هیچ گاه از ظاهر نوجوانتان در دوران بلوغ ، منفی نگویید: به او آرامش بدهید و بگویید که شما هم در دوران بلوغ چه تغییرات ظاهری را تجربه کرده اید. نشان دادن عکس هایتان در دوران بلوغ می تواند برای نوجوانتان خوشایند باشد. @nooredideh_nojavan

وقتی در مورد حرکت و نقشش توی رشد بچه‌ها نوشتم خیلی‌ها در مورد اینکه چه بازی‌های حرکتی رو می‌تونیم توی خونه انجام بدیم، پرسیدند. قبل از اینکه جواب سوال داده بشه باید بگم که خونه‌ی مناسب برای بچه باید شبیه مسجد باشه 😁😁 یعنی چی؟ یعنی هیچ مانعی توش نباشه. دقت کردید وقتی ماها رو قدیما می‌بردن جاهایی که فضای بازِ بزرگ داشت چه کیفی می‌کردیم؟ جاهایی مثل حرم، صحرا، سالن‌های ورزشی، مسجد و ... حتی همین امروز هم به ما حس خوب میده. دقیقاً بچه‌ها هم همین جوری هستن. توی فضاهای بزرگ، انگار که وسط کارخونه لی‌لی‌پوت رها شدن! 😬 پس اولین نکته اینه که خواهشاً هر روز یه چیز اضافی نخرید بیارید تو خونه، مدام فضای حرکت بچه رو تنگ‌تر نکنید! یعنی بچه اگه خواست از این سر خونه تا اون سر خونه بره مجبوره نشه سه تا لایی و دو بار دستی بکشه! 😂😂 اما بعد؛ ببینید ما یه سری مهارت‌های حرکتی داریم که اینا باید تا قبل از مدرسه رفتن تکمیل بشن. مثلاً دیدید بچه‌ها وقتی می‌خوان از پله‌ بالا برن، یه پاشون رو میزارن رو پله اول، بعد اون یکی رو میزارن روی همون پله. بعدش پای اول رو میزارن روی پله دوم و الی آخر. اما ما آدم بزرگا هر پله رو با یه پا میریم بالا. خب بچه‌ها کِی میتونن شبیه ما از پله‌ها بالا برن؟! باید نهایتاً تا شش، هفت سالگی بتونن این کارو بکنن! حالا اگر بچه‌ای نتونه این کار یا کارای شبیه به این رو بکنه میگیم مهارت‌های حرکتیش هنوز کامل نشده و راه درست شدنش اینه که بچه بازی‌های جورواجور بکنه تا مهارتش کامل بشه. خُب، حالا شما تو خونه چی کار کنید؟! امیدورام توقع نداشته باشید مثلاً تو یه پست کل بحث حرکت کودکان رو ببندم! 😄 عجالتاً بدونید که ما هشت دسته بازی‌های ادراکی - حرکتی داریم که فقط یه دسته‌اش مربوط به تعادل و توازن کودکان هست و شامل این شش مهارته: راه رفتن، دویدن، خزیدن، پریدن، پرتاب کردن هدفدار و گرفتن چیزی که پرتاب شده طبق مشاهدات اکثر بچه‌ها و خیلی از بزرگ‌ترها 😳 توی این مهارت‌هایی که اسم بردم مشکل دارن!! نکته دیگه اینکه خلاف انتظار خیلی از بزرگ‌ترها، بچه‌ها نباید تی‌تیش مامانی بار بیان و همه‌اش مثل آقا و خانم برخورد کنن‌ یعنی بچه باید از لبه‌ی جوب راه بره، شبیه اسب، کلاغ و گوسفند راه بره، پابرهنه تو خاک راه بره، از ارتفاع بپره و مثلاً تو خونه بعد از جمع کردن لباسای شسته شده از روی بند، نیم ساعت با مامانش لباسا رو پرت کنن سمت همدیگه، کلی هم کیف و ذوق کنه، هم عضلاتش تقویت بشه و هم مهارت‌های حرکتیش توسعه پیدا کنه ... #حمید_کثیری @hamidkasiri_ir

دوران کودکی تکرار نمی شود. بگذاریم فرزندمان بچگی ایمن و شاد را تجربه کنند. کودکان را به دنیا نیاورده ایم تا زیر بار حجمی از توقعاتمان، آرزوهای بر باد رفته ما را برآورده سازند. ناکامی های ما، از آن ماست... فرزندمان را به قیمت فخر فروشی به اقوام و دوستان، تبدیل به بزرگسالانی ناخشنود نکنیم. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

