امام باقر علیه السلام: در آخر الزمان مردمى می آیند که از عدّه اى ریاکار و مدّعى «قرآن خوانى» و «عبادت گزارى» پیروی می کنند آنان ناپخته و سبک سرند، امر به معروف و نهى از منکر را فقط زمانى واجب مى دانند که گزندى به آنها نرسد و براى خود عذرها و بهانه ها مى تراشند. (الکافی: ۵/۵۵/۱) پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: چه حالى خواهید داشت آن گاه که زنانتان فاسد شوند و جوانانتان قانون شکن شوند و شما امر به معروف و نهى از منکر نکنید؟... چه حالى خواهید داشت آن گاه که به منکر امر کنید و از معروف باز دارید؟... چه حالى خواهید داشت آن گاه که معروف را منکر شمرید و منکر را معروف؟ (تهذیب الأحکام: ۶/۱۷۷/۳۵۹) و نیز فرمود: دو مستى شما را فرا گرفته است: مستى عشق به زندگى و مستى نادانى. در چنین وضعى امر به معروف و نهى از منکر نمى کنید. (کنز العمّال: ۵۵۱۹) امام صادق علیه السلام (ـ در نامه اى به شیعیان ـ) نوشت: باید افراد پخته و خردمند شما براى نادانان و ریاست طلبان دل بسوزانند [و نصیحت و ارشادشان کنند] و گر نه لعن و نفرین من به همه شما مى رسد. الکافی: ۸/۱۵۸/۱۵۲ #وزیر_ضد_امر_به_معروف