اندریوم، و واقعاً معجزه‌اند. معجزه‌ی کلمه‌ها. معجزه‌ی اهل کلام. کلمه‌دان‌ها. #کلمه.

دادآفرین هم قشنگ گفت، انسانی کلمه‌ست. کلم، رد زخم. اگر این‌طوره، چقدر همه‌چیز دقیق سرِ جاش قرار گرفته.

کم و بیش حس زنده بودن دارم.

جهان غمگین اگه از خودت فراتر بری، حتی غمگین‌تر هم می‌شه. این‌جا علاوه بر تکْ انسان منفرد، گروه انسان هم منفرده و هرچی ستم‌دیده‌تر، آخرش تنهاترم می‌شه. بیشتر از بقیه چیزهای گفتنی، دل‌ریش اون بچه‌ام که میون ناامنی حالا همون گرمی یک‌هفته چندروز تهِ دلش هم خاموش شده و ترسیده و بی‌پناه، منتظرِ ندای بعد از مصیبته که بیدارش کنه و بگه «عزیزم، خواب می‌دیدی؟» احتمالاً ما نفهمیم، اما بچه‌ای که نورِ امیدش توی این تاریکی خاموش شده الان معنی اضطرار رو می‌فهمه. من فقط دل‌ریش اون بچه‌ام.

‌

بی‌عشق، همه‌چیز شبیهِ آوارگی بی‌خونه بودنه. هر تلاشی برای تلقین بی‌فایده‌ست.

برای امشب زیادی نازک و دلتنگ و احساسی‌ام، فردا باز سپرم رو برمی‌دارم. قول.