☘️پس بزرگواران حالت "خوف" را برای شما می‌گویم؛ ☘️همین الآن لحظه‌ای قلب خود را با خدا یکی کنید، در دل خدا را صدا بزنید. لحظه‌ای خدا را دوست داشته باشید در اینجا قلب خود را از خدا پر می‌کنید و این حالت را باید حفظ کنید 👈و حفظ کردن این "خوف" می‌شود 👈و مواظب باشید این حالت از دست نرود. 🌱به‌طور مثال من سرگرم حرف‌های بیهوده و زندگی خطایی می‌شوم، این حال خوشی که با خدا دارم از دست می‌رود. 👈وقتی از دست رفت، پس یعنی "خوف" نداشتم که آن را حفظ کنم چون "خوف" نگه می‌دارد. 🔹"خوف" یک حالت روانی بسیار پیچیده‌ای در مراحل سلوک عرفانی است که باید آن را تجربه کرد. 🙏لطفاً "خوف" را همین‌طور تجربه کنید. 👈در طول روز تمرینِ "خوف" کنید‌. ❓به چه صورت؟ ☘️لحظه‌ای عاشق خدا شوید در قلبتان خدا را صدا بزنید و مواظب باشید این حالت از دست نرود و این مواظب بودن و از دست نرفتن می‌شود. 📚"بی بیم را ایمان نیست." ☘️"خوف" می‌گوید اگر این نباشد شما ایمان ندارید. 📚"و نشانه‌های بیم ناپیدایی است." ☘️نشانه‌اش هم این است که در واقع پیدا نیست. 👈یعنی درونی است، نمایشی نیست. 🌱مثلاً من ممکن است نمایشی از پارسامنشی و دینداری و... بدهم. 👈می‌گوید اینها نیست، کاملاً درونی است و از درون باید حفظ کنیم. 📚"و آن پیرایه‌ی ایمان است." ☘️یعنی این سبب حفظ، نگهداری و زیبا شدن ایمان شما می‌شود. 📚"هر کس را ایمان چندان است که بیم است." ☘️می‌گوید هر کس می‌خواهد بفهمد چه‌قدر با ایمان هست، نگوید من انقدر با ایمان هستم که به همه چیز باور دارم نه، 👈نشانه‌ی با‌ایمانی این است که چند دقیقه یا چند ساعت می‌توانید حال ارتباط خودتان با مقام الهی را حفظ کنید. 👈این امتیاز ایمان شما می‌شود. #علی_مقدم #شرح_کتاب_صد_میدان #میدان‌سی‌و‌سه_خوف۱ https://eitaa.com/noorveshghelahi

🟢من یک مرور مختصری می‌کنم تا در ذهن شما حک شود. ☘️ببینید ما می‌خواهیم وارد مرحله‌ی "خوف" شویم؛ ☘️قبل از آن باید تواضع داشته باشیم همین‌طور خودبزرگ بینی، غرور و تعریف کردن از خود را کنار بگذاریم و تواضع داشته باشیم. ☘️مدتی که متواضع بودیم و از خودمان تعریف نکردیم، این نارسیسیم و خود‌شیفتگی‌ خود را را دور ریختیم، بعد از آن یک مرتبه متولد می‌شویم، 👈"در عالم خوف" زاده می‌شویم. 🔹"عالمِ خوف" عالمی است که یک مقام ایمانی دارید یا مقامی در مقابل پروردگار دارید. ❓این مقام چیست؟ ☘️هر باری که شما در دل خود حال خوبی با خدا داشتید، یک گفتگوی نیکویی داشتید که حال دل شما خوش شد و از درون احساس خوشی کردید، 👈این "مقام رب" می‌شود. ☘️حالا "مقامِ رب" هر کسی در یک حدی است. ما در همین حد کم است که یک لحظه از غفلت خارج شویم. 👈این "مقامِ رب" خود را باید بتوانید حفظ کنید. ☘️"مقامِ رب" را که حفظ کردید یعنی جایگاهتان در مقابل پرورش‌دهنده یا پروردگار خود حفظ کردید، آن فعلی که حفظ می‌کنید،  👈"خوف یا بیم" می‌شود و آن است که تو را مسلح و قوی می‌کند و تو را نگه می‌دارد و تازه ایمان از اینجا زاده می‌شود. 🙏لطفاً تجربه کنید، لحظاتی در حال خوش معنوی باشید و بمانید. ☘️روز‌های اول در حد پنج و ده دقیقه، بعد این حال خوش مستی را به‌مدت نیم ساعت، یک ساعت و دو ساعت... 👈روزی شود که شما ۲۴ ساعت در مستی الهی باشید. ☘️روزی شود که یک هفته در دلتان به جز حس‌های خوب الهی چیزی نیامده باشد. ☘️وقتی آدم در دل خود پر از عشق به خدا باشد؛ حرف‌های بد که می‌خواهد بیاید گوش خود به خود کَر می‌شود و نمی‌شنود، زبان نمی‌چرخد که حرف‌های بد بزند، اندیشه نمی‌تواند اصلاً در مورد بقیه بد قضاوت کند،  👈خودش در حالت "خوفِ غالب" قرار دارد یعنی کاملاً حفظ شده است و این مقام پیدا کردن می‌شود. 🔹رفتن در مقام روح، عملی است چندان دور از دسترس نیست. #علی_مقدم #شرح_کتاب_صد_میدان #میدان‌سی‌و‌سه_خوف۱ https://eitaa.com/noorveshghelahi