🎧 مناجات عبدِ گنهکارت دلش بیقراره... #نورنما #امام_زمان #ماه_رمضان 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

امام مهدی علیه السلام در قران(۱) «وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ» - واو: عطف - لقد: قد بر سر ماضی بیاید افاده ی تحقیق(حتمیت و قطعیت) می کند و اگر بر سر مضارع بیاید افاده ی تقلیل(گاهی) می کند و در اینجا بر سر ماضی آمده است و قطعی بودن را تأکید می کند. لام نیز در اینجا قسم است و خدا نسبت به مطلبی قسم می خورد که مهم باشد. - کتبنا: در کتب لغت آمده است: وقتی بخواهند از امر مسلم و قطعی خبر بدهند از «کتبنا» استفاده می کنند و بار معنایی کتبنا بالاتر از وجوب است. توضیح آنکه برای وضع موضوعی ابتدا می‌بایست طرح و لایحه ای دریافت شود و دوم درباره ی آن گفت و گو می شود و سوم وقتی تصویب شد بخشنامه و نوشته می شود و وقتی نوشته شد یعنی تمام شد و باید به دنبال اجرایی کردن آن باشیم. - الزبور: زبور یعنی کتاب. ال آن اگر جنس باشد یعنی همه ی کتاب های آسمانی: «ما در همه ی کتاب های آسمانی بطور قطعی این را ثبت کردیم» و اگر ال را عهد گرفتید به معنای کتاب خاص(کتاب حضرت داوود) است: «ما در کتاب حضرت داوود قطعی ساختیم». - الذکر: ذکر در قران به معانی مختلفی آمده و یکی از معانی آن لوح محفوظ است: «ما در همه ی کتاب های آسمانی این امر را مقدر کردیم، پس آنکه در لوح محفوظ(در عالم غیب و شهود) این امر را مسلم و قطعی کردیم». - پیش گویی: مطلبی که اهمیت دارد از هزاران سال قبل پیش‌گویی می کنند، پس خود این پیش‌گویی حاکی از اهمیت و تأکید است. - أَنَّ: تأکید - الأرض: در ال دو احتمال وجود دارد: ۱. ال عهد: اگر ال عهد باشد به معنای یک سرزمین خاصی مثل سرزمین فلسطین است: «یک روزی سرزمین فلسطین به دست بندگان صالح خدا فتح می شود» و یا مثل ارض فردوس(بهشت) است که بیانگر این مطلب است که بهشت برای صالحان است و این معنا شش بار در قران برای بهشت آمده است: «الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ» و در این صورت ارتباطی به مهدویت ندارد. ۲. ال جنس: اگر ال جنس باشد و به معنای تمام عالم باشد مربوط به آینده بشریت و مهدویت می شود و بنابر اصالة الاطلاق همین معنای ثانی مراد است زیرا اصل بر این است که مقصود از الأرض تمام این زمین باشد، همچنان‌که در اغلب مواردی که قرآن از «ارض» سخن گفته است مقصود زمین این جهان بوده است(در قران ۴۴۰ بار از واژه ی ارض استفاده شده است). - تبیین آیه: وقتی در آیه تدبر می کنیم برای ما سوال ایجاد می شود که مقصود کدام معنا است؟ اینجا است که نیاز به تبیین معصوم دارد و وقتی به روایات پیامبر و ائمه مراجعه می کنیم درمی یابیم که مقصود معنای ثانی(ال جنس) است: «هم أصحاب المهدی فی آخرالزمان»(تفسیر الآیات الظاهره ص ۳۲۶) و اینجا است که مصداق آن مشخص می شود. - عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ: برای تحقق مفاد این آیه نیاز به عبادی الصالحون است. 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

امام مهدی علیه السلام در قران(۲) «أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَ لَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ» (حدید ۱۶) - أَلَمْ يَأْنِ: آیا وقتش نرسیده - لِلَّذِينَ آمَنُوا: برای ایمان آوردن - أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ: دل های آنها نرم بشود. دل های شما سخت شده و وقت آن نرسیده که دل های شما نرم بشود؟ پس این آیه از ما می خواهد که أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لذکر الله باشیم. - لِذِكْرِ اللَّهِ: برای خدا - و: واو عطف به «تخشع» است: «وقتش نرسیده برای کسانی که ایمان آورده اند که مثل اهل کتاب نباشند؟» - فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ: زمان (انتظار) بر آنان به درازا کشید - فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ: سنگ دل شدند - وَکَثیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ: بسیاری از آنها از راه مستقیم خارج شدند. - جامعه ی منتظر پیامبر: جامعه ی منتظر پیامبر که از اهل کتاب بودند از مسیر درست جدا شدند و این آیه می فرماید: آیا وقت آن نرسیده که مانند آنها نباشید. لذا در روایت آمده که کسانی مقابل حضرت قرار می گیرند که انتظار می رفت از یاران ایشان باشند: «إذا خرج القائم خرج من هذا الأمر من کان یری أنه من أهله، و دخل فیه شبه عبدة الشمس و القمر» زمانی که قائم قیام می فرماید، برخی از افرادی که گمان می کردند که اهل این امر(یعنی اهل ولایت اهل بیت) هستند از آن خارج می شوند، ولی افرادی نظیر کسانی که خورشید و ماه را می پرستیدند، در امر ولایت وارد می شوند(غیبت نعمانی ب ۲۱ ح ۱) و در روایت دیگر آمده که وقتی امام زمان می آید مشکل ایشان از مشکل رسول الله بیشتر است چون رسول الله با کسانی رو به رو بود که بت می پرستیدند، اما امام زمان با کسانی رو به رو است که با قرآن مقابل ایشان قرار می گیرند: «إن قائمنا إذا قام استقبل من جهل الناس أشد مما استقبله رسول الله أتی الناس و هم یعبدون الحجارة و الصخور و العیدان و الخشب المنحونة و إن قائمنا إذا قام أتی الناس و کلهم یتأول علیه کتاب الله و یحتج علیه به. ثم قال: أما و الله لیدخلن علیهم عدله جوف بیوتهم کما یدخل الحر و القر» رسول خدا در زمانه ای به سوی مردم آمد که آنها سنگ و سخره و چوب های تراشیده شده و بت های چوبی را می پرستیدند. ولی هنگامی که قائم ما می آید، تمامی مردم کتاب خدا را علیه او استفاده و تأویل می کنند و بوسیله قرآن به مبارزه و مجادله با او می پردازند. سپس حضرت فرمودند: بدانید که به خدا قسم عدالت او همانند گرما و سرما به درون خانه هایشان نفوذ می کند(غیبت نعمانی ب ۱۷ ح ۱) - زمینه سازی در مدینه: دو قبیله ی اوس و خزرج با توجه به اختلافاتی که در مدینه داشتند، دنبال نصب فرد واحدی برای اداره ی این منطقه شدند. اما تعدادی از اهالی آنها که مسلمان شدند، از پیامبر خواستند که فردی را بعنوان مبلغ ارسال کنند و ایشان مصعب بن عمیر را ارسال فرمودند و همین زمینه ی ایمان مردم این منطقه و پذیرش پیامبر شد(برخلاف اهل کتاب که مدعی زمینه سازی و مقابله ی با اوس و خزرج بودند) - پاداش منتظران: امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «أَلَا فَمَنْ ثَبَتَ مِنْهُمْ عَلَی دِینِهِ [وَ] لَمْ یقْسُ قَلْبُهُ لِطُولِ أَمَدِ غَیبَةِ امامهِ فَهُوَ مَعِی فِی دَرَجَتِی یوْمَ الْقِیامَة» هان! هر کدامشان بر دین خود ثابت بماند و برای طول غیبت امام، دلش دچار قساوت نشود، او در روز قیامت در درجه من با من است(بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۱۰۹) 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

#نورنما #امام_زمان 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