ما چهار گروه احساس داریم: شادی، غم، ترس و خشم. همه ی احساس ها خوب هستند. احساس اصلی انسان، شادی است. شادی حاصل صراط المستقیم و رشد است. تا زمانی که در مسیر درست قرار داریم شاد هستیم. ما به دنیا آمده ایم که رشد کنیم پس به دنیا آمده ایم که شاد زندگی کنیم. سه احساس دیگر آمده اند تا به ما اعلام خطر کنند و هشدار دهند که "مواظب باش در مسیر شادی نیستی" برگرد به مسیر و برگرد به شادی. زمانی که در ذهن فعال باشیم، احساسات در کنترل ما خواهند بود. زمانی که در ذهن منفعل باشیم، ما در اختیار و کنترل احساسات و تفسیرها خواهیم بود. احساسات بد نیستند بلکه بسیار خوب هستند. خشم هنگامی که در جهت خواسته ها و انتظاراتمان به مانع برخوریم، بروز می کند. اگر خشم نداشته باشیم نمی توانیم در مسیر رشد حرکت کنیم چون مرتب مانع جلوی راه ما می آید و مرتب خشم می آید که به ما کمک کند تا از موانع عبور کنیم. زمانی که به یک جوب میرسید که بلند است و نمی توانید از آن بپرید، چه کار می کنید؟ حاضرین: دورخیز می کنیم و باسرعت می پریم. استاد: می افتید وسط جوب حالا چه کار می کنید؟ دوباره بلند می شوید و می خواهید دوباره بپرید؟ به ا ین میگن لجبازی. حالت صحیح این است که بگردید دنبال یک پل که به راحتی بتوانید از روی آن عبور کنید؛ آن چیزی که باعث می شود که به دنبال پل بگردید، خشم است. اگر خشم نبود، جوب را که می دید برمی گشتید و از ادامه ی راه منصرف می شدید. خشم ما را به حرکت وا می دارد و ما را مجبور به پیدا کردن راهکار می کند. فقط مشکل در این است که کسی همه ی زندگی را مانع ببیند مثل درک مقصر و مظلوم که خشم بالایی دارند و همه چیز را مانع می بینند. چرا وقتی فرزندتان درس نمی خواند عصبانی می شوید؟ حاضرین: مانع پیشرفتش می شود. استاد: خوب به شما چه ربطی داره؟ شما چرا عصبانی می شوید، یکی دیگه درس نمی خونه شما عصبانی می شوید؟ حاضرین: کلی هزینه کردیم. استاد: خوب باید هزینه کنید البته به خاطر هزینه دچار غم می شوید چون پول از دست داده اید. حاضرین: می ترسیم آدم حسابی نشه. استاد: بالاخره یک چیزی میشه دیگه و اگر می ترسید باید بترسید چرا خشمگین می شوید؟ ما وقتی در مقابل مانع قرار می گیریم خشم سراغمان می آید. حاضرین: خودمون زیر سؤال می رویم. استاد: بله درسته؛ بین من و کودک ایده آل من مانع ایجاد شد، درس نخوندن تو نمی ذاره من به کودک ایده آلم برسم. عصبانی میشم تا تو را وادار کنم که درس بخونی تا من صاحب بچه ی درسخوانی باشم و بین من و خواسته ام مانع ایجاد نشود. در مورد ترس هم همین طور، ترس در خطر است. کسانی که ترس زیادی دارند بسیار آدم های برنامه ریز و محافظه کاری هستند، همه ی اطراف را کنترل می کنند که یک موقع خطری تهدیدشان نکند. پس ترس هم خوب است حتی ترس از مرگ هم خوب است چون باعث می شود آدم مراقبت و برنامه ریزی کند اما وقتی از یک حدی گذشت دیگر ترسویی می شود. غم در فقدان است. می دانید اگر غم نبود چه می شد؟ دیگر نمی توانستیم شاد باشیم چون دیگر هیچ چیز برایمان ارزش نداشت؛ سپاسگزار و قدرشناس نبودیم. حق شناسی و قدرشناسی و سپاسگزاری به خاطر وجود غم است. (ادامه دارد...) #احساس {قسمت11} [مباحث کودک متعادل] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

براي تقويت عزت نفس فرزندتان: گاه روي شانه او بزنيد وبگوييدچقدرعزيز است در آغوشش بگيريدو بگوييد"دوستت دارم" هرگزاسم او را بدون اضافه كردن "جان"،صدا نكنيد توجه و ابراز عشق، اولين منبع تقويت عزت نفس است

وقتی اطراف کودکان سرشار از محرک‌های حسی مختلف و برانگیزاننده باشد، مغز آنها که در حال رشد است، تقویت میشود. منظور از محرک، تصاویر و منظره‌ها، صداها و دامنه‌ لغات گسترده است. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

