❓متن پیام: سلام اقا وقتتون 🐬 بخیر ببخشید من ۱۴ سالمه و دو ساله شروع کردم نماز بخونم و قرآن بخونم و تسبیح بگم وسطش بعنی این اواخر به خاطر بعضی بهانه‌ها از مقدار قرآن خوندم تسبیح گفتنم خیلی کم شده امسال نهم هستم و باید خیلی درس بخونم و درواقع وقتی هم برام نمی مونده ولی خب میدونم بهانس اقا من یکه ساله تقریبا دارم زجر میکشم حتی مشکلم رو هم نمیتونم خودم بفهمم کلمه ای هم نیس با اینکه میدونم خدایی هست و دین اسلام دین درستیه همه ی اینارو با دلیل میدونم تک به تکشون رو ولی مغزم قلبم قبول نمیکنه اولش میگفتم من قرآن میخونم تسبیح میکن پس باور دارم ولی الان چون کم شده دارم میمرم علاوه بر اینها باعث وجود شک هم شده ولی یه طرف هم هست ک هرچقد وجود داشته باشه من دینمو عوض نمیکنم چون میدونم واقعیته خیلی اذیتم میکنه با کلمت قابل توصیف نیس آیا اینا از طرف خدا واسم به امتحانه؟ اینم هس ک اینجرو فکر درواقع احساس باعث شده درمورد دین اسلام و خدا اطلاعات خوب و زیادی داشته باشم ولی درمقابل. این افکار ک باعث میشه شک به وجود بیاد قابل مقایسه نیس من چیکار کنم تروخدا بهم یه چاره بگین تو تابستون اینتل نمازام اول وقت بود ولی الان نمیتونم اول وقت بخونم . تو پنج وقت میخوندم الان سه وقت شده کم کم داره کم میشه آیا دلیلش این میتونه باشه؟ آیا من گناهکار و مشرکم؟ بیشترنی عذابی ک میده اینه ک خودم با اینکه واقعیه رو میدونم نمیتونم افکار و احساساتمو کنترل بکنم و این خیلی بده خیلی ببخشید زیاد طولانی شد ولی واقعا وضعم خرابه میترسم نتونم کنترلوسن کنم و آخرتم خراب بشه ✅ پاسخ سؤال شما چند جهت دارد که باید بررسی شود: ۱) ذکر و نماز اول وقت و به طور کلی انجام وظایف، موجب خداشناسی و تقویت ایمان به طور تفصیلی نمیشود.(البته بعد از شناخت و معرفت موجب تقویت ایمان و باور می‌باشد) و نیاز به تحقیق و یا یادگیری از کارشناس مربوطه میباشد. ۲) اشاره کردید که خودتان تا اندازه‌ای آشنایی با مسائل اعتقادی دارید، اما این نکته را توجه کنید که، مسئله‌ی معرفت و شناخت با باور و ایمان و یقین متفاوت است. معرفت و شناخت، از مقوله گزاره‌های ذهنی است، اما باور و ایمان، گره خوردن گزاره ذهنی با قلب است. لذا میفرمایند، ایمان اقرار به زبان، اعتراف به قلب و عمل با جوارح است. بنابراین، معرفت و شناخت الزاما به باور و یقین نمیگراید. و مسئله‌ی باور و یقین، نیاز به لطافت روحی و عدم آلودگی روحی (وابستگی به مادیات و دنیا) میباشد. بنابراین مسئله تردید در اعتقادات، کم و بیش گریبانگیر ما میشود. قرآن هم به این نکته اشاره دارد. إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ آیه ۱۵ سوره حجرات مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، سپس هرگز شکّ و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کرده‌اند؛ آنها راستگویانند. بنابراین ما باید با ترک گناهان و انجام واجبات و تعادل در اعمال غرائز، بستر روحی را برای درک و یقین به معارف الهی آماده کنیم و به تردیدهایی که به ذهن می‌رسد توجه نکرد، تا انشاالله ایمانمان با نور الهی منور گردد و از این تاریکی خارج گردد. برای شما هم از خداوند متعال علو درجات را خواستارم. #ایمان #اعتقاد 🅿️ @P_Ahkaam