💠 بیشترین رنج 📍انسان در طول تاریخ بیشتر از هر چیزی با مفهوم "ظلم" خوی گرفته است و از این رو ظلم را بيشتر از هر کلمه دیگری می شناسند: «يعرف شدة الجور من حکم به علیه» و در این شناخت هیچ فرقی بین مسلمان و کافر وجود ندارد و هر دو مشتاقانه طالب عدالت اند. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍و چون بین آنها هیچ فرقی نیست، خداوند سبحان هم بین آنها فرقی نخواهد گذاشت و امام زمان علیه السلام را برای رهانیدن همه ی انسان ها از ظلم به سوی آنها خواهد فرستاد، همانطور که پیامبر خود را فرستاد: «الله عز و جل أوحی إلی نبی من أنبیائه فی مملکة جبار من الجابرین أن أنت هذا الجبار فقل له إنی لم استعملک علی سفک الدماء و اتخاذ الأموال و إنما استعملتک لتکف عنی أصوات المظلومین فإنی لن أدع ظلامتهم و إن کانوا کفارا» خدای عزوجل وحی کرد به یکی از پیغمبرانش در کشور پادشاه جباری که برو نزد این جبار و به او بگو: من تو را به کار نگرفتم برای خون ریزی و مال اندوزی، بلکه برای اینکه ناله ستمدیده ها را از درگاهم بیندازی، که من ظلمی که به آنها شد را وانمی نهم، اگرچه کافرند. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍و در این معنا می توان دریافت که چرا اغلب روایات مهدوی از "عدالت" گفته اند؛ زیرا بیشتر انسان ها از ظلم رنج بُرده اند و همواره به دنبال پناهگاهی امن و گرما بخش می روند که گرمای آن را عدالت می آفریند: «أما وَ الله لیدخلن علیْهم عدله جوف بیوتهم کَما یَدخل الحر و القر» @noornama

#پیوست مقام معظم رهبری: اساسا جواب سوالی که پرسیده می شود که چرا بیشترین تاکید در روایات مهدوی بر روی «عدالت» بوده است؟ چون بیشترین رنج را مردم از ظلم و ستم برده اند(ما منتظریم: خورشید مهدویت در منظومه فکری امام خامنه ای/ ص 44) بخاطر همین مردم بیشتر منتظر عدالت مهدوی هستند(ما منتظریم: خورشید مهدویت در منظومه فکری امام خامنه ای/ ص40)

💠 قوام بالعدل 📍ائمه هدی علیهم السلام نتتها "قائم بالعدل" بودند، بلکه "قوام بالعدل" نیز داشته اند: «یا رسول الله هل یکون بعدک نبی؟ قال: لا، أنا خاتم النبیین ولکن یکون بعدی أئمة من ذریتی قوامون بالقسط کعدد نقباء» ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍قوام بالعدل معنایی فراتر از قائم بالعدل دارد؛ زیرا در مفهوم آن نوعی استمرار و استقامت نهفته است و از این رو صرف قیام نمی تواند جامعه را به اصلاح کامل برساند. و به همین منظور آیت الله جوادی آملی می گوید: فراگير شدن عدالت در همه شئون زندگي در گرو اين است كه جامعه «قوّام به قسط و عدل» باشد؛ نه فقط قائم به عدل: «يا أیها الذین آمنوا كونوا قَوامین بِالقسط شهداء لله» - «يا أیها الذین آمَنوا كونوا قَوامین لله شهداء بِالقِسط». بعضي از كارها با صرف «قيام» مسئول آن، نتيجه مي بخشد؛ ولي در برخي امور ديگر قيام مسئول كفايت نمي كند، بلكه بايد «قوّام» باشد؛ و قيام، ايستادگي است نه ايستادن بدني، چنان كه قرآن كريم در مقام موعظه مي فرمايد: «قل إنما أعِظکم بِواحِدة أن تَقوموا لِلّهِ مَثني وفُرادي ثُمَّ تَتفکروا»(تفسیر تسنیم ج ۱۹ ص ۲۲۹) ┈┄┅═✾  ✾═┅┄┈ 📍کسی که صرفا "قائم بالعدل" است به نتایج محدود و گذرا می رسد و برای دوام بخشیدن به آن باید "قوام بالعدل" نیز داشته باشد و در این صورت به نتایج بزرگ دست خواهد یافت. و این نکته در تفاوت بین "صابر" و "صبار" نیز وجود دارد؛ زيرا با صبرِ معمولي مي‌توان كارهاي عادي و غير مهمّ را حلّ كرد؛ اما در كارهاي مهمّ، مانند نبرد با فراعنه، صبر عادي كافي نيست. در اين‌گونه امور، صابر به مقصد نمي‌رسد و از اين رو بايد «صبّار» باشد، چنان‌كه خداي سبحان به موساي كليم عليه‌السلام فرمود: «أخرج قومك من الظلمات إلي النور وذكّرهم بِأيّامِ الله إنّ في ذلك لآيتٍ لكلّ صبّارٍ شكور»(تفسیر تسنیم ج ۷ ص ۵۹۰) @noornama

