💢به بهانه بخشودگی دو زندانی #کُرد؛ 👈عفو و بخشش از نوع خدمت بی منت/ محمد هادیفر ➖ پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «عفو و گذشت سبب بقای #حکومت ها و دوام قدرت است چرا که از دشمنی ها می کاهد و بر دوستی ها می افزاید.» در فرمایش دیگر می فرمایند: «عفو و گذشت سبب عزت و آبرو می گردد چرا که #عفو چیزی جز عزت بر انسان نمی افزاید.» ➖درمورخه 29/8/98 دوزندانی کرد به نام های #عثمان مصطفی پور اهل #پیرانشهر، با  29 سال زندان و محمد نظری اهل #بوکان با  26 سال زندان با پیشنهاد ریاست قوه قضائیه و موافقت رهبر معظم انقلاب مورد عفو قرار گرفته و از زندان آزاد شدند این دو زندانی جزء 32 نفر زندانی #امنیتی بودند که  به مناسبت مولود نبی مکرم اسلام (ص) برای اولین بار در جمهوری اسلامی شامل #عفو قرار گرفتند. آنان  در ردیف نیروهای مسلح مخالف نظام قرار داشته و یکی از آنان در حین عملیات #مسلحانه دستگیر و زندانی شده بودند.  سال ها بود که برخی جریانات سیاسی آنان را مستمسک تبلیغات خود قرار داده بودند و  از این درماندگان اجتماعی به عنوان بهانه هایی برای مقبولیت اجتماعی خود بهره  برداری می کردند. نگاه ریز بینانه مدیریت جدید قوه قضائیه در کنار مشغله های گسترده #فساد ستیزی اش نسبت به برخی فراموش شدگان در کنج زندان ها غافل نبوده و با موافقت با آزادی زندانیان قدیمی #کُرد، یکی از مهمترین خواسته های برخی لایه های دغدغه مند جامعه کردستانی را جامه عمل پوشانده و این دو زندانی را با همه فضا سازی هایی که در بیرون وجود داشت آزاد نمود تا چهره رافت و رحمانیت دینی را به اثبات برساند. اقدام ارزشمند ریاست محترم #قوه قضائیه در خصوص آزادی دو نفر زندانی #کُرد قابل تقدیر است. تشکر مضاعف اینکه در این موقعیت غبارآلود سیاسی کشور و التهابات اجتماعی ناشی از گرانی #بنزین تاثیری در اراده این قوه نگذاشت. ➖پس از آزادی این دو زندانی #کُرد عمده افراد و گروه های حقوق بشری که هر روز و شام دغدغه آزادی آنان را در صدر بیانیه ها و شبکه های خود داشتند و برای آنان #کمپین ها تشکیل می دادند، سکوت معنی داری اختیارکردند گویا با ارزش ترین سوژه تبلیغاتی خود را از دست داده اند. اینگونه نگاه های ابزاری نوعی کسابت حرفه ای با سرنوشت انسان ها می باشد. به نظر می رسد #زندانیان سیاسی دارای جذابیت زیادی برای کاسبی از سوی عده ای  می باشند. هرچه مدت زندانی زیادتر و مشکلاتشان پیچیده تر باشد به عتیقه و کالای گرانبها تبدیل گشته و سودشان نزد «کاسبان زندانی» بیشتر است. بعضی #کاسبان به نام وکالت، زندانی را تا چوبه دار بدرقه می کنند تا خود به بالاترین سود برسند همانگونه که آگاهان سیاسی اطلاع دارند چوبه دار بعضی ها دروازه خوشبختی دنیای بعضی دیگر گردیده است که کمترین آن رسیدن چنین افرادی به #پناهندگی سیاسی در کشورهای غربی بوده است. چه بسا رفتارهای مزدورانه اینگونه افراد نبود برخی پدر و مادران پیر داغدار نمی گردیدند. گویا نان بعضی ها در #زندانی شدن یا #اعدام دیگران تعریف شده است. این نوع رفتار دوگانه با زندگی افراد نمی تواند دغدغه مندی و صداقت بعضی جریانات را نسبت به #زندانیان سیاسی و امنیتی نشان بدهد. حال با آزادی این دو نفر دیگر بهانه ای به عنوان «قدیمی ترین زندانی #کُرد» وجود ندارد لاجرم می بایست با این سوژه مخاطب آور خداحافظی کنند. کسانی که برای آزادی آنان #کمپین ها تشکیل داده و مصاحبه های ساختگی ترتیب داده و از زبان آنان حرف ها نقل کرده اند و حتی بارها آنان را در اعتصاب غذای تصنعی معرفی کردند حال پس از آزادی آنان با #سکوت معنا دار خود آنان را مورد بی مهری قرارداده اند.  گویا از آزادی آنان نه اینکه خشنود بلکه ناراحت هم هستند و انتظار داشتند اینها در زندان ها بمیرند یا #اعدام شوند. گویا مرده این گونه زندانیان برای این «کاسبان دردهای مردم،» ارزشی بالاتر از آزادی آنان دارد. بنابراین هدف کاسبان زندانی، آزادی افراد نبوده بلکه آنان را ابزاری برای رسیدن به اهداف خود می دانند. 🔻با آزادی این دو زندانی #کُرد، صف دلسوزان واقعی جامعه از داعیه های کاذب آنان جدا  گردید. هدف اصلی  دغدغه مندان مردم و حاکمیت این بود که آزادی اینگونه افراد می تواند بهانه #سوداگری سیاسی را خنثی نموده و فضای تصمیم گیری در مورد افرادی که خواسته و یا ناخواسته در دام جریاناتی افتاده اند و مستوجب #عفو و بخشش و گذشت می باشند، فراهم گردد همین دلسوزان واقعی در قالب معتمدین گمنام و بی نام جامعه بودند که ضمن استقبال از آزادی دو زندانی از آنان دلجویی کرده و حتی برای استمرار زندگی عادی آنان ایجاد شغل نموده تا رافت و بخشش مرجع #قضائی را تکمیل نمایند. بدیهی است عفو و بخشش در اندیشه حاکمیت جمهوری اسلامی طبق آموزهای مصرحه در دین برخلاف قوانین دیگر کشورها از جایگاه ویژه ای برخوردار است و براساس سنت حسنه #شفاعت در دنیا که از سفارشات اکید نبی گرامی اسلام (ص)  می باشد .