#سوال 💠 لطفا درباره صحت این حدیث توضیح بفرمایید: امام صادق (ع) به زراره فرمود: «آسمان تا چهل روز بر حسین (ع) خون بارید و زمین تا چهل روز تاریک بود.» کامل الزیارات،باب26،ح6. 👇👇👇 🆔 @ostadmaaref

#پاسخ 💠 توجه بفرمایید در سوره دخان بعد از هلاکت فرعونیان آمده: «فمابکت علیهم السماء والارض» یعنی: آسمان و زمین به حال آنها گریه نکردند). مفهوم مخالف آیه این می شود که خداوند بندگانی دارد که ارزش دارد آسمان وزمین در مرگشان گریه کنند. ♦️ نکته دیگر آنکه چه در آیه و چه در حدیث کلمه اهل در تقدیر است یعنی اهالی آسمان که ملائکه هستند و اهالی زمین که در اینجا مراد مؤمنانی دلسوخته در غم اباعبدالله هستند که از باب مجاز این مؤمنان به عنوان اهل زمین خطاب شده اند. ✅ مقصود از این بحث فقه الحدیثی اصرار در اعلام صحت حدیث نیست بلکه بیان یک قاعده علمی است که تا زمانی یک حدیث توجیه و تأویلی داشته باشد از حکم به جعل آن خوداری می شود. 🆔 @ostadmaaref

#نشست_هم_اندیشی 🔰موضوع: اربعین تجلیگاه آموزه های قرآن 💠با حضور دکتر معارف 🕓زمان: چهارشنبه 18 مهرماه 1397 - ساعت 16 - 18 🏢مکان: سالن جلسات معاونت قرآن و عترت 🆔 @ostadmaaref

📜 قال علی بن الحسین علیه السلام: «الْمُؤْمِنُ مِنْ دُعَائِهِ عَلَى ثَلَاثٍ إِمَّا أَنْ يُدَّخَرَ لَهُ وَ إِمَّا أَنْ يُعَجَّلَ لَهُ وَ إِمَّا أَنْ يُدْفَعَ عَنْهُ بَلَاءٌ يُرِيدُ أَنْ يُصِيبَهُ» ✨ #امام_سجاد علیه السلام فرمودند: «نتيجه دعاى مؤمن يكى از اين سه چيز است: يا براى [روز مباداى] او اندوخته و ذخيره مىشود، يا در همين سرا برايش مستجاب مىشود، و يا [بواسطه آن دعا] بلائى از او دور مىشود» 📚 تحف العقول؛ ص 280 🆔 @Ostadmaaref

#سوال 💠 منظور از «خصوص سبب» و «عموم لفظ» در بحث اسباب النزول چيست؟ 👇👇👇 🆔 @ostadmaaref

#پاسخ 💠 مقصود از «خصوص سبب» همان سؤال يا واقعه اى است كه موجب نزول آيه يا آياتى از قرآن شده است و منظور از «عموم لفظ» آن است كه برخى از آيات گرچه درباره حادثه خاصى نازل شده، اما در قالب الفاظ و تعابير عام نازل شده است. ♦️ به عنوان مثال در آيه: «وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ الَّذِي جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ» آيه در جهت نفرين بر اميّة بن خلف كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را مورد آزار قرار داد، نازل شده (حادثه خاص). ♦️ اما لفظ الّذى لفظى عام است و اين نفرين شامل هر مسخره كننده و آزار كننده ديگر نيز مى شود. 🆔 @ostadmaaref