#لالایی_خدا #قصه ۱۱ #اسم_قصه: دلیل سختی های زندگی #محسن_عباسی_ولدی @nooredideh

#لالایی_خدا #قصه ۱۲ #اسم_قصه: نتیجه توهین به پیامبر #محسن_عباسی_ولدی @nooredideh

✍️ می‌دونید نورون، اتصالات سیناپسی، دندریت، آکسون و ... چی هستند؟! احتمالاً خیلی‌هامون ندونیم که هیچ اشکالی هم نداره اما اگر این پست رو بخونید یه مقدار بیشتر به اهمیت کارایی که تو دوران کودکی می‌کنیم پی می‌برید. نورون نام سلول‌های مغزی هست و البته به تازگی دانشمندان فهمیدن یه تعداد زیادی نورون هم توی روده داریم! 😳 در واقع ما حدود نُه نوع سلول توی بدن‌مون داریم که در بین اون‌ها نورون‌ها منحصربه‌فرد هستند. نورون‌ها در کنار همدیگه شبکه عصبی درون مغز رو می‌سازند و باقی لغت‌ها رو هم نمی‌خوام توضیح بدم چون جا نمیشه! شمام می‌تونید فکر کنید جهت خودنمایی بود 😜 خُب، حالا که چی؟! ببینید ما بین شصت تا صد میلیارد نورون داخل مغزمون داریم که این‌ها توسط پایانه‌های سیناپسی به همدیگه وصل میشن! 🤔 بخش اعظم این شبکه‌ی شگفت‌انگیز در سال‌های اولیه زندگی یعنی تا حدود شش سالگی ساخته میشه و این یعنی کودکی خیلی خیلی مهمه. در واقع کیفیت و کمیت این شبکه که توی شش سال اول ساخته میشه، شخصیت و احساسات ما آدم‌ها رو میسازه! 😱 اما بعد؛ می‌دونم یه خورده بحث پیچیده شد، شما مثال‌های زیر رو بخونید ایشالا براتون جا میفته: 1️⃣ درصد زیادی از مولفه‌های شخصیتی ما مثل اعتماد به نفس، مسئولیت‌پذیری، عاطفی یا منطقی ودن، جسور و خلاق بودن و ... در زیر شش سال و با توجه به تجربیات ما در سال‌های اولیه زندگی ساخته میشه! یعنی از اون به بعد شبکه عصبی درون مغز با مراجعه به اون‌ها تصمیم می‌گیره که در هر موقعیت چی کار کنیم! 2️⃣ اینکه مثلاً ماها از یه غذایی خوشمون یا بدمون میاد در اکثر اوقات به زیر شش سال و تجربه‌های ثبت شده در شبکه عصبی مغزمون برمی‌گرده. 3️⃣ خیلی از ترس‌ها و اضطراب‌های ما در بزرگسالی ریشه در کودکی‌مون داره چون این‌ها در مغز ما ثبت شده ولو اینکه ما یادمون نیاد! 4️⃣ وسواس، حساس بودن نسبت به نظافت، اینکه از جنسیت خودمون خوشمون بیاد یا نه و ... در اکثر موارد به کودکی ما و همون شبکه عصبیه برمی‌گرده و البته کلی چیزای دیگه 😉 خُب حالا که اینا رو فهمیدیم باید اینم بدونیم که حرکت، بازی‌های حرکتی و کلاً انواع بازی‌ها (هر شش دسته بازی) مهم‌ترین چیز برای شکل‌گیری شخصیت و بالا رفتن تجربیات ما هستند. نکته جالب دیگه اینکه خیلی از کارها به هم ربط دارن که از نظر ما بی‌ربط هستن! و اون هم به خاطر اتصالات سیناپسی هست. مثلاً سینه‌خیز رفتن تأثیر مستقیم روی دیکته بچه‌ها داره 😳 خیلی از بازی‌های حرکتی هم مستقیم روی یادگیری کودک تأثیر دارند و ... #حمید_کثیری @hamidkasiri_ir

وقتی به عنوان پدر و مادر برای شیوه های تربیتی فرزندتان تلاش می کنید و دوست دارید مجهز به تمام مهارتهای زندگی باشد، خودتان هم باید الگویی برای او باشید. چه دختر باشد و چه پسر، پشت سر شما گام بر می دارد. Join @nooredideh

به دنیا آمدن فرزند دوم بهترین موقع گفتن و توضیح دادن برای کودک، همان چندماه آخر دوران حاملگی است. مادر باید در مورد نوزاد جدید، به زبانی ساده و قابل فهم و دور از اصطلاح های پزشکی با کودک صحبت کند. به او بگویید: «نوزاد بسیار کوچکی خواهیم داشت که نمی تواند راه برود، گریه زیاد میکند، باید به او شیر بدهیم و از او مراقبت کنیم تا بزرگ شود. زمانی که برای خرید وسایل و لوازم نوزاد به بازار می روید، کودک را با خود ببرید و او را در هنگام خرید، شرکت دهید. او از شرکت کردن، احساس خوشحالی خواهد کرد اما زمان و خرید شما با کودک، باید بسیار کوتاه باشد تا خسته نشود. هنگام خرید لوازم، برای کودک نیز چیزی بخرید تا احساس نکند که با تولد نوزاد جدید، کنار گذاشته شده است. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