امام مهدی علیه السلام در قران(۳‌) «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا ۚ وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ»(نور ۵۵) این آیه شباهت عجیبی با آیه ۱۰۵ سوره انبیاء دارد و گویا تفسیر و تبیین آن آیه است. سوره انبیاء مکی است و نور مدنی است(سوره های قبل از هجرت «مکی» و بعد هجرت «مدنی» نامیده می شود). بنابراین بعد هجرت این آیه نازل می شود. - وعد الله: این یک نوع تأکید است که آنچه را که خدا وعده دهد محال است انجام نشود: «إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ» و همینطور خلف وعده طبق عقل نقص است و نقص بر خدا راه ندارد. اگرچه این تنها یک وعده نیست، بلکه "مواعده" است، یعنی این وعده سمت دیگری نیز دارد. - الذین آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ: ترجمه ی عبادی الصالحون است که عبادی الصالحون چنین افرادی اند و در رأس آنها معصومین علیهم السلام قرار دارند. مقصود از «منکم» این است که همه اینگونه نیستند(مِن تبعیض است). - لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ: چهار تا کلمه است: ۱. لام قسم ۲. یستخلف ۳. نون تأکید ثقیله ۴. هم اول کلمه لام قسم است و آخر آن هم نون تأکید است و اینگونه مدام بر این مطلب تأکید می کند. - لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ: تمکین دین، یعنی استقرار دین و باز یعنی «لیظهره علی الدین کله». - مذهب پسندیده ی خدا: خدای متعال کدام دین و مذهب را پسندیده و آن را بعنوان دین مستقر قرار خواهد داد؟ پاسخ آن این است: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينا» مقصود از الاسلام، اسلامی است که در غدیر پیامبر فرمودند. - وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ: وقتی خوف سراسر وجود اینها را می گیرد تبدیل به امنیت می شود. قبل از ظهور(خوفهم اشاره به گذشته دارد) چنین است که دشمن با فشار حداکثری به میدان می آید بطوری که خوف سراسر وجود مسلمانان را می گیرد و در نهایت تبدیل به امنیت مطلق(جانی و مالی و شغلی) می شود زیرا «أمنا» مطلق بوده و همه ی حوزه های امنیت را شامل می شود. متعلق "خوف" واقع نشده است و اگر واقع بشود "حزن" نامیده می شود: «لا تحزن ما فاتکم» پس به آنچه که از دست داده اید(واقع شده) تأسف نخورید. - يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا: عبادت کنند مرا و هیچ گونه شرکی نورزند، این ترجمه غلط است زیرا «یعبدوننی» قید دارد و می فرماید: عبادتی که هیچ گونه شرکی در آن نیست. علامه طباطبائی سه نکنه در اینجا می گوید و می فرماید: «وعد الله» غائب است، «لیستخلفنهم» غائب است، «لیمکنن» غائب است، اما اینجا می گوید: «یعبدوننی» و نفرمود: یعبدون الله». شیئاً نکره است و نکره در سیاق نفی افاده ی عموم می کند، یعنی عبودیتی که هیچ گونه شرکی در آن نیست. عبودیت فراتر از عبادت است؛ معنایش تعبد و تذلل است، گفتند: عبادت برای عوام مؤمنان است، و عبودیت برای خواص است و در زمان حکومت حضرت، اکثر از خواص اند! - دنیا به سمت ما بازمی گردد: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا، عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا؛ وَ تَلَا عَقِيبَ ذَلِكَ: "وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ» دنيا پس از سركشى، به ما روى مى كند، چونان شتر مادّه بد خو كه به بچه خود مهربان گردد. - مصداق یابی آیه‌: مفسرین اهل تسنن محل وقوع این آیه را زمان حکومت سه خلیفه و امنیت حاکم بر مکه می دانند. حال آنکه در قران ۴۴۰ بار از واژه ی "ارض" استفاده شده است و در اغلب موارد به معنای تمام زمین بوده(و نه نقطه ی خاصی) و بنابراین اصل که از کثرت حاصل است، این است که این آیه شامل تمام زمین بشود و آن تا امروز واقع نشده است. و در روایت نیز آمده: «هذه الآیه نزلت فی القائم واصحابه»(الغیبه نعمانی باب ۱۳) 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

🎧 مناجات #نورنما #امام_زمان 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

