بھش مےگفتن واسہ چی bmw رو ول ڪردے اومدے"مدافع حرم" شدے!؟✨ نونـت ڪم بود!آبت ڪم بود!🏻♂ میگفت: ...|؏ـشقم| ڪم بود 🍃♥️ #شھیدمدافع‌حرم ° احمد محمد مشلب ° @ourgod 🌺

[•♡•] •|عاشقے گفتـ: هرچہ میـخواهد دلِ تنگت بگو♡🍃 بادِلۍ غم باࢪ گفتم: #کࢪبلـا ، گفتم #حُ‌سِ‌ےݩ[💔] شب جمعھ اسٺ هوایݓ نڪنم میمیࢪم🌿 |♥️° @ourgod °♥️|

خب خب برنده ها به ترتیب: ✨کربلایی ✨محدثه میرزایی ✨زهرا احمدوند خواهشا برای دریافت جایزه تون بفرمائید پی وی:) @Bentolreza_8

مہربونایے کہ توے چالش شرڪت ڪࢪدند یا دوسٺ دارن در چالش هاے بعدے شرڪت ڪنند تمام اطلا؏ رسانے ها و برگزارے ها داخل ڪانال زیر صورت میگیره☺️🌱 https://eitaa.com/joinchat/1370030144C979253f6c1

(🍓 #معرفے_ڪتاب 🌸📚^^) •|🦋|• توشهیدنمی‌شوی 💕^^ ـــــ موضوُعـ: ♥️☔️..^.^ شَهیدمُدافِعِ‌حَرَم 🔮 ^_^ شهید‌بیضایی،🦋💕🍓^^ •|🌻|•ادموند‌ ☔️💎^^ موضوعـ:☔️درمورد‌پسر‌انگلیسی‌ که‌مسلمان‌شد...📿🌸✨^^ •|🔮|•از‌کدام‌سو📚🌱^_^ ڪتابــےعالے‌برای‌نوجوانان💕☔️ ^^ eitaa.com/ourgod •{♥️}•

〖'°﷽〗 ﴿خد‌اجانم! باࢪهاگفتھ‌ا؎: -اِن‌اللھ‌ڪانَ‌بڪم‌ࢪحیماً -اِن‌اللھ‌مع‌الصابࢪیـن -اَلا‌بذڪࢪ‌اللھ‌تطمئن‌القلوب -وَاصبرلحڪم‌ࢪبڪ‌فأنڪ‌بأعیننا -فَاللھ‌وخیࢪ‌حافظـۅن -إفهوحسبـُھ پس‌دلگࢪمم‌بھ‌وجودت..'ࢱ(:🌿- #الا‌بذڪࢪاللھ‌تطمئن‌القلـوب♥️ eitaa.com/ourgod

{🕊} عشقـ||♥ یعنے : یڪ¹ پلاکـ• یڪ¹ لباسـ زیرِ خاڪ هایے ڪه خون دیده‍ اند..🌿 🌸| #شهداےگمنآمـ eitaa.com/ourgod

. |…هروقت سیلے خوردے، بگو: یازهرا -🦋- |…هروقت دستت رو بستند، بگو: یاعلے -🌸- |…هروقت بے یاور شدے، بگو: یاحسن -🍃- |…هروقت شرمنده شدے، بگو:ياعباس -🌊 - 《اما اگر تشنہ شدے، آب نخوردے، بےیاور شدید، دستت رو بستند، سیلے خوردے، شرمنده شدے، بگو: امان از دل زینب》 یا زینب... -🥀- eitaa.com/ourgod •{🖤}•

