راهکارهای تقویت درک مطلب
برای اینکه بتوانید محتوای متنی را که میخوانید بعدا به راحتی به خاطر بیاورید، باید قبل از هر چیزی متن مورد مطالعه را خوب بفهمید.
برخی راهکارهای تقویت مهارت درک مطلب عبارتند از:
1⃣روش مطالعهی فعال کمکتان میکند از زمانی که به مطالعه اختصاص میدهید، بیشترین بهره را ببرید.
در این روش باید با متنی که مطالعه میکنید، تعامل فعال داشته باشید.
#مثلا حین مطالعهی متن از خودتان سؤال بپرسید یا نظرتان را دربارهی نکات مختلف متن بیان کنید.
همچنین باید به دنبال مفهوم اصلی درس بگردید و سپس سعی کنید اطلاعات و شواهدی را که در زیرمجموعهی مفهوم اصلی قرار میگیرند، در داخل متن جستجو کنید.
2⃣وقتی دربارهی موضوعی مطالعه میکنید که درک اطلاعاتش آسان نیست، سعی کنید متن را با سرعت کمتری مطالعه بفرمایید.
کاهش سرعت مطالعه شاید حوصلهیتان را سر ببرد، اما حداقل موجب میشود اطلاعاتی را که میخوانید، بهتر به خاطر بسپارید.
3⃣تمرکز کافی به ویژه وقتی دربارهی موضوعات مشکل مطالعه میکنید، تأثیر بسزایی روی کیفیت درک مطلب خواهد داشت.
برای اینکه حواستان کمتر پرت شود، بهتر است در یک محیط آرام مطالعه کنید. یادتان باشد وقتی خوابآلود هستید، نمیتوانید مطالعهی متمرکزی داشته باشید. همچنین توصیه میشود در حالت درازکش یا مقابل تلویزیون مطالعه نکنید.
4⃣وقتی مدتی طولانی بیوقفه و بدون استراحت مطالعه کنید، درک مطلب برایتان دشوارتر خواهد شد. پس در فواصل زمانی معین مطالعه کنید تا ذهنتان خسته نشود.
✏️إنشاءالله که در امتحانات نیز موفق باشید🌹
ــــــــــــــــــــ
پژوهش تایباد
@PajouheshTaybad
#نویسندگی
#قدم_اول در سادهنوشتن
قدم اول در سادهنوشتن، #صداقت است،صداقت با خودمان.
اما صداقت در یک نوشته
به چه معناست🤔
نوشتهای که صداقت دارد، دقیقاً شبیه حرفهایی است که به یک دوست میزنیم: راحت و بیپرده، با کمترین میزان سانسور!
#مثلاً اگر میخواهیم راجع به روز خاصی بنویسیم که در آن غمگین یا افسردهحال بودهایم، آن را پنهان نکنیم؛ اگر عصبانی بودهایم، انکارش نکنیم؛ اگر اتفاقی افتاده که بهدلیلی از آن خجالتزده شدهایم، آن را به چشم یک نکتهٔ فکاهی یا طنز در نوشتهمان به کار ببریم، نوشته را سانسور نکنیم!
#خواننده حتی اگر کتابخوان نباشد، آنقدر باهوش هست که #فرق نوشتهٔ صادقانه و سانسورشده را بفهمد.
نوشتههای سانسورشده، در پشت یک سری کلمات و پیرایههای ادبی گم میشوند. معمولاً #لُبِ_کلام در آنها روشن نیست. از همان سطرهای اول نوشته معلوم است که نویسنده بیشتر قصد بازی با کلمات را دارد تا رساندن منظورش را. توی حرفهایش نصیحت است، نتیجهگیری است؛ اذعان به ضعف، تنهایی، غم، یا بیان آنچه دقیقاً دوست دارد شنیده شود، وجود ندارد؛ طوری که مخاطب مجبور میشود بهزحمت کلمات و اصطلاحات را کنار بزند تا شاید مقصود کلام را دریابد.
#قدمهایبعدی_در_ادامه
ــــــــــــــــــــ
پژوهش تایباد
@PajouheshTaybad