🟣
روزگار را چنان دیدم که بی‌خردان را بالا می‌برد و صاحبان خصلتهای شریف وپسندیده راپایین می کشد.
مانند دریا که مروارید گرانبها را غرق می‌نماید و پیوسته لاشه و مردار را بالا می‌آورد.
و همچون ترازو که اشیاء سنگین را پایین آورده و اشیاء سبک‌وزن را بالا می‌برد
رَأیـتُ الـدَّهـرَ یَـرفَـعُ کُـلَّ وَغـدٍ
وَ یَخفـِضُ کُـلَّ ذِی شِیَمٍ شَریفَـة
کَمِثـل ِ البَحـرِ یُغــرِقُ کُــلَّ دُرٍّ
وَلا یَنفَـکُّ تَطفُـو فِیــهِ جِیفَــه
وَ کـَالمِیـزانِ یَخفِـضُ کّـلَّ وَافٍ
وَ یَـرفَـعُ کُـلَّ ذِی زِنـَةٍ خَفِیفَـه
گویا قانون گردباد حاکم بر این روزگار شده است که جزء خار و خس بالا نمی رود
قانون گردباد بوَد روزگار را
جز خار و خس زمانه به بالا نمی‌برد
در این روزگار بهره جاهل از عالم شیرین تر و آسان تر است
بیا ساقی! که جاهِل را هَنی‌تَر می‌رَسَد روزی!
و حافظ مقصر را فلک و گردش روزگار می داند، گویا قاعده همیشگی دنیا چنین است که اهل فضل بی بهره باشند
فلک به مَردمِ نادان دهد زِمامِ مراد
تو اهل فضلی و دانش، همین گناهت بس
و اینک به سرزمین وارونه ها خوش آمدید! در اینجا همه چیز وارونه است و در این سرزمین هر بنده جهان را خواجه جهان صدا می کنند...
عکس می دان نقش دیباجه جهان
نام هر بنده جهان ، خواجه جهان
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________
