کوچه باغهای بهاری نجف آباد اصفهان🍃

این شعر فوق العاده زیبا تقدیم به تمام دهه چهل، پنجاه و شصتی ها که حالا خود ساخته ترین پدر و مادرای ایرانند : من پُرم از خاطرات و قصه های کودکی 🌹 این که روباهی چگونه می فریبد زاغکی!🌹 قصّهٔ افتادنِ دندانِ شیری از هُما🌹 لاک پشت و تکّه چوب و فکرهای اُردکی!🌹 قصّهٔ گاو حسن، دارا و سارا و امین🌹 روزٍ بارانی، کتابٍ خیسٍ کُبری طِفلکی!🌹 تیله بازی در حیاط و کوچه و فرشِ اتاق!🌹 بر سرِ کبریت و سکه، یا که درب تَشتکی!🌹 چای والفجر و سماور نفتیِ کُنجِ اتاق🌹 مادرم هرگز نیاورد استکان بی نعلبکی!🌹 داستانِ نوک طلا با مخمل و مادر بزرگ! 🌹 در دهی زیبا که زخمی گشته بچّه لَک لَکی!🌹 هاچ زنبور عَسل، نِل در فراق مادرش!🌹 یادٍ دوران اوشین و نقطه های برفکی!🌹 هشت سال از دورهٔ شیرین امّا تلخِ ما🌹 پر ز آژیرِ خطر با حمله های موشکی!🌹 تا کجاها میبرد این خاطره اکنون مرا🌹 کاش میرفتم به آن دورانِ خوبم، دزدکی!🌹 یاد آن دوره همیشه با من و در قلبٍ من🌹 من به یاد و خاطراتت زنده ام، ای کودکی!🌹 دفتر‌ٍ مشقِ دبستانم ببین🌹 پر ز مُهرِ آفرین،‌ صد آفرین!🌹 راستی آن دفترِ کاهی کجاست؟!🌹 عکس حوض آبِ پُر ماهی کجاست؟!🌹 باز آیا ریز علی ها زنده اند؟!🌹 در حوادث جامه از تن کنده اند؟!🌹 کاش حالا ‌خاله کوکب زنده بود!🌹 عطرِ نانش خانه را آکنده بود!🌹 ای معلّم خاطر و یادت بخیر🌹 یادِ درسِ آب بابایت بخیر!🌹 هر‌ کجا هستید، هستی نوش تان!🌹 کامیابی گرمیِ آغوشتان!🌹 همکلاسیهای سالِ کودکم 🌹 دسته‌گلهایی ‌ز یاس و میخکم!🌹 باز از دل میکُنم یادِ شما🌹 یادِ قلبِ سادهٔ شادِ شما🌹 ‎‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ تقدیم به همه دوستانی که خاطراتشون زنده شد❤️

نمای زیبایی ساختمان های قدیمی