#رمان #جانم_مےرود #قسمت_پنجاه_وششم ــ خوش اومدی عزیزم... منتظرتم. تلفن را قطع کرد. در اتاقش را باز کرد و با صدای بلند گفت: ــ مامان! ــ جانم؟! ــ مریم داره میاد خونمون... ــ خوش اومده! قدمش روی چشم! در را بست نگاهی به بازار شام کف اتاقش انداخت. سریع اتاقش را مرتب کرد. دستی روی روتختیش کشید. کمرش را راست کرد و به اتاق نگاهی انداخت. همزمان صدای آیفون آمد. نگاهی به خودش در آینه انداخت، و از اتاقش خارج شد. مریم، که مشغول احوالپرسی با مهلا خانم بود؛ با دیدن مهیا لبخندی زد و به طرفش آمد. او را در آغوش گرفت. ــ سلام بر دوست بی معرفت ما... مهیا، لبخندی زد و او را در آغوش گرفت. مهلا خانم به آشپزخانه رفت. ــ بیا بریم تو اتاقم. به سمت اتاق رفتند. هر دو روی تخت نشستند. مریم با دیدن عکس شهید همت و چفیه لبخندی زد. ــ تغییر دکور دادی؟! پس اون پوستر ها کو؟! مهیا، سرش را برگرداند و به دیوار نگاه کرد. ــ اصلا هم خوانی نداشتن باهم. اونا رو برداشتم. مریم اخمی کرد و گفت: ــ نامرد سه روزه پیدات نیست. حتی پایگاه سر نمیزنی! ــ شرمنده! اصلا حالم خوب نبود. حوصله هم نداشتم. مریم، شرمنده نگاهی به مهیا انداخت. ــ به خاطر حرف های شهاب...؟! تا مهیا می خواست چیزی بگوید؛ در زده شد و مهلا خانم با سینی چایی وارد اتاق شد. مهیا از جایش بلند شد و سینی را از دست مادرش گرفت. ــ مهیا مادر... این شکلات ها رو مریم جان زحمت کشیدن آوردند. ــ خیلی ممنون مری جون! ــ خواهش میکنم! من برا خاله آوردم نه تو!! مهلا خانم از اتاق رفت و دختر ها را تنها گذاشت. ــ خب چه خبر خانم؟! از حاجیتون بگید؟! ــ حرف رو عوض نکن لطفا مهیا... مهیا سرش را پایین انداخت. ــ اشکال نداره اون منظوری نداشت. ــ مهیا؛ به من یکی دروغ نگو... من از راز دل دوتاتون خبر دارم. مهیا، سریع سرش را بالا آورد و با تعجب به مریم نگاه کرد. ــ اینجوری نگام نکن! من از دل دوتاتون خبر دارم! ولی اون داداش مغرورم؛ داره همه چیز رو خراب میکنه. ــ ن... نه! اصلا اینطور نیست، مریم لطفا قضاوت نکن. مریم دستش را بالا آورد. ــ لطفا ادامه نده. من بچه نیستم؛ باشه؟!! ــ مریم! ــ مریم بی مریم! لطفا اگه نمی خواهی حقیقت رو بگی... دروغ نگو! ــ اصلا اینطور نیست. تو این چند روز چون یه خواستگار اومده، مامان بابام تاییدش کردند. واسه همین، دارم به اون فکر میکنم. خودم زیاد راضی نیستم اما خانوادم راضین... واسه همین سردرگمم... ــ خواستگار؟! ــ آره! ــ قضیه جدیه؟! ــ یه جورایی! مریم باورش نمی شد. او همیشه مهیا را زن داداش خودش می دانست. مریم، بعد از نیم ساعت بلند شد و به خانه ی خودشان رفت. در را با کلید باز کرد. وارد خانه شد. شهین خانوم و شهاب در پذیرایی نشسته بودند. ــ سلام مامان! ــ سلام عزیزم! مهیا چطور بود؟! ــ خوب بود! سلام رسوند! به طرف پله ها رفت که با صدای شهاب ایستاد. ــ حالا کار به جایی رسیده به ما سلام نمی کنی؟!! ــ خودت دلیلشو میدونی! شهاب عصبی خندید. ــ میشه بگید من چیکار کردم؟ خودمم بدونم بلاخره! مریم عصبی برگشت. ــ نمی دونی؟! آخه تو چقدر خودخواهی! اون همه حرف که بار مهیا کردی؛ چیزی نبود. ــ تو هنوز اون قضیه رو فراموش نکردی؟! ــ چون فراموش شدنی نیست برادر من... صدایش رفته رفته بالاتر می رفت. ــ مثلا با کی داری لج میکنی، ها؟!! شهاب فک کردی من از دلت خبر ندارم؟ فکر کردی من نمی دونم تو به مهیا علاقه داری!! ــ مریم... لطفا! ــ چیه؟!؟ می خوای انکار کنی؟! می ترسی غرورت خدشه دار بشه؟!! نترس آقا! همینجوری با غرور جلو برو... الان دیگه خیالت راحت میشه، مهیا خواستگار داره؛ قضیه هم جدیه! مریم نگاه آخر را به برادرش که تو شوک بود، انداخت و از پله ها بالا رفت...صدای مریم، در گوشش تکرار می شد. "مهیا خواستگار داره"! "قضیه جدیه"! نمی توانست همانجا بماند. کتش را برداشت و از خانه بیرون رفت. شماره محسن را گرفت. ــ سلام محسن! بیا پایگاه! شهین خانوم در اتاق دخترش را باز کرد. ــ جانم مامان؟! شهین خانوم روی صندلی نشست. ــ مادر! فکر نمی کنی یکم تند رفتی؟! مریم لبخندی زد. ــ اتفاقا خوب کردم. بزار به خودشون بیان. دیگه پسرت داره میره تو ۲۹سالگی! اونم ۲۵سالش شده. این بچه بازیا چیه در میارند...دوتاشون هم ضایعه کع هم رو میخواند. ــ اینقدر خوب فیلم بازی کردی، که من باورم شد. مریم چادرش را آویزون کرد. ــ پس چی فکر کردی مامان خانم! ــ حالا قضیه خواستگاری هم حقیقت داره؟! ــ آره! خانوادش پسره رو تایید کردند ولی خودش معلومه ناراضیه... شهین خانوم لبخندی زد. ــ هر چی بخواد آرزومه مهیا عروس این خونه بشه. شهاب عصبی دستی در موهایش کشید. ــ چی میگی محسن! میگم براش خواستگار اومده! قضیه جدیه! میگی هیچ کاری نکنم؟! ــ خب مومن بهت میگم خواستگاری کن؛ میگی نمیشه میگم صبر کن این جوری میکنی! ↩️ #ادامہ_دارد... #ڪپے_ممنوع⛔️🌱 ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری eitaa.com/ourgod

