_

چشمایِ آدما دروغ نمیگن . برای همین روز اولی که به چشماش زل زدم ، تا دو هفته تصویرش کلِ روز تو ذهنم بود . چطور اون همه معصومیت با یه برقِ غلیظ تو مردمک‌هاش جا شده بود؟ مژه‌های فر خوردهِ بلندُ مشکی ، و نگاهی که ترسُ ازم گرفت . اولین آدمی بود که زل زدن بهش آرامشُ بهم تزریق کرد . با وجود این حرفا ، این دلِ زمین خورده‌ای که خالصانه و بی‌منت دوسش داشت ، و باورهای عمیقی که از ته وجودم‌ بهشون ایمان داشتم ، چرا از بین رفتن؟ چی به سرشون اومد؟ . فدایِ‌سرش ، ولی من فکر میکردم چشمایِ آدما دروغ نمیگن . .

- به چشماش نگاه کردم ؛ اما قلبش رو دیدم .

- انقلابِ خمینـے .

بدونِ شرح . .

مو عه هرجا بِرُم ؛ سر وا وگردانُم تو و او چیشایِ خووت ، سنبل می‌کارُم میخوام بِرُم سر رَه بِشینُم رفتن تو رِه با چِش بِبینُم! . .