💠خودزنی صوفیانه برای ادامه حیات 🔸افراط‌وتفریط مسئله‌ای است که در هریک از دوره‌های تصوف آن را می‌بینیم، به‌عنوان مثال، زهد و بی‌رغبتی به دنیا به ریاضت‌های غیرشرعی کشیده شد. 🔻با مرور زمان این افراط‌وتفریط‌ها رنگ و بوی بیشتری به خود گرفت، تا جایی که مسلمانان در قرن سوم هجری به یک‌باره با افکار، اعتقادات و سخنانی روبرو شدند که تا آن زمان نشنیده بودند که با فرهنگ و اعتقادات اسلامی آن‌ها ناسازگار بود. 🔸به‌عنوان مثال سخن از وحدت وجود، حلول و اتحاد، سقوط تکالیف شرعیه و صحبت کردن از آتش زدن کعبه و بهشت و جهنم، که توسط شبلی مطرح می‌شد، [1] سخنانی نبود که سابقه دینی برای مردم داشته باشد. 🔻اما بزرگانی از صوفیه همچون حلاج و جنید بغدادی با حیله‌گری تمام و فرار رو به جلو، برای خنثی کردن این مذمت‌ها و راضی نگه‌داشتن مریدان خود، صوفی واقعی را کسی معرفی کردند که مورد مذمت، بلکه تکفیر واقع شود. 🔻همان‌طور که حلاج می‌گوید: «صوفی آن است که هیچ‌کس او را نپذیرد و او هیچ‌کس را نپذیرد. [2] 🔰این تدبیر سران تصوف باعث شد بسیاری از صوفیان، امواج تند مذمت دیگران را تحمل کرده و خود را ورای دیگر مردم ببینند، زیرا با این سخنان، این‌طور به آن‌ها القاء شده بود که با دیگران متفاوت‌اند و باید بهای این تفاوت را با شنیدن مذمت بپردازند. 📚پی‌نوشت: 1.عطار نیشابوری، فریدالدین محمد، تذکره الاولیاء،نشر زوار،تهران، 1346،ص 539، شرح شبلی 2.عبادی، مظفر بن اردشیر، مناقب الصوفیه، محقق مایل هروی، نجیب، نشر مولی، 1393، ص 33. #نقد_تصوف #شبلی #حلاج کانال امت واحد روبه دوستان خود معرفی کنید با ذکرلینک آدرس کانال در ایتا