حالا منمو کوه غممو درمان عبدالله(:

دَردِ دِل....(:🕯

هر روزم به امید دیدن تو شروع میشد... بعد از رفتنت دیگر هیچ چیز برام وجود ندارد(: چند روزیست که من چون شمع در خاطراتت میسوزم...(: 🕯

و اما ماه امشب دیدنی تر از همیشه است(:

قلم کفاف بازگو کردن غم های دلم را ندارد اما به ناچار دچار نویسندگی با قلمم... تا کمی بتواند سنگینی بارهای روی دوشم را تحمل کند اصن در داستان و بازی سرنوشت کیش ومات شده ام نمیدانم کجای این دنیا ایستاده ام حس کودکی را دارم که دست مادرش را رها کرده و سر درگم چشم به همه جا میدوزد تا مادرش را پیدا کند اما دریغ از نشانه ای...! نشستم در گوشه ای از این کره خالی و کوه خاطرات تکرار نشدنی را تحمل میکنم حس میکنم دارم در دریای لحظات و خاطرات خوب گذشته غرق میشوم اصلا مانده ام چگونه توانست همه ما رو پشت سر بگذارد و به راحتی دست خداحافظی به سمت ما تکان دهد چگونه توانست از همه ما بگذرد و ما را تنها گذارد چگونه میتوانی این همه سیل اشک هایی که بدرقه ات میکنند را تحمل کنی اصن چگونه توانستی سینه هامان را مالامال غم کنی و بی تفاوت از کنارمان گذر کنی...!!! لبخندت صدایت بویت جسمت وجودت همه چیزت را از ما دریغ کردی و ما را در زندان دنیا تنها گذاشتی تو رفیق نیمه راه نبودی این را زمانی فهمیدم که این چند سال اربعین پا به پای هم تموم راه را بدون شکوه و شکایتی رفتیم و جایی ندایی ندادی که خسته ام این را زمانی فهمیدم که تمام گره های زندگی را با دست باز کردی و دم از زخم های دستت نزدی

این را زمانی فهمیدم که در حال هوای خود سیر میکردم موقعی که دلم قرص بود تو پشتمی اما الان رفیق نیمه راه شده ای دستم را رها کردی و به سمت رهایی خود رفتی تمام مفهوم کلمه مادر در وجود تو جمع میشد که معنای این کلمه را در زندگی از من دریغ کردی.... فقط کاش بهم میگفتی چگونه با غم نبودت کنار بیاییم چگونه خانه را بدون تو تحمل کنم اصلا چگونه زندگی را بدون تحمل کنم این اولین پاییزی است که واقعا پاییز را درک میکنم در پاییز امسال واقعا قلبم یخ زدم روحم یخ زد و وجودم یخ زد و عمیق پژمرده شدن برگ ها رو حس کردم

مثل این میمونه که سیل بیاد ادم هرچی خونه زندگی بسازه و جمع کنه با خودش ببره اما مال من سیل اومد هرچی رویا جمع کردم با خودش برد...(:

:)))

سر به زانوی خودت بگذار و از یادت ببر این " غم بی‌شانگی " را، او به یادت نیست نه!

«امیدوار بودم؛ و آن‌هایی که امیدوارند، بیشتر رنج می‌کشند.»

‏از آدمایی که بی‌دلیل یهویی یه آهنگ می‌فرستن خیلی خیلی خوشم میاد.

بعد‌از‌این‌دیگر‌ندارد‌حضرت‌حیدر‌پناه...