. در این روزها مدام تعریض زده می شود که هیات و عزاداری برای امام حسین نباید #سکولار باشد و... آیا به این فکر کرده ایم که مخاطب عمدتا مطابق نیازهایش با یک واقعه تاریخی و یا معاصر ارتباط می‌گیرد ؟ تدارک این نیاز آیا صورت گرفته است ؟ طی هزار سال صحنه پردازی از واقعه #کربلا ، تا دوره معاصر عمده بازتاب و بهره مندی آن حداقل برای #شیعیان دوازده امامی ، نوعی الاهیات مقاومت فرهنگی و سازماندهی ذهنی - روانی تجلی یافته است . تا اینکه در دوره معاصر ، حضرت امام ، ارکان این واقعه را در خدمت نوعی الاهیات رهایی بخش و مبارزه گر ناظر به ساخت وضعیت عمومی سیاست طراحی و توسعه داد. در این راستا، در پارادایم نفی عملگرایانه قدرت طاغوت و تقیه ، #ایثار و شهادت و‌ کربلا باید به نحو دیگری به خدمت می آمد ، این لازمه تحول مفاهیم است . و اما در وضعیت ظهور حکمرانی شیعه و اداره جامعه و سیاست ورزی آیا این مفاهیم همچنان و صرفا همان کارکرد را باید داشته باشند ؟ به نظر من خیر ! اگر مفهوم #ایثار را در وضعیت جدید سیاست ورزی توسعه ندهیم ، نتیجه اش این می شود که مثلا در ایام #انتخابات با همان فهم قبلی می خواهند ادای #تکلیف کنند ، چون با آن ساماندهی ذهنی ، ایثار در « خط زنی ، جان فدایی ، عدم توجه به نتیجه و...» تداعی شده است . من اینگونه می فهمم که در بازسازی مفاهیم متعلق با تراث شیعه باید به وضعیت جدید نگریست ؛ ایثارگری ، مجاهدت ، از جان گذشتن ، از ابرو گذشتن ، از زن و بچه و مال گذشتن و... در ساحت جدید چگونه به کار جامعه و سیاست می آید ؟ در انتخابات اخیر اگر چنانچه از هر کدام از نامزدهایی جریان انقلابی و یا هوادارانشان می خواستید که آیا حاضرید برای دفاع از کشور و جامعه به جنگ با دشمنان به خارج از کشور اعزام شوید ، شک نکنید عمدتا با کمال میل می‌ پذیرفتند ، اما چه شد که هیچ کدام نه تنها حاضر نشدند در ساخت سیاست اسلامی به نفع یک نفر ایثار کنند بلکه بسیاری از هوادارانشان اخلاق را کنار گذاشتند ؟ من می گویم : چون در پارادایم جدید ،عمدتا مفاهیم ارزشمند شیعه را فراهم آوری و بروز رسانی نکرده ایم . #حسین_بهمنش ۲۴ تیر ۱۴۰۳ @okhan_hb