╲\╭┓ ╭⁦ 🍃🔳 ﷽ 🔳🍃 ┗╯\╲ 👇در مکتب حسین علیه السلام 1 اولین ومهمترین چیزی که می توان در اوصاف امام حسین علیه السلام گفت این است که او به معنای واقعی کلمه بنده واقعی خدا بود او پیش از هر چیز "عبدالله" (بنده خدا) بود و عبودیت در تمام زوایای زندگی و رفتار و گفتارش آشکار بود. او جز رضای خدا به چیزی نمی اندیشید و آرامش و خروشش برای خدا بود. سال ها در زمان معاویه، با صبر و بردباری دین خدا را حفظ کرد و هنگامی که رضای خدا را در قیام علیه یزید دید، از بذل جان خود و عزیزترین کسانش دریغ نکرد و فرمود: "پروردگارا! چه یافت آنکه تو را گم کرد؟ و آنکه تو را یافت دیگر چه گم کرده است؟" کنیه "اباعبدالله" به جهت اوج عبودیتِ عاشقانه او است که با تقدیم خون خویش آن را به کمال رساند. در کتاب "ویژگی‎های امام حسین(ع)" آمده است: "حسین سمبل عبادت است! همه پیام‎آوران خدا و پیشوایان معصوم، خدای خویش را خالصانه و عاشقانه می‎پرستیدند؛ اما حسین، عبادت و پرستش ویژه‎ای داشت. از هنگامی که نور وجودش در جان مادرش فاطمه(س) پدید آمد تا آن لحظاتی که سرِ نورانی‎اش بر فراز نیزه‎ها قرار گرفت، همیشه و همه جا به ستایش و سپاس و تسبیح و تنزیه خدا مشغول بود و تلاوت کتاب خدا از او شنیده می‎شد." امام حسین(ع) 25 بار پیاده به حج مشرف شد و در هر شبانه روز، هزار رکعت نماز به جا می‎آورد. عشق حسین (ع) به نماز و عبادت خداوند تاحدی بود که در شب عاشورا که لشکریان دشمن می‎خواستند به خیمه‎های حضرت اباعبدالله الحسین(ع) هجوم بیاورند، امام آن شب را برای عبادت و بندگی خدا مهلت خواست و با راز و نیاز، شب را به صبح رساند. در جریان کربلا نیز، بار مصایب و مشکلات هر چه بر امام(ع) سنگینی می کرد و سوز و گداز غم‎ها، هر چه دلخراش‎تر می‎شد، صبر امام و رضایت‎مندی حضرت در برابر ارادۀ الهی زیادتر می‎گشت و عرضه می‎داشت: "خدایا راضی به رضای توام." 👇#هدف_ازقیام_عاشورا 🚩#اصلاح_اُمّت_جدّم 🚩#امربه_معروف_نهی_ازمنکر 🚩#تشکیل_حکومت_اسلامی #اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج ┅┅┅🍃🌼🍃┅┅┅ @nurossaghaleyn ┅┅┅🍃🌼🍃┅┅┅