✅ اما اگر بخواهیم به صورت جزئی‌تر جواب دهیم باید بگوییم که برخی از عهدها در قرآن روشن است مانند «اَلَمْ اَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ اَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ»، یا در سوره بقره که خدای متعال در آیات 74 تا 83 میثاق خود با بنی اسرائیل را بیان کرده است. ✅ علاوه بر مباحث پیش گفته این بحث نیز از اهمیت برخوردار است که باید ببینیم که شکستن این عهدها چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد. امام حسین(ع) زمانی که از مدینه به سمت مکه می‌آیند در نامه به محمد بن حنفیه از فلسفه حرکت و قیام خود پرده‌بردای می‌کنند و می‌گویند که من به خاطر دنیا و قدرت حرکت نکردم، من می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم، یعنی ایشان فلسفه حرکت خود را که شعارهای قرآنی است بیان می‌کند و به قرآن عمل می‌کند و می‌گوید می‌خواهم کتاب خدا را احیا کنم که «وَ اَشْهَدُ اَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللهِ» و در ادامه نیز دارد که «وَ جاهَدْتَ فی سَبیلِهِ حَتّی اَتیکَ الْیَقینُ». ✅ عبارت «وَ جاهَدْتَ فی سَبیلِهِ حَتّی اَتیکَ الْیَقینُ» نیز از باب بدل جزء از کل است، یکی از معاهده‌ها این است که خدا از مومنان پیمان گرفته است و امام حسین(ع) مصداق کسی است که دین خدا را یاری کرده و خدا هم باید از او یاد کند، در ایام زندگی امام دو شخصیت داریم که علیه یزید خروج کردند، یکی امام حسین(ع) است و یکی هم عبدالله بن زبیر است که عبدالله چهره منفور است، هیچ دلی را نیز نلرزانده و اشکی هم جاری نکرده است، اما امام حسین(ع) به مثابه «وَ رَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ» هستند. ✅ تک تک این عهدها را اگر روی شخصیت امام حسین(ع) پیاده کنیم، معلوم می‌شود که امام حسین(ع) در آنها موفق شده و فواید قیام او در احیای سنت جدش جواب داده است و بعد از 1400 سال، سال به سال مراسم امام(ع) با شکوه‌تر برگزار می‌شود که برای مسلمانان و دیگران الهام بخش است. ✅ در زیارت عاشورا و یا در زیارات اربعین ما مواردی از لعن داریم، شنیده شده که شیعه گاهی به خاطر این مسئله نقد می‌شود، اما باید توجه داشت که لعن نیز خاستگاه قرآنی دارد. از جمله گروه‌هایی که مشمول لعن در قرآن کریم هستند تارکان امر به معروف و نهی از منکر و نقض کنندگان عهد و پیمان هستند و حسین بن علی(ع) نیز با کسانی جنگید که عهد و پیمان الهی را زیر پا گذاشته بودند، لذا این لعن‌ها درست بوده و دارای منطق قرآنی هستند. 🌺 لطفا برای دسترسی به مطلب فوق روی لینک زیر کلیک نمایید. ➡️ http://b2n.ir/37945 ➡️ mehrnews.com/news/4427244 ☘ اللّهُمَّ صَلّ عَلَی محَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجّل فَرَجَهُم ☘ 🆔 @ostadmaaref 🌸💦🌸💦🌸💦🌸💦🌸💦🌸💦

