همزمان که تو این بخش داشتن خبر ناموفق بودن CPR و فوتِ بیمارُ به خانواده طرف میدادن و صدای گریه و داد میومد ؛ تو بخش رو به رو صدای خوشحالی و تبریک به دنیا اومدن بچه میومد . چیه این زندگی که فاصله یه بخش تا بخش دیگهِ بیمارستانش مرگ و زندگی‌عه؟ .

- اون‌جایی که فریدون فرخزاد میگه : "نه گریه نکن گریه دردی دوا نمی‌کنه چاره درد من و شما گریه نیست که مبارزه‌ی سیاسی‌ست" . با بچه‌هایِ ایتا شروع کردیم به مبارزه سیاسی با شعری که اون پسرِ موفرفری به اسمِ شروین خونده بود و همه‌جا وایرال شده بود . ما نه استودیو داشتیم ، نه شاعر ، نه آهنگساز ، نه ادیتور و نه . . ولی روحیهِ جهادی داشتیم ، که همین برایِ رقم زدنِ این اتفاق کافی بود . حرفامُ جمع‌و‌جور میکنم ، با کمک همه بچه‌هایِ ایتا ، شعر این قطعه نوشته شد و یه "سرباز" در حینِ خدمتش ، خوندنشُ قبول کرد . و نتیجه کار اینی که الان رو به رویِ شماست . خلاصه که ؛ خداقوت بهتون بچه‌هایِ‌ فابریکِ‌ انقلاب :).

-

خونِ هم‌وطنایِ شیرازیمون با هیچی پاک نمیشه ؛ ولی ما قصاص می‌خوایم . با برخورد قاطع می‌خوایم . ما راحت گذر نکردن از این اتفاق رو می‌خوایم. ما سکوت نکردن می‌خوایم . ما توجه به این مسئله رو از مسئول مملکت می‌خوایم. ما رد نشدن از خونِ اینارو می‌خوایم .

خانه‌ام را به تیر بستند ؛ هم‌خانه‌هایِ کودک و پیر و جوانم را به رگبار گرفتند ، خانه‌ام حالا،بویِ خون میدهد آقایِ‌نویسنده .

داشتم کتابِ "پایی که جا ماند" ؛ یادداشت های روزانه سید‌ناصر‌حسینی‌پور از زندان های مخفی عراق رو میخوندم . آخر کتاب عکس دفترچه جیبی‌شو گذاشته ؛ که تک به تک کلماتشو توی زندان های عراق نوشته . اسم دفترچه‌شو "تقلب های‌زندان" گذاشته . داشتم دونه به دونه عکس صفحات دفترچه‌شو میخوندم ، که رسیدم به آخرین خطِ در آخرین صفحه دفترچه‌ش که نوشته : - پنجشنبه ۱۳۶۹/۶/۲۲ آخ جون آزاد شدیم ؛ آزاد شدیم ، آزاد شدیم . هایلاتش کردم ، به خودم گفتم آخرش همیشه آزادی بوده . الانم آخرش آزادیِ کشورت از دستِ این اغتشاشگراس . آخرش آزادیِ آرامشِ مردمتِ ، که گرو گرفته شده توسط اینا . می‌دونم یه روزی به تاریخِ فلانِ فلان ، تویِ آخرین برگه دفترچه‌هامون ، مینویسیم : آخ جون آزاد شدیم ؛ آزاد شدیم ، آزاد شدیم :) .