-بہ‌نام‌تو🌱 -یا‌مَلجَــا‌ڪُل‌ِّمَطرود

السلام‌علیڪ‌یااباعبداللّٰه‌الحسین🌱

حُبِّ حسین(ع) در دلے بیدار میشود ڪه از خود و آنچه دوست دارد در راه خدا گذشته باشد... :) •شهید‌ ‌آوینی•📝 #غدیر #حسین‌جانم💛' -@omidgah "-

#سبک_زندگی_شهدا تقوا در رانندگی #شهیدخرازی مي‌خواست بره فاو؛ ماشين رو برداشت و رفت؛ ساعتي بعد ديدم پياده داره بر مي‌گرده؛ گفتم چي شده ؟ چرا نرفتي؟ ماشينت كو؟ گفت: "داشتم رانندگي مي‌كردم كه اطلاعيه‌اي از راديو پخش شد. مثل اينكه مراجع فرمودند رعايت نكردن قوانين راهنمايي رانندگي حرامه. من هم يه دستم قطع شده و رانندگي كردنم خلاف قانونه. تا اطلاعيه رو شنيدم ماشين رو زدم كنار جاده، برگشتم يه راننده پيدا كنم كه منو تا فاو ببره ..." منبع: سامانه سرداران عشق 1388 #شهیدانھ | #غدیر -@omidgah "-

#پروفایل #غدیر @omidgah |~

فرازی از نیایش سیدالشهداء علیه‌السلام در روز #عرفه: إِلَهِى كَيْفَ تَكِلُنِي وَ قَدْ تَكَفَّلْتَ لِي وَ كَيْفَ أُضَامُ وَ أَنْتَ النَّاصِرُ لِي أَمْ كَيْفَ أَخِيبُ وَ أَنْتَ الْحَفِيُّ بِي. خدايا! چگونه ممکن است رهايم کنی در حالی که عهده‌دار من شدی و چگونه پايمال شوم در حالی که تو ياور من هستی، يا چگونه ممکن است نااميد شوم،در حالی که اين‌چنين به من مهربانی؟!♥️ @omidgah |~

〖🌸'!🖇 〗 . • بیاییدباخدازندگی‌ڪنیم'^^🖐🏻 نہ‌اینڪھ‌گاهی‌بہش‌سربزنیم؛ تاباڪسی‌زندگی‌نڪنی،نمیتونی‌اون‌روبشناسے((: باهاش‌اُنس‌بگیر🌱'! یہ‌مدت‌شب‌وروزباڪسی زندگی‌ڪنی،بہش‌مأنوس‌میشی . . . اگرباخدااُنس‌پیدا‌ڪنی، شدیداًبہش‌عݪاقمندمیشی🌼•° خداتنہااَنیسی‌است‌ڪھ‌ مأنوس خودش رو هیچ‌وقت تنہا نمیذارھ' . 🕊| #استادپناهیان 🌼| #عرفه|#غدیر -@omidgah "-

میگفت: "سر نماز مثل حرم امام رضاست،" کفشاتو میدۍ به کفشداری تا برۍ زیارت، بدونِ فکرِ کفش، برۍ دیدار! فَاخلَع نَعلَیک سر نماز کفشاتو یعنی غصه‌‌هاۍ دنیاتو از ذهنت دربیار بده به خدا,فقط دیدار! بعد از نماز میبینی خدا کفشاتو واکس زده بهت تحویل داده! #استادپناهیان #عرفه|#غدیر -@omidgah "-

