مزه‌ی این فلش‌بک های ویژه امیرخانی، چیزی شبیه کاکائوعه. شبیهِ بوی لیمو ترش. شوق، مزه، خرذوق.

حسِ خوبش جوریه که وصف کردنم نمی‌آد. فقط به آدم حال می‌ده انگار که از پشتِ صحنه به‌ش چشمک می‌زنن که اررره، گرفتی؟ اون‌ورُ نگاه. هاهاها.

عروسِ نوی سرتاسر عملی و از دماغ فیل افتاده‌ی همون دایی رودربایسی‌دار بابام، برگشت به مامانم در جوابِ «دخترِ ما یکم خجالتیه» گفت چه دختر خجالتی قشنگی. برو با عمت از این تعارفای شهرستونی داشته باش عنترخانوم. ایش چندش.

[ستادِ نه به تعارف و ادا اصول✨]

پلیوِر ابری می‌خوام.

پلیورررر ابرییییییی