🏴🏴🏴 #مقتل_امام_حسین #پس_از_عاشورا از آن رو که حسین(علیه السلام )علت کائنات است و بدن مطهرش ۳روز به صورت عریان و بدون لباس بر روی خاک ها افتاده بود،دنیا ۳روز تاریک شد و به شدت سیاه گشت،تا آن جا که مردم گمان کردند قیامت فرا رسیده است. در آن ایام،ستاره ها در طول روز دیده می شدند و گویی در اضطرابند و با هم برخورد می کنند،نور خورشید دیده نمی شد،تا سه روز دنیا در همین حالت بود. 📚مقتل مقرم،ص۳۵۵_۳۵۶ 📚تاریخ ابن عساکر،ج۴،ص۳۴۰ 📚الخصائص،ج۲،ص۱۲۶ 📚الاتحاف،ص۲۴ 📚تذهیب التذهیب،ج۱،ص۳۵۴ 📚مجمع الزواید،ج۹،ص۱۹۷ 📚کامل الزیارات،ص۷۷

#پس_از_عاشورا #شب_یازدهم امّ سلمه،رسول خدا را در خواب دید،رسول خدا با موهایی درهم ریخته و غبارآلود بود و بر سرش مقداری خاک ریخته شده بود. به حضرت عرض کرد:ای رسول خدا!چرا این گونه ای؟! حضرت فرمودند: "فرزندم حسین کشته شده است و من برای او و یارانش قبر حَفر می کردم". ناگهان از خواب پریدم،به ظرفی که تربت کربلا در آن بود نگاه کردم،دیدم از خاک و خون جاری شده است.آن تربت،همان تربتی بود که رسول خدا وقتی زنده بود به اُمِّ سَلَمه داده بود آن را نگهدارد. ام سلمه آن شب،افزون بر این،صدایی شنیده بود که خبر شهادت امام حسین (علیه السلام)را می داد. با شنیدن این صداها و دیدن ظرفِ خونین تربت کربلا،گریه سر داد،وقتی ابن عباس صدای گریه او را شنید به سرعت خود را به او رساند و علت گریه و زاری اش را پرسید.ام سلمه نیز در جواب ظرف تربت را که خون از آن می جوشید نشان ابن عباس داد. 📚مقتل مقرم،ص۳۵۴_۳۵۵ 📚کامل ابن اثیر،ج۳،ص۳۸ 📚امالی ابن طوسی،ص۵۶ 📚مقتل خوارزمی،ج۲،ص۹۵ 📚منتخب طریحی،ص۲۳۵

#مقتل_امام_حسین #پس_از_عاشورا در آن میان،لشکر عمرسعد صدایی از غیب شنیدند که می گفت: ای مردم کوفه!وای بر شما.من با چشمان خودم دیدم که رسول خدا شما را می بیند.او نگاهی به شما کرد و در حالی که محاسن شریفش را به دست گرفته بود،نگاهی به آسمان نمود. اما هوای نفس و گمراهی،چنان بر آنها چیره شده بود که با خود گفتند:نترسید،این صدای یک دیوانه است!. امام صادق(علیه السلام)فرمود: "آن گوینده جبرئیل بود". بعضی از فرشتگان فریاد زدند: ای مردمی که بعد از پیامبرتان گمراه شدید و بیراهه رفتید!خدا شما را هر چه زودتر نابود کند و عید قربان و فطر آینده را نبینید. حضرت صادق(علیه السلام)می فرماید: "همین هم شد،عمر آنها تا عیدهای بعدی کفاف نداد،نسل این ها هم تا زمان انتقام گرفتن حجةبن الحسن العسکری(علیه السلام)روز خوش و آسایش را به خویشتن نخواهند دید". 📚مقتل مقرم،ص۳۶۱ 📚من لا یحضرة الفقیه،ص۱۴۸ 🏴🏴🏴