#رمان_مذهبی_بی_تو_هرگز #قسمت_پنجم اولین روز زندگی مشترک، بلند شدم غذا درست کنم ... من همیشه از ازدواج کردن می ترسیدم و فراری بودم ... برای همین هر وقت اسم آموزش آشپزی وسط میومد از زیرش در می رفتم ... بالاخره یکی از معیارهای سنجش دخترها در اون زمان، یاد داشتن آشپزی و هنر بود ... هر چند، روزهای آخر، چند نوع غذا از مادرم یاد گرفته بودم ... از هر انگشتم، انگیزه و اعتماد به نفس می ریخت غذا تفریبا آماده شده بود که علی از مسجد برگشت ... بوی غذا کل خونه رو برداشته بود ... از در که اومد تو، یه نفس عمیق کشید ... - به به، دستت درد نکنه ... عجب بویی راه انداختی ... با شنیدن این جمله، ژست هنرمندانه ای به خودم گرفتم ... انگار فتح الفتوح کرده بودم ... رفتم سر خورشت ... درش رو برداشتم ... آبش خوب جوشیده بود و جا افتاده بود ... قاشق رو کردم توش بچشم که ... نفسم بند اومد ... نه به اون ژست گرفتن هام ... نه به این مزه ... اولش نمکش اندازه بود اما حالا که جوشیده بود و جا افتاده بود ... گریه ام گرفت ... خاک بر سرت هانیه ... مامان صد دفعه گفت بیا غذا پختن یاد بگیر ... و بعد ترس شدیدی به دلم افتاد ... خدایا! حالا جواب علی رو چی بدم؟ ... پدرم هر دفعه طعم غذا حتی یه کم ایراد داشت ... - کمک می خوای هانیه خانم؟ ... با شنیدن صداش رشته افکارم پاره شد و بدجور ترسیدم ... قاشق توی یه دستم ... در قابلمه توی دست دیگه ... همون طور غرق فکر و خیال خشکم زده بود ... با بغض گفتم ... نه علی آقا ... برو بشین الان سفره رو می اندازم ... یه کم چپ چپ و با تعجب بهم نگاه کرد ... منم با چشم های لرزان منتظر بودم از آشپزخونه بره بیرون ... - کاری داری علی جان؟ ... چیزی می خوای برات بیارم؟ ... با خودم گفتم نرم و مهربون برخورد کن ... شاید بهت کمتر سخت گرفت ... - حالت خوبه؟ ... - آره، چطور مگه؟ ... - شبیه آدمی هستی که می خواد گریه کنه ... به زحمت خودم رو کنترل می کردم و با همون اعتماد به نفس فوق معرکه گفتم ... نه اصلا ... من و گریه؟ ... تازه متوجه حالت من شد ... هنوز قاشق و در قابلمه توی دستم بود ... اومد سمت گاز و یه نگاه به خورشت کرد ... چیزی شده؟ ... به زحمت بغضم رو قورت دادم ... قاشق رو از دستم گرفت ... خورشت رو که چشید، رنگ صورتم پرید ... مردی هانیه ... کارت تمومه چند لحظه مکث کرد ... زل زد توی چشم هام ... واسه این ناراحتی، می خوای گریه کنی؟ ... دیگه نتونستم خودم رو کنترل کنم و زدم زیر گریه ... آره ... افتضاح شده ... با صدای بلند زد زیر خنده ... با صورت خیس، مات و مبهوت خنده هاش شده بودم ... رفت وسایل سفره رو برداشت و سفره رو انداخت… غذا کشید و مشغول خوردن شد ... یه طوری غذا می خورد که اگر یکی می دید فکر می کرد غذای بهشتیه ... یه کم چپ چپ ... زیرچشمی بهش نگاه کردم ... - می تونی بخوریش؟ ... خیلی شوره ... چطوری داری قورتش میدی؟ ... از هیجان پرسیدن من، دوباره خنده اش گرفت ... - خیلی عادی ... همین طور که می بینی ... تازه خیلی هم عالی شده ... دستت درد نکنه ... - مسخره ام می کنی؟ ... - نه به خدا ... چشم هام رو ریز کردم و به چپ چپ نگاه کردن ادامه دادم ... جدی جدی داشت می خورد ... کم کم شجاعتم رو جمع کردم و یه کم برای خودم کشیدم ... گفتم شاید برنجم خیلی بی نمک شده، با هم بخوریم خوب میشه ... قاشق اول رو که توی دهنم گذاشتم ... غذا از دهنم پاشید بیرون ... سریع خودم رو کنترل کردم ... و دوباره همون ژست معرکه ام رو گرفتم ... نه تنها برنجش بی نمک نبود که ... اصلا درست دم نکشیده بود ... مغزش خام بود ... دوباره چشم هام رو ریز کردم و زل زدم بهش ... حتی سرش رو بالا نیاورد - مادر جان گفته بود بلد نیستی حتی املت درست کنی ... سرش رو آورد بالا ... با محبت بهم نگاه می کرد ... برای بار اول، کارت عالی بود اول از دستم مادرم ناراحت شدم که اینطوری لوم داده بود ... اما بعد خیلی خجالت کشیدم ... شاید بشه گفت ... برای اولین بار، اون دختر جسور و سرسخت، داشت معنای خجالت کشیدن رو درک می کرد… ادامه دارد .. قسمت‌اول https://eitaa.com/omidgah/2742 -@omidgah "-

