#رمان #جانم_مےرود #قسمت_هفتادوشش نگاهی به مهیاکه آرام خوابیده بود انداخت با صدای آیفون سریع از جایش بلند شد و خودش را به آن رساند در را باز کردو به اتاق برگشت اسلحه و موبایل و کتش را برداشت بوسه ای روی موهای مهیا کاشت و پایین رفت. محسن و مریم وارد خانه شدند. ــ چی شده داداش؟ شهاب اسلحه اش را در پشت کمرش گذاشت. ــ چیزی نیست مریم برو پیش مهیا حواست بهش باشه. یه ثانیه هم تنهاش نزار. چراغ هارو هم خاموش نکن! ــ شهاب! چی شده؟خب حرف بزن ــ بعد بهت میگم محسن تو با من بیا قبل از اینکه بیرون بره مریم را صدا کرد. ــ مریم به خانوادش زنگ بزن بگو که امشب میمونه پیشت در مورد زخماش هم چیزی نگو. مریم سری تکان داد و به اتاق شهاب رفت با دیدن صورت زخمی مهیا نگران به سمتش رفت. ــ خدای من چه اتفاقی افتاده برات. سریع تلفن مهیا را از کیفش بیرون آورد خاموش بود بین وسایل شهاب گشت و شارژر را درآورد و گوشی را به شارژ زد به محض اینکه روشن شد دنبال شماره مهلا خانم گشت که با پیدا کردنش دکمه اتصال را لمس کرد. ــ الو مهیا مادر چرا جواب نمیدی؟ ــ سلام خاله مهلا من مریمم ــ سلام دخترم شرمنده فک کردم مهیایی. تو خوبی؟ آقا محسن خوبند؟ ــ خداروشگر سلام داره خدمتتون. راستش زنگ زدم بگم مهیا امشب پیش من میمونه الآن هم خودش داره شام درست میکنه دیگه من زنگ زدم ــ چرا چیزی شده؟ ــ نه خاله جان مامان و بابام رفتند روستا خونه ی عمه نسترن چون تنهام گفتم کنارم بمونه چون ممکنه شهاب هم بره کار دیر بیاد. ــ می خواید بیاید خونمون؟ ــ نه نه خاله منم کار دارم بمونیم بهتره. ــ باشه عزیزم مهیا کارش تموم شد یه زنگ بهم بزنه. ــ باشه حتما ــ عزیزم سلام برسون ــ سلامت باشید. خداحافظ گوشی را قطع کرد نفس عمیقی کشید سریع به اتاقش رفت و لباسش را عوض کرد. کتاب هایش را برداشت و به اتاق شهاب برگشت. ــ باورم نمیشه همچین کاری کرده باشه!! شهاب پوزخندی زد. ــ من از اول بهت گفتم این دختره ولکن ماجرانیست. ــ حالا می خوای بری اونجا برای چی؟ ــ اونجا پاتوقشونه! ــ خب بری. می خوای چیکار کنی؟ ــ بپیج تو همین خیابون. محسن پیچید. ــ جواب منو بده! ــ همینجاست بایست. محسن ماشین را نگه داشت. شهاب زود پیاده شد و به صدا زدن های محسن هم توجه نکرد. صدای آهنگ از خانه بیرون می آمد شهاب پشت سرهم آیفون را زد که نازنین با لباس نامناسب در را باز کرد شهاب سرش را برگرداند فریاد زد: یه چیزی تنت کن! نازنین که از حضور شهاب شکه شده بود آرام آرام به عقب رفت و یک مانتو و شال سرش کرد. پارتی دخترانه بود دخترها با دیدن تیپ شهاب و محسن با فکر اینکه پارتی لو رفته با جیغ به طبقه بالا رفتند. شهاب به سمت نازنین رفت نازنین به عقب برگشت و نیشخندی روی لبش جای گرفت. ــ میدونستم برمیگردی پیشم. شهاب، با عصبانیت، نگاهی به نازنین انداخت. ــ الان کارت به جایی میرسه میری سراغ زنم؟ چرا لالمونی گرفتی...؟ نازنین، دوست نداشت، از خودش ضعفی نشان بدهد. ــ من فقط می خواستم بهش حقیقت رو بگم.. شهاب با اخم به نازنین نزدیک شد و با عصبانیت غرید: ــ حقیقت رو بگی؟! کدوم حقیقت؟! حقیقت اینکه عوضی تر از تو، پیدا نمیشه؟! خجالت نمیکشی بعد اون گندکاریت! دوباره برگشتی؟! چرا بهش نگفتی چه گندی زدی؟ هان؟! چرا؟ اگه می خواستی حقیقت رو بگی؛ چرا کامل براش تعریف نکردی؟! نازنین، از خشم و عصبانیت شهاب ترسید. ــ حالا زن من رو میترسونید. حالا به جایی رسیدی، که برای انتقام از من، سراغ زنم میری! اینجوری عذابش میدی! ولی کور خوندی. فریاد زد:پای کسی که بخواد مهیای منو اذیت کنه؛ قلم میکنم. شنیدی؟! پاش رو قلم میکنم!! نازنین که نمی خواست کم بیاورد؛ گفت: ــ اینقدر زنم زنم نکن زن تو هم با دخترای خیابونی، فرقی نمیکنه شهاب، با عصبانیت به طرفش آمد. دستش را بالا آورد، که نازنین عقب برگشت و پایش به میز گیر کرد وروی زمین افتاد. شهاب از عصبانیت به نفس نفس زدن، افتاد. دستش را پایین آورد. ــ حیفه که دستمو نجس کنم. به پاکی زنم، ایمان دارم. اینقدر ایمان دارم ،که به حرف های چرت تو اهمیت ندم. حالا مثل بچه ی آدم، آدرس اون عوضی مهران رو بهم میدی. فریاد زد: باتوام! آدرس اون عوضی رو بده! نازنین، که به این همه عشق شهاب به مهیا، حسادت می کرد؛ حاضر نبود که آدرس را به شهاب بدهد. ــ من هیچ آدرسی ازش ندارم! شهاب فریاد زد: ــ نزار دیونه شم. دارم بهت میگم، آدرس اون آشغال رو بده! ــ آدرسش رو بهت نمیدم. برا چیته؟ می خوای بری سراغش، چون مهیا جونت رو، یکم ترسوند؟! اصلا خوب کرد. خودم بهش گفتم. تقصیر منه؛ برنامه رو عوض کردم. والا قرار بود کارای بیشتری انجام بدیم. با نعره شهاب، از ترس به مبل چسبید. شهاب اسلحه اش را به سمت نازنین گرفت. ــ ببند دهنتو تا برات نبستمش! محسن به سمتش ↩️ #ادامہ_دارد... #ڪپے_ممنوع⛔️🌱 ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری @Ourgod 🍃