خدایا! به که واگذارم می کنی؟
به سوی که می فرستی ام؟
به سوی آشنایان و نزدیکان تا از من ببُّرند و روی بگردانند؟
یا به سوی غریبگان، تا گره در ابرو بیفکنند و مرا از خویش برانند؟
یا به سوی آنان که، ضعف مرا می خواهند وخواری ام را طلب می کنند؟
من به سوی دیگران دست دراز کنم؟!
در حالی که خدای من تویی و تویی کارسازِمن.
من شِکوه از غربت و تنهایی و دوری ام را به دامن تو می ریزم
و در آستان تو می گریم
و شکایتم را به درگاه تو می آورم.
پس خشمت را بر من فرو مریز
که ترسِ من، تنها از خشم توست و از هیچکس دیگری جز تو نیست.
تکه هایی از دعای امام حسین (ع)
@oshaaghh
آن دلی دل است که دنیا برایش با همه زیبایی هایش، تنگ آید، پرواز در سقف آسمان برایش بارها بهتر از زندگی در سقف کوتاه قفس باشد.