#رمان_مذهبی_بی_تو_هرگز #قسمت_ششم هر روز که می گذشت علاقه ام بهش بیشتر می شد ... لقبم اسب سرکش بود ... و علی با اخلاقش، این اسب سرکش رو رام کرده بود ... چشمم به دهنش بود ... تمام تلاشم رو می کردم تا کانون محبت و رضایتش باشم ... من که به لحاظ مادی، همیشه توی ناز و نعمت بودم ... می ترسیدم ازش چیزی بخوام ... علی یه طلبه ساده بود ... می ترسیدم ازش چیزی بخوام که به زحمت بیوفته ... چیزی بخوام که شرمنده من بشه ... هر چند، اون هم برام کم نمی گذاشت ... مطمئن بودم هر کاری برام می کنه یا چیزی برام می خره ... تمام توانش همین قدره ... علی الخصوص زمانی که فهمید باردارم ... اونقدر خوشحال شده بود که اشک توی چشم هاش جمع شد ... دیگه نمی گذاشت دست به سیاه و سفید بزنم ... این رفتارهاش حرص پدرم رو در می آورد ... مدام سرش غر می زد که تو داری این رو لوسش می کنی ... نباید به زن رو داد ... اگر رو بدی سوارت میشه ... اما علی گوشش بدهکار نبود ... منم تا اون نبود تمام کارها رو می کردم که وقتی برمی گرده ... با اون خستگی، نخواد کارهای خونه رو بکنه ... فقط بهم گفته بود از دست احدی، حتی پدرم، چیزی نخورم ... و دائم الوضو باشم ... منم که مطیع محضش شده بودم ... باورش داشتم ... 9 ماه گذشت ... 9 ماهی که برای من، تمامش شادی بود ... اما با شادی تموم نشد ... وقتی علی خونه نبود، بچه به دنیا اومد ... مادرم به پدرم زنگ زد تا با شادی خبر تولد نوه اش رو بده ... اما پدرم وقتی فهمید بچه دختره با عصبانیت گفت ... لابد به خاطر دختر دخترزات ... مژدگانی هم می خوای؟ ... و تلفن رو قطع کرد ... مادرم پای تلفن خشکش زده بود ... و زیرچشمی با چشم های پر اشک بهم نگاه می کرد ... مادرم بعد کلی دل دل کردن، حرف پدرم رو گفت ... بیشتر نگران علی و خانواده اش بود ... و می خواست ذره ذره، من رو آماده کنه که منتظر رفتارها و برخورد های اونها باشم ... هنوز توی شوک بودم که دیدم علی توی در ایستاده ... تا خبردار شده بود، سریع خودش رو رسونده بود خونه ... چشمم که بهش افتاد گریه ام گرفت ... نمی تونستم جلوی خودم رو بگیرم ... خنده روی لبش خشک شد ... با تعجب به من و مادرم نگاه می کرد ... چقدر گذشت؟ نمی دونم ... مادرم با شرمندگی سرش رو انداخت پایین ... - شرمنده ام علی آقا ... دختره ... نگاهش خیلی جدی شد ... هرگز اون طوری ندیده بودمش ... با همون حالت، رو کرد به مادرم ... حاج خانم، عذر می خوام ولی امکان داره چند لحظه ما رو تنها بزارید ... مادرم با ترس ... در حالی که زیرچشمی به من و علی نگاه می کرد رفت بیرون ... اومد سمتم و سرم رو گرفت توی بغلش ... دیگه اشک نبود... با صدای بلند زدم زیر گریه ... بدجور دلم سوخته بود ... - خانم گلم ... آخه چرا ناشکری می کنی؟ ... دختر رحمت خداست ... برکت زندگیه ... خدا به هر کی نظر کنه بهش دختر میده ... عزیز دل پیامبر و غیرت آسمان و زمین هم دختر بود ... و من بلند و بلند تر گریه می کردم ... با هر جمله اش، شدت گریه ام بیشتر می شد ... و اصلا حواسم نبود، مادرم بیرون اتاق ... با شنیدن صدای من داره از ترس سکته می کنه ... بغلش کرد ... در حالی که بسم الله می گفت و صلوات می فرستاد، پارچه قنداق رو از توی صورت بچه کنار داد ... چند لحظه بهش خیره شد ... حتی پلک نمی زد ... در حالی که لبخند شادی صورتش رو پر کرده بود ... دانه های اشک از چشمش سرازیر شد . - بچه اوله و این همه زحمت کشیدی ... حق خودته که اسمش رو بزاری ... اما من می خوام پیش دستی کنم ... مکث کوتاهی کرد ... زینب یعنی زینت پدر ... پیشونیش رو بوسید ... خوش آمدی زینب خانم ... و من هنوز گریه می کردم ... اما نه از غصه، ترس و نگرانی ... ادامه دارد… قسمت‌اول https://eitaa.com/omidgah/2742 -@omidgah "-

