استاد می‌گه مشکل بچه‌های امروزی اینه که نمی‌تونن حتی تصور کنن کاری رو مستمر و برای بلندمدت انجام بدن، چه برسه به تلاش و ادامه‌دادن. حتی برای یه توضیح نیم‌ساعته حوصله نمی‌کنن و مدام دنبال هزار جور راهِ فرارن. اثر دوپامین‌های قلابی که مجازی به خورد نسل بشر داده و می‌ده، چه روی آینده و چه رفتار فعلی، واقعاً تکون دهنده‌ست.

حق می‌نوازی.

برای خوندن و شنیدن کتاب‌هایی که هی روز به روز به طول لیست‌شون اضافه می‌شه، خواستارِ یه زندگی موازی‌ام.

دبیرِ عربی امسال‌مون از جنس همین‌هاست، از جنس تافت لازم‌ها. امید، آینده، بیش‌فعالی، زندگی، انگیزه، رنگ، نور، شدن، تونستن، رویا، بزرگ، خیال، و عبارتِ "وجوب قبل از وجود." دهقانی مجموعه‌ای از این‌هاست. از سلسله‌ی تافت لازم‌ها. کاش واقعاً اثرش می‌موند. کاش می‌شد لنز رنگی دهقانی رو برای همیشه رو دنیای سیاه‌سفید نشوند. حتی با چسب، حتی با تُف.

آدم‌هایی که رویا دارن🧎‍♀️

ترکیب سه‌شنبه و ابر و علوم و فنون، بذارید بالای ابرها بمونم.

این چه اخلاق زشتیه که حتی رو کسی که یه مدتِ کوتاه بهم توجه کرده هم غیرت دارم؟ بس کن اخلاق زشتِ زودرنج کننده، بس.