خودشون سختی بکشن، نه بچه ها. خودشون نون میگیرن نه بچه ها. بعد به پدر میگیم این کارو نکن چرا این کارو می کنی با بچه ات؟ میگه من خودم سختی کشیدم تو زندگیم تو کودکیم، نمی خوام بچه ام سختی بکشه. من می خوام بگم پدر عزیز! سرنوشتی که تو در جامعه داری حاصل این سختی است که تو در کودکی کشیدی. چرا این رو از بچه‌ها مضایقه می‌کنیم. اینکه ما سختی رو از بچه ها مضایقه کنیم، جفا کردیم در حقشون، خوبی نکردیم، به رشد شخصیتشون آسیب زدیم. مادرها یه مقدار اهل رأفت و مهربانی اند خیلی نمیتونن، "البته مادر هم باید بتونه" ولی پدر ها موظفند که این شرایط را برای بچه ها ایجاد کنند. وقتی میرید خرید بگذارید فرزندتون دو تا کیسه بلند کنه سختی بکشه به نفس نفس بیفته پیاده بیاد. چرا باید ماشین بیاد. تا بدونه پدر چی کشیده. فرزند هر وقت غذا خواسته جلو بوده ،اصلا نمیدونه از کجا آمده و چطور تهیه شده. ما فکر میکنیم که لطف می کنیم در حالی که اینطور نیست. @nooredideh

همه پدر ومادرها در حق فرزندنشون ظلم میکنند❗️ 👈غیراز اونایی که او را موجودی محدود، از تولد تا مرگ ندیده، و علاوه بر دنیاش؛ برای زندگی جاودانه اش، برنامه ریزی می کنند! [استاد شجاعی] #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

☝️وظیفه‌ی من ماجرای نقش شایان در نمایش @ostad_shojae

#قصه_رمضان ۱۲ وظیفه‌ی من نویسنده؛ سیده حاتمه سیدزاده 🖋 قصه‌گو؛ نرگس خانم(۱۰ساله) 🎤 تدوین‌‌وصداگذاری؛ پارساکمالی 🎧 طرح گرافیکی؛ سمانه صدیقی🎨 @ostad_shojae

نه گفتن بچه ‌ها بى‌ادبى نيست بلكه شروع خود مراقبتى است اجازه بديم كه بچه‌ها نه بگن. اگر بچه ها در کودکی اجازه نه گفتن نداشته باشند، در نوجوانی بسیار آسیب پذیر خواهند شد. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

محمود سلطانی عبور از نگرانی ها ۵٨ @shogherouyesh

از بازی های کودک و پدر😊 join @nooredideh

رقیب عاطفی کودکان در خانه نشینی کرونا؟ والدین بسیاری هستند که میزان وقت‌گذرانیِ فرزندانشان در ایام قرنطینه خانگی با گوشی‌های هوشمند ‌نگرانشان کرده است. آن‌ها می‌خواهند بدانند «اعتیاد» کودکان و نوجوانان به این فناوری‌ها چه تأثیراتی بر زندگی آن‌ها خواهد داشت و آیا این اعتیاد واقعیت دارد؟ با جستجویی ساده در موتورهای جستجوگر پاسخ های زیادی در این باره پیدا خواهیم کرد. اما شاید بد نباشد سوال مهمتری را هم پاسخ دهیم: اعتیاد و پرمصرفی والدین در خانه ،چه تأثیری بر کودکان می‌گذارد؟ بررسی و پاسخ این پرسش نتایج تعجب‌ برانگیزی خواهد داشت؟ پیش از ایام خانه نشیی کرونا، بچه‌ها باید با غیبت والدینی کنار می‌آمدند که سر کار می‌رفتند، با دوستانشان وقت می‌گذراندند یا با همدیگر خلوت می‌کردند. اما این روزها تجربیات جدیدی را کودکان خانه نشینی که به مدرسه نمی روند تجربه کرده‌اند: «والدینی که از لحاظ فیزیکی نزدیک‌اند، اما ذهنشان جای دیگری است. تجربه این «دوری در عین نزدیکی» برای کودکان می‌تواند دردناک‌تر از دوری واقعی تمام شود. بهره‌مندی از توجه کامل و تمام‌عیار مخاطب در تمامی سنین یک لذت رشک‌برانگیز و کمیاب است، اما در سنین آغاز رشد که نزدیک‌ترین و شاید تنها مخاطب کودک همزمان نقش اصلی‌ترین حامی زندگی او را همبازی می‌کند، این کم‌توجهی و گاه بی‌توجهی می‌تواند معنای صریح طرد هم بدهد. ماجرا آن‌گاه وخیم تر می‌شود که والدین برای کم کردن زحمت کودک از سر خود، یکی از همین ابزارها (موبایل، تبلت، رایانه و ...) به او می‌دهند تا خود را با آن مشغول کند و شاید در شبکه شاد کمی شادی کند. کودک نیز در ادامه تقلیدهای خود از اطرافیان، رفتار والدین را درونی می‌کند و مشکل، مضاعف می‌شود. از نظر برخی والدین، این اتفاق یک مزیت دیگر هم دارد؛ عادت کردن کودک به همراهی با یک همدم و هم‌صحبت فناورانه که گاه امن‌تر و کم‌حاشیه‌تر از دوستان غیرمجازی به نظر می‌آید چون کودک در دایره ایمن خانه می‌ماند و از آسیب‌هایی که شاید بیرون خانه او را تهدید کنند در امان می‌ماند. مجموعه این عوامل به خلق فضایی منجر می‌شود که عادت والدین به واسطه‌گری فناوری‌های ارتباطی در ارتباطات میان‌فردی‌شان، به فرزندان هم منتقل می‌شود. اوج ماجرا را می‌توان در آن لحظه‌هایی دید که فناوری‌های ارتباطی، واسطه تماس میان والد و فرزندی می‌شوند که حتی از لحاظ جغرافیایی و فیزیکی در مجاورت همدیگر و در خانه (!)به سر می‌برند برای مثال برای صدا کردن کودک به جهت آمدن به سر سفره غذا از چت استفاده می شود. و به مرور زمان اگر این خانه نشینی کرونایی طولانی تر شود، تقسیم توجه‌ها میان فناوری بی‌جان و اولاد جاندارمان چنان هنجار می شود و به آنها عادت میکنیم که انگار این گوشی های هوشمند جزءی از زندگی‌مان هستند و در اینده به راحتی نمی توان میان آن کودک و گوشی مان یکی را انتخاب کنیم ؟. اما راه حل چیست؟ راه‌حل‌ها ازقضا ساده‌اند؛ تعیین قوانین سخت گیرانه به منظور محدودسازی و مدیریت مصرف استفاده از این ابزارهای فناورانه و بیرون راندنشان از لحظات گران‌قدر صمیمیت و نزدیکی میان والد و فرزند در ایام کرونایی؛ البته به‌شرط آنکه بتوان بر وسوسه فناوری و ضرورت های این روزگار غلبه کرد؛ اتفاقی که در عمل چندان ساده نیست. اما به هیچ عنوان قیمتی تر از فرزندان مان نیست نظرتان چیست ؟ " پژوهشگده رسانه ای امید" @nooredideh