🍃🌸 بسم الله الرحمن الرحیم 🌸🍃 💠 گزارشی از سخنرانی دکتر معارف در نشست هم‌اندیشی «اربعین تجلی‌گاه آموزه‌های قرآن» ♦️ چهارشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۷ ✅ دو زیارت اربعین داریم که یکی از آنها ماثور و دیگری غیر ماثور است، ضمن این‌که این دو زیارت منابع نسبتا تاریخی و قدیمی دارند و چیزی که در تحقیقات مد نظر بنده است، این‌که زیارات باید منابعی در عهد متقدم داشته باشند و حاوی سند نیز باشند که زیارت معروف اربعین این ویژگی‌ها را دارد. ✅ علامه مجلسی در جلد 98 بحار الانوار بابی را به نام «باب زیارة الاربعین» اختصاص داده است که با روایت معروف علامات پنج‌گانه مومن شروع می‌شود. اما در مورد زیارت غیر ماثور باید بگویم که این زیارت از جابربن عبدالله نقل شده و روی این روایت که در یکی از کتاب‌های سید بن طاووس گزارش شده مانور چندانی نخواهم داد و فقط در این مورد یک جمله از این زیارت نامه را تحلیل می‌کنم. ✅ در یکی از فرازها این عبارت را دارد که «اشهد انک تسمع الکلام و ترد الجواب»، در واقع جابر این معرفت را دارد که امام حسین(ع) را به عنوان امام حی می‌داند که سلام را می‌شنود و حتی جواب می‌دهد که البته ممکن است در ظاهر انسان این جواب را نشنود، اما در زیارت نامه امام رضا(ع) وارد شده است که وقتی لذت مناجات در دل مومن وارد می‌شود در واقع همان پاسخ ائمه(ع) به مومن است و پشتوانه قرآنی این نقل نیز دو آیه «وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ اَمواتًا بَل اَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» و «وَلَا تَقُولُوا لِمَن یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ اَمْوَات بَلْ اَحْیَاءٌ وَلَکِن لَّا تَشْعُرُونَ» هستند. ✅ این زیارت را علامه مجلسی با نقل از تهذیب شیخ طوسی و در جلد 6 بحار الانوار آورده است و سند این نقل نیز به صفوان بن مهران می‌رسد که می‌گوید امام صادق(ع) به من گفت که وقتی ساعاتی از روز گذشت و هنگام ظهر شد این سلام را بگو که «اَلسَّلامُ عَلی وَلِیِّ اللهِ وَ حَبیبِهِ، اَلسَّلامُ عَلی خَلیلِ اللهِ وَ نَجیبِهِ اَلسَّلامُ عَلی صَفِیِّ اللهِ وَابْنِ صَفِیِّهِ، اَلسَّلامُ عَلیَ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ ....» و الی آخر. وی تصریح کرد: این زیارت حاوی چهار فراز مهم است، از این چهار فراز فرازهای اول و سوم مجموعه‌ای از سلام‌ها است و فرازهای دوم و چهارم نیز حاوی یک رشته از شهادت‌ها است، این سلام‌ها نیز دربردارنده بعضی از ویژگی‌های اخلاقی و اعتقادی امام هستند. ✅ در یکی از فقرات این زیارت نامه آمده است که «وَ اَشْهَدُ اَنَّ اللهَ مُنْجِزٌ ما وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ» و در ادامه نیز دارد که «وَ اَشْهَدُ اَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللهِ وَ جاهَدْتَ فی سَبیلِهِ حَتّی اَتیکَ الْیَقینُ» که در اینجا صحبت از دو عهد به میان آمده است، یکی عهدی که امام حسین(ع) در ارتباط با خدا وفا کرده است و یکی هم بحث وعده‌هایی است که خدا در مورد امام حسین(ع) دارد و خدا نیز به وعده‌های خودش عمل کرده است. ✅ گویا یک عهدی را خداوند نسبت به امام(ع) دارد و یک عهد نیز امام(ع) نسبت به خداوند، اما در ابتدا باید ببینیم که به طور کلی خداوند چه عهدهایی بر گردن انسان دارد، وقتی که در قرآن وارد می‌شوید، در موارد متعددی صحبت از یکسری قراردادهای دو جانبه است که بین انسان و خدا مطرح شده است. قراردادهایی که در مورادی از آنها خداوند می‌تواند روی آنها مطالبه داشته باشد، اخطار بدهد و یا مواخذه کند، این قراردادها در برخی از آیات نسبت به همه انسان‌ها عام است، مانند «اَلَمْ اَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ اَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ»، گاهی هم این قراردادها به صورت خاص هستند و طایفه‌ای از انسان‌ها را در بر‌می‌گیرند، مانند بنی اسرائیل که مظهر امت برگزیده‌ای بودند. ✅ صورت برخی از این قراردادها این طور هستند، مثلا خداوند می‌فرماید «فَاذْکُرُونِی اَذْکُرْکُمْ»، مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم، یا اینکه آیات دیگری از قبیل «وَ اَوْفُوا بِعَهْدِی اُوفِ بِعَهْدِکُمْ»؛ «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ اَقْدامَکُمْ» و «إِنَّ اللَّهَ اشتَرى مِنَ المُؤمِنینَ اَنفُسَهُم وَاَموالَهُم بِاَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ» در قرآن داریم. ✅ اینها رشته قراردادهایی است که بین خدا و انسان برقرار شده است، همچنین در سوره مبارکه حج آمده است که «اُذِنَ لِلَّذِینَ یُقاتَلُونَ بِاَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ» که حکایت از حمایت خداوند دارد، با این مرور مشخص می‌شود که خداوند یک رشته عهدهایی را با ما دارد، اما اگر بخواهیم به این سؤال که عهدهای خدا با انسان چیست به صورت کلان جواب دهیم باید به روایت امام صادق(ع) اشاره کنم که فرمود «القرآن عهد الله الی خلقه»، یعنی پیامبر(ص) قرآن را آورد و کل قرآن که دارای اوامر و نواهی است، عهد خداوند با ما است.

#قاب_تصویر 🆔 @ostadmaaref

#قاب_تصویر 🆔 @ostadmaaref

🆔 @ostadmaaref

نقد تاریخی داستان اجرای حد قذف توسط پیامبر(صلی الله علیه و آله) در رویداد افک با توجه به گزارشات قرآن #آیات_افک #مصداق_آیات_افک #آیه_قذف #عصمت_پیامبر #حد_قذف #عایشه #ماریه 🆔 @ostadmaaref

💠 توصیه دکتر معارف به فراگیری علوم حدیث قبل از ورود به کتب حدیثی 🆔 @ostadmaaref

💢سخنرانی علمی «حوزه‌ها و مکاتب حدیثی شیعه در دوره متقدمان» 👤دکتر مجید معارف 📆دوشنبه ۹۷/۰۸/۲۱ ⏰ساعت ۱۰ الی ۱۲ 📌آمفی تئاتر دانشکده 🆔 @ae_quran_tehran 🆔 @ostadmaaref