•[﷽]• 「💔|#مادران‌چشم‌انتظار」 مفقودالاثر ویاشهیدگمنام فـقـط نـام مـستعـار تـوسـت! آن‌زن‌هنوزهم‌پسرم‌صدایت‌میکند. ✍|پ.ن: انتظار رابایـدازمـادرشهیـدگمنـام پرسید!ماچه‌میفهمیم‌معنےدلتنگےرا #عرفه | #شهید‌گمنام -@omidgah -"

#پیامڪۍ‌ازبهشٺ 🕊 خدا توی قیامت از هرچی بگذره از حق الناس نمیگذره ...! #شهید‌ابراهیم‌هادے #عزیز‌برادرم #عرفه -@omidgah "-

هر روز توبه کنید...! #آیت‌الله‌مجتهدی‌تهرانی‌ره #عرفه -@omidgah "-

#تلنگرانہ بقول‌حاج‌آقا‌قرائتی: هرمعتاد‌حداقل‌سالی‌یک‌نفررو با‌خودش‌همراه‌میکنه..! شماکه‌مسلمون‌‌مسجدی سالی‌چندنفررو مسلمونِ‌مسجدی‌میکنی...؟؟! #عرفه @omidgah |~

یاران! شتاب کنید! قافلہ در راه است. مے گویند که گناهکاران را نمےپذیرند؟ آرے! گناهکاران را در این قافلہ راھے نیست... اما پشیمانان را مےپذیرند...!💔 #سید_مرتضی_آوینی #عرفه @omidgah |~

•🎧…• عرفه‌رسیدونرسیدم‌به‌کربلات‌آقا کربلایی محمد فصولی #عرفه -@omidgah "-

خدایا فردا برای تنبـّه دیر است.امروز هشیارمان کن! #سید_مهدی_شجاعی #عرفه -@omidgah "-

حکایت مردم دنیا حکایت آن مردی است که بر لب رود نشسته بود و سکّه های خویش را یکی یکی در آب می انداخت. گفتند "چرا مال خویش را هدر می دهی مرد؟" گفت "لذّت می برم از صدای برخورد سکه و آب." آن سکّه ها روز و شب ماست. ما گنج عمر خویش را اینگونه تباه می کنیم، به بهای لذّتی چنین، هستی خویش را به دست رود می سپاریم. سید مهدی شجاعی سانتاماریا، ج2، ص 66 #سانتاماریا #سید_مهدی_شجاعی #عرفه -@omidgah "-

نائب الزیاره ایم...💔 التماس دعا....! #عرفه @omidgah |~

-بہ‌نام‌تو🌱 -یا‌مَلجَــا‌ڪُل‌ِّمَطرود

السلام‌علیڪ‌یااباعبداللّٰه‌الحسین🌱

عید قربان بر تمام مسلمین جهان مبارک🖇' #عید_قربان🎈 #استوری -@omidgah "-