که زندگی دو سه نخ کام است.

"همه را مدیون توام... زمانی که تو را ملاقات کردم ویران شده بودم. تو مرا ساختی، دستم را گرفتی و بلند کردی. من هم تو را مثل یک تکه نان بوسیدم، روی پیشانی‌ام گذاشتم و عزیز و مقدس دانستمت. و عشق پدیدار شد، عشق". - جمال ثریا - نامه به زحل

“لا تغرب احداً رآک وطنا” غریب مدار کسی که تورا وطن دیده.

یک چهار صفر دو. دهم شهریورماه. رشت. ؛ ثبت شده از لحظاتی که فکر می‌کردم پشت این پرچین‌ها باید یه دختر بچه با گیسوانی بلند در حال دویدن باشه . .

نغمه‌یِ خفته در تار و پود منی.

آشفتگۍ ؛

سعدی ، چو جورش میبری نزدیک او دیگر مرو ای بی‌بصر! من میروم او میکشد قلاب را . .

غصه‌ات پایان ندارد در هزار و یک شب من.

دورتر از من ؛ عین تو.