در ایام سالگرد شهادت بزرگمرد عصر مشروطه، مرور و تأمل بر تحلیل کوتاه اما بسیار تأمل برانگیز از رهبر عزیزمان در خصوص شهادت شیخ فضلالله نوری را دیدم که؛ ایشان سکوت ملت ایران در اعدام شیخ فضلالله را یک #گناه_اجتماعی و کیفرش را، روی کار آمدن رضاشاه میدانند.
در دیدار کارگزاران نظام سال 84 فرمودند:
«گاهی یك ملت یا جماعت مؤثری از یك ملت، مبتلا به گناهی میشوند. این گناه هم استغفار خودش را دارد. یك ملت گاهی سالهای متمادی در مقابل منكر و ظلمی سكوت میكند و هیچ عكسالعملی از خود نشان نمیدهد؛ این هم یك گناه است؛ شاید گناه دشوارتری هم باشد؛ این همان «انّالله لایغیّر ما بقوم حتّی یغیّروا ما بانفسهم» است؛ این همان گناهی است كه نعمتهای بزرگ را زایل میكند؛ این همان گناهی است كه بلاهای سخت را بر سر جماعتها و ملتهای گنهكار مسلط میكند. ملتی كه در شهر تهران ایستادند و تماشا كردند كه مجتهد بزرگی مثل #شیخ_فضلالله_نوری را بالای دار بكشند و دم نزدند؛ دیدند كه او را با اینكه جزو بانیان و بنیانگذاران و رهبران مشروطه بود، به جرم اینكه با جریان انگلیسی و غربگرای مشروطیت همراهی نكرد، ضد مشروطه قلمداد كردند- كه هنوز هم یك عده قلمزنها و گویندهها و نویسندههای ما همین حرف دروغ بیمبنای بیمنطق را نشخوار و تكرار میكنند- پنجاه سال بعد چوبش را خوردند: در همین شهر تهران مجلس مؤسسانی تشكیل شد و در آنجا انتقال سلطنت و حكومت به رضا شاه را تصویب كردند. آنها یك عده آدم خاص نبودند؛ این یك گناه ملی و عمومی بود. «و اتّقوا فتنة لا تصیبنّ الّذین ظلموا منكم خاصّة»؛ گاهی مجازات فقط شامل افرادی كه مرتكب گناهی شدند، نمیشود؛ مجازات عمومی است؛ چون حركت عمومی بوده؛ ولو همهی افراد در آن شركت مستقیم نداشتند. همین ملت آن روزی كه به خیابانها آمدند و سینهشان را مقابل تانكهای محمدرضا پهلوی سپر كردند و از مرگ نترسیدند؛ یعنی تحمل و صبر و سكوت گناهآلود پنجاهساله را تغییر دادند، خدای متعال پاداش آنها را داد؛ حكومت ظلم ساقط شد، حكومت مردمی سر كار آمد؛ وابستگی ننگآلود سیاسی از بین رفت، حركت استقلال آغاز شد و انشاءاللَّه ادامه هم دارد و ادامه پیدا خواهد كرد و این ملت به توفیق الهی و به همت خود، به آرمانهای خودش خواهد رسید. این بهخاطر این بود كه حركت كرد. بنابراین گناه نوع سوم هم یكطور استغفار دارد.»
🆔️ @oboudatian
┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄
📲 ایتا | روبیکا | ویراستی