💠 تابلو زیبا 📍زمانی که افلاطون نظریه ی مدینه فاضله را مطرح کرد اندیشمندی آن را صرفاً یک تابلوی زیبا توصیف کرد که امکان تحقق ندارد. در واقع به لحاظ منطقی این اندیشمند می گوید: تحقق عدالت و چنین جامعه ای به نحو تام تنها در ذهن امکان پذیر است و مصداق خارجی ندارد اما منطقی در تعریف دقیق مفاهیم معتقد است که هر چیزی قابلیت صدق در عالم خارج را دارد و هیچ اِبایی از اینکه در عالم خارج مصداقی را بپذیرد ندارد، بنابراین اصل بحث قابل فرض است و ما می توانیم از تحقق این جامعه آرمانی سخن بگوییم. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍طبق باور ما شیعیان نتنها چنین جامعه ای تحقق پیدا خواهد کرد، بلکه برخی گفته اند: دو برابر آنچه که از عمر جهان گذشته است و ظالمان در آن حکومت کرده اند، ائمه اطهار علیهم السلام حکومت خواهند کرد: «بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ(ع)أَنَّهُ مَرَّ فِي مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ بِحَلْقَةٍ فِيهَا قَوْمٌ مِنْ بَنِي أُمَيَّةَ- فَتَغَامَزُوا بِهِ وَ ذَلِكَ عِنْدَ مَا تَغَلَّبَ مُعَاوِيَةُ عَلَى ظَاهِرِ أَمْرِهِ- فَرَآهُمْ وَ تَغَامُزَهُمْ بِهِ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ- ثُمَّ قَالَ قَدْ رَأَيْتُ تَغَامُزَكُمْ- أَمَا وَ اللَّهِ لَا تَمْلِكُونَ يَوْماً إِلَّا مَلَكْنَا يَوْمَيْنِ- وَ لَا شَهْراً إِلَّا مَلَكْنَا شَهْرَيْنِ وَ لَا سَنَةً إِلَّا مَلَكْنَا سَنَتَيْنِ» اسماعیل بن ابان گفته است: امام حسن از مسجد رسول خدا عبور کرد و گروهی از بنی امیه را در آنجا دید که با چشم به آن حضرت اشاره نمودند. این موضوع در زمانی بود که معاویه به حسب ظاهر بر امر خلافت غلبه یافته بود. وقتی امام حسن با این منظره مواجه شد، دو رکعت نماز خواند و به آنان فرمود: من متوجه اشاره شما شدم، ولی به خدا قسم شما هیچ روزی را سلطنت نمی کنید مگر اینکه ما دو روز حکومت می کنیم. اگر شما یک ماه سلطنت کنید ما دو ماه این مقام را خواهیم داشت. اگر شما یک سال سلطنت کنید ما دو سال این مقام را خواهیم داشت. @noornama

💠 سرباز آرمان 📍برخی از روایات از ظهور و انتظار شخص امام زمان علیه السلام سخن گفته اند: «المنتظرون لِظُهوره اَفْضل اَهل کل زمان» و برخی دیگر در مورد ظهور و انتظار حکومت و دولت امام زمان علیه السلام گفته اند: «منتظر لأمرکم، مرتقب لدولتکم» ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍شهید مطهری از بین این دو اصالت را به دولت و حکومت حضرت می دهد؛ زیرا اگر انسان صرفا منتظر شخص امام زمان علیه السلام باشد و چشم را به دَر خیره کند امکان دارد که او بمیرد و انتظارش به شکست بینجامد و هرگز موفق نشود تا در رکاب شخص حضرت حاضر باشد. اما کسی که انتظار این دولت و آرمان این دولت را انتخاب کند، شکست برای او معنایی نخواهد داشت چون می داند آرمان و دولتی که او برای آن تلاش می کند روزی تحقق پیدا خواهد کرد؛ چه او باشد و چه او نباشد، و چه ظهور یک سال بعد باشد و چه ظهور ده سال بعد باشد. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍شهید مطهری می گوید: «از این نظر انتظار فرج انسان را به صورت سربازی در می‌آورد که مطمئن است فرضاً خودش از میان برود، ایده‏اش و هدفش قطعاً در آینده پیروز است و به فرزندان می‌گوید ممکن است ما روز پیروزی را درک نکنیم ولی چنین روزی هست و خوشا به حال کسی که چنین روزی را درک می‌کند»(یادداشت ها ج ۹ ص ۳۹۵) @noornama

. فرق است میان کسی که امام زمان خود را نمی بیند و غریب است، و بین کسی که امام زمان خود را می بیند و غریب است. فرق است میانِ آن که یارش در بر تا آن که دو چشمِ انتظارش بر در @noornama

💠 نسخه زَر و سَر 📍"سرباز" کسی است که بازنده سَر است و کسی که سَر می دهد باید زَر بگیرد تا لااقل از خانواده خویش آسوده باشد، و این همان نسخه ای است که سعدی می دهد و گله می کند از سربازی که از جنگ گریخته است و آن سرباز در پاسخ می گوید: اسبم بی جو و نمد زیرین اسبم در گرو بود، پس من حتی از اسب خویش هم آسوده نبودم چه آنکه از خانواده خویش آسوده باشم! چو دارند گنج از سپاهی دریغ دریغ آیدش دست بردن به تیغ چون از سپاهی زَر دریغ کنند او هم دست به تیغ نخواهد بُرد زر بده مردِ سپاهی را تا سر بنهد و گرش زر ندهی، سر بنهد در عالم باید به مَرد سپاهی زَر داد تا سَر بدهد که در غیر این صورت سَر به عالم می بَرد و به سرزمین دیگر می رود ذا شَبِعَ الْکَمِیُّ یَصُولُ بَطشاً وَ خاوِی الْبَطْنِ یَبْطُشُ بِالفِرارِ وقتی شکم کسی سیر باشد دلیرانه حمله می کند و کسی که گرسنه است دلیرانه فرار می کند. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: آثر رؤوس جندک عندک من واساهم فی معونته منتخب ترین فرماندهان نزد تو کسانی باشند که مواسات می کند لشکریان خدا را در کمک رساندن؛ یعنی فرماندهی به تو نزدیک باشد که بیشتر به سربازان تو کمک می رساند. و أفضل علیهم من جدته، بما یسعهم و یسع من وراءهم من خلوف أهلیهم بیشتر می بخشد از فرماندهان تو به سربازان و خانواده ی آنها امیرالمؤمنین علیه السلام در این سخن اشاره به یک موضوع روانشناسی و جامعه شناسی مهم می کند و می فرماید: نیرو های نظامی نباید از بابت خانواده، نگرانی و ناراحتی داشته باشد. حتی یکون همهم هما واحدا فی جهاد العدو تا همه ی همت و هدف آنها دفاع و جهاد در مقابل دشمن باشد. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍و گفته اند: بالاترین نعمت "امنیت" است و چه تلخ است اگر این نعمت گوهر بار را از حداقل ترین حقوق طلب کنی! @noornama