💠 پیشوای محدثان 🔸 تألیف دکتر مجید معارف ♦️ بخش اول 🆔 @ostadmaaref

#سوال 💠 نظر شما درباره ایام محسنیه چیست؟ آیا ادله و شواهدی مبنی بر توصیه ائمه -علیهم السلام- بر عزاداری دهه اول ماه ربیع الاول وجود دارد؟ 👇👇👇 🆔 @ostadmaaref

#پاسخ 💠 خیر. ادله وشواهد معتبری در این زمینه وجود ندارد و کلا دامن زدن به این مباحث آن هم در فضای تقیه آمیزی که ائمه علیهم السلام در آن بسر می بردند و نیز مایل به عدم اختلاف بین مسلمانان بوده اند صلاح نبوده است. 🆔 @ostadmaaref

💠 پیشوای محدثان 🔸 تألیف دکتر مجید معارف ♦️ بخش دوم 🆔 @ostadmaaref

#سوال 💠 علت صلح امام حسن مجتبی -علیه السلام- با معاویه چه بود؟ 👇👇👇 🆔 @ostadmaaref

#پاسخ 💠 علت صلح امام حسن -علیه السلام- با معاویه صلاح اندیشی امام -علیه السلام- جهت حفظ امنیت شیعیان و جلوگیری از خونریزی بین مسلمانان بوده است؛ آن هم وقتی که اکثر سپاه امام به وسیله معاویه تطمیع شدند و از اردوی امام حسن -علیه السلام- جدا شده وبه معاویه پیوستند. ✅ حتی امام -علیه السلام- در مدائن مورد سوء قصد قرار گرفت و زخمی شد. ✅ در این شرایط صلح امام حسن -علیه السلام- و واگذاری خلافت به معاویه و تعهد معاویه به عدم تعیین جانشین برای خود و واگذاری خلافت به امام حسن -علیه السلام- در صورت وفات، یک پیروزی برای امام به شمار می آمد؛ هرچند که معاویه به این تعهدات پشت پا زد. 🆔 @ostadmaaref

🆔 @ostadmaaref

💠 جدیدترین شماره «مشرق موعود» منتشر شد... 📆 ۲۹ آبان ۱۳۹۷ ✅ در این شماره از مجله ی مشرق موعود مقاله ای با عنوان «بررسی سندی ـ فقه الحدیثی احادیث «رایات سود» و حضور مهدی موعود در سپاه خراسانی در منابع اهل سنت» به قلم «مجید معارف و فرشاد منائی نگارش و چاپ شده است. 🆔 @ostadmaaref

💠 برگی از مقاله جدید التألیف دکتر مجید معارف و فرشاد منائی ♦️ چکيده: ❇️ روايات متعددي در منابع روايي اهل سنت، وجود دارد كه برخي اتفاقاتي كه پيش از ظهور مهدي موعود -عجل الله تعالی فرجه الشریف- رخ می دهد را بيان مي كند و وقايعی كه در آستانه ظهور اتفاق می افتد را تبيين مي كند. ذيل همين دست روايات، لازم است به تعدادي از روايات كه معروف به روايات «رايات سود» (پرچم های سياه) هستند توجه شود. ❇️ در برخي از احاديث «رايات سود» مطلبي بدين مضمون آمده است كه «پرچم های سياهی از جانب خراسان خارج می شوند كه وقتی اين پرچم ها را ديديد به سمت آنها بشتابيد زيرا خليفه خدا، مهدی در آن سپاه است». اين دسته از احاديث بين خراسانی، كه اندكي پيش از ظهور مهدي موعود از ناحيه خراسان، خروج می كند، با مهدی موعود -عجل الله تعالی فرجه الشریف- كه از مكه خروج می كند، خلط كرده اند و ممكن است اين شبهه را القا كند كه مهدی موعود -عجل الله تعالی فرجه الشریف- در سپاه خراسانی است و از جانب خراسان ظهور می كند. ❇️ پس از بررسی رجالی اين روايات، مشخص می شود كه اين دسته از روايات از نظر سندی، فاقد اعتبار لازم هستند و نمی توانند مورد قبول واقع شوند و بر فرض تسامح نسبت به ضعف سندی اين روايات، اشكالات متعدد فقه الحديثی نيز بر اين احاديث وارد است كه از جمله اين اشكالات فقه الحديثی می توان به وجود احاديث صحيح السند دال بر ظهور و خروج مهدی موعود -عجل الله تعالی فرجه الشریف- از مكه مكرمه، وجود قسمتی محذوف در متن احاديث «رايات سود» و احتمال وقوع تصحيف در متن حديث، نقش مقدماتی و بسترسازی قيام خراسانی برای مهيا كردن شرايط حكومت مهدی موعود-عجل الله تعالی فرجه الشریف- و تصريح علمای اهل سنت به منفك و جدا بودن قيام خراسانی با خروج مهدی موعود-عجل الله تعالی فرجه الشریف- اشاره كرد. ✅ با توجه به اين مطالب، نتيجه نهايی بدين صورت حاصل می شود كه احاديثی كه دلالت دارد كه مهدی موعود -عجل الله تعالی فرجه الشریف- در سپاه خراسانی است و از ناحيه خراسان خروج می كند، از نظر سندی و فقه الحديثی قابل اعتماد نيستند و نمی توان به اين احاديث استدلال كرد و آنها را برای ارائه مطلب در زمينه مهدويت، مستند دانست. 🆔 @ostadmaaref

💠 پیشوای محدثان 🔸 تألیف دکتر مجید معارف ♦️ بخش سوم (پایانی) 🆔 @ostadmaaref

💠 عدم اجتهاد پيامبر در تشريع ♦️ بر گرفته از مقاله ی بررسی و نقد مبانی قرآنی احمد صبحی منصور (در انحصار منبعيت قرآن با تأكيد بر كتاب ...)، صص 25-26. ✅ در روايات شيعه، باب تفويض دين به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد شده كه از نقش پيامبر در تشريع دين در سايه تأديب الهی حكايت دارد؛ به عنوان مثال، كلينی به اسناد خود از امام صادق (علیه السلام) چنين نقل می كند: «خداوند پيغمبرش را نيكو تربيت كرد و چون تربيت او را تكميل نمود، فرمود: (وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظيم) (القلم: 4). ✅ سپس امر دين و امت را به او واگذار فرمود تا سياست بندگانش را به عهده گيرد و فرمود: (وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَديدُ الْعِقاب) (الحشر: 7). خدای عزّوجلّ نمازهای پنجگانه را در ده ركعت وا جب ساخت و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هفت ركعت بدان افزود و نمازهـای يوميه در هفده ركعت واجب گشت» (كلينی، بی تا، ص9). در ادامه اين حديث، به موارد ديگری از تشريعات نبوی اشاره می كند. ✅ مصطفی سباعی نيز از صاحب نظران اهل سنت درباره سه نقش سنت، يعنی تأكيد (تقرير)، تفسير (تبيين)، و توسيع (ما دلّ علی حكمٍ سكت عنه القرآن ) چنين آورده است: «ميان علما در وجود اين سه قسم در سنت اختلافی نيست؛ تنها اختلافشان در قسم سوم سنت است كه آيا سنت در اين موارد مستقلا می تواند احكام جديدی را ارائه كند يا ناگزير بايد آنچه در سنت آمده، به گونه ای هر چند با تأويل از لابه لای آيات قرآن قابل استخراج باشد؟ برخی (شاطبی) نظر دوم را برگزيده اند، اما جمهور و اكثر صاحب نظران به ديدگاه نخست معتقدند؛ «يعنی سنت می تواند مستقلاً بيانگر احكام باشد » (سباعی، 2007، ص 415). سباعی سپس ادلّه قائلين به استقلال سنت را ارائه می دهد كه از جمله آنها عصمت پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) است (همان:418). ✅ افزون بر اين، اگر قرآن خود پاسخگوی همه نيازها بود و تنها منبع دين شناخت محسوب می شد، معنا نداشت خداوند متعال، هنگام منازعات جزئی و فكری، مردم را به مراجعه به خدا و رسول ملزم كند (نصيری، 1386، ص 308): (فَإِنْ تَنازَعْتُمْ في شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ) (النساء: 59). بنا به تفسير حضرت امير(علیه السلام)، بازگرداندن منازعات به خداوند به معنای لزوم مراجعه به قرآن و بازگرداندن به رسول به معنای مراجعه به سنت است (نهج البلاغه، خطبه 125) 🔸 با در نظر گرفتن آيات حصر رسالت در تبليغ، در كنار توضيحات مذكور و نيز بررسی سياقی آيات حصر، می يابيم كه حصر در اين آيات، حصر اضافی است و خداوند در پاسخ به پندار باطل مشركان، مبني بر اينكه اگر محمد(صلی الله علیه و آله) رسول خداست كاری كند كه آنها جبراً موحد شوند؛ و نيز برای تسليت به پيامبر (صلی الله علیه و آله) در برابر تكذيب كفار؛ مسئوليت رسالت را به تبليغ منحصر می كند (طباطبايی، 1417، ج: 12 239). 🆔 @ostadmaaref