اگر اطروفیان کودک همه کارهای او را انجام دهند فرصتی برای نشان دادن خلاقیت بچه ها باقی نمی ماند. و مهمتر از آینکه اگر بچه ها به هرچه می خواهند بلافاصله دست پیدا کنند شکیبایی را نمی آموزند. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

چگونه از #خشم خود استفاده کنیم؟ وقتی بچه بودیم به ما نیاموختند که چگونه با خشم به عنوان واقعیتی از زندگی برخورد کنیم. ما را وادار کرده بودند که وقتی خشمگین می شویم، احساس گناه بکنیم و وقتی ابراز خشم می کنیم، خودمان را گناهکار بحساب آوریم. این عقیده را در ذهنمان جا داده بودند که خشمگین بودن یعنی بد بودن . در واقع خشم تنها یک گناه نبود بلکه جنایت هم بحساب می آمد. ما سعی می کنیم در رفتار با کودکان خود بردباری بخرج بدهیم؛ در واقع، آن قدر بردباری و احساس می کنیم داریم منفجر می شویم. می ترسیم که خشممان آسیبی به فرزندانمان برساند به همین خاطر، همان گونه که يك غواص نفسش را در آب حبس می کند خشممان را در درون خود حبس می کنیم. با وجود این، در هر کدام از آن دو نمونه بردباری و یاخشم انجام این کار حد و اندازه ای دارد. شاید در باطنمان از آن آگاه باشیم ولی نتوانیم از بروز آن جلوگیری کنیم خشم در زمانهای متوالی و موقعیتهای قابل پیش بینی طغیان می کند، با وجود این، همیشه ناگهانی و غیر منتظره به نظر می رسد. اگرچه ممکن است زمان خشم طولانی نباشد، اما خشم در آن لحظه، همیشگی و فناناپذیر به نظر می آید. وقتی از کوره در می رویم و خلق و خوی معمولی خود را از دست می دهیم، طوری عمل می کنیم که گویی سلامت فکری خود را از دست داده ایم. به فرزندان خود چیزی می گوییم و یا طوری با آنها برخورد می کنیم که وقتی بخواهیم همان رفتار را در برابر دشمنان در پیش بگیریم، ابتدا تردید می کنیم. به آنها فحش می دهیم، بر سرشان داد می کشیم و آنها را مورد حمله قرار می دهیم و وقتی جارو جنجال به پایان می رسد، احساس گناه می کنیم و به طور جدی تصمیم می گیریم که هرگز این کار را تکرار نکنیم. اما چیزی نمی گذرد که خشم دوباره ظاهر می شود و مقاصد و نیات نيك مارا بی اثر می سازد. و بار دیگر، به آنها که زندگی و دارایی مان را صرف آسایش و سعادتشان کرده ایم، وحشیانه حمله ور می شویم. تصمیمهایی که ما می گیریم تا دوباره خشمگین نشویم، نه تنها پوچ هستند بلکه از آن هم بدتر، آتش خشم را بیشتر دامن می زنند. خشم، همچون يك گردباد، واقعیتی از زندگی است که وجود آن را باید پذیرفت و آنگاه برای مقابله با آن آماده شد. خانه صلح آمیز و بدون جنگ، همچون دنیای بی جنگ مورد امید، از این طریق حاصل نمی شود که تغییری ناگهانی در ماهیت بشر فراهم اید و دنیا گلستان شود. برای ایجاد صلح و آرامش در خانه می بایست از يك سری روشها و روندهای حساب شده استفاده کرد و بدین ترتیب تنشها را پیش از آنکه به انفجار ختم شوند، کاهش داد. در تربیت کودك، خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع، اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند، نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی تفاوت هستند. بروز ندادن خشم از طرف والدین خوبی آنها را ثابت نمی کند. روی هم رفته، والدینی که نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند ، نمی توانند از خشم پرهیز کنند. کودکان نمی توانند در برابر طغیانهای خشم که همراه با بی حرمتی است بی تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما می توانند خشمی را که می گوید : “ صبر من هم اندازه ای دارد “ تحمل و درک کنند. «برگرفته از کتاب رابطه بین والدین و کودکان نوشته دکتر هایم جی گینات » ادامه دارد. . . @negarestanebazi

وقتی فرزند شما دوچرخه راتعمیر می کند و دستها و لباسهایش کثیف می شود شما فقط چرک دست ولباس را می بینید اما خلاقیتی را که در تعمیر دوچرخه به کار برده و تجربه ای که کسب کرده است رانمی بینید #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 join @nooredideh

