می‌دونی چیه آقایِ اباعبدالله-ع من دلم میخواست امشب ؛ رو پله‌هایِ باب‌القبله‌ات مینشستم چادرمو می‌کشیدم رو سرم ... سرم و میذاشتم رو زانوهامو ... با دستام خودمو بغل میکردم ... و تا خودِ اذانِ صبح پیشت اشک میریختم ؛ بعدشم پا میشدم دست و صورتمو میشُستم ؛ وضو می‌گرفتم ؛ مهرِ تربتِ حرمُ برمیداشتم ؛ نمازُ میخوندمُ از حرم میزدم بیرون میرفتم تو بین‌الحرمین‌ِ‌ت رو اون فرشایِ کناری مینشستم و در حالی که خنکیِ هوا با سَبُکیِ درونم ترکیبِ قَدَری شده بود ؛ با همون لبخندی که رو لبم بود و نمیتونستم جمعش کنم ؛ طلوعِ فجر و کنارِ شما تماشا می‌کردم :) #فِی‌الحال . #مَعشوقی و #حَیاتی :) ¹²⁸🫀