امام مهدی علیه السلام در قران‌(۴) «قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ» - أَرَأَيْتُمْ: به معنای «أخبرونی» است، یعنی به من خبر بدهید. جایی که باید یک مسئله ای مورد جست و جو قرار بگیرد و نیاز به تفکر و تعقل دارد از این واژه استفاده می شود و بنابراین در ترجمه ی ساده می گوییم: «آیا فکر کرده اید؟»، مانند: «أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ» آیا در مورد شتر فکر کرده اید؟ آیا در مورد خلقت خدا فکر کردید؟ "رأی و یری" چندین کاربرد دارد: ۱. دیدن با چشم: «لترون الجحیم» ۲. دیدن با وهم و خیال: «و لو تری إذ یتوفی الذین کفرو» ۳. دیدن با تفکر: «إنی ما أری ما لا ترون» ۴. دیدن با قلب: «ما کذب الفواد ما رای» - إِنْ أَصْبَحَ: بگردد - مَاؤُكُمْ: آب شما - غَوْرًا: دست نیافتنی بشود، یعنی اگر خدا اراده کند آب را بگیرد، شما هر چقدر هم تلاش کنید به آن نمی رسید. نمی گوید: آب در زمین فرو برود و این ترجمه غلط است. - مَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ: چه کسی می تواند آب در دسترس را برای شما بیاورد؟ آب نعمت بزرگ الهی است. و باعث بیشترین تغییر در نعمات و تعجیل در نقمات ظلم است: «و لیس شیء أدعی إلی تغییر نعمة الله وَ تعحیل نِقمته من إقامة عَلَى ظلم» و در مقابل، باعث بیشترین آبادانی تقوا و عدالت است: «ما عُمّرت البلدان بمثل العدل» و بلکه عدل نعمتی ایست بسیار شیرین تر از آب: «الْعَدل أحلی من الماء يصیبه الظما» که ثمره ی آن فراوانی و رویش طبیعت است: «و لو أن أهل القری آمنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الأرض». یاد و ذکر خدا نیز شیرین است: «یا من ذکره حلو» و آن باعث فزونی نعمت است: «اذكروا نعمتي الّتي أنعمت عليكم». - تأویل آیه: آنچه که از آیات در حوزه ی مهدویت گذشت تفسیری بود، اما این آیه تأویلی است، یعنی تفسیر این آیه آب است و ارتباطی با امام زمان ندارد، اما از پیامبر و ائمه علیهم السلام که غواصان این اقیانوس و دریای عمیق اند روایت داریم که این «ماء معین» امام است و خاصاً مربوط به امام زمان است که در اثر قدرنشناسی غَورا غائب شد: «فی قول الله عزوجل: «قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ» فقال: هذه نزلت فی القائم، یقول: إن أصبح إمامکم غائبا عنکم لا تدرون أین هو فمن یأتیکم بإمام ظاهر، یأتیکم بأخبار السماء و الأرض و حلال الله عزوجل و حرامه، ثم قال: و الله ما جاء تأویل هذه الآیة و لابد أن یحییء و تأویلها» امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه فرمود‌: این آیه درباره ی امام قائم علیه السلام نازل شده است، می فرماید: اگر امامتان از شما غائب شود و ندانید که او کجاست، چه کسی امام ظاهری برای شما خواهد آورد؟ تا اخبار آسمان و زمین و حلال و حرام خدای تعالی را برای شما بیاورد، سپس فرمود: به خدا سوگند تأویل این آیه هنوز نیامده است و ناگزیر باید بیاید(کمال الدین ج ۱ ب ۳۲) زیرا این خاصیت نعمت است که باناسپاسی از میان می رود و معلوم نیست کی بازگردد: «حْذَرُوا نِفارَالنِّعَمِ، فَما كُلُّ شارِدٍ بِمَرْدُودٍ». و همین معنا است فرمایش امیرالمؤمنین علیه السلام: «فی سترة عن الناس» یعنی امام زمان را از الناس پنهان می کنند، ممکن است مقصود از "ناس" تنها مخالفین باشد و یا شیعیانی که عدالتی در آنها نیست(همانگونه که شیخ طوسی گفته است) اما عبارت بعدی تاکید دارد که هیچ‌کس از مردم به دیدار او راه ندارند: «لا یبصر القائف» او مانند آبی که "غورا" است، در استتار شدید است، چنانچه "قائف" یعنی کسی آثار را می شناسد او را نمی‌یابد و جمع آن "قافة" است؛ یعنی اثر او را نمی شناسند، اگرچه در طلب، نهایت تلاش خود کند و پیرو نظر و تأمل باشد. 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama