eitaa logo
پرسمان اعتقادی
42.7هزار دنبال‌کننده
8.7هزار عکس
4هزار ویدیو
65 فایل
🔹تبلیغ ⬅️ کانون تبلیغاتی قاصدک @ghaasedak
مشاهده در ایتا
دانلود
🤔 ❔تمام ياران حضرت مهدي(عج) اند» آيا اين حديث واقعيت دارد؟ چرا ❗️❗️ 💠💠 👌یاران امام زمان علیه السلام تمام انسان های حقیقت جو و آزاده ای هستند که از اقصی نقاط جهان برای یاری دین الهی گرد هم جمع می شوند و اختصاص به یک خاصی ندارند ، اگر چه سهم عجم ها و غیر عرب و ایرانیان از یاران امام عصر ، سهم است . 👌امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « هیچ می دانی که قم را چرا قم نام نهادند ؟ برای آن که اهل آن با قائم خاندان محمد جمع شوند ، و با او قائم و مستقیم باشند و او را دهند » 📚تاریخ قم ص278 📚بحار الانوار ج60 ص216 👌و فرمود ؛ « اهل قم انصار و قائم هستند » 📚بحار الانوار ج57 ص219 👌امام باقر علیه السلام فرمود ؛ « گویی گروهی را می بینم که در شرق ( منطقه ) در پی حق قیام می کنند ، اما آن را به ایشان نمی دهند ، دوباره آن را می طلبند اما به آنها داده نمی شود ، پس چون این وضعیت را می بینند ، شمشیرهایشان را بر گردن خود می نهند و آنچه را خواسته بودند به ایشان می دهند اما دیگر آن را نمی پذیرند تا این که قیام می کنند و آن را جز به صاحبتان نمی سپرند ، کشتگان آنها شهیدند ، من اگر آن زمان را درک کنم ، خود را برای صاحب این امر نگاه می دارم » 📚الغیبه نعمانی ص273 📚بحار الانوار ج52 ص243 👌امام علیه السلام فرمود ؛ « خراسانیان ( ایرانیان ) یاوران قائم اند » 📚الاختصاص ص325 📚دلائل الامامه ص459 👌در نقل دیگری از علی علیه السلام آمده است که فرمود ؛ « گروه هایی از و قبیله هایی از با مهدی الفت می گیرند » 📚کنزالعمال ج14 ص591 👌امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « از قوم عرب تعداد اندکی از آنها همراه اند » 📚الکافی ج1 ص370 ❕از این روایات استفاده می شود که همه مناطق زمین سهمی در یاوری امام عصر علیه السلام دارند ، اگر چه سهم عجمیان و ایرانیان بیشتر است . 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁
💠 «نصرت» و «ولایت» 🔹 فرق بین و هم در بحث ‌های قبل گذشت؛ یك وقت است تمام کارهای انسان را دیگری انجام می ‌دهد مثل بیماری كه روی بستر استراحت و روی تخت است و هیچ كاری از او ساخته نیست و دیگران ولی او هستند، كودك و بیمار از كارافتاده این ‌چنین اند؛ امّا یك وقت بیماری است كه بخشی از كارها را خودش انجام می‌ دهد، آن كمبودش را دیگران انجام می ‌دهند؛ «ولایت» مربوط به بخش اول است و «نصرت» مربوط به بخش دوم. این كودك وقتی نوجوان شد بخشی از كارها را خودش انجام می ‌دهد ولی در ، اولیای او، او را كمك می‌ كنند که می ‌شوند انصار او، این است؛ امّا وقتی کودک است تحت است نه اینکه بخشی از کارها را خود این كودك شیری انجام بدهد و بقیه را مادر كمك كند، این‌طور نیست. 🔹 انسان گاهی طوری است كه تمام كارهایش تحت است؛ این کسی كه می ‌گوید: ﴿إِنَّ صَلاتی وَ نُسُكی وَ مَحْیای وَ مَماتی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ﴾، این شخص تحت ولایت «الله» است، این كلاً احساس می ‌كند، درك می ‌كند و مشاهده می ‌كند كه دیگری دارد او را اداره می ‌كند، این خودش را تحت ولایت «الله» می ‌بیند؛ امّا كسانی كه به این مقام بار نیافتند، می‌ گویند این مقدار را ما با كمك الهی انجام دادیم که ﴿إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْكُمْ﴾. 🔹 قرآن كریم هم دو نحو با انسان ها سخن می ‌گوید. این دو تعبیر سوره مباركه «انفال» یكسان نیست: یكی اینكه فرمود: ﴿وَ ما رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمی﴾ که در عین حال كه «رَمْی» را به ذات اقدس الهی نسبت می ‌دهد، به پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هم منسوب می ‌داند؛ در كنارش وقتی با رزمنده ‌ها سخن می ‌گوید، به نحو سالبه، یك جانبه _ نه تلفیق نفی و اثبات؛ نظیر ﴿وَ ما رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمی﴾ نیست كه تلفیق نفی و اثبات باشد، این است _ می فرماید: ﴿فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ﴾. این رزمنده‌ ها تلاش و كوشش كردند و عدّه‌ ای را به هلاكت رساندند اما فرمود شما هیچ كاری نكردید! این می ‌شود ولایت. آنجا كه خدای سبحان بخواهد ولایت خودش را نشان بدهد، می ‌گوید كار، كار من است و آنجا كه بخواهد نصرت خودش را نشان بدهد، می ‌گوید اینكه تو كردی به كمك ما بود؛ حالا تا شنونده چه كسی باشد، دریافت كننده چه كسی باشد و چه شخصی ذات اقدس الهی را درك بكند، این دیگر متفاوت است. 🔹 فرمود اگر كسی بیراهه رفت، كژراهه رفت و همه راه‌ هایی را كه ما نشان دادیم پس زد، این شخص نه ولی دارد نه نصیر، همه كارها به عهده خودش است! اگر همه كارها به عهده خودش است و او هم عبد «مسكین»، «مستكین» و «مستجیر» است، خب در کارش می ‌ماند! فرمود اینها ﴿ما لَهُمْ مِنْ وَلِی وَ لا نَصیرٍ﴾. 📚 سوره مبارکه شوری جلسه 8 تاریخ: 1394/02/29 🔰 @p_eteghadi 🔰
💠 «نصرت» و «ولایت» 🔹 فرق بین و هم در بحث ‌های قبل گذشت؛ یك وقت است تمام کارهای انسان را دیگری انجام می ‌دهد مثل بیماری كه روی بستر استراحت و روی تخت است و هیچ كاری از او ساخته نیست و دیگران ولی او هستند، كودك و بیمار از كارافتاده این ‌چنین اند؛ امّا یك وقت بیماری است كه بخشی از كارها را خودش انجام می‌ دهد، آن كمبودش را دیگران انجام می ‌دهند؛ «ولایت» مربوط به بخش اول است و «نصرت» مربوط به بخش دوم. این كودك وقتی نوجوان شد بخشی از كارها را خودش انجام می ‌دهد ولی در ترمیم كمبودها، اولیای او، او را كمك می‌ كنند که می ‌شوند انصار او، این نصرت است؛ امّا وقتی کودک است تحت ولایت است نه اینکه بخشی از کارها را خود این كودك شیری انجام بدهد و بقیه را مادر كمك كند، این‌طور نیست. 🔹 انسان گاهی طوری است كه تمام كارهایش تحت است؛ این کسی كه می ‌گوید: ﴿إِنَّ صَلاتی وَ نُسُكی وَ مَحْیای وَ مَماتی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ﴾، این شخص تحت ولایت «الله» است، این كلاً احساس می ‌كند، درك می ‌كند و مشاهده می ‌كند كه دیگری دارد او را اداره می ‌كند، این خودش را تحت ولایت «الله» می ‌بیند؛ امّا كسانی كه به این مقام بار نیافتند، می‌ گویند این مقدار را ما با كمك الهی انجام دادیم که ﴿إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْكُمْ﴾. 🔹 قرآن كریم هم دو نحو با انسان ها سخن می ‌گوید. این دو تعبیر سوره مباركه «انفال» یكسان نیست: یكی اینكه فرمود: ﴿وَ ما رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمی﴾ که در عین حال كه «رَمْی» را به ذات اقدس الهی نسبت می ‌دهد، به پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هم منسوب می ‌داند؛ در كنارش وقتی با رزمنده ‌ها سخن می ‌گوید، به نحو سالبه، یك جانبه _ نه تلفیق نفی و اثبات؛ نظیر ﴿وَ ما رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمی﴾ نیست كه تلفیق نفی و اثبات باشد، این نفی صریح است _ می فرماید: ﴿فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ﴾. این رزمنده‌ ها تلاش و كوشش كردند و عدّه‌ ای را به هلاكت رساندند اما فرمود شما هیچ كاری نكردید! این می ‌شود ولایت. آنجا كه خدای سبحان بخواهد ولایت خودش را نشان بدهد، می ‌گوید كار، كار من است و آنجا كه بخواهد نصرت خودش را نشان بدهد، می ‌گوید اینكه تو كردی به كمك ما بود؛ حالا تا شنونده چه كسی باشد، دریافت كننده چه كسی باشد و چه شخصی مقام فعل ذات اقدس الهی را درك بكند، این دیگر متفاوت است. 🔹 فرمود اگر كسی بیراهه رفت، كژراهه رفت و همه راه‌ هایی را كه ما نشان دادیم پس زد، این شخص نه ولی دارد نه نصیر، همه كارها به عهده خودش است! اگر همه كارها به عهده خودش است و او هم عبد «مسكین»، «مستكین» و «مستجیر» است، خب در کارش می ‌ماند! فرمود اینها ﴿ما لَهُمْ مِنْ وَلِی وَ لا نَصیرٍ﴾. 📚 سوره مبارکه شوری جلسه 8 تاریخ: 1394/02/29 🔰 @p_eteghadi 🔰