🔷دستور منع خروج از کشور 🔸دستور منع خروج از کشور زمانی صادر می‌شود که متهم متواری است و ما به او دسترسی نداریم و می‌خواهیم خیالمان راحت شود که از کشور خارج نمی‌گردد،لذا دستور خروج از کشور به صورت غیابی صادر می‌شود. (به متهم دسترسی نداریم.) ▫️دستور است و قرار نیست. ▫️به متهم ابلاغ نمی‌شود. ▫️ قابل اعتراض نیست. ▫️ در همه جرایم قابل صدور است. ▫️ نیاز به تایید دادستان ندارد با مختومه شدن پرونده این دستور منقضی خواهد شد. 🔹مدت دستور عدم خروج از کشور ۶ ماه است، و در صورت انقضاء مدت ۶ ماه و عدم تمدید آن منتفی خواهد شد. زمانی که متهم در مرجع قضایی حاضر شود یا با پای خودش جلب شود، در این صورت که حاضر شده است دستور خروج از کشور لغو خواهد شد. 🔸 حال اگر بخواهیم باز عدم خروج از کشور او را صادر کنیم، قرار خروج از کشور صادر می‌شود ،برای تضمین حضور، و این قرار حضوری است و قابل اعتراض می‌باشد. 🔹در نظام دادرسی ما چهار نوع منع خروج از کشور داریم: ۱- دستور منع خروج از کشور ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری ۲- قراره منع خروج از کشور موضوع ماده ۲۴۷ و ۲۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری ۳-دستور منع خروج از کشور در فرض اجرای آرا ماده ۵۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری ۴- حکم منع خروج از کشور به عنوان مجازات تکمیلی موضوع بند ح ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی #جهات_قانونی_شروع_به_تحقیق #حجاب #مباحثه #حقوق_کاربردی 🆔 @ostad137✅