#ولادت_امام_جواد علیه السلام #قصیده تا از حجاب غیب، تجلا کند جواد مُلک شهود را متجلا کند جواد تا در حریم زاده ی موسی قدم نهد آفاق را چو وادیِ سینا کند جواد امشب، به رغم آن که رضا را عقیم خوانْد جا در کنار زاده ی موسی کند جواد دیگر زبان مدعیان بسته می شود چون دیده بر جمال پدر وا کند جواد ریحانه وار، حجره ی ریحانه را عجب! از عطر ناب خویش مصفّا کند جواد چشم و چراغ عترت یاسین بُود، از آن جا در جوار عترت طاها کند جواد رازی شگفت بود خلافت پس از رضا با نور خویش حل معمّا کند جواد زیبد که باز مطلع زیبا بیاورم در دیده ام چو جلوه ی زیبا کند جواد در هر اشاره معجز موسی کند جواد با هر نگاه، کار مسیحا کند جواد*¹ نیْ نیْ که بر تر است از این ها مقام او عبد است و کار ایزد یکتا کند جواد بر ذرّه گر نگاهِ ولایت بیَفکند آن ذرّه را چو مهرِ دل آرا کند جواد تقدیرِ امرِ خلقِ دو عالم به دست اوست تقسیمِ رزقِ بنده و مولا کند جواد اُفتد به ساقِ عرش، فروقِ نگاه او هر گه نظر به عالم بالا کند جواد خیزد ز قدسیان صلواتِ محمّدی هر گاه رو به سوی مصلّیٰ کند جواد موسی نه و نبیره ی موسی بن جعفر است کاری مهم تر از یَدِ بِیْضا کند جواد*² در آستانِ جود چو اِستد*³ از آن آستین درّ و گهر برآرد و اعطا کند جواد مأمون سفله هم هوس آرد چو بنگرد گوهر عطا به عالی و ادنیٰ کند جواد درمهدِ ناز، دیده ی اعمیٰ شفا دهد طفل است لیک معجز عیسی کند جواد هم سنگ را ز خاتم خود نقش می زند هم برگ را چو نقره ی سارا*⁴ کند جواد بندد گه شکار به مأمون، رهِ عبور کز قدرت خلیفه چه پروا کند جواد؟ هنگامِ بازگشت وی از راه، کشفِ راز با وِیْ ز باز و ماهی و دریا کند جواد*⁵ آن جا که شرحِ کیفر سارق بیان کند فرمان به شرع خواجه ی اسرا کند جواد در حقِّ آن خلیفه ی حق، گفت معتصم: حکمِ خداست هر چه که اجرا کند جواد یحیی، ز طرح مسأله ی صید در حرم می خواست تا که عجز، هویدا کند جواد امّا جواد مسأله بین کز فروغ آن چندین سوال باز ز یحیی کند جواد او در جواب مانَد و عُذر آوَرَد به عجز مُشتِ وِرا*⁶ به نزد همه وا کند جواد با افتضاحِ زاده ی اکثم*⁷ خلیفه را در سیْرِ این مباحثه رسوا کند جواد هرگز بعید نیست به یک روز و یک مکان چندین هزار مسأله معنا کند جواد دریای علم باشد و چون باب خود رضا در مجلس مناظره، غوغا کند جواد زهراست را عزیزِ دل و در سه سالگی اندیشه بهر حضرت زهرا کند جواد هرگز نشد ز درگه او نا امیدْ کس هرگز نشد که ردِّ تمنّا کند جواد من خانه زاد و نوکر و مداح اوسْتم حاشا! به روز که حاشا کند جواد گفتم ثنای او و امیدم بر این بُوَد تا حکمِ کربلای من امضا کند جواد او را به حقِّ فاطمه سوگند میدهم تا عقده ها ز کار و دلم وا کند جواد چشمِ دلم که تیره شد از معصیت، خوش است کز نور خویش روشن و بینا کند جواد بیمی دگر به سینه ندارم ز روز حشر امروزم ار*⁸ شفاعت فردا کند جواد دردی مراست در تنِ رنجور، جان گداز دارم امید این که مداوا کند جواد خواهم ز لطف، تلخی جان کاهِ مرگ را در کام من چو شهد گوارا کند جواد ما را که هست هم چو "موید" امید از او خوب است رحمتی به سوی ما کند جواد مرحوم #استاد_سید_رضا_موید *¹ تجدید مطلع: آوردن یک بیت مثل بیت اول قصیده *² معجزه ی جناب موسی *³ استد: ایستد *⁴ سارا: بی غل و غش *⁵ اشاره به مأمون و شکار باز و ماهی *⁶ ورا: او را *⁷ زاده ی اکثم: یحیی بن اکثم *⁸ امروزم ار: امروز مرا اگر @ostad_moayed