#رمان #جانم_مےرود #قسمت_پنجاه_وهفتم ــ نگاه کن ما از کی کمک خواستیم! ــ شهاب جان این امر خیره! هیچ تعللی نکن بسم الله بگو برو جلو کاری نکن خدایی نکرده یه عمر پشیمون بشی. شهاب چشمانش را برای چند دقیقه بست. ــ برام یه استخاره بگیر! محسن قرآن را باز کرد و شروع به خواندن آیه ها کرد. ــ بفرما برادر من استخاره ات عالی دراومد. صدای تلفن کلافه اش کرده بود. کیسه های خرید را جابه جا کرد و موبایلش را جواب داد. ــ جانم مامان؟ ــ چقدر عجله داری؟ ــ اومدم اومدم ــ باشه! گوشی را قطع کرد. کیسه های خرید را روی زمین گذاشت. کلید را به در زد. ــ سلام! مهیا به طرف صدا برگشت. با دیدن شهاب تعجب کرد، اما زود اخم هایش در هم جمع شد. ــ علیک السلام بفرمایید! ــ مهیا خانم من... مهیا اجازه نداد، ادامه بدهد. ــ من چی؟! بازم اومدید حرف بارم کنید؟! مگه من چیکار کردم؟! من اون روز بهتون گفتم اتفاقی بود؛ چون خودم هم خبر نداشتم، کسی عمدا این کارو کرده! ولی شما ظاهرا همیشه دوست دارید؛ بقیه رو قضاوت کنید. اجازه ای به شهاب نداد، که حرفش را بزند. خریدها را بر داشت و وارد خانه شد. قبل از اینکه در را ببند گفت. ــ با اجازه آقای مهدوی! به خانواده سلام برسونید... در را بست و از پله ها بالا رفت. جلوی در کفش های دو خانم بود، در را باز کرد. با دیدن شهین خانم و مریم لبخندی زد. ــ سلام خوبید؟! بعد سلام و احوالپرسی کنارشون نشست. ــ چه خبر مهیا جان! دیگه سر نمیزنی؟! ــ چی بگم شهین جون؛ میبینی که چطور ازم کار میکشند مهلا خانم، سینی شربت را روی میز گذاشت. ــ یه مدت دیگه شوهر میکنی دیگه نمیتونی یه کمکی به ما بکنی! ــ نگران نباش من حالا حالاها کنارت هستم. مهلا خانم به طرف شهین خانم برگشت. ــ دیدید گفتم این خانوم راضی نمیشه شهین خانوم لبخندی به روی مهیا زد. ــ مگه الکیه؟ اون قراره عروس من بشه ما جوابش رو نمی خوایم برش می داریم میریم! مریم و مهلا خانم خندیدند مهیا با تعجب به آن ها نگاه کرد.حرف های شهین خانوم او را گیج کرده بود شهین خانوم دستی روی زانوی مهیا گذاشت. ــ اینطور نگاه نکن عزیزم. ما اومدیم خواستگاری برا پسرم شهاب _ متوجه نمیشم چی دارید میگید؟! مریم به سمتش آمد دستش را گرفت. _ پاشو بریم تو اتاقت! مهیا که گیج بود؛ بدون اعتراض همراه مریم بلند شد. مریم مهیا را در اتاقش هل داد. _ مریم اینجا چه خبره؟! مریم خندید کنارش نشست. _ قضیه چیه مریم؟! مریم گونه مهیا را بوسید. _ قضیه اینه که قراره تو بشی زن داداشم! _ شوخی بی مزه ای بود. مریم خوشحال خندید. ‌_ شوخی چیه دیونه جدی دارم میگم مهیا، روی تاقچه نشسته بود و به اتفاقات دیروز فکر می کرد. باورش برایش سخت بود؛ که شهاب به خواستگاریش آمده بود. از خانوادش و خانواده مهدوی دو روز فرصت خواسته بود. و فردا باید جواب می داد. خیلی آشفته بود. اصلا برایش قابل هضم نبود؛ شهاب از آن طرف با او بداخلاقی می کرد؛ و از این طرف خانواده اش را برای خواستگاری می فرستاد. فکری که او را خیلی آزار می داد؛ این بود، نکند مریم و شهین خانم او را مجبور به این کار کرده باشند. _ بفرمایید. شهاب استکان چایی را برداشت. _ممنون مریم جان! محمد آقا کتاب را بست. عینکش را از روی چشمانش برداشت، و روی کتاب گذاشت. _خب حاج خانم؛ این عروس خانم کی قراره جواب رو به ما بده؟! شهین خانم، زیر لب قربون صدقه مهیا رفت. _ان شاء الله فردا دیگه شهاب استکان را روی میز گذاشت، و با صدای تحلیل رفته ای گفت: _ فردا؟! همه شروع به خندیدن کردند. _ پسرم نه به قبلا، که قبول نمی کردی اسم زنو بیاریم؛ نه به الان که اینقدر عجله داری!! شهاب با اعتراض گفت: _بابا! دوباره صدای خنده در خانه پیچید. شهاب به اطراف نگاه کرد. کافی شاپ نازنین، دوباره آدرس نگاه انداخت، درست بود. وارد شد، روی یکی از میز ها نشست. دیشب برایش پیامی از مهیا آمد؛ که از او خواسته بود، جایی قرار بگذارند، تا قبل از خواستگاری حرف هایشان را بزنند. شهاب اول تعجب کرد. اما قبول کرد. به اطراف نگاه کرد. خبری از مهیا نبود. نگاهی به ساعتش انداخت. احساس کرد که کسی کنارش نشست. از بوی این عطر متنفر بود. سرش را بلند کرد، با دیدن کسی که رو به رویش نشسته بود اخم کرد با عصبانیت غرید. _ بازهم تو تکیه اش را به صندلی داد. _ انتظار مهیا رو داشتی؟ _ اسمشو به زبون کثیفت نیار! _ آروم باش من فقط اومدم کمکت کنم. شهاب از جایش بلند شد. _بشین کار مهمی باهات دارم مربوط به مهیاست شهاب سرجایش نشست با نگرانی گفت: _چی شده؟ برای مهیا خانم، اتفاقی افتاده؟ تکیه اش را به صندلی داد. _نه، ولی اگه به حرف های من گوش ندی؛ اتفاقی برای تو میفته! شهاب گنگ نگاهی به او انداخت. _ چی می خوای بگی؟! _ بیخیال مهیا شو! اون ارزش تو و خانوادت رو نداره شهاب خندید. _ می خواستی اینارو بگی؟! من‌هیچوقت ↩️ #ادامہ_دارد... #ڪپے_ممنوع⛔️🌱 ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری eitaa.com/ourgod