سربازان عزیز ایران ♥️🇮🇷 بدانیم امنیت خود را مدیون چه کسانی هستیم...

💠 قوام جامعه 📍امیرالمؤمنین علیه السلام با همه ی جنگ هایی که سپری کرد و با مشکلاتی که مواجه شد و مدت اندکی که حکومت کرد، می فرماید: اینک مردم کوفه در رفاه زندگی می کنند و کسی از آنها نگران آب و نان خود نیست: «مَا أَصْبَحَ بِالْكُوفَةِ أَحَدٌ إِلاَّ نَاعِماً إِنَّ أَدْنَاهُمْ مَنْزِلَةً لَيَأْكُلُ اَلْبُرَّ وَ يَجْلِسُ فِي اَلظِّلِّ وَ يَشْرَبُ مِنْ مَاءِ اَلْفُرَاتِ» ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «و لا قوام لهم جمیعا إلا بالتجار و ذوی الصناعات» و قوامی نیست برای آنها(مردم، نظامیان، قضات، کُتاب و کارمندان) جمیعا مگر با تجارت و صاحب صناعات ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍علامه طباطبائی می گوید: مهم ترین چیزی که جامعه ی انسانی را بر اساس خود پایدار می دارد، اقتصادیات جامعه است که خدا آن را مایه قوام اجتماعی قرار داده(المیزان ج ۹ ص ۳۲۹) ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍آیت الله جوادی آملی می گوید: اصل مال(اقتصاد) به منزله قوام جامعه است: «ولاتُؤتوا السُّفَهاءَ أموالَكُمُ الَّتي جَعَلَ اللهُ لَكُم قِياماً» اموال خود را، که خداوند وسیله قوام زندگی شما قرار داده، به دست سفیهان نسپارید و از آن، به آنها روزی دهید و لباس بر آنان بپوشانید و با آنها سخن شایسته بگویید!(تفسیر تسنیم ج ۱۵ ص ۵۴۰) @noornama

. مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد نیّتِ خیر مگردان که مبارک فالیست... #یا_صاحب_الزمان @noornama

داغ شقایق... گفته اند: گل شقایق(لاله) گلی است که در درون خودش سیاهی دارد که از آن تعبیر به "داغ" می شود و این گل با این داغ زنده است. گویا ما نیز همان هستیم مانند یک گل شقایق که با یک داغ زنده ایم: ما آن شقایقیم که با داغ زنده ایم و گفته اند: "ژاله" قطره‌ای باشد که از سردی بر برگ نشیند؛ قطره ای باران که به وقت صبح و سحر روی برگ های لطیف گل ها آرام می گیرد. پس ژاله محصول سردی ایست و گلِ شقایق مدام طلب ژاله می کند و از این دَرد و داغ می سوزد: می چکد ژاله بر رخ لاله المدام المدام یا احباب و گفته اند: گل شقایق با این داغ بَس تماشایی ایست چون این داغ محصول بلندان است: داغ بلندان طلب ای هوشمند تا شوی از داغ بلندان بلند پس آیا کسی پیدا می شود مانند ژاله قطره ای آب به ما هم بدهد و ما را از این "داغ" برهاند؟ که ما تشنه ایم و داغ دیده و تشنه از بی آبی دلپریشان است و پیوسته آن را میجوید و چون مییابد، می‌آساید و می‌آرامد و آب، مایه زندگی تن او می‌شود. @noornama