مانع بعدی رشد بچه‌ها #آموزش هست. نمی‌دونم چرا ما اصرار داریم بچه‌هامون رو بِکِشیم؟! 🤔 یعنی یکی از پاهاش گرفته، یکی هم از دستاش. از دو طرف هم با فشار زیاد در حال کشیدن هستیم و زود می‌خوایم بزرگش کنیم! #استاد_سلطانی تعریف میکردن که یکی از اقوام‌شون بچه چهار ساله رو گذاشته بود مدت‌ها نقد تئاتر از شبکه چهار دیده بود! و این بچه توی چهار سالگی خیلی فنی نقد تئاتر میکرد، یعنی #هوتن_شکیبا باید با ترس و لرز کارهاش خدمت ایشون عرضه میکرد! 😂😂 خلاصه مادر با کلی افتخار این رو به استاد گفته بود و ایشون هم خیلی صادقانه گفته بودن این برای بچه خوب نیست. طبیعتاً به مادر کودک برخورده بود و فکر میکرد احساس حسادت باعث این حرف شده چون بقیه جاها ملت کلی کیف کرده بودن! این مادر رفت و سه سال بعد برگشت. مدرسه بعد از سه ماه گفته بود بچه باید بره مدرسه کودکان استثنایی! چون مغز کودک متعادل رشد نکرده بود. اصطلاحاً بخشی از مغز دچار تورم شده بود! و درمان این بچه بیش از یک سال طول کشید تا یه بچه خیلی عادی بشه، نه بیشتر! یک بارم حدود شش ماه پیش مادری بهم مراجعه کرد که کودک سه و نیم ساله‌اش لکنت گرفته بود! بررسی که کردیم دیدیم با دلسوزی تمام می‌خواستن کودک رو زود بزرگ کنن! این بچه برای هر چیزی سی‌دی آموزشی دیده بود. روزی دو ساعت هم سی‌دی آموزش زبان انگلیسی می‌دید! حدود سه ماه طول کشید تا بچه طی یک دوره بازی‌درمانی به شرایط قبل برگشت. از این دست مثال‌ها هم برای من زیاد اتفاق افتاده هم کلی از اساتید شنیدم. 😣 خیلی ساده بدونیم که بچه‌های ما قراره بچگی کنن و هر چیزی رو که باید یاد بگیرن در آینده یاد می‌گیرن! باور کنیم اون چیزی که باعث رشد بچه‌ها میشه لزوماً بازی فکری نیست، کار روی نیم‌کره سمت چپ نیست، #زبان_دوم نیست، #موسیقی نیست، ریاضیات و جدول ضرب نیست، خوندن و نوشتن نیست بلکه #تحرک، #دست‌ورزی، تجربه توی محیط، کشف، بازی و شاد بودنه. می‌دونم خیلی کیف میده بچه چهار ساله در مورد تمام حیوانات کلی اطلاعات داشته باشه که آدم بزرگ‌ها هم ندارن، یه چیزایی بگه که بقیه کف کنن 😳 اما این لزوما به #رشد_کودک کمک نمی‌کنه! که در اکثر اوقات آسیب هم میزنه. اینم بگم و تمام! پارسال یه مادری بهم مراجعه کرد که کودک رو توی یه #مهد_قرآنی وسط شهر نوشته بود. اونجا قرار بود بچه تا پنج سالگی حافظ کل قرآن بشه لذا به مادر گفته بودن روزی یه صفحه عین کپسول به خوردش بده وگرنه حافظ نمیشه! 🥺🥺 من نمی‌دونم اون بچه اگرم #حافظ_قرآن بشه، خدا و کتاب خدا چه جایگاهی تو زندگیش داره؟! #حمید_کثیری #موانع_رشد #آموزش @hamidkasiri_ir

هر چه انرژی برای فرزند پروری دارید تا ۱۲سالگی فرزندتان بکار بگیرید ️چراکه بعد از آن، اثر بخشی تربیت به شدت کاهش مییابد. والدینی که با مشاهده بحرانهای رفتاری نوجوان تازه به فکر تربیت می افتند با سختی زیادی روبرو می شوند. Join @nooredideh

بازي تمرين زندگي است نه عرصه رقابت. چقدر مهارتهاي زندگي را تبديل به رقابت و مسابقه مي كنيم ؟ چقدر سر غذا با فرزندمان مسابقه مي گذاريم كه كي زودتر غذايش تمام ميشه!! #کانال_تربیتی👇 Join @nooredeh

رادیو گوش می‌دادم، یه خانومی زنگ زد گفت من خیلی آدم #معتقد و مقیدی هستم، حجابم کامله، روزه‌هامو کامل میگیرم، کلا واجباتمو انجام میدم. بجز نماز. خیلی‌هم دوست دارم #نماز بخونم ولی هرکاری میکنم نمی‌تونم. کارشناس برنامه پرسید چرا نمیتونی؟ گفت من قبلا نماز می‌خوندم. پدرم روی نماز خیلی حساس بود. می‌پرسید نماز خوندی میگفتم آره. میگفت من ندیدم. نخوندی. کلی بحث می‌کرد. تاجایی که من به گریه میفتادم که به‌خدا خوندم. #مادرم میومد میگفت خونده، من دیدم. ولی بابام قبول نمیکرد. از اون موقع و با اون رفتارهای پدرم دیگه نمازو رها کردم. و اصلا نمیتونم بهش فکر کنم اولین جایی که بچه‌های ما بی‌نماز و #بی_حجاب میشن داخل خونه‌‌هامونه. رفتارهای نادرست و جهل والدین پیرامون رفتار با #فرزندان بخصوص در مسائل عبادی بمرور اونارو متنفر میکنه هیچکدوم از راه‌های مقدمه سازی و تشویق به مسائل عبادی رو انجام نمیدیم، فقط میریم سراغ روش‌هایی که دافعه داره مثل تذکر، تحکم، امرکردن، گیر دادن و درگیر شدن با #نوجوان. وقت نماز صبح مثل بختک میفتیم به جون بچه، پاشو پاشو نماز قضا شد. یکم روسری میره کنار، تذکر پشت تذکر، حجاب حجاب یه سوال از #والدین میکنم، آیا شما از تذکر شنیدن خوشتون میاد؟ همسرتون بهتون تذکر میده خوشحال میشید؟ #مادرشوهر یا مادر زنتون بهتون تذکر بده چه حالی پیدا می‌کنید؟ پس چرا تو خونه رژه میرید و تذکر میدید به بچه‌های بدبختتون؟ دقت کنید، تذکر دادن رو کلا نفی نمیکنیم. در مواردی باید باشه. ولی نه ابتدای امر. اونم نه با تحکم نه با گیر دادن با روش مناسب، با #مهر و #محبت بچه‌ها نباید رها بشن و ما هم نباید کلا بیخیال بشیم. ولی باید باید روش‌ها ومهارت‌های برخورد با فرزندانمون رو یاد بگیریم اگه روش برخورد صحیح رو یاد نگرفتید و فقط گیردادن رو بلد بودید اینجا اگه کلا رهاشون کنید ضررش کمتره. تجربه نشون داده گیر دادن زیاد تاثیر و نتیجه بدتری داره نسبت به رها کردن کامل. چون تو گیر دادن قدرت #انتخاب و تصمیم‌گیری رو از بچه میگیریم و ذهنش رو پر از #کینه و #لجبازی میکنیم. ولی در رها کردن بهش قدرت انتخاب میدیم. یعنی یه #خانواده مذهبی‌ اگه بچه‌‌ش رو رها کنه احتمالش بیشتره شبیه خودش بشه، تا اگه دائما گیر بده و درگیر باشه یکی از کارهای زیربنایی برای ترویج #حجاب، همینه. والدین روش صحیح برخورد بافرزندانشون درمورد حجاب و دیگر مسائل عبادی یاد بگیرن. تا خودشون بچه رو #بدحجاب نکنن. از حجاب متنفر نکنن. برای فراگرفتن این اصول باید کتاب‌ها بخونیم و کلاس‌ها بریم. که در این مجال نمیگنجد ادامه دارد #حسین_دارابی👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0

👆ادامه این مطلب و ارائه برخی از اصول و راهکارهای عملی که شاید جایی نشنیده باشید رو از کانال بالا دنبال کنید👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0

ما بچه های باهوش می خواهيم اما مانع حركت كردن آن ها می شويم. بچه ای كه جنب و جوش ندارد، باهوش نمی شود. ممكن است کودک خيلی حرف گوش كن باشد حافظه عالی داشته باشد ولی باهوش نمي شود !! join @nooredideh

✍ دکتر تبریزی، یکی از بزرگوارانی هستند که سال‌ها وقت گذاشتند، بررسی کردند و چندین جلد کتاب ارزشمند در مورد درمان اختلالات دیکته، ریاضی، خواندن و ... نوشتند. ما از این کتاب‌ها برای بچه‌های اول، دوم و سوم دبستان استفاده می‌کنیم. مثلاً یکی از تمرینات کتاب درمان اختلالات دیکته همون طور که دیشب گفتم اینه که سینه‌خیز برن. یعنی عین مار روی زمین بِخزن، البته مراقب باشید شما رو نیش نزنن! 😂😂 چرا؟! چون بررسی کردن و دیدن بین اختلال دیکته و سینه‌خیز نرفتن بچه‌ها در زیر یک سال ارتباط مستقیم برقرار هست. لابد دیدید دیگه بعضی از بچه‌ها سیر کامل سینه‌خیز، چهار دست و پا و بعد راه رفتن رو ندارن و یه دفعه راه می‌افتن. خُب حالا چی می‌خوام بگم؟! ما خیلی از این تمرینات رو برای بچه‌ها تا قبل از اینکه مدرسه برن توی قالب بازی‌های مختلف انجام میدیم و مشکلات احتمالی آینده رو برطرف می‌کنیم. حالا اینا چه ربطی به هم دارن؟! امشب می‌خوام همه و خودم رو به این توصیه کنم که تا می‌تونید حواس بچه‌ها رو در زیر شش سال تقویت کنید. 😁 یعنی چی؟! یعنی از طریق بازی هفت حس اصلی! 😳 بچه‌ها رو تقویت کنید! حالا دو تا سوال: 1️⃣ آقا مگه پنج تا حس نداشتیم؟! مگه بینایی، شنوایی، چشایی، لامسه و بویایی نبودن؟! پس اون دو تا چی هستن؟! خب اینو امشب جوابش رو نمی‌دم و شما رو به خدا می‌سپرم تا شب‌های بعدی که براش بنویسم یا کلیپ بسازم! 😬 2️⃣ تقویت حواس از طریق بازی یعنی چی؟! ببینید یکی از مشکلات ما اینه که حواس بچه‌ها به صورت یکپارچه و متعادل رشد نمی‌کنه! یعنی بچه‌های بیش از اندازه در معرض محرک‌های بینایی و شنوایی هستند و بسیار کمتر از اندازه! 😄 محرک چشایی، بویایی و لامسه دریافت می‌کنن. برای جبرانش باید چی کار کنیم؟ بازی‌های توی طبیعت از جمله خاک‌بازی، بازی با انواع چوب، برگ، سنگ، حیوانات و حتی خوابیدن تو انبار کاه و ... کمک بسیار خوبی برای شد متعادل بچه‌ها هستند. می‌دونم هنگ کردید ولی با اجازه‌تون بنده تجربه‌اش رو دارم! 😁 حالا اگه نشد بریم طبیعت چی؟! اول اینکه پارک محل رو دریابید، اونم کلی غنیمته و ثانیاً توی خونه مثلاً با انواع پارچه‌ها، زبری‌ها و نرمی‌ها بازی کنید تا بچه‌ها اون ها رو تجربه کنن یا مثلاً از هر فرصتی برای دست‌ورزی استفاده کنید و یا ... باقی مطلب باشه برای بعداً فقط بدونید که بچه باید مدام با همه چیز بازی کنه و کیف کنه و قاعدتاً تو یه همچین فضایی آلوده شدن لباس و دست و پا طبیعی هستش. شما حرص نخورید بگذارید بچه بازی کنه و حسابی رشد کنه ... #حمید_کثیری @hamidkasiri_ir

تو خونتون بشینید کاتالوگ میاد دم خونتون مدل پرده مدنظرتونو انتخاب کنید سفارش بدید، و بدون هیچ اتلاف وقت با قیمت عمده هر نوع پرده‌ای نیاز دارید سفارش بدید پرده پذیرایی پرده زبرا کرکره نمونه پرده هارو ببینید👇 http://eitaa.com/joinchat/2336817171C0b2301b2af ❤️این کانال از دوستان ماهستن و مورد تایید نوردیده می‌باشد، ما کارشونو تضمین میکنیم

آخرین مرحله در عشق به فرزند، رها کردن فرزند است! وقتی با اراده خودتان و در زمان مناسب، ریسمان وابستگی را قیچی کنید، کودک به استقلال عاطفی می رسد. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 join @nooredideh

والدینی که حاضر نیستند کودک شان طعم هیچ شکست و حتی سختی را بکشد و فرصت تجربه کردن را به او نمی دهند آسیب زیادی به فرزند خود می زنند. آنها کاردستی های کودک شان را درست می کنند تا در مدرسه بهترین باشد، وقتی حوصله درس خواندن ندارد، خودشان با صدای بلند برایش کتاب را می خوانند تا آن را به خاطر بسپرد و وقتی قرار است با کودکان دیگر مسابقه دهد، برای این که شکست نخورد، به او راه های میان بری را یاد می دهند. این مادرها می دانند فرزندشان کاستی هایی دارد؛ اما مدام از او تعریف می کنند و برای این که تعریف های شان درست از آب دربیاید، فرصت تجربه کردن و تنها وارد گود شدن را از او می گیرند. @nooredideh

همه ی احساسات ما زیر مجموعه ی این 4 احساس اصلی (شادی، غم، ترس، خشم) هستند. مثلاً حسرت ترکیب شادی و غم است؛ غم این که ندارم و شادی این که اگر داشتم چی می شد؟ ترکیب این احساسات، احساسات مختلفی می سازد. مسئله ی مهم این است که از این احساس ها عبور کنیم و برگردیم به شادی. برگردیم به زندگی و این یعنی رشد عاطفی. ما باید پردازش کنیم و ابداع کنیم و از احساسات عبور کنیم.   یک تمرین عملی در این جا با شما انجام می دهیم تا مطالب برایتان کاملاً روشن شود. به عقیده ی من اگر مادر احساس درستی نداشته باشد نمی تواند به کودکش احساس درستی بدهد بنابراین در مرحله ی اول روی مادر کار می کنیم و در مبحث بعدی به کودک می پردازیم. و مادر باید روی این تمرین ها کار کند تا بتواند در برابر فرزندش درست عمل کند. ما گفتیم یک والد و یک بالغ و یک کودک داریم که در واقع همان مفسر، پردازشگر و احساسات ما هستند. حال می خواهم یک خاطره ای را به یاد آورید که از کسی حرفی یا رفتاری دیده اید که به شدت رنجیده اید و الآن هم که سالیان سال است که هر وقت به یاد می آورید حالتان بد می شود. یکی از حاضرین: من یک خاطره دارم که هر وقت یادم می افتد حالم خراب می شود و آن این است که روز عروسی ام پارچه ی لباس خواهر شوهرم از پارچه ی لباس من عروس بود که از کم لطفی خانواده ی همسرم مجبور شده بودم لباسم را خودم بدوزم و خواهر شوهرم هم درست از همان پارچه ی لباس من برای خودش لباس دوخته بود. استاد: پس شما دیدید که از لباس عروس یک نفر دیگری پوشیده و عروس دوتا شده  پس این جا محرک دیدن است. چه تفسیری از این رویداد کردید؟ با خودتان چه فکری کردید؟ ج: فکر کردم به من توهین شده و او خودش را کوچک کرده. استاد: چه احساسی داشتید؟ ناراحت و غمگین شدم. استاد: چه واکنشی نشان دادید؟ بهش گفتم چرا این کار را کرده؟     لباس عروس دوتا شد ---> تحقیر ---> غم و خشم ---->به او تذکر دادم اولین حالت را رویداد می گوییم، یک لباس شبیه من عروس پوشیده شد، به من توهین شد و ... همه ی این ها یک رویداد هستند. دومین حالت، تفسیر است ما از چیزهایی که می بینیم یا می شنویم در ذهنمان یک تفسیر می کنیم؛ از این تفسیر یک احساس به وجود می آید و از این احساس یک رفتار به وجود می آید. این اتفاق در طول روز مرتب برای ما می افتد و می بینیم که ما خیلی وقت ها با احساس ناخوشایند زندگی می کنیم. این که ما با احساس ناخوشایند زندگی می کنیم به این دلیل نیست که دیگران ما را آزار می دهند بلکه به این دلیل است که ما مسئولیت احساساتمان را به عهده نمی گیریم. درک مقصر و مظلوم مرتب در احساس ناخوشایند به سر می برند و یا دائم خودشان یا دیگران را سرزنش می کنند. یک مسئول است که مسئولیت به عهده می گیرد. حال به نظر شما برای این که ما تغییر کنیم چه چیزی باید تغییر کند؟ رویداد؟ یا احساس؟ یا رفتار ما؟ لباس عروس دوتا شد!! این رویداد را کی دید؟ حاضرین: من. استاد: «من» کیه؟ بالغ. بله چشم و دیدن و شنیدن مختص بالغ است چون والد و کودک ذهنی هستند و عینیت ندارند، در ناخودآگاه ما قرار دارند. حالا کی تفسیر می کند؟ والد. والد تفسیر می کند. کی عصبانی یا غمگین شد؟ کودک. کی واکنش نشان داد؟ بالغ. عروس خانوم یک لباس شبیه لباس خودش دید، یک نیش به خواهر شوهر زد، سرزنش و ... غافل از این که دو شخصیت ذهنی و دو ذهنیت یعنی تفسیر و به دنبال آن احساس، در درون ما هست که ما را هدایت می کنند. آن کسی که به خواهر شوهرش نیش زد دیگر یک عروس 22 ساله نبود بلکه یک دختر بچه ی 4 ساله بوده؛ دیدید می گوییم مثل بچه ها رفتار می کنی! ما اسیر مفسری هستیم که از کودکی در درون ما نهادینه شده و به آن در طی سالیان محتوا داده شده، این مفسر را والد درون می گویند که باید عوض شود. و باید به جای والد، بالغ را جایگزین کنیم، مفسر را کوچک کنیم و پردازش را قوی کنیم و به سمت ذهن فعال حرکت کنیم.   بالغ تفسیر نمی کند و ذهنش را عذاب نمی دهد، بالغ در آگاه است. بالغ فقط به آن چیزی که می بیند و می شنود و حواس پنج گانه اش کار دارد و به جای تفسیر، توصیف می کند. عروس خانوم چی دید؟ یک خانمی که شبیه لباس من پوشیده! تمام شد، این توصیف است. حاضرین: یعنی می گویید که باید گذشت کرد؟ استاد: گذشت لازم ندارد، در ذهن فعال و بالغ و توصیف کردن، ما در مرحله ی کشف یک رویداد را تجربه می کنیم، آن را پردازش می کنیم و در مرحله ی ابداع تصمیم می گیریم. در تمام مراحل نیز تحت تأثیر پردازش ذهن هستیم نه تحت تأثیر احساسات و مترجم و مفسر. این مراحل کشف و پردازش و ابداع خیلی مهم هستند چون با انجام آن ها در حالت بالغ، اتفاقات برای ما تمام می شود و دیگر احساسات رویدادها را سالیان سال با خودمان حمل نمی کنیم که این دقیقاً انباشت ذهنی است. (ادامه دارد...)  #احساس {قسمت12} [مباحث کودک متعادل] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده