کشیده تا به ثریا حصار فاصله ها رسانده جان به لبم تیغ شکوه و گله ها صدای ناله ز هر باغ می‌رود تا عرش که غصّه غدّه شده در گلوی چلچله ها فریب ناز تو را خوردم و اسیر شدم اسیر فاصله ها و اسیر فاصله ها مرا ز شور گرفتی مرا به شر دادی ز من ثبات گرفتی چنانکه زلزله ها!.. به تیر مکر و ریا دورمان زدند، دریغ دریغ از ستم آشکار حرمله ها.. به یاد چشم سیاهت همیشه می‌سوزم که بود برق نگاهت جواب مسئله ها. ✍محمد ثاقبی 🇮🇷🪻 https://eitaa.com/ooriya

گروه ازدواج سنتی https://eitaa.com/joinchat/413532845Cb885c596ae