⭕️ویژگی های #منافقان از نگاه امیرالمومنین(1) 🔺گمراهی: اولین صفتی که مولای متقیان علی(علیه السلام) برای اهل نفاق می‌شمارد گمراهی است. اینان هم خود گمراه هستند و هم دیگران را به وادی گمراهی می‌کشانند: «فَإِنَّهُمُ الضَّالُّونَ الْمُضِلُّونَ؛ اینان گمراه و گمراه کننده‌اند.» 🔺لغزش و خطاکاری: ویژگی دوم خطاکاری و به خطا اندازی است. اینان در مسیر حق هم خودشان دچار لغزش و خطا شده‌اند و هم دیگران را به لغزشگاه سوق می‌دهند: «وَ الزَّالُّونَ الْمُزِلُّونَ؛منافقان لغزشکار و لغزاننده‌اند.» 🖌برگرفته از خطبه 194 نهج البلاغه @noorolhodaa www.noorolhoda85.blog.ir

⭕️ویژگی های #منافقان از نگاه امیرالمومنین(2) 🔺رنگ به رنگ شدن: منافق در زندگی و اعتقادات خویش دائم دچار تردید است و هیچ استواری و ثباتی ندارد و پایبند به هیچ مکتب و عقیده‌ای نیست و به اصطلاح «نان را به نرخ روز می‌خورد». به همین خاطر در معاشرت خود با دیگران، به اقتضای زمان، هر روز به رنگی در می‌آید تا منافع نامشروع خود را از این طریق تأمین کند. و امیرالمۆمنین(علیه السلام) آنها را این گونه توصیف می‌نماید: «یَتَلَوَّنُونَ أَلْوَاناً وَ یَفْتَنُّونَ افْتِنَانا؛ً5 به رنگهای گوناگون در می‌آیند و فتنه‌های گوناگون به پا می‌کنند.» 🖌برگرفته از خطبه 194 نهج البلاغه @noorolhodaa www.noorolhoda85.blog.ir

⭕️ویژگی های #منافقان از نگاه امیرالمومنین(3) 🔺بیماردلی و ظاهرآرایی: طبق فرمایش امیرمۆمنان(علیه السلام) منافقین همواره ظاهری پاک و آراسته و در عین حال باطنی ناپاک و فاسد دارند: «قُلُوبُهُمْ دَوِیَّه وَ صِفَاحُهُمْ نَقِیَّه؛آنان در دل بیمار و در ظاهر آراسته‌اند». 🖌برگرفته از خطبه 194 نهج البلاغه @noorolhodaa www.noorolhoda85.blog.ir

⭕️ویژگی های #منافقان از نگاه امیرالمومنین(4) 🔺آمادگی و کمین برای فریفتن: آنها تکیه‌گاه ثابتی ندارند و هر روز و در هر شرایطی وسیله و راه و روش خاصی که برای خودشان امکان‌پذیر و برای مخاطبین قابل قبول باشد، بر می‌گزینند: «وَ یَعْمِدُونَکمْ بِکلِّ عِمَادٍ وَ یَرْصُدُونَکمْ بِکلِّ مِرْصَادٍ؛منافقین از هر وسیله پیدا و پنهان برای ضربه زدن به شما استفاده می‌کنند و در هر کمین‌گاهی به کمین شما می‌نشینند.» 🖌برگرفته از خطبه 194 نهج البلاغه @noorolhodaa www.noorolhoda85.blog.ir

⭕️ویژگی های #منافقان از نگاه امیرالمومنین(5) 🔺حرکتهای پنهانی:امیرمۆمنان(علیه السلام) می‌فرماید: «یَمْشُونَ الْخَفَاءَ وَ یَدِبُّونَ الضَّراءَ وَصْفُهُمْ دَوَاءٌ وَ قَوْلُهُمْ شِفَاءٌ وَ فِعْلُهُمُ الدَّاءُ الْعَیَاءُ؛در خفا اين سو و آن سو روند و چون خزندگان درون جنگلها، نرم و پوشيده راه مى سپرند. سخن گفتنشان به دارو ماند و به زبان، شفاى ديگران خواهند، ولى به عمل دردى درمان ناپذيرند.» 🔸«يَمْشُونَ الْخَفَاءَ و يدبّون الضّرّاء». اين سخن كنايه از اين است كه اقدامات زبانى و عملى خود را در جهت مقاصد و اهدافى كه دارند پوشيده داشته و دور از فهم و اطّلاع ديگران انجام مى دهند، 🔸«وصفهم دواء... العياء». آنها مانند زاهدان و پارسايان مردمان را #موعظه كرده به #پرهيزگارى و #فرمانبردارى خداوند دستور مى دهند، آشكار است كه اين سخنان درمان ناپاكى و #شفا_بخش گمراهى است، امّا با گناهانى كه مرتكب مى شوند كردار آنها کردار #فاسقان و #گمراهان است، و گناه، بزرگترين #درد درمان ناپذير است. 🖌برگرفته از خطبه 194 نهج البلاغه @noorolhodaa www.noorolhoda85.blog.ir