چشمایِ آدما دروغ نمیگن . برای همین روز اولی که به چشماش زل زدم ، تا دو هفته تصویرش کلِ روز تو ذهنم بود . چطور اون همه معصومیت با یه برقِ غلیظ تو مردمک‌هاش جا شده بود؟ مژه‌های فر خوردهِ بلندُ مشکی ، و نگاهی که ترسُ ازم گرفت . اولین آدمی بود که زل زدن بهش آرامشُ بهم تزریق کرد . با وجود این حرفا ، این دلِ زمین خورده‌ای که خالصانه و بی‌منت دوسش داشت ، و باورهای عمیقی که از ته وجودم‌ بهشون ایمان داشتم ، چرا از بین رفتن؟ چی به سرشون اومد؟ . فدایِ‌سرش ، ولی من فکر میکردم چشمایِ آدما دروغ نمیگن . .

- به چشماش نگاه کردم ؛ اما قلبش رو دیدم .

- انقلابِ خمینـے .

بدونِ شرح . .

مو عه هرجا بِرُم ؛ سر وا وگردانُم تو و او چیشایِ خووت ، سنبل می‌کارُم میخوام بِرُم سر رَه بِشینُم رفتن تو رِه با چِش بِبینُم! . .

تکلیف چیه که دلم میخواد الان پاییز باشه؟

چشم انتظاری ؛ با اختلاف بدترین حسِ دنیاس<<<<< .

با من خیال کن که به آواز رفته‌ای. با من خیال کن که به پل‌های اصفهان، با من خیال کن که به شیراز رفته‌ای. با من خیال کن که به گیلان خانه‌ات، سبز و کبود و سرخ، جنگل دمیده‌است . .

غمِ نبودنت بغلم کرده .

کاشکی . .