🔹#آیت‌الله_حائری_شیرازی 🔸عاقبت جلودار شدن در گناهان قرآن به یهودی‌های زمان پیغمبر اکرم (ص) می‌فرماید: «لا تَكُونُوا أَوَّلَ كافِرٍ بِهِ». یهودی‌ها ! شما که در این عصر هستید، اولین کافر به اسلام نشوید. زیرا اگر شما کافر شدید، نسل‌های بعدی از شما یاد می‌گیرند و می‌گویند اجدادمان اگر یک حقّانیتی در اسلام دیده بودند، ایمان می‌آوردند. لذا شما در گناه همه‌شان شریک می‌شوید. آن یهودی‌های اولی که کافر شدند، الآن در گناه تمام یهودی‌هایی فعلی شریک هستند. در جامعه، بعضی‌ها در کار‌های بد، جلودار و پیشرو می‌شوند؛ مثلاً در مسئلۀ بی‌حجابی، ابتدا خانواده‌های عده‌ای که دین و دیانت درستی نداشتند چادر‌شان را برداشتند، بعد دیگران از آن‌ها یاد گرفتند و الآن می‌بینید که چطور شده است. آن زنی که اول بی‌حجاب شد، تمام زن‌های بی‌حجاب هرچه گناه بکنند، یک قسمتی‌اش هم در نامۀ عمل او می‌رود. از هر خانواده‌ای، هر کسی که اول بد شد، بقیه فامیل هم که بد می‌شوند در نامۀ او می‌نویسند. کسی که جلودار در سنت سیئه می‌شود، در گناه بقیه هم شریک است. در خوبی‌ها هم همینطور است، اولین کسی که در یک آبادی کار خیر انجام بدهد و بعد دیگران یاد بگیرند، در ثواب عملِ همۀ آنها شریک است. #حجاب https://eitaa.com/olamaorafa

#آیت‌الله_حائری_شیرازی 🔸دستور قرآن برای بعد از پیروزی: استغفارکنید! قرآن می‌گوید: «إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ * وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ...». وقتی نصر و فتح، پشت سر هم آمد و دیدی که مردم فوج فوج در دین خدا وارد می‌شوند، «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا»، تسبیح کن، حمد خدا کن، استغفار کن. پیروزی چه تناسبی دارد با استغفار؟ یعنی خدا نکند این امت فکر کنند که بازو و توان آنها بود که پیروزی آورد؛ حول و قوۀ آنها بود، فکر و برنامه‌ریزی آنها بود. نه! باید بگویند: «استغفر الله ربی و اتوب الیه». باید بگویند که همۀ اینها لطف خدا بود: «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ». امام هم وقتی رزمندگان ما در عملیات بیت‌المقدس و فتح‌المبین پیروزی‌هایی بدست آوردند فرمود: «مبادا غرور پیدا کنید که این غرور، مایۀ شکست می‌شود». خداوند به بنی‌اسرائیل می‌گوید: «به اینکه فرزند پیغمبرید و از بین شما پیغمبران زیادی آمده‌اند تفاخر نکنید. و می‌بینید که یهود به خاطر این تفاخر، با اینکه فرزندان انبیاء هستند، مغضوب خداوند شدند. فرمود: «ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَب»: «ذلت و مسکنت بر آنها بارید و به غضب خدا مبتلا شدند؛ چون نعمت‌هایی که من به آنها داده بودم را به حساب خوبی خودشان گذاشتند نه به حساب لطف من. یاد کنیم نعمت‌های خدا را. قبلاً کجا بودیم و الآن کجا هستیم؟ ما در سابق دوست شماره یک اسرائیل بودیم؛ اما الآن ... https://eitaa.com/olamaorafa

#آیت‌الله_حائری_شیرازی : ⏪ترسوها جزء یاران امام زمان (ع) نیستند 🔹نیروهایی که #امام_زمان (ع) دارند، نیروهای تارک امر به معروف و نهی از منکر نیستند. حضرت، نیروهای ترسو را نمی‌پذیرد. این همه مسائل که پیش می‌آید، برای غربال شدن و انتخاب نیروهای به دردبخور برای ایشان است. حضرت کسانی را لازم دارد که با هر منکری مقابله کنند و هیچ منکری را توجیه نکنند. سیصد و سیزده‌تایی که انتخاب می‌شوند کسانی هستند که هرجا وظیفه دیده‌اند قاطع برخورد کرده‌اند. هر کس بترسد و مثل آن کسانی بشود که از نهر طالوت آب خوردند، دیگر صلاحیت ندارد. این، سیرِ حرکتِ عالَم است. https://eitaa.com/olamaorafa

#آیت‌الله_حائری_شیرازی 🔸مردم وفادار🔸 حمران از امام کاظم علیه‌السلام سؤال کرد دورهٔ شما کی می‌رسد؟ حضرت فرمود وقتی در مردم وفا ببینیم. عالم به زمان یعنی کسی که بداند در عهد «اهل وفا» زندگی می‌کند یا در عهد «اهل جفا»؟ عالم به زمان، اگر تشخیص داد که عهد، عهد اهل وفا است، مردم را به میدان می‌آورد و پیش می‌برد و اگر دید مردم اهل جفا هستند، خودداری می‌کند و در عوض نگاه می‌کند ببیند بهترین کاری که می‌تواند بکند چیست؟ درحالی‌که #امام_سجاد علیه‌السلام، مردم را از کانال صحیفه سجادیه هدایت می‌کرد، پسرعموهایش فکر می‌کردند باید به میدان مبارزه آیند. زید بن علی قیام کرد؛ اما امام باقر علیه‌السلام راه پدر را ادامه داد و قیام نکردند. امام، عالِم به زمان خود بود. لذا همان کاری را کرد که درست بود؛ اما پسرعموها عالم به زمان نبودند و خیال می‌کردند مردم «اهل وفا» هستند. آن‌ها قیام کردند، ولی جاده را برای «دیگران» صاف کردند و امثال منصور عباسی روی کارآمدند. امام راحل در مردم وفا دید. مردم وفادار بودند و نتیجه هم گرفت. https://eitaa.com/olamaorafa

#آیت‌الله_حائری_شیرازی 🔸چرا امام رضا (ع) قسم خوردند که با عمویشان نشست و برخاست نکنند؟!🔸 امام رضا (ع) یکبار در مورد عمویشان عبدالله بن جعفر فرمودند: «من قسم خورده‌ام که با عبدالله زیر یک سقف ننشینم!». گفتند: فلانی عموی شما است! چطوری شما عهد کردید که با او زیر یک سقف ننشینید؟ پس صلۀ رحم چه می‌شود؟ فرمودند: همین کار، صلۀ رحم است! وقتی او با من نشست و برخاست داشته باشد، بعد می‌رود و اموری را، حرف‌هایی را به من نسبت می‌دهد و بر عذاب خودش اضافه می‌کند. اما وقتی مردم بدانند که من با او هم‌مجلس نمی‌شوم، اگر بخواهد به من نسبت دروغی بدهد و بگوید که در فلان جلسه با امام رضا (ع) بودیم و ایشان اینطور گفت، کسی از او نمی‌پذیرد. https://eitaa.com/olamaorafa