🎴 سلام و عرض ادب؛ با توجه به نزدیکی ایام شهادت اسوه اخلاق و یتیم نوازی حضرت علی ابن ابی طالب علیه السلام میخوایم تعدادی دام قربانی و ذبح کنیم و بین ایتام و خانواده های بد سرپرست(پدر معتاد، مطلقه و...) فقیر توزیع کنیم. #نکته: شما میتونید به نیت آمرزش اموات، شفای بیمار، سلامتی خانواده یا با هر نیت خیر دیگری در این نذر شریک باشید. اگر مایل بودید حتی ده هزار تومن کمک کنید، به شماره کارت زیر واریز بفرمایید؛ 6104337808028102 IR 100120010000005788111492 بنام داوود ورمزیار

راضى باش، تا به آسايش دست يابى "امام على عليه السلام" #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

کار خوب فرزندمان را ببینیم. مشکل ما این نیست که این کار را نمی کنیم بلکه مشکل ما این است که اصلاً کار خوب نمی بینیم. مثل لیستی که برای حرف های بد و خوب تهیه کردید یک لیست هم از کارهای خوب فرزندتان تهیه کنید و ببینید که اصلاً می توانید کار خوب در فرزندتان ببینید و بررسی کنید که چندتا کار خوب می بینید و چندتا کار بد. یک مادری قسم می خورد که دو هفته است که دنبال بچه ام می کنم که یک کار خوب پیدا کنم، نمیشه!! به اوگفتم توی این دو هفته فرزندتون جیش کرده یا نه؟ گفت بله، گفتم کجا جیش کرد؟ رفت دستشویی یا توی هال و مبل جیش کرد؟ مادر گفت: نه بابا رفت دستشویی، 10 سالشه دیگه گنده شده گفتم: خب این یک کار خوب، قربونش هم می رفتی. ما کار خوب را وظیفه می دانیم و اصلاً آن را نمی بینیم. در سلسله مراتب اجتماعی نیز همین گونه هستیم همسر، کارمند، شاگرد و غیره را هم نمی بینیم. رسالت ما این شده که مچ بگیریم. پس مچ بچه هاتون رو موقع انجام کار خوب بگیرید مثل وقتی که ظرفی را سرجایش گذاشت یا کفش هایش را جفت کرد، واکنش های هیجانی خلاق از خودتان نشان دهید و کارش را توصیف کنید و دائماً روی یک کار نایستید بلکه کارهای جدید پیدا کنید تا کودک متوجه شود که اگر توجه می خواهد باید رشد کند. بحث خودپنداره و خودایده آل را یکبار دیگر مرور کنید، این فاصله باید متعادل باشد. بچه باید بداند که اگر می خواهد نظر مادرش را جلب کند باید کار خوبش را زیاد کند و حتماً می کند چون بچه ها زود متوجه می شوند که قضیه چیست. ما هر وقت مسئول بودیم، مقصر شدیم؛ هیچ وقت به ما اجازه نداند که جبران کنیم. ما را همیشه به چشم گناهکار دیده اند. پس نگاهمان را عوض کنیم، کار خوب را ببینیم، توصیف کنیم و یک واکنش جذاب و بعد عبور کنیم نه اینکه تا آخر عمر بچه بیاد و بگه ببین مامان دارم میرم دستشویی جیش کنم ها!!!!!!!!!!! پس شما واکنش هایتان را تنظیم کنید تا کودک مجبور شود چیز جدید برای جلب توجه شما پیدا کند. (ادامه دارد...) #شخصیت {قسمت59} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده