🔰اولین عاملی که موجب می‌شود مهربانی خدا را فراموش کنیم: 🔰احساس تنهاییِ ما به‌دلیل «سکوت خدا»! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج6) 🔰خدا ما را در عرصۀ امتحان، تنها می‌گذارد تا خودمان به‌طور مستقل، انتخاب کنیم، ولی ما فکر می‌کنیم که تنها هستیم و حامی خود را از دست داده‌ایم! 🔻ابلیس از تنهایی آدم‌ها در موقع انتخاب و امتحان، سوءاستفاده می‌کند و می‌گوید: «به فکر خودت باش! نگران فردایت باش!» هرکسی نگران فردای خودش شد، بد می‌شود و قساوت قلب پیدا می‌کند 🔰چه کسی نگران فردای خودش می‌شود؟ کسی که احساس نمی‌کند یک محبتی مدام دارد او را حمایت می‌کند 🔻وقتی احساس تنهایی کنیم و تصور کنیم در یک جهان بی‌رحم زندگی می‌کنیم، بی‌رحمانه به سراغ تأمین منافع خودمان می‌رویم و به دیگران ظلم می‌کنیم 🔰یکی از ریشه‌های مهمِ بدبختی بشر این است که انسان احساس نمی‌کند یک خدای مهربان نسبت به او هست! ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠چندین عامل وجود دارد که موجب می‌شود غفلت ما از رحمت خدا زیاد شود و نسبت به مهربانی خدا دچار تردید و حتی دچار یأس و سوءظن بشویم. در اینجا یک عاملش را ذکر می‌کنیم. 📌ما انسا‌ن‌ها موجوداتی هستیم که بنا است خودمان ارزش پیدا کنیم؛ مثل فرشته‌ها نیستیم که یک ارزش ثابتی دارند و نمی‌توانند ارزش خود را ارتقاء بدهند. برای اینکه ارزش پیدا کنیم؛ باید شرایط انتخاب برای‌مان پیش بیاید و سر دوراهی قرار بگیریم و انتخاب کنیم. 💠برای اینکه انتخابِ انسان «ارزشمند» باشد طبیعتاً خدا باید یک‌مقدار پنهان بشود، بهشت و جهنم را هم باید پنهان کند تا انسان در انتخاب و تصمیم‌گیری‌اش، مستقل و تنها باشد. اولین عاملی که موجب می‌شود انسان دائماً مهربانی خدا را فراموش کند همین تنهایی در تصمیم‌گیری‌هایش است و همین شرایطی است که خدا برایش پیش آورده است. 📌برای اینکه انسان ارزش پیدا کند، خدا علی‌القاعده باید یک‌مقدار سکوت کند و به‌خاطر کارهای خوبش، زود به او جایزه ندهد و فوری عکس‌العمل نشان ندهد؛ همین باعث می‌شود که انسان احساس تنهایی کند. 💠وقتی احساس تنهایی کنیم و فکر کنیم در یک جهان بی‌رحم داریم زندگی می‌کنیم، نتیجه‌اش این می‌شود که طوری به فکر منافع خودمان باشیم که حاضر شویم بی‌رحمانه دیگران را زیر پای خودمان له کنیم تا به منافع خودمان برسیم! 📌ابلیس هم از این تنهایی آدم‌ها در موقع انتخاب و امتحان، سوءاستفاده می‌کند. کمااینکه ابلیس در بهشت به‌سراغ آدم(ع) آمد و از تنهایی او(و سکوت خدا در موقع امتحانِ آدم) سوءاستفاده کرد و او را وسوسه کرد که «به فکر خودت باش، به فکر آینده‌ات باش» خدا در موقع امتحان، آدم را تنها گذاشت تا خودش انتخاب کند، آدم هم با وسوسۀ ابلیس، به فکر آیندۀ خود و منافع خودش فرو رفت و مهربانی خدا را فراموش کرد. 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (6) 📌چرا مهربانی خدا را فراموش می‌کنیم؟ چرا دلمان به این مهربانی گرم نمی‌شود؟ یک دلیلش این است که خدا ما را در عرصۀ امتحان، تنها می‌گذارد تا خودمان-به‌طور مستقل- انتخاب کنیم، ولی ما فکر می‌کنیم که دیگر تنها هستیم و حامی خود را از دست داده‌ایم، لذا خراب می‌کنیم! 💠خدا-به‌خاطر امتحان-ما را در شرایطی قرار داده که این شرایط به ما القاء می‌کند «تو تنها هستی!» اما واقعاً ما تنها نیستیم و خدا ما را رها نکرده، بلکه دائماً با ماست؛ خدا این شرایط را طراحی کرده برای اینکه انسان امتحان بدهد و ارزش پیدا کند. 📌اینکه تو «هیچ‌وقت نباید احساس کنی که تنها هستی» سخت‌ترین و عالی‌ترین مرتبۀ ایمان است که گاهی انبیاء الهی هم کم می‌آورند(یعنی ایمان به نصرت الهی) وقتی در جنگ‌ها و گرفتاری‌ها گیر می‌کنند، یک‌دفعه‌ای می‌گویند «مَتى نَصْرُ اللَّهِ» (بقره/214) پس یاری خدا کو؟! 💠چرا حضرت آدم اشتباه کرد؟ نگران فردایش شد! چه کسی نگران فردای خودش می‌شود؟ کسی که احساس نمی‌کند یک محبتی مدام دارد او را حمایت می‌کند. هرکسی نگران، وابسته و اسیرِ فردای خودش شد، اخلاقش بد می‌شود و قساوت قلب پیدا می‌کند. (نه اینکه اصلاً به فکر آینده‌مان نباشیم، بلکه از اعماق روح، وابستۀ به آینده نشویم و نگران نباشیم) می‌شود ما طبق وظیفه و با آرامش، برای فردا کار کنیم و نگران هم نباشیم. 📌چرا مهربانی خدا را فراموش می‌کنیم؟ چرا مهربانی خدا را باور نمی‌کنیم و کم‌کم سوءظن پیدا می‌کنیم؟ برای اینکه فضای زندگیِ ما انسان‌ها-به دلیل امتحان- یک فضایی است که احساس تنهایی می‌کنیم، می‌بینیم خدا هم دم دست ما نیست و زود زود جواب ما را نمی‌دهد، لذا از این احساس تنهایی کارمان به آنجا می‌رسد که فکر می‌کنیم کسی ما را دوست ندارد و کسی هوای ما را ندارد. 💠در روانشناسی خیلی بحث کرده‌اند دربارۀ اینکه «اگر یک کودک احساس نکند که نسبت به او مهربانی وجود دارد، بعداً آدم بدی می‌شود!» یکی از ریشه‌های مهمِ تمام بدبختی بشر این است که انسان احساس نمی‌کند یک خدای مهربان نسبت به او هست! یکی از ضررهایش این است که «خلاقیت» او کاهش پیدا می‌کند. خلاقیت چطور به‌دست می‌آید؟ اگر تو نگران آینده‌ات نباشی خلاقانه کار می‌کنی و قدرت ریسک‌پذیری‌ات بالا می‌رود لذا کارها را بهتر پیش می‌بری. 📌چرا باید دائماً به خودمان یادآوری کنیم خدا مهربان است؟ چون صحنۀ زندگی ما صحنۀ امتحان است و ما در امتحان باید یک‌مقدار تنها باشیم؛ ولی ما فکر می‌کنیم کلاً تنها هستیم! وقتی فکر کردیم کلاً تنها هستیم، بد اخلاق می‌شویم، گرگ می‌شویم! 💠ما تنها نیستیم، خدا هست! خدا دوست‌مان دارد! اینکه تو احساس تنهایی می‌کنی این یک احساس کاذب است! مثل همان احساسی که حضرت آدم پیدا کرد، ابلیس آمد گفت «به فکر آیندۀ خودت باش» و او را کشید به سمت درخت ممنوعه! ما هم وقتی فکر کردیم تنها هستیم مثل حضرت آدم فکر آیندۀ خودمان می‌افتیم. 📌به مهربانی خدا مطمئن باشید، اگر مطمئن نباشید نمی‌توانید مناجات کنید یا از مناجات، لذت نمی‌برید، لذا قشنگ‌ترین لحظه‌های عمر را- که یک انسان می‌تواند داشته باشد- از دست می‌دهید! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۲.۳۱ @Panahiyan

🎬 کانال #عمار_کلیپ در پیام رسان ها لطفا عضو شوید 👇👇👇 ⚫ عمار کلیپ در سروش Sapp.ir/ammarclip_ir 🔘 عمار کلیپ در آپارات https://www.aparat.com/ammarclip_ir

🔰چرا مهربانی خدا را باور نمی‌کنیم؟ 🔰چون به خوبی‌های ما فوری عکس‌العمل نشان نمی‌دهد 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۷) 🔰خدایا چرا به خوبی‌ها و بدی‌هایم عکس‌العمل نشان نمی‌دهی؟ چون می‌خواهم روی پای خودت بایستی و رشد کنی! 🔻خدا می‌خواهد به تو فرصت دهد که «تو خودت، خودت را شکل بدهی» لذا برای هر رفتارت، فوری عکس‌العمل نشان نمی‌دهد تا انتخاب تو تحت تأثیر عکس‌العمل‌های او نباشد 🔰اگر خدا می‌خواست بعد از کار خوبت یک‌چیزی بگوید، می‌دانی چه می‌گفت؟ می‌گفت: تو به من احسان کردی! «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسان» 🔻مهربانی خدا را در فرصت‌دادنِ مکرر به خودت بعد از شکست در هر امتحان ببین! کسی که این‌قدر به ما فرصت می‌دهد، هزاربار از مادر مهربان‌تر است _____________ #علیرضا_پناهیان 📌بنا نیست ما آدم‌های بد و فاسقی باشیم تا نیاز به یادآوری مهربانی خدا داشته باشیم! همۀ ما در یک شرایطی زندگی می‌کنیم که طبیعتاً مهربانی خدا یادمان می‌رود؛ شرایط زندگی ما به‌گونه‌ای است که ما همیشه خودمان را تنها و بی‌پناه می‌دانیم! البته این شرایط لازمۀ امتحان است، شرایطی است که خدا برای رشد ما پدید آورده است، اما نتیجۀ این شرایط طبیعتاً این است که خودمان را تنها می‌بینیم؛ چرا؟ چون خدا از دیده‌ها پنهان شده و با ما مستقیماً در حال گفتگو نیست. 💠خدا از نظرها غائب است و در اثر خوبی‌ها یا بدی‌های ما فوری عکس‌العمل نشان نمی‌دهد، برای اینکه می‌خواهد ما را امتحان کند(مفهوم امتحان یعنی اینکه خدا می‌خواهد زمینه‌ای را برای ما ایجاد کند تا بتوانیم شایستگی‌های درونی خودمان را نشان دهیم) پس نباید فوری به ما عکس‌العمل نشان بدهد؛ نه برای کارهای خوب‌مان نه برای کارهای بدمان. وقتی فوری عکس‌العمل نشان نمی‌دهد، ما خدا را دم دست خودمان نمی‌بینیم! 📌چرا مهربانی خدا را نمی‌بینیم یا دیر باور می‌کنیم؟ برای اینکه خدا یک‌کمی از دیده‌ها پنهان شده و عکس‌العمل‌هایش را مستقیماً به ما نشان نمی‌دهد. چون اگر نشان بدهد، که تو دیگر خودت نیستی! خدا می‌خواهد روی پای خودت بایستی و مستقل باشی، لذا باید کمی از تو فاصله بگیرد. 💠اگر بنا بود خدا برای هر رفتار ریز و درشت تو، فوری عکس‌العمل نشان بدهد، تو به‌خاطر منافعت تحت تأثیر این عکس‌العمل‌ها زندگی می‌کردی! انتخابت تحت تأثیر این عکس‌العمل‌های فوری قرار می‌گرفت، لذا ارزش‌های درونی خودت را نشان نمی‌دادی، امکان خطا پیدا نمی‌کردی، خلاق نمی‌شدی. خدا خواست به تو فرصت بدهد که «تو خودت، خودت را شکل بدهی» و خودت دارایی‌های درونی خودت را شکوفا کنی و خودت تعیین کنی که چگونه می‌خواهی زندگی کنی؟ چقدر می‌خواهی از حیات بهره‌مند بشوی؟ 📌خدا یک حیات جاودانه برای ما قرار داده و ما تا ابد زنده خواهیم ماند. خدا تعیین سطح زندگی ما در حیات جاودانه را در اختیار خودمان قرار داده و گفته است: «خودت انتخاب کن، کجای بهشت می‌خواهی ساکن بشوی؟» لذا ما در این دنیا در واقع داریم انتخاب آن دنیای‌مان را انجام می‌دهیم؛ زندگی اصلی ما در آن دنیاست. 💠در این دنیا که بناست انتخاب کنیم طبیعتاً باید حق انتخاب داشته باشیم؛ برای اینکه حق انتخاب داشته باشیم، خدا عکس‌العمل فوری نشان نمی‌دهد و وقتی عکس‌العمل فوری نشان نداد فکر می‌کنیم «خدا نیست!» و طبیعتاً فکر نمی‌کنیم که او مهربان است! اگر او را در عکس‌العمل‌های مداوم می‌دیدیم، مهربانی او را هم می‌دیدیم! 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۷) 📌مهربانی خدا را در فرصت‌دادن مکرر به خودت ببین! وقتی در یک امتحان سقوط می‌کنی، بلافاصله خدا می‌گوید: «خُب، خودت را جمع کن و برای امتحان بعدی آماده باش، می‌خواهم یک زمینۀ دیگر برای رشد تو ایجاد کنم!» دوباره خراب می‌کنی، و او می‌گوید: «حالا یک فرصت دیگر به تو می‌دهم» و دوباره... خدایا! تو از دست من خسته نمی‌شوی؟! 💠کسی که این‌قدر به ما فرصت می‌دهد، هزار برابر از مادر مهربان‌تر است، و خدا دقیقاً دارد همین کار را می‌کند. ولی ما این عکس‌العمل‌های مهربانانۀ خدا را نمی‌بینیم! 📌چون خدا پشت پردۀ غیبت است و عکس‌العمل فوری-خصوصاً برای بدی‌های‌مان- نشان نمی‌دهد، مهربانی‌اش را درک نمی‌کنیم. درست است که ما خدا را نمی‌بینیم و عکس‌العمل‌های خدا هم فوری نیست، ولی می‌توانیم با عقل‌مان، غیبت(پنهان‌بودنِ) خدا و عدم عکس‌العمل‌های فوری‌اش را جبران کنیم. 💠طبق آیۀ قرآن اگر خدا می‌خواست لب باز کند و بعد از یک کار خوب به تو یک‌چیزی بگوید، می‌دانی چه می‌گفت؟ می‌گفت: تو به من لطف کردی! به من احسان کردی! «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسان» (رحمان/60) خدا می‌گوید: تو به من احسان کردی، حالا من به تو احسان می‌کنم! تو به اندازۀ خودت احسان کردی، من هم به اندازۀ خودم به تو احسان می‌کنم، تو محدود هستی، ولی من نامحدود هستم؛ لذا نامحدود به تو احسان می‌کنم! می‌دانید چرا مهربانی خدا را باور نمی‌کنیم؟ چون همۀ این اتفاق‌ها در سکوت رخ می‌دهد و خدا پشت پرده است! 📌خدایا چرا سکوت می‌کنی و به خوبی‌های من عکس‌العمل نشان نمی‌دهی؟ خدا می‌گوید: چون می‌خواهم روی پای خودت بایستی، مستقل باشی. من اگر مدتی با تو حرف نزنم و به تو-در مقابل خوبی‌هایت-عکس‌العمل نشان ندهم و تو این خوبی‌ها را ادامه بدهی، می‌دانی چقدر رشد می‌کنی؟ من آن رشدت را می‌خواهم! 💠چرا مهربانی خدا را باور نمی‌کنیم؟ چون خدا-برای حفظ استقلال ما-نه دربارۀ خوبی‌های ما فوری عکس‌العمل نشان می‌دهد و نه دربارۀ بدی‌های ما فوری عکس‌العمل نشان می‌دهد(حتی گاهی عکس‌العمل‌های مثبت هم نشان می‌دهد) 📌چه‌کار کنیم که مهربانی خدا را باور کنیم؟ باید فکر کنیم؛ تفکر در آلاء الهی! اینکه یک ساعت تفکر بهتر از سال‌ها عبادت است، و اینکه تفکر ارزشمندترین عبادت تلقی شده است، منظور تفکر در چیست؟ اولیاء خدا فرموده‌اند: منظور تفکر در آلاء الهی و نعمات خداست، در اینکه خدا اصلاً چرا دارد این کار را می‌کند؟ به این موضوع فکر کنیم. 💠قرآن می‌فرماید: «وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً» (آل‌عمران/191) یعنی «در خلقت آسمان‌ها و زمین تفکر می‌کنند؛ خدایا تو اینها را بیهوده نیافریده‌ای!» بیهوده نیافریده‌ای، یعنی برای چه آفریدی؟ یعنی خدایا من فهمیدم که همۀ اینها را به عشق من آفریده‌ای! 📌خدا همۀ اینها را برای ما آفریده است. اعتماد به نفست را بالا ببر؛ خدا همه را برای تو آفریده، از بس دوستت داشته، مگر می‌تواند از تو رد بشود؟ یک آدمی آفریده و یک عالمی برای این آدم آفریده است. 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۱ @Panahiyan

🎬 مولای من! 🔻نقطه ضعف خدا.. #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰تنهایی به‌شرطی خوب است که مرا یاد مهربانی خدا بیاندازد و به خدای مهربان متصل کند 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۸)-قسمت اول 🔻غربت و تنهایی انسان، فرصتی است برای اینکه مشغول خدا بشویم 🔰تنهایی گاهی مذموم است و گاهی ممدوح؛ تنهایی مذموم آن است که مرا به یاد مهربانی خدا نمی‌اندازد 🔻تنهایی داوطلبانه و برنامه‌ریزی شده، به آدم تمرین می‌دهد که در تنهایی‌هایش خدا را از دست ندهد؛ «نماز شب» نوعی تمرین تنهایی است 🔰آدم غریبی‌اش را ببرد درِ خانۀ خدا و از خدا طلب رحمت و مهربانی کند 🔻به ما توصیه شده است به همدیگر مهربانی و محبت کنیم تا نشانه‌ای از مهربانی خدا باشد 🔰اگر بی‌دریغ به همدیگر مهربانی کنیم، مهربانی خدا را راحت‌تر باور می‌کنیم _______________ #علیرضا_پناهیان 📌یکی از عواملی که موجب می‌شود انسان مهربانی خدا را باور نکند یا به سختی به این موضوع توجه کند «احساس تنهایی انسان در دنیا» است، ما انسان‌ها موجودات تنهایی هستیم، احساس تنهایی، انسان را از تعادل روحی و روانی خارج می‌کند، موجب سوءظن آدم نسبت به محیط و جهان خودش می‌شود و فکر می‌کند واقعاً کسی حمایت‌گر او نیست! 💠همۀ انسان‌ها حتی مشهورترین‌ و محبوب‌ترین‌ افراد هم تنها هستند، البته این تنهایی و غربت انسان معنایش این نیست که خدا را ندارد؛ معنایش این است که فقط خدا را دارد! 📌با اینکه غربت فرصتی است که مشغول خدا بشویم، انسان‌ها این وسط می‌مانند و به سختی به سوی خدا حرکت می‌کنند. اگر انسان‌ها تنهایی خودشان را درک کنند دیگر دلخوشی‌های بیخود هم پیدا نمی‌کنند. 💠در دعای ابوحمزه می‌خوانید « ِ ارْحَمْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا غُرْبَتِي» (مصباح‌المتهجد/2/593) خیلی قشنگ است که آدم غریبی‌اش درِ خانۀ خدا را ببرد و از خدا طلب رحمت و مهربانی کند، در این‌صورت کم‌کم با مهربانی خدا انس می‌گیرد. 📌بسیاری از آدم‌ها با احساس تنهایی، دچار رنج می‌شوند و با کوچک‌ترین خطایی که از دیگران می‌بینند، با آنها دشمنی می‌کنند، سوءظن و حتی کفر به خدا پیدا می‌کنند؛ درحالی که باید گفت «وقتی هیچ‌کس به ما رحم ندارد خدا که هست!» البته این با تفکر و توجه باید انجام بگیرد. 💠به ما توصیه شده است به همدیگر مهربانی و محبت کنیم تا نشانه‌ای از مهربانی خدا باشد، همان اسلامی که می‌فرماید: «اگر از کسی تعریف کنی، انگار او را به قتل رسانده‌ای!»(إيّاكُم و المَدحَ فإنّهُ الذَّبحُ ؛ کنزالعمال/8331) می‌فرماید: اگر به کسی علاقه داشتی ابراز کن (إِذَا أَحْبَبْتَ رَجُلًا فَأَخْبِرْهُ بِذَلِكَ؛ کافی/2/644) بگذار طعم مهربانی را بچشد تا مهربانی خدا را راحت‌تر باور کند. 📌بی‌دلیل و بی‌دریغ به همدیگر مهربانی کنیم تا آدم‌ها یاد مهربانی خدا بیفتند. اگر می‌خواهی انسان‌هایی را به خدا نزدیک کنی، آنها را از تنهایی در بیاور، البته اگر این افراد جزو ذوی‌الحقوق باشند که این کار واجب است. گاهی آدم همسرش را از تنهایی در بیاورد، ثوابش از اعتکاف در مسجدالنبی بالاتر است (مجموعه ورام/2/121) 💠آدمِ متعادل این‌گونه است که وقتی به او مهربانی می‌کنند یاد مهربانی خدا می‌افتد نه اینکه از مهربانی خدا غافل شود. همان‌طوری که یک کودک، مهربانی خدا را از مهربانی پدر و مادرش باور می‌کند! 📌در مصیبت‌ها سفارش شده است که مصیبت‌زده را از تنهایی بیرون بیاورید، در رنج‌ها دلداری دادن، در غم‌ها غمگساری کردن می‌تواند انسان را واقعاً از تنهایی بیرون بیاورد! 💠تنهایی گاهی مذموم است و گاهی ممدوح؛ تنهایی مذموم آن است که مرا به یاد مهربانی خدا نمی‌اندازد! تنهایی ممدوح آن است که مرا به خدا متصل می‌کند. تنهایی به این شرط خوب است که آن را به یک برنامه تبدیل کنی تا درِ خانۀ خدا قشنگ با او صفا کنی. برای اینکه تنهایی‌ عامل کفرمان نشود باید تمرین تنهایی کنیم! تنهایی داوطلبانه و برنامه‌ریزی شده، به آدم تمرین می‌دهد که در تنهایی‌هایش خدا را از دست ندهد. 📌برای تمرین تنهایی، نماز شب را توصیه کرده‌اند، تنهایی نماز شب در آغوش مهربانی خداست، بعد از چند رکعت نماز شروع می‌کنی به دعا و مناجات. سیصد مرتبه العفو و هفتاد مرتبه استغفار، در واقعِ طلب مهربانی از خدا و یک عملیات برای «باورکردنِ مهربانی خدا» است، یعنی تلقین می‌کنی که «خدا من را تنها نمی‌گذارد» لذا بعدش انسان قرص و محکم می‌شود و از تنهایی‌های زندگی هیچ‌وقت دچار منفی‌بافی نمی‌شود. 💠بچه‌ها در جبهه قبری درست می‌کردند و در آن نماز می‌خوانند، یعنی تنهایی‌شان را با خدا سر می‌کردند. آن‌وقت بانشاط‌تر و قوی‌تر هم می‌شدند؛ روحیه‌شان بهتر از آنهایی بود که صدتا رفیق دورشان ریخته بود! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۲ @Panahiyan

🔰چطور با کمک فضای مجازی که انسان‌ها را تنهاتر کرده، از تنهایی دربیاییم؟ 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج8)-قسمت دوم ⭕️دنیای مدرن، انسان‌ها را تنهاتر کرده؛ چه کنیم از این تنهایی در بیاییم؟ ⭕️با وسایل ارتباط‌جمعی و شبکه‌های اجتماعی، می‌خواهند انسان‌ها را تنها و ضعیف کنند؛ اما تک‌تک ما می‌توانیم در این فضا قدرت‌نمایی کنیم! ⭕️ 20میلیون زائر اربعین می‌توانند موضوعات متناسب با امام‌حسین(ع) را در فضای مجازی تبدیل به داغ‌ترین موضوعات کنند ⭕️هرچه امکان گناه بیشتر می‌شود امکان ثواب هم بیشتر می‌شود ⭕️هیچ‌وقت امکان خدمت به دین و امام زمان (ع) این‌قدر برای همه ارزان و مؤثر نبوده! ⭕️قدرت‌های رسانه‌ای دنیا در فضای مجازی «مردم‌نمایی» می‌کنند؛ موضوعات ساختگی را «مردمی» نشان می‌دهند ⭕️تروریست‌هایی که آدم می‌کشتند، الان پای موبایل‌ها نشسته‌اند و هشتگ می‌زنند! ___________________ #علیرضا_پناهیان 📌«احساس تنهایی انسان در دنیا» یکی از عواملی است که موجب می‌شود مهربانی خدا را باور نکند. ضمن اینکه امروزه دنیای مدرن هم انسان‌ها را تنهاتر کرده است، چه کنیم از این تنهایی در بیاییم؟ یکی از امکانات ما فضاهای عمومی(مثل مسجد و هیئت) است. ولی ما بلد نیستیم از فضاهای عمومی‌مان خوب استفاده کنیم، امام حسن‌ مجتبی‌(ع) فرمود: یکی از فوائد مسجد، رفیق پیداکردن است؛ وقتی که همه می‌آیند و در کنار هم، رو به یک قبله نماز می‌خوانند فرصت خوبی برای پیداکردن رفیق است. اما خیلی‌ها در این فضاها رفیق پیدا نمی‌کنند، چون پیش‌بینی‌های لازم برای رفاقت انجام نشده است. 💠یکی از عوامل تنهایی انسان در دنیای مدرن، گسترش فضای مجازی و ابزار ارتباطی مثل موبایل و اینترنت است. اگر این عوامل، بد هستند و ما را تنها کرده‌اند، اما یک جنبۀ خوب هم دارند و امکاناتی برای ما فراهم کرده‌اند که قبلاً وجود نداشت. 📌دنیای عجیبی است؛ هرچه امکان گناه بیشتر می‌شود امکان ثواب هم بیشتر می‌شود. هیچ‌وقت امکان خدمت به دین و امام زمان (عج) این‌قدر برای همه ارزان و مؤثر نبود! در بعضی از کشورها چندین هزار نفر (در قالب ارتش‌های سایبری) حقوق می‌گیرند و موبایل در دست‌شان هست و مأموریت دارند که مثلاً یک‌دفعه‌ای فلان هشتگ یا موضوع را داغ کنند؛ هرکدام از اینها یک طنین و تکراری هم دارند و در مجموع می‌توانند کار بزرگی انجام دهند. در حالی که این فقط یک سازمان است نه مردم! 💠سازمان‌یافته‌ترین گروه علیه کشور ما، مجاهدین خلق هستند، تروریست‌هایی که آدم می‌کشتند، الان نشسته‌اند پای موبایل‌های‌شان. هر فعالیتی انجام بدهید حداقل دو هزار نفر می‌ریزند سرت، کسی را که به نفع‌شان است حسابی تشویق می‌کنند، طرف می‌گوید چقدر تحویلم گرفتند! تو را که حزب‌اللهی‌گری می‌کنی، تحقیر و توهین می‌کنند. اما این فعالیت‌ها، مردمی نیست، سازمانی است؛ حالا اگر ما بتوانیم یک فعالیت مردمی در این زمینه راه بیندازیم، چه اثری خواهد داشت! 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج8)-قسمت دوم 📌الان علاقه‌مندان به امام زمان(ع) چند نفر هستند؟ واقعاً ما تعدادمان بیشتر است، عاشقان به أباعبدالله‌الحسین(ع) چند نفر هستند؟ بیست میلیون نفر زائر اربعین می‌توانند موضوعات متناسب با أباعبدالله‌الحسین(ع) و اربعین را در فضای مجازی تبدیل به داغ‌ترین موضوعات کنند. 💠در دنیای مدرن آدم‌ها تنها شده‌اند، اما این شرایط بد در دل خودش شرایط خوب هم دارد «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً» (شرح/6) الان یک کارهایی هم آسان شده است؛ الان تک‌تکِ ما می‌توانیم-با استفاده از فضای مجازی- مؤثر واقع شویم و بر دیگران تأثیر مثبت بگذاریم. 📌هیچ‌کسی در هیچ دین و مذهبی به اندازۀ ما انگیزه و علاقه به آرمان خودش ندارد ولی مشکل اینجاست که ما پژواک نداریم، دیگران صدای‌شان بیشتر است، هشتگ درست می‌کنند، موضوع داغ می‌کنند و در فضای مجازی یک موضوع مصنوعی و ساختگی را کاملاً مردمی نشان می‌دهند! 💠الان قدرت‌های بزرگ رسانه‌ای دنیا سراغ قدرت‌های مردمی آمده‌اند، هرچند مردم انگیزه‌مندی برای فساد در دنیا وجود ندارد ولی آن قدرت‌ها، مردم‌نمایی می‌کنند؛ یعنی نمایشی در فضای مجازی راه می‌اندازند که فکر کنی اینها واقعاً مردم هستند! حالا اگر خود شما که مردم واقعی هستید، در همین فضای مجازی-که دست‌ هر کدام‌تان هست- برای خودتان احساس وظیفه کنید و روزی چند محتوای مفید تولید کنید و بفرستید، آنها را سیل می‌برد، آنها هرگز نمی‌‌توانند به تعداد شما سازماندهی کنند. 📌دنیای مدرن با وسایل ارتباط‌جمعی و شبکه‌های اجتماعی، می‌خواهد انسان‌ها را تنها و ضعیف کند درحالی‌که تک‌تک همین انسان‌ها می‌توانند در این فضا قدرت‌نمایی کنند! کسانی که هم‌فکر شما هستند، تعدادشان خیلی زیاد است! تصمیم بگیرید ماه رمضان را به ماه امام زمان‌(ع) تبدیل کنید؛ چند میلیون نفر عاشق امام زمان(ع) هستند که دستگاه‌های موبایل و در واقع وسایل ارتباط جمعی دست‌شان هست؟ خیلی زیاد! منتها شما مردم باید تصمیم بگیرید؛ سازمان‌ها و شورای عالی فضای مجازی و... نمی‌توانند. 💠دربارۀ یاران امام زمان(ع) فرموده‌اند که فرمان مولای خود را در کف دست‌شان می‌بینند و اجرا می‌کنند. برخی از علماء فرموده‌اند که شاید مصداقش همین دستگاه‌ها و سیستم‌های ارتباطی مثل موبایل باشد! امام زمان(ع) می‌تواند ارتباطش را با تک‌تک مردم برقرار کند و مردم هم از همین طریق، تنهایی خودشان را به پیوند با امام زمان(ع) تبدیل کنند. کمااینکه الان هم با گروه‌های خانوادگی که در شبکه‌های اجتماعی راه افتاده است، ارتباطات‌ مردم چندین برابر شده است. حالا ببینید از این فضاها چقدر می‌‌شود استفاده کرد! ما موجودات منفعلی نیستیم! 📌حق یک خاصیتی دارد که در هر زمان و شرایطی می‌تواند خودش را نشان بدهد، وقتی حق بیاید در مقابلش هیچ‌کاری نمی‌شود کرد و همیشه پیروز است. 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۲ @Panahiyan

🎬 هر مغفرتی یک معجزه است! 🔻طلب مغفرت یعنی طلب معجزه! #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰مهربان باش تا عمق مهربانی خدا را باور کنی! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۹) 🔻برای اینکه مهربانی خدا و اولیاء خدا را باور کنی باید خودت مهربان باشی! 🔰یکی از موانع درک رحمت خدا «قیاس به نفس‌» است؛ کسی که خودش مهربان نیست نمی‌تواند عمق مهربانی خدا را باور کند 🔻اگر می‌خواهیم رحمت خدا را باور کنیم باید به‌هم رحم کنیم! 🔰لازمۀ درک رحمت الهی، رحمتی است که باید بین مؤمنین رواج پیدا کند 🔻یکی از جلوه‌های رحمت خدا «مغفرت» است و این مغفرت(بخشیدن خطای دیگران) باید در زندگی ما پیش بیاید! 🔰فلسفۀ اشتباهات و نیازهای ما به همدیگر این است که از خودمان رحم نشان بدهیم تا رحمت خدا را دریافت کنیم! ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠یکی از مشکلات رایج در زندگی انسان‌ها مشکل «قیاس به نفس» است؛ یعنی اینکه آدم دیگران را-از نظر احساسات، علایق و افکار و...- مانند خودش می‌پندارد. باید در دوران تعلیم و تربیت و در خانه، وقتی بچه‌ها را بار می‌آورند مشکل قیاس به نفس آنها را حل کنند. 📌آدم‌ها وقتی دیگران را با خودشان مقایسه می‌کنند دچار اشتباهات فراوان می‌شوند؛ مثلاً اینکه یک آقا، همسرش را با خودش مقایسه کند و بگوید: «من نیازی به توجه‌کردن به جزئیات، ندارم، پس حتماً خانم من هم همین‌طور است!» آن‌وقت این آقا خودبه‌خود سردرفتار می‌شود. 💠گاهی آقایان به‌خاطر قیاس به نفس، درمورد خانم‌ها دچار اشتباه می‌شوند و گاهی بالعکس. گاهی پدر و مادرها نسبت به بچه‌ها دچار قیاس به نفس می‌شوند و گاهی بالعکس. 📌سعی کنیم تفاوت آدم‌ها را درک کنیم. امام صادق(ع) می‌فرماید: اگر بدانید که تفاوت‌ آدم‌ها -در خلقت- چقدر زیاد است احدی احدی را سرزنش نخواهد کرد (لَوْ عَلِمَ النَّاسُ كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى هَذَا الْخَلْقَ لَمْ يَلُمْ أَحَدٌ أَحَداً؛ کافی/2/44) 💠یکی از موانع درک و باور رحمت خدا قیاس به نفس است؛ یعنی انسان می‌گوید: «چرا خدا باید مهربان باشد؟!» چون وقتی انسان خودش زیاد مهربان نبود نمی‌تواند مهربانی خدا را باور کند و نمی‌تواند عمق مهربانی خدا و سپس اولیاء خدا را باور کند. نمی‌تواند باور کند که همین الان امام زمان(ع) دارد برای او اشک می‌ریزد و دعا می‌کند! می‌گوید: «برای من گریه می‌کند؟! مگر من کی هستم؟!» فکر می‌کند امام‌زمان(ع) نسبت به او بی‌اعتناست! چون خودش این بی‌اعتنایی را نسبت به دیگران دارد. 📌می‌‌گویند: «کافر همه را به کیش خود پندارد!» آدم‌هایی که قدم در وادیِ مهربانی نگذاشته‌اند، زیاد این درک را نسبت به خدا ندارند. برای اینکه مهربانی خدا و مهربانی اولیاء خدا را باور کنیم، باید چه‌کار کنیم؟ باید خودمان مهربان باشیم و رحم داشته باشیم. آن‌وقت نه‌تنها باور ما نسبت به مهربانی خدا افزایش پیدا می‌کند، بلکه واقعاً مهربانی خدا نسبت به ما افزایش پیدا می‌کند، چون فرموده‌اند: «ارْحَمْ تُرْحَمْ» (امالی‌صدوق/209) رحم کن تا به تو رحم کنند. 💠اصلاً خدا بعضی‌ها را سرِ راه ما قرار می‌دهد و آنها خواسته یا ناخواسته به ما ضربه می‌زنند، برای اینکه ما آزمایش بشویم و مقدار رحم‌‌کردنِ ما مشخص بشود! شاید مهم‌ترین فلسفه‌اش همین است که معلوم شود آیا ما در مقابل این انسان خطاکار که به ما ضربه زده، رحم می‌کنیم یا نه؟ 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۹) 📌صفت رحمانیت خدا باید یک‌مقدار در خودت تجلی پیدا کند، وقتی این صفت(رحمت و مهربانی) در تو تجلی پیدا کرد، باورت از رحمت خدا زیاد می‌شود، وقتی باورت از رحمت خدا زیاد شد، بهره‌برداری‌ات از رحمت خدا هم زیاد می‌شود. 💠اگر می‌خواهیم رحمت خدا را باور کنیم و جزء مأیوسین نباشیم باید به هم رحم کنیم! خدا لعنت کند کسانی را که «حقوق بشر» را مهم‌تر از رحم‌کردن انسان‌ها به یکدیگر، برجسته می‌کنند و تبلیغش می‌کنند، اینها دنبال از بین‌بردن رحم بین آدم‌ها هستند! 📌زن‌ و شوهر باید به هم رحم کنند چون از خطاهای همدیگر خبر دارند. اگر به هم رحم نکنند و فقط بخواهند باهم طبق ضوابط و قانون برخورد کنند، دیگر چیزی باقی نمی‌ماند! 💠طبق روایت، اگر کسی آمد سر راهت و یک حاجتی از تو خواست، این خودش رحمت خداست، دست رد به سینه‌اش نزن (مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِي حَاجَةٍ فَإِنَّمَا هِيَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى سَاقَهَا إِلَيْهِ؛ کافی/2/196) 📌مگر ما بیشترین نیازمان به رحمت خدا نیست؟! حالا چطور باید این رحمت را به‌دست بیاوریم؟ ما انسان هستیم و انسان‌ها با کسب و اکتساب خودشان به همه‌چیز می‌رسند. راهش این است: «ارْحَمْ تُرْحَمْ» رحم کن تا به تو رحم کنند. یادمان باشد که فلسفۀ اشتباهات و فلسفۀ نیازهای ما به همدیگر این است که ما از خودمان رحم نشان بدهیم تا رحمت خدا را دریافت کنیم! 💠اگر دیگران دربارۀ شما خطا می‌کنند، آنها را ببخشید. در آیه قرآن صریحاً می‌فرماید: اگر کسی دربارۀ شما خطا کرد ببخشید، مگر نمی‌خواهید خدا خطای شما را ببخشد؟ (وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُم؛ نور/22) یکی از جلوه‌های رحمت خدا مغفرت است و این مغفرت(بخشش خطای دیگران) باید در زندگی شما پیش بیاید. 📌لازمۀ درک رحمت الهی، رحمتی است که باید بین مؤمنین و بین افراد جامعه رواج پیدا کند. عدم اعتماد ما به رحمت خدا-که موجب می‌شود آدم قسی‌القلب شود و اخلاقِ بدی پیدا کند- خودش را در جامعۀ ما چطوری دارد نشان می‌دهد؟ به‌صورت یک بیماری عمومی و فزاینده؛ اینکه «آدم‌ها با مهربانی با هم برخورد نمی‌کنند» 💠ما فرصت‌هایی را که برای رحم‌کردن و مهربانی به‌هم پیدا می‌کنیم، معمولاً از دست می‌دهیم و به‌سراغ قانون می‌رویم و می‌خواهیم قانون را جایگزین این رحمت کنیم. خیلی وقت‌ها واقعاً قانون، مزاحمِ رحمت است، آدم‌ها که نباید مدام به‌ سراغ قانون بروند! 📌امام کاظم‌(ع) می‌فرماید: «إِنَّ أَهْلَ الْأَرْضِ لَمَرْحُومُونَ مَا تَحَابُّوا وَ...» (مشکات‌الانوار/52) مادامی که انسان‌ها باهمدیگر با محبت برخورد کنند مورد رحم و شفقت الهی قرار می‌گیرند(حتی اگر کافر باشند) 💠شما هرجا رحم کنی یقین داشته باش که خدا به تو رحم می‌کند! ولی متأسفانه این یقینِ ما به رحمت خدا گاهی ضعیف است. لذا می‌توانی خدا را امتحان کنی! بگو: خدایا من اینجا رحم می‌کنم، ببینم با من چه‌کار می‌کنی؟! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۳ @Panahiyan

🔰به‌کسی مهربانی کردی، منتظر جوابش نباش! 🔰خدا جواب مهربانی‌های تو را می‌دهد 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج9)-قسمت دوم 🔰اگر به‌همدیگر رحم نکنیم، رحمت خدا را هم درک نمی‌کنیم! 🔻آیا اگر به دیگران رحم کنیم نتیجه‌اش را می‌بینیم؟ از خدا بله، ولی از خلق خدا-علی‌القاعده- نه! 🔰مؤمنین ترجیح می‌دهند که از خدا به آنها رحمت برسد نه از خلق خدا! 🔻وقتی به کسی رحم کردی منتظرِ دریافت جواب مهربانی‌ات از او نباش، در این‌صورت از اسارت دیگران رها می‌شوی و مهربانی‌ات سقوط نمی‌کند و می‌توانی به رحم‌‌کردنت ادامه دهی 🔰چه‌کار کنیم که استعدادهای بچه‌ها شکوفا بشود؟ استعداد انسان وقتی شکوفا می‌شود که یک پشت‌گرمیِ باعظمت از رحمت بی‌نهایتِ الهی داشته باشد ___________________ #علیرضا_پناهیان 📌ما باید به هم رحم کنیم تا مهربانی خدا را دریافت کنیم، ولی آیا از دیگران هم باید رحم و مهربانی بخواهیم؟ نه؛ دنبال مهربانی دیگران نباشید، مهربانی خدا این‌قدر شیرین است که حد و حساب ندارد! 💠خدا بعضی وقت‌ها یک کسانی را می‌فرستد به تو مهربانی کنند تا ببیند دلت می‌‌رود؟ اگر کسی با تو مهربان بود، سعی کن خیلی برایت فرق نداشته باشد و مهم نباشد. در تربیت بچه هم باید او را طوری بار بیاوریم که وقتی دیگران به او مهربانی کردند، خیلی اعتنا نکند (و کسی نتواند با یک‌مقدار مهربانی و محبت، او را به سمت خود بکشد و گمراهش کند) 📌باید به دیگران مهربانی کنیم ولی زیاد انتظار عکس‌العمل نداشته باشیم. وقتی انتظار عکس‌العمل نداشته باشی رها می‌شوی، ضربه نمی‌خوری، مهربانی‌ات سقوط نمی‌کند و از بین نمی‌رود و می‌توانی به رحم‌ کردنت ادامه بدهی. 💠خدا هست؛ خدا جواب مهربانی‌های تو را می‌دهد، منتظر مهربانی دیگران نباش! طبق روایت، اگر مهربانی کردی و طرف جواب مهربانی‌ات را نداد، خدا یک‌کسی را مأمور می‌کند به تو مهربانی کند؛ چند برابر آن جوابی که او می‌خواست بدهد! این‌طوری آدم رحمت خدا را می‌فهمد، این‌طوری آدم فضا در زندگی‌اش باز می‌شود که مهربانی خدا را درک کند! 📌مانع درک و باور مهربانی خدا چیست؟ چرا رحمت خدا و مهربانی‌اش را باور نمی‌کنیم؟ برای اینکه خودمان داریم بد زندگی می‌کنیم و مهربان نیسیتم؛ اگر به‌همدیگر رحم نکنیم رحمت خدا را هم درک نمی‌کنیم! اگر خودمان به دیگران رحم کردیم نتیجه‌اش را می‌بینیم؟ از خدا بله، ولی از خلق خدا معلوم نیست و علی‌القاعده نه! 💠مؤمنین ترجیح می‌دهند که از خدا به آنها رحمت برسد نه از غیرخدا. حتی کارشان به جایی می‌رسد که اصلاً رحمت غیرخدا را نمی‌خواهند! ناراحت می‌شوند! می‌گویند: «خدایا، من فقط مهربانی تو را می‌خواهم، من می‌خواهم خودت به من لطف کنی...» 📌چه‌کار کنیم که استعدادهای بچه‌ها شکوفا بشود؟ استعداد انسان وقتی شکوفا می‌شود که یک پشت‌گرمی بسیار باعظمت از یک رحمت بی‌نهایتِ الهی داشته باشد؛ اصلِ شکوفاشدن استعداد این است! و الا استرس‌هایی که ما را وادار به فعالیت می‌کند، موجب نابودشدن خلاقیت ما می‌شود! استرس‌هایی که ما را وادار به درس‌خواندن و کار پیداکردن می‌کند، این استرس‌ها نابودکنندۀ خلاقیت است. 💠برای اینکه بچه‌های خودمان را خلاق بار بیاوریم باید به او یقین بدهیم که «یک خدای مهربان بسیار باعظمت پشت سرت هست، هوایت را دارد، اگر پدر و مادرت هم نباشند، هیچ‌کدام از رفقایت هم نباشند، او هست و هوایت را دارد. 📌در مدرسه چه‌کاری باعث می‌شود بچه‌ها شکوفا شوند؟ اینکه بچه‌ها را به یقین برسانید که یک کسی هست که خیلی به تو مهربان است و او همان خدای مهربان است! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰ @Panahiyan

🔰یکی از موانع درک مهربانی خدا، نداشتنِ «روحیۀ شکرگزاری» است 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۰) - قسمت اول 🔻خیلی‌ها انتظار دارند برای دیدن مهربانی خدا، نعمات زیاد دریافت کنند ولی معمولاً این اتفاق نمی‌افتد! چرا؟ 🔰کسی با «نعمت» متوجه مهربانی خدا نمی‌شود؛ باید «روحیۀ شکر» داشته باشد؛ اتفاقاً نعمت خیلی‌وقت‌ها موجب غفلت هم می‌شود! 🔻روحیۀ شکر متفاوت است با اینکه آدم بعضی‌وقت‌ها تشکر کند! 🔰وقتی بلایی سرت آمد نگو: من چه گناهی کردم؟ بگو: «من حتماً ناسپاسی کرده‌ام» 🔻 «کفران نعمت» به کفر نزدیک است و ناسپاسی، انسان را به کفر می‌رساند 🔰چرا خدا آدم ناسپاس را مجازات می‌کند؟ چون او با روحیۀ ناسپاسی‌‌اش نمی‌تواند مهربانی خدا را ببیند لذا رابطه‌اش با رحمت خدا قطع می‌شود ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠یکی از موانع درک مهربانی خدا، این است که ما کم‌تر روحیۀ سپاس و شکرگزاری داریم. پیدا کردن روحیۀ شاکرانه کار خیلی دشواری است به‌حدّی که خداوند می‌فرماید: «وَ قَليلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ» (سبأ/13) از بندگان من، کم هستند کسانی که اهل شکرگذاری و سپاس باشند! 📌«حمد» یکی از برجسته‌ترین اذکار ما در مقام تشکرکردن از خداست. اینکه بر ما واجب شده است سورۀ حمد را دائماً در نمازها بخوانیم(که تنها سورۀ واجب قرآن است) معنایش این است که دائماً باید حمد را به خودمان تلقین کنیم تا زبان‌مان به تشکرکردن از خدا باز شود، وقتی زبان ما به حمد و تشکر از خدا باز شد و نعمت‌های خدا را دیدیم، کم‌کم روحیۀ ما هم عوض می‌شود و کم‌کم چشم ما به دیدن مهربانی خدا هم باز می‌شود. 💠این یک مسیر کاملاً روشن و بسیار دقیق برای تربیت انسان است؛ برای اینکه انسان مهربانی خدا را درک کند. وقتی درک کرد، تمنای بیشتری هم از این مهربانی خواهد داشت، وقتی این مهربانی را درک کرد، خودبه‌خود خیلی از امورش درست می‌شود و خیلی از خرابی‌هایش اصلاح خواهد شد. 📌ما خیلی از اوقات انتظار داریم که برای دیدن مهربانی خدا و باور مهربانی خدا، نعمات زیادی دریافت کنیم ولی معمولاً این اتفاق نمی‌افتد! چرا؟ چون برای خدا معلوم است که با «نعمت» کسی به مهربانی خدا متوجه نمی‌شود، بلکه با روحیۀ شکر است که آدم متوجه مهربانی خدا می‌شود! اتفاقاً نعمت خیلی‌وقت‌ها موجب غفلت هم می‌شود! 💠روحیۀ شکر متفاوت است با اینکه روحیه‌ای است که آدم در هر نعمتی چشمش دنبال صاحب نعمت می‌گردد و در هر مواجهه‌ای با صاحب نعمت، دنبال تشکر از صاحب نعمت هست! این خیلی روحیۀ خوبی است که ما کم‌تر داریم. 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۰) - قسمت اول 📌نه آگاهی‌ها، نه امکانات، هیچ‌کدام-برای تحول و رشد انسان- تعیین‌کننده نیستند؛ علاقه‌ها و روحیات او تعیین‌کننده هستند! بعضی‌ها زیادی به آگاهی بها می‌دهند درحالی‌که آگاهی واقعاً زورش کم است! حتی وقتی آگاهی به مرحلۀ یقین برسد، می‌تواند هیچ‌زوری نداشته باشد! قرآن می‌فرماید: بعضی از اینها درحالی که به حق یقین کردند، کافر شدند (وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ؛ نمل/14) 💠خداوند دربارۀ «کفران نعمت» می‌فرماید: «وَ هَلْ نُجازي إِلاَّ الْكَفُورَ» (سبأ/ 17) آیا ما غیر از ناسپاس، کسی دیگر را مجازات می‌کنیم؟! چرا خدا به ناسپاسیِ آدم، غضبناک می‌شود؟ چرا آدم ناسپاس را مجازات می‌کند؟ برای اینکه دیگر امیدی به هدایت او نیست، او با روحیۀ ناسپاسی هیچ‌وقت نمی‌تواند مهربانی خدا را ببیند، لذا رابطه‌اش با رحمت خدا قطع می‌شود و دیگر امکان رشد ندارد. 📌آدم وقتی بلا سرش آمد نباید بگوید: «من چه گناهی کردم؟» چون کاملاً معلوم است که ما چه گناهی می‌کنیم؛ ما ناسپاسی می‌کنیم! پس نگو: من چه گناهی کردم؟ بگو: «من حتماً ناسپاسی کرده‌ام» گناه معمولی که همۀ ما داریم، اما خیلی از گناه‌ها این‌طوری بلا سرِ آدم نمی‌آورد که ناسپاسی می‌آورد! 💠«کفر» و کفران (ناسپاسی) به‌لحاظ معنایی به هم نزدیکند. در این آیه (ذَالِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُواْ وَ هَلْ نجَُازِى إِلَّا الْكَفُور) این دو کلمه در کنار هم آمده است. ناسپاسی، انسان را به کفر می‌رساند. کفر در واقع حقیقت را می‌پوشاند و انسان می‌شود «کافر»! چه کفری بدتر از پوشاندن حقیقتی مثل نعمت‌های الهی؟! 📌برای اینکه مهربانی خدا را درک کنیم و رابطۀ قلبی‌مان با خدا قشنگ بشود، باید به‌سراغ حمد برویم، باید روحیۀ شکرگزاری را در خودمان ایجاد کنیم و نگاه ما دنبال نعمت‌های خدا باشد! یک شب شروع کنید به نوشتنِ نعمات الهی؛ ببینید حال‌تان چطوری می‌شود! اصلاً نعمت‌هایی را که خدا به شما داده است بنویسید. 💠ابلیس، آدم را وادار می‌کند به اینکه مدام به نعمت‌های دیگران نگاه کند! خُب به نعمت‌هایی که خدا به خودت داده است نگاه کن؛ آن‌وقت راضی می‌شوی و می‌گویی: خدایا عالی است! همین‌که راضی شدی، ابواب نعمت باز می‌شود. 📌چرا این‌قدر به ما فرموده‌اند که حمد کنید؟ چون حمدکردن، خودبه‌خود یک تلقین است برای اینکه یاد نعمت‌ها بیفتی و متوجه نعمات الهی بشوی. وقتی متوجه نعمات الهی شدی مهربانی خدا را می‌بینی. وقتی دائماً با این تلقین، مهربانی خدا را دیدی کم‌کم باور می‌کنی که این خدا مهربان است و اصلاً دیگر نافرمانی‌اش نمی‌کنی. و جدا از اینکه اطاعتش می‌کنی، خودت هم مهربان می‌شوی، چون تو بندۀ آن خدای مهربان هستی، آن‌وقت «خوب‌شدن» دیگر کار سختی نیست! منشأ همۀ افعال خدا با بندگانش رحمت است، آن‌وقت منشأ همۀ اعمال تو هم با دیگران، رحمت خواهد بود! 💠اگر این‌طوری باشیم یک اتفاق بسیار خوب دیگر برای‌مان می‌افتد که اصل اتفاقات خوب است؛ اینکه امام‌مان را درک می‌کنیم، چون امام، کسی است که از سر محبت، این رسالت را به‌عهده می‌گیرد و عجیب به مردم، محبت دارد. قلب مقدس پیامبر(ص) تماماً مهر نسبت به ابناء بشر است. اهل‌بیت(ع) خودشان زجر می‌کشیدند اما طاقت نمی‌آوردند زجر مردم را ببینند. اینها چه خانواده‌ای هستند! خانوادۀ عاشق مردم! آن‌وقت ببینید با این خانواده چه کردند... 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۴ @Panahiyan

🎬 اگرمی‌توانید جلوی اشک‌هایتان را بگیرید ... 🔻داستانی متفاوت از حضرت علی(ع) ◼️شهادت امیرالمؤمنین(ع) تسلیت باد #استاد_پناهیان @Panahiyan

🎬 چرا پیامبران و علی(ع) در مقابل "افکار عمومی" از حق عقب‌نشینی می‌کردند؟ 🔻و چرا امام زمان(ع) عقب‌نشینی نخواهد کرد؟ #استاد_پناهیان #شرحی_بر_دعای_افتتاح @Panahiyan

🔰یکی از موانع بهره‌بردن از مهربانی خدا «عُجب» است 🔰روی خودت حساب نکن تا از رحمت خدا بهره‌ ببری! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۱) - قسمت اول 🔰چرا از از منافع رحمت و مهربانی خدا کم بهره می‌بریم؟ چون به خوبی‌هایمان مغروریم! 🔻عُجب یعنی به‌جای «رحمت خدا» روی داشته‌ها و اعمال خوب خودت حساب کنی 🔰عُجب، نه‌تنها مانع درک مهربانیِ خدا، بلکه مانع بهره‌برداریِ ما از مهربانی خداست #علیرضا_پناهیان 💠اگر از اولیاء خدا و خوبانی مثل حضرت امام(ره) بپرسید: «چطور به اینجا رسیدید؟» می‌فرمایند: با رحمت و لطف خدا! و اگر بگویید: «نتیجه زحمت خودتان است» پاسخ می‌دهند: این زحمت‌ها را هم خدا توفیق داده است! 📌ما هم می‌توانستیم-مثل همان خوبان- از این لطفِ خدا استفاده کنیم، ولی ما از منافع رحمت خدا کم بهره می‌بریم، هوشمند و فرصت‌طلبانه با رحمت خدا برخورد نمی‌کنیم تا زیاد بهره ببریم، خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: هرکسی بهشت برود و از جهنم نجات پیدا کند به لطف و رحمت من است. رسول خدا(ص) فرمود: من هم همین‌طور هستم! 💠یکی از موانع بهره و لذت‌بردن از مهربانی خدا مانعی است که خیلی احمقانه‌ است و اگر شدید بشود موجب حبط عمل و نابودی همۀ کارهای خوب آدم می‌شود؛ نه‌تنها مانع درک مهربانی، بلکه مانع بهره‌برداری از مهربانی خداست. این مانع عُجب است، یعنی مغرورشدن به داشته‌ها و دارایی‌ها و خوبی‌های خود. ما هیچ‌وقت مثل یک چاقوکشِ قداره‌بندِ چموش مناجات نمی‌کنیم، به ادعیه و مناجات‌های ائمۀ هدی(ع) نگاه کنید؛ انگار خودشان را خطاکارتر از ما می‌‌دانستند! 📌در شب‌های قدر دوست دارم کسی را پیدا کنم که در پرونده‌اش حسابی جنایت باشد و برای اولین بار آمده باشد، حتی رویش نشود صحبت کند، رویش نشود، قرآن سر بگیرد و «الهی العفو» بگوید. می‌گویم: خدایا هرچه به او می‌دهی به من هم بده! چون او یک‌ذره عجب ندارد. آخرِ مراسم، همه شادمان سمت خانه می‌روند ولی او هنوز ایستاده است، آخر لب باز می‌کند و می‌گوید: «خدایا به من هم نگاه کردی؟ اگر نگاه نکنی می‌زنم زیر گریه ها!» این همان جملۀ آخر دعای کمیل است «و سِلاحُهُ البُکاء» گریه می‌کنم ها! 💠همه باید بدون عجب و غرور، دل‌شکسته و مثل کسی که هیچ چیزی ندارد، پیش خدا بروند و الا بهره نمی‌برند! روی خودمان حساب نکنیم، تا از رحمت خدا بهره‌برداری کنیم. همان‌طور که خدا آن راهزنِ گنهکار را بخشید؛ او لحظۀ آخر سر به سجده گذاشت و گفت: «یا من له الدنیا و الآخرة ارحم من لیس له الدّنیا و الآخرة» ای کسی که دنیا و آخرت مال اوست، رحم کن به کسی که نه دنیا دارد نه آخرت! گفت هیچ چیزی ندارم و راست هم گفت، لذا خدا او را بخشید! 📌خدا در حدیث قدسی می‌فرماید: «فَلَا يَتَّكِلِ الْعَامِلُونَ عَلَى أَعْمَالِهِمُ الَّتِي يَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِي...» (کافی/2/61) اهل عمل به اعمالشان تکیه نکنند، چون این کارها را برای ثواب انجام داده‌اند، اگر اینها خودشان را در عبادت من خسته کنند و تمام طول عمرشان در عبادت جهاد کنند، در عبادت من مقصرند و هیچ‌وقت به حقیقت عبادت من نمی‌رسند! فکر نکنند با این عبادت می‌توانند به نعیم ابد و تنعم در جوار من برسند بلکه به رحمت من اعتماد کنند، و به فضل من امید داشته باشند و به حسن‌ظنّ به من تکیه کنند! رحمت من در چنین زمانی آنها را در بر خواهد گرفت... من آن خدای رحمن و رحیم هستم! 💠خداوند به داود(ع) فرمود: «بَشِّرِ الْمُذْنِبِينَ وَ أَنْذِرِ الصِّدِّيقِينَ...» (کافی/2/314) گنهکاران را بشارت بده و صدیقین را بترسان! به گنهکاران بشارت بده که من توبه را قبول می‌کنم و گناه را می‌بخشم! صدیقین را بترسان که عُجبی در اعمال‌شان پیدا نکنند. بنده‌ای نیست که حسابش را برسم مگر اینکه هلاک می‌شود(چون چیزی برایش باقی نمی‌ماند) 📌چه کنیم که روی خودمان حساب نکنیم تا از رحمت خدا بهره‌برداری کنیم؟ ادعیۀ ائمۀ هدی(ع) واقعاً یک فرصت طلایی است، دعا خواندن امام سجاد‌(ع) را ببین، به امام حسین(ع) موقعِ خواندن دعای عرفه نگاه کن. دعاهای أمیرالمؤمنین(ع) را ببین! مثلاً عرضه می‌دارند: «خدایا اگر من عمل صالحی داشتم باید به رحمت تو تکیه می‌کردم نه به عمل خورم، حالا که آن عمل صالح را ندارم، پس باید فقط به رحمت تو تکیه کنم! اگر تو به من نگاه نکنی من چه بکنم؟!» ما وقتی دو رکعت نماز درب و داغون می‌خوانیم، این‌طوری با خدا صحبت نمی‌کنیم! 💠امام سجاد(ع) عرضه می‌دارد: خدایا من با حاجت و مسکنت و فقر به درگاهت آمده‌ام، من به مغفرت و رحمت تو بیشتر تکیه دارم تا به عمل خودم! «اللَّهُمَّ إِلَيْكَ تَعَمَّدْتُ بِحَاجَتِي، وَ بِكَ أَنْزَلْتُ الْيَوْمَ فَقْرِي وَ فَاقَتِي وَ مَسْكَنَتِي، وَ إِنِّي بِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ أَوْثَقُ مِنِّي بِعَمَلِي» (صحیفۀ سجادیه/دعای48) 🚩مسجد امام صادق @Panahiyan

🔰 لذت‌بردن از خوبیِ خودت؛ مانع لذت‌بردن از مهربانی خداست! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۱)-قسمت دوم 🔰بعضی‌ها هستند که از خودِ «رحمت خدا» لذت می‌برند؛ نه اینکه صرفاً از منافع رحمت خدا استفاده کنند 🔻جدا از منافع دنیایی و آثار آخرتی و معنویِ مهربانی خدا، خودِ رحمت و مهربانی خدا گرم‌کننده و لذت‌بخش است 🔻خیلی‌وقت‌ها عدم توفیق ما در کارهای خوب، به‌خاطر نگرانی خداست از اینکه مبادا دچار عُجب و غرور بشویم #علیرضا_پناهیان 💠رحمت و لطف خدا در دسترس ما هست، خدا هم مشتاق است به ما مهربانی کند، اما چرا از مهربانی خدا زیاد استفاده نمی‌کنیم؟ ما دو ایراد اساسی داریم؛ یکی اینکه از منافعِ رحمت خدا کم بهره می‌بریم. دیگر اینکه از خودِ رحمت و مهربانی خدا هم لذت نمی‌بریم؛ یعنی جدا از منافع دنیایی و آثار آخرتی و آثار معرفتی و معنویِ مهربانی خدا، خودِ رحمت و مهربانی خدا «گرم‌کننده» و لذت‌بخش است! کمااینکه یک کودک جدای از غذا، از محبت مادرش هم لذت می‌برد و محبت مادر برایش مهم است. 📌کودکان به یک عروسک دلگرم و سرگرم می‌شوند، از نگاه بزرگ‌ترها این دل‌خوشی‌ها کوچک و اندک است؛ ولی ما هم همین‌طور هستیم! باید دل‌خوشی‌های ما خیلی بزرگ‌تر و بهتر باشد! کاش سریالی بسازیم که دل‌خوشی قهرمان داستان به‌جای ازدواج، جلب مهربانی خدا و وصال حضرت حق باشد! دویست‌هزار شهید در این مملکت داشتیم، داستانشان از آشنایی و دوستی با خدا شروع شد و به عشقی منجر شد که برایش جان دادند. 💠بعضی‌ها هستند که اگر یک‌شب کم گریه‌شان بگیرد و با خدا کم عشق‌بازی کنند، دل‌شان می‌گیرد! اینها از خود رحمت لذت می‌برند، نه اینکه صرفاً از منافع رحمت استفاده کنند. 📌یکی از موانع لذت‌بردن از مهربانی خدا این است که می‌خواهیم از خوب‌بودن خودمان لذت ببریم! بعضی‌ها می‌گویند: «من هر کاری می‌کنم از خودم راضی نمی‌شوم!» اصلاً بنا نیست تو از خودت راضی بشوی؛ خدا باید از تو راضی بشود! دنبال راضی‌شدن از خودت نباش، خدا اوضاع تو را درست می‌کند. 💠بسیاری از به‌هم ریختگی‌های ما در دنیا به‌خاطر نگرانی خداست از اینکه مبادا دچار عُجب و غرور بشویم. می‌فرماید: به بنده‌ام توفیق نمی‌دهم تا مبادا مغرور بشود. اگر مغرور نشویم رحمت خدا نازل می‌شود و لذتش را می‌بریم. 📌حضرت امام(ره) در فصل ریا و عُجب از کتاب چهل‌حدیث می‌فرماید: مگر می‌شود کسی آدم خوبی بشود و دچار عُجب نشود؟ همان خوب‌بودنش سنگ راهش می‌شود. یک‌ذره که حق‌به‌جانب می‌شویم دیگر خدا هم حریف ما نیست! 💠مرحوم شاه‌آبادی-استاد عرفان امام(ره)- تعبیری دارند که سنگین و هولناک است: «غرور طرفداری از حق!» یعنی وقتی حق با ما باشد، معمولاً ما را غرور می‌گیرد. در مقابل لج‌بازی اهل باطل غرور طرفداری از حق قرار دارد که هر دو بد است. 📌معمولاً دنبال این هستیم که از خوب‌بودنِ خودمان لذت ببریم و متأسفانه گاهی هم این لذت را می‌بریم که خیلی لذت حرامی است! علامت حماقت همین است که آدم از خودش راضی باشد. وقتی آدم از خودش راضی می‌شود، طبیعتاً یک لذتی دارد. چه‌کار باید کرد؟ اعتماد بنفس نداشته باش(به خوبی‌های خودت تکیه نکن)؛ اعتماد به خدا داشته باش! که البته این سخت است و در زندگی‌های عادی قابل گنجاندن نیست. 💠بهتر است خیال خودمان آسوده باشد یا اینکه خدا از ما راضی باشد؟ چرا گاهی می‌خواهیم روی پای خودمان بایستیم؟ خانه را می‌خواهی مال خودت باشد، کار را می‌خواهی مال خودت باشد، اگر بشود می‌خواهی از خدا هم مستقل باشی! چرا تصور غلطی از زندگی داریم؟ 📌تمنای رحمت حضرت حق یک «روحیۀ خاص» می‌خواهد. اگر خدا به ما نگاه نکند و مهربانی نکند، بدبخت می‌شویم. باید خیلی رحمت خدا را گدایی کنیم. اگر گدایی‌ات نیامد بنشین سر سجاده فکر کن. باز هم اگر گدایی‌ات نیامد بنشین خودت را مذمت کن، بگو: ای نفس بی‌ظرفیت، خاک بر سرت! از وضعی که داری بگو «الهی العفو»، شاید نجات پیدا کردی. 💠خیلی از ‌مذهبی‌ها تصورشان این است که «بچۀ خوبی باش تا نیاز نباشد این‌قدر درِ خانۀ خدا ناله بزنی!» اگر کسی خودش را تربیت نکند به‌طور طبیعی به اینجا می‌رسد. 📌خدا توفیق‌های بزرگ را به کسی می‌دهد که دچار غرور نمی‌شود؛ مانند حضرت خدیجه. خدا از این بانوی بزرگوار قبول کرد و او این توفیق باعظمت را پیدا کرد که به دین خدا و رسول خدا(ص) خدمت کند. حتماً یکی از ویژگی‌های حضرت خدیجه این است که تمام دارایی‌اش را داد ولی یک‌ذره احساس نکرد قدمی برداشته است، و اِلا خدا این توفیق را به ایشان نمی‌داد. آدم ثروتمند باشد، همۀ هستی خودش را در راه خدا بدهد اما یک‌ذره هم خودش را نگیرد! آن‌وقت می‌شود خدیجۀ کبری(س) با این عظمت. 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۵ @Panahiyan

🔰یکی از موانع درک رحمت خدا، گناه و یأس ناشی از آن است 🔰مکانیزمی که بعد از گناه، آدم را مأیوس می‌کند، چگونه است؟ 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج12) ⭕️خوب‌ها به‌دلیل عُجب و غرورشان و بدها به‌دلیل گناهشان از رحمت خدا بهره نمی‌برند ⭕️بااینکه آدم وقتی گناه می‌کند بیشتر باید مغفرت و رحمت خدا را تمنا کند اما برعکس؛ کمتر تمنا می‌کند! ⭕️خودِ گناه مانع می‌شود که آدم استغفار کند؛ مکانیزمی در وجود انسان هست که بعد از گناه، آدم را از رحمت خدا مأیوس می‌کند ⭕️هرچه گناهِ انسان کم‌تر بشود، باور انسان به رحمت خدا بیشتر می‌شود ⭕️چرا آدم در اثر گناه مأیوس می‌شود و استغفار نمی‌کند؟ یک عامل بیرونی دارد(ابلیس) یک عامل درونی(تکبر) ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠یکی دیگر از موانع درک و بهره‌برداری از رحمت خدا «گناه و یأس ناشی از گناه» است. همین‌که انسان گناه و خطایی مرتکب می‌شود یا در خودش بدی و عیبی می‌بیند، یک مکانیزمی در وجود انسان هست که خودبه‌خود آدم را مأیوس می‌کند! 💠بااینکه آدم وقتی گناه می‌کند بیشتر به رحمت خدا نیاز دارد و بیشتر باید التماس کند و بیشتر باید رحمت خدا را تمنا کند اما برعکس؛ کمتر رحمت و مغفرت خدا را تمنا می‌کند و طبیعتاً کم‌تر رحمت خدا را باور می‌کند. وقتی کم‌تر رحمت خدا را باور کرد، کم‌تر مشمول رحمت الهی می‌شود و قساوت قلبش بیشتر می‌شود! 💠شاید گناه آن‌قدر قساوت قلب در انسان نیاورد که یأس از رحمت خدا آن‌قدر قساوت قلب می‌آورد! یعنی بعد از گناه، انسان دچار یأس از رحمت خدا می‌شود و بعدش قساوت قلب پیدا می‌کند. 💠معمولاً مردم به اندازۀ گناهان خودشان استغفار نمی‌کنند؛ بلکه به اندازۀ پاکیِ دل‌شان استغفار می‌کنند! ببینید اولیاء خدا چقدر استغفار می‌کنند! هرچه گناهِ انسان کم‌تر بشود، باور انسان نسبت به رحمت خدا و تمنای انسان برای رحمت خدا افزایش پیدا می‌کند؛ این یک اتفاق عجیب در وجود انسان است! 💠خدا بیش از هشتاد بار در قرآن تکرار می‌فرماید: من «غفورِ رحیم» هستم. چرا این‌قدر تأکید می‌کند که «من می‌بخشم؛ من غفورِ رحیم هستم»؟ برای اینکه آدمی که گنهکار است و اتفاقاً نیاز به بخشش الهی دارد یک نوع رفتار دفاعیِ بد در او شکل می‌گیرد که عذرخواهی نمی‌کند! یعنی خودِ آن گناه مانع می‌شود که آدم عذرخواهی کند؛ به یک تعبیر، ما وقتی گناه می‌کنیم انگار پیشاپیش در ذهن خودمان، خدا را به نامهربان‌بودن‌ محکوم می‌کنیم. 💠خدا می‌داند که گناه، انسان را مأیوس می‌کند لذا به‌عناوین مختلف به گنهکارها فرموده است که مأیوس نشوید(قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّه؛ زمر/53) گنهکاری و بدبودنِ ما نباید ما را از رحمت خدا مأیوس کند؛ مغفرت خدا برای همین جاهاست! 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج12) 💠مانع بهره‌برداری ما از رحمت الهی و مانع باور ما نسبت به رحمت خدا چیست؟ گناه ما و بدی‌های ما! آدم‌خوب‌ها معمولاً به‌خاطر خوبی‌هایشان عُجب و غرور پیدا می‌کنند و از رحمت خدا بر نمی‌دارند(عُجب و غرور مانع می‌شود که انسان به رحمت خدا احساس نیاز پیدا کند) گنهکارها هم به‌خاطر بدی‌هایشان از رحمت خدا مأیوس هستند! 📌خودِ گناه با انسان کاری می‌کند که از رحمت خدا مأیوس شود؛ اما مکانیزمش چگونه است؟ چرا آدم در اثر گناه مأیوس می‌شود؟ دو عامل مؤثر وجود دارد؛ یک عامل بیرونی و یک عامل درونی. 💠عامل بیرونی(ابلیس): تا انسان گناه می‌کند ابلیس بلافاصله انسان را مأیوس می‌کند و می‌گوید: «تو الان می‌خواهی عذرخواهی کنی؟! تو همین الان گناه کردی! فایده ندارد؛ چه‌کسی الان تو را تحویل می‌گیرد؟! من که چشمم آب نمی‌خورد! تو که جاهل نبودی و گناهت از سرِ جهل نبود...» 📌تازه این یأس بعد از هر گناه، یأس حداقلی است. یأس حداکثری این است که بگوییم: «تو یک عمر، خراب زندگی کرده‌ای، حالا در همین شب‌های ماه رمضان می‌‌خواهی همۀ آن گناهان و خرابی‌های گذشته‌ات را درست کنی و مثل آیت‌الله بهجت بشوی! اینکه نمی‌شود!» این یأس از رحمت حضرت حق در اثر گناه است! 💠عامل درونی(تکبر): غیر از ابلیس یک عامل دیگر هم وجود دارد که باعث می‌شود انسان در اثر گناه، از رحمت خدا مأیوس شود و آن تکبر است. 📌وقتی آدم گناه می‌کند در اثر چه چیزی گناه می‌کند؟ به یک عبارت می‌توان گفت که گناه و معصیت در اثر تکبر است! این هم صرفاً یک مقولۀ دینی و معنوی نیست؛ یعنی خیلی از اوقات اشتباهات‌مان در اثر تکبر و غرور است! مثلاً اگر در آزمایشگاه، یک‌ذره دچار غرور بشوی، یک‌دفعه‌ای آزمایش را خراب می‌کنی، یک‌دفعه‌ای یک دقت علمی را کنار می‌گذاری. یا وقتی داری کار پژوهشی می‌کنی، اگر باد به غبغبت بیافتد، علمت خراب می‌شود! 💠چرا معصیت خودبه‌خود آدم را از رحمت خدا مأیوس می‌کند؟ چون اصلاً معصیت-در یک کلمه- در اثر تکبر است؛ «تکبر در مقابل حق» یا تکبر در مقابل خدا (حق اعم از خدا و هر حقیقت دیگری) گناه ابلیس ناشی از چه بود؟قرآن می‌فرماید: «ابا و استکبر» ابا کرد و استکبار ورزید! 📌دائماً علف‌هرزۀ تکبر در دل انسان رشد می‌کند و فلسفۀ نماز هم همین است؛ برای از بین بردن تکبر است «فَرَضَ اللَّهُ...الصَّلَاةَ تَنْزِيهاً عَنِ الْكِبْر» (نهج‌البلاغه/حکمت252) 💠گناه در اثر تکبر است؛ وقتی که تکبر در گناه متجلی شد، ریشۀ آن در وجود انسان قوی‌تر می‌شود. از سوی دیگر، طلب مغفرت و رحمت خدا تواضع می‌خواهد، لذا معلوم است کسی که با انجام گناه، تکبر خودش را تقویت کرده، نمی‌تواند از خدا طلب رحمت و مغفرت کند. 📌چرا آدم وقتی گناه می‌کند، بعدش نمی‌تواند از خدا طلب مغفرت و رحمت کند و استغفار برایش سخت می‌شود؟ چون انسان در اثر قُدی(تکبرش) گناه می‌کند و بعد از گناه هم قُدتر می‌شود و تکبرش تقویت می‌شود. از طرف دیگر، استغفار هم «کوچکی» می‌خواهد، طلب مغفرت، گدایی و تمنای رحمت خدا، یک‌مقدار کوچکی می‌خواهد، لذا کسی که بعد از گناه، قُد‌تر (متکبرتر) شده، نمی‌تواند استغفار کند! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۶ @Panahiyan

🔰وقتی گناه کردیم، چه‌کار کنیم دچار یأس از رحمت خدا نشویم؟ 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج12)-قسمت دوم ⭕️پیشنهاد 1: گناه نکن تا مأیوس نشوی! ⭕️پیشنهاد 2: پیش خدا به گناهت اقرار کن! ⭕️پیشنهاد 3: با محبت اهل‌بیت(ع) دلت را نرم کن... 🔰چرا استغفار بعد از گناه، سخت است؟ چون برای استغفار، باید خودت را پیش خدا بشکنی و کوچک کنی و این برخلافِ تکبر است؛ همان تکبری که ریشۀ گناه توست 🔻یک پیشنهاد اساسی برای عبور از «یأس ناشی از گناه» این است که «پیش خدا به گناهت اقرار کنی» 🔰چرا اقرار به گناه، انسان را نجات می‌دهد؟ چون ریشۀ تکبر را می‌زند؛ همان تکبری که مانع دریافت رحمت خداست 🔻برو کربلا ببین چطوری تکبرت در آغوش رحمت حسین(ع) شکسته می‌شود! #علیرضا_پناهیان 💠یک‌ مکانیزم طبیعی در وجود انسان هست که باعث می‌شود خودِ گناه، آدم را از رحمت خدا ناامید کند. یک بخش از این مکانیزم، در اثر تلاش ابلیس است که مدام آدم را مأیوس می‌کند و یک بخش آن هم ناشی از تکبرِ انسان است که مانع استغفار می‌شود. 📌 با اینکه فرموده‌اند «اگر تا هفت ساعت بعد از گناه، استغفار کنید، آن گناه اصلاً برایتان نوشته نمی‌شود» چه می‌شود که آدم‌ وقتی گناه می‌کند، دیگر نمی‌تواند به‌راحتی طلب رحمت و مغفرت کند؟ گناه در اثر تکبر است و همین تکبر، نمی‌گذارد طلبِ مغفرت کنی؛ چون برای استغفار، باید خودت را پیش خدا بشکنی و کوچک کنی و این برخلافِ تکبر است. 💠حالا چه‌کار کنیم از «یأسی که در اثر گناه حاصل می‌شود» خلاص شویم؟ چطور می‌توانیم از این مانع عبور کنیم؟ 📌پیشنهاد اول این است که گناه نکنیم! چون بعد از گناه، خوبه‌خود مکانیزم فوق فعال می‌شود و ما را از رحمت خدا مأیوس می‌کند. 💠پیشنهاد دوم-که یک راه حل باعظمت است- این است که پیش خدا به گناه خودت اقرار کنی. امام محمد باقر(ع) می‌فرماید: «وَ اللَّهِ مَا يَنْجُو مِنَ الذَّنْبِ إِلَّا مَنْ أَقَرَّ بِهِ» (کافی/2/426) به خدا قسم از گناه نجات پیدا نمی‌کند مگر کسی که به گناهش اقرار کند.(البته اقرار در پیشگاه خدا نه خلق خدا) 📌چرا اقرار به گناه، انسان را نجات می‌دهد؟ چون ریشۀ تکبر را می‌زند؛ همان تکبری که ریشۀ گناه است! گناه در اثر تکبر است؛ پس خودت را پیش خدا بشکن و بگو: خدایا من غلط کردم... و یکی‌یکی گناهان خودت را بگو! 💠اگر یک‌ذره خودت را درِ خانۀ خدا بشکنی، خدا بلندت می‌کند؛ می‌گوید: «بلند شو عزیزِ دلم!» چون خودش در قرآن فرمود: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ» (بقره/222) حتی نمی‌‌خواهد زیاد خودت را بشکنی و لِه کنی؛ همین‌که سنگِ دلت تَرَک بردارد، راه توبه باز می‌شود. 📌در روایت هست که خدا می‌فرماید: وقتی بنده‌ام دست‌هایش را درِ خانۀ من بالا می‌آورد و «الهی العفو» می‌گوید، من خجالت می‌کشم دستش را خالی برگردانم. این آدمِ محترمی است ولی الان مثل گداها دستش را بالا آورده است، لذا من دستش را رد نمی‌کنم. 💠پیشنهاد سوم برای اینکه وقتی گناه کردیم، دچار یأس نشویم تقویت «محبت اهل‌بیت(ع)» است (با زیارت و روضه اهل‌بیت(ع) و خصوصاً سیدالشهدا) این پیشنهادی است که خدا به زبان پیغمبرش در قرآن برای همۀ مؤمنین بیان فرموده است: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی» (شوری/23) بچه‌های پیغمبر را دوست داشته باشی، آنها دلت را نرم می‌کنند. 📌تکبر انسان مانع دریافت رحمت خدا می‌شود. خُب فکر کنید به اینکه چه چیزی تکبر آدم را از بین می‌برد؟ نماز و اقرار به گناه، تکبر را از بین می‌برد، اما وقتی تکبر انسان خیلی سفت و سخت باشد، با اینها شکسته نمی‌شود. 💠«شهید» تکبر آدم را زائل می‌کند و از پا می‌اندازد. همه وقتی کنار مزار شهدا می‌روند، شکسته و شرمنده می‌شوند. حالا سیدالشهدا(ع) چه‌کار می‌کند؟ برو کربلا ببین چطوری تکبرت در آغوش رحمت حسین(ع) شکسته می‌شود! اگر سیدالشهدا(ع) کسی را نشکست دیگر هیچ‌چیزی نمی‌تواند او را بشکند! مرحوم قاضی طباطبایی(ره) فرمود: من در عالم مکاشفه دیدم، «رحمة الله الواسعه» حسین(ع) است. 📌برو کنار شهید، شهید تکبرت را به زمین می‌زند! دیدی شهید حججی چه‌کار کرد؟ چرا شهید حججی همه را به‌هم ریخت و آن جمعیت میلیونی برای تشییع پیکرش آمدند؟ شما می‌دانید همۀ شهدا خوب هستند، اما در شهادت حججی یک عامل ظاهری وجود داشت که همۀ ما را به‌هم ریخت؛ اینکه یک صحنه فیلم کوتاه از شهید حججی پخش شد و دیدیم که دارند او را می‌برند... 💠حالا تصور کنید که بچه‌های حسین(ع) چه حالی پیدا کردند وقتی دیدند علی اکبر، قاسم‌، عباس و خودِ امام حسین(ع) دارند به میدان می‌رود! آنها می‌دانستند که این رفتن‌ها بدونِ بازگشت است... 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۶ @Panahiyan

🔰«معمولی» نباش؛ حداکثری باش! 🔰«حداقلی‌بودن» مانع درک و تمنای مهربانی خداست 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج13)-قسمت اول 🔰اگر به یک جوان بگویید: «معمولی باش و مقصد عالی نداشته باش!» در حقش جنایت کرده‌اید! ⭕کسی که مهربانی خدا را بخواهد نمی‌تواند متوقف شود و خدا هر لحظه او را برای خودش تشنه‌تر می‌کند 🔰حداقلی‌بودن یعنی راضی باشی به اینکه جهنم نروی و گرفتاری‌هایت برطرف شود ⭕اگر حداکثری باشی و عالی‌ترین درجه را بخواهی، کم‌کم آماده می‌شوی که مهربانی خدا را تمنا کنی 🔰همۀ فسادها ناشی از توقف است؛ بعد از جنگ خیلی‌ها تلاش کردند قله‌های معنویت و «لقاءالله» را از فرهنگ معنوی جامعه حذف کنند؛ گفتند «معمولی باشید!» ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠یکی از روحیاتی که مانع درک مهربانی خدا، بلکه مانع باور مهربانی خدا و بالاتر از آن، مانع تمنای مهربانی خداست «حداقلی‌بودن» است. حداقل این است که «جهنم نروی، گرفتاری‌هایت برطرف شود و آدم موفقی بشوی» اما اگر حداکثری باشیم و عالی‌ترین درجه را بخواهیم، کم‌کم آماده می‌شویم برای اینکه رحمت و مهربانی خدا را تمنا کنیم. 💠مشکل ما این است که بی‌تاب نیستیم؛ جهنم و بهشت هم نمی‌تواند آدم را زیاد بی‌تاب کند، جذبۀ خود حضرت حق، لازمه بی‌تابی است. آقای بهجت(ره) پیشنهاد می‌کردند داستان زندگیِ عرفا و علمای مشتاق را بخوانید. یا حتی زندگی شهدا و کسانی که به مرحلۀ اشتیاق رسیدند. کسی که مهربانی خدا را بخواهد نمی‌تواند متوقف بشود و خدا هر لحظه او را برای خودش تشنه‌تر می‌کند. 💠دین ماشین مسابقه‌ای است، ولی ما به‌عنوان تاکسی از آن استفادۀ حداقلی می‌کنیم! قرآن می‌فرماید: «الَّذي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً» (ملک/2) او مرگ و زندگی را آفرید تا ببیند کدام بهتر هستید. اهل‌بیت(ع) می‌فرمایند: ما شیعیان را از جهنم نجات می‌دهیم، شما به فکر درجات بهشت باشید، «فَتَنَافَسُوا فِي الدَّرَجَاتِ» (امالی‌طوسی/296) برای رسیدن به درجات بالاتر از هم جلو بزنید. یکی از کمبودهای جامعۀ ما این است که کسی نمی‌خواهد از کسی جلو بزند. چرا صف‌‌های جلوی نماز جماعت خالی است؟! درحالی‌که انسان اگر چیزی را خیر بداند، مثل کنه به آن می‌چسبد «وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَديدٌ» (العادیات/8) دین برای این است که انسان حداکثری بشود، گناه‌نکردن و بهشت و جهنم هم مقدمه و وسیله است برای اینکه آدم را در این مسیر بیاندازد. 💠همۀ فسادها ناشی از توقف است. در جامعۀ ما بعد از جنگ گرفتاری‌های روحی و فرهنگی در جوان‌ها پیدا شد؛ چون خیلی‌ها تلاش کردند قله‌های معنویت و قلۀ «لقاءالله» را از فرهنگ معنوی جامعه حذف کنند، گفتند «معمولی باشید!» چه شد که در زمان جنگ، جوان‌هایی که پدر و مادر‌ها نمی‌توانستند آنها را به نماز وادار کنند، رفتند جبهه و نمازشب‌خوان شدند؟ یک قله‌ای دیدند به نام «لقاءالله» 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج13)-قسمت اول 💠آمریکا و اسرائیل می‌خواهند ایران یک کشور معمولی باشد؛ انقلابی نباشد. به یک جوان هم اگر بگویید: «معمولی باش، انقلابی نباش و مقصد عالی نداشته باش!» کار زشت و جنایت‌کارانه‌ای است؛ عین کار رژیم منحوس اسرائیل! 💠در روایت می‌فرماید: خدا که حاجتی نداشت واجبات را برای شما واجب کرد! این را از سر رحمت بر شما واجب کرد، تا آدم خبیث از آدم پاکیزه جدا بشود، تا بدی‌ها از سینه‌ها بیرون بیاید، تا دل‌ها امتحان بشود، اگر خوبی‌ای هست شکوفا بشود، اگر بدی‌ای هست از بین برود، آخرش یک هدف عالی ذکر می‌کند: «لِتُسَابِقُوا إِلَى رَحْمَةِ اللَّهِ وَ لِتَتَفَاضَلَ مَنَازِلُكُمْ فِي جَنَّتِهِ» (تحف‌العقول/485) تا شما سبقت بگیرید به رحمت الهی و منازل‌تان را در بهشت و رضوان الهی نسبت به هم برتری بدهید. 💠ما واقعاً خیلی بی‌انصاف هستیم! اینکه خانه و محله دنیاییِ ما بهتر باشد، برایمان مهم است، اما مهم نیست خانۀ بهشتیِ ما کجا و چگونه باشد؟ این به‌خاطر حجابی است که روی دل کشیده شده است و دل را کور کرده است. 💠بعضی‌ها وقتی در مسابقه اول نمی‌شوند گریه می‌کنند و از اینکه نقره گرفته‌اند از مردم عذرخواهی می‌کنند؛ از اینکه «حداکثری» شده، آدم خوشش می‌آید! در مدرسه بچه‌ها را باید مدام وادار به بازیِ مسابقه‌ای کرد؛ البته زیاد تشویق مطرح نباشد که مسابقه به حاشیه برود. مادرها وقتی حداقلی باشند، بچه‌ها را حداقلی بار می‌آورند، اینها دیگر هیچ‌وقت نمی‌رسند به اینکه رحمت خدا را بخواهند. 💠یکی از راه‌های بسیار مهمِ رسیدن به این مقام، تفکر است. قرآن می‌فرماید: پیامبر من، به مردم بگو که من نمی‌گویم خزائن الهی پیش من است، غیب هم-بدون اذن خدا و مستقل از خدا- نمی‌دانم؛ تنها امتیازم این است: چیزهایی که به من وحی می‌شود تبعیت و اجرا می‌کنم. بعد می‌فرماید: «قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمى وَ الْبَصيرُ أَ فَلا تَتَفَكَّرُون» (انعام/50) آیا آدم نابینا با آدم بصیر مساوی هستند؟ یعنی دنبال این علائم ظاهری نباش، برای اینکه با بصیرت بفهمی که من پیغمبر هستم «أفلا تتفکرون» نمی‌خواهی فکر بکنی؟! 💠می‌فرماید «وَ لا تَطْرُدِ الَّذينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُريدُونَ وَجْهَه» (انعام/52) پیغمبر من، اینهایی که اطراف تو هستند و صبح و شب عبادت می‌کنند و وجه خدا را می‌خواهند، رها نکن. «يُريدُونَ وَجْهَه» یعنی مهربانی و توجه خدا را می‌خواهند. ما این آیه را روز قیامت می‌فهمیم. روی‌گردانی خدا از انسان، بدتر از عذاب جهنم است! 💠می‌فرماید «كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلىَ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» (انعام/54) خدا بر خودش واجب کرده که با شما مؤمنین مهربان باشد. « أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءَ ا بجَِهَلَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيم» به ایشان اطمینان بده، هرکدام از شما از سر نادانی خطایی بکند و بعد توبه کند و اصلاح کند، خداوند غفور رحیم است. خدا می‌خواهد با اطمینان دادن درباره مهربانی‌اش دل‌های مومنین را تحریک می‌کند که سراغ مهربانی خدا بروند. دلِ آماده با یک تلنگر وارد وادی مهربانی می‌شود. 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۷ @Panahiyan

🔰یکی از موانع درک مهربانی خدا آشنانبودن با خداست 🔰برای اینکه کسی را بشناسی، باید با او زندگی کنی 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج14)-قسمت اول 🔰باید با خدا زندگی کنی تا خدا را بشناسی و مهربانی‌اش را ببینی 🔰زندگی‌کردن با خدا یعنی معامله‌کردن و «به‌خاطر خدا» کاری را انجام‌دادن 🔰تقوا یعنی با خدا زندگی‌کردن و برای خدا خوب‌بودن؛ یعنی هر لحظه به امر خدا و به‌خاطر خدا کارکردن 🔰با تقوا، انسان همۀ آثار مهربانی خدا را درک می‌کند ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠ما یک خدای بی‌نهایت بزرگ داریم که مهربانی او هم مانند عظمتش بی‌کران است! ما به مهربانی بی‌نهایت او نیاز داریم. اگر کسی این نیاز را در خود نمی‌شناسد هنوز گرایش‌های فطری خود را نشناخته و فطرش شکوفا نشده است. اگر کسی متوجه نیازش به مهربانی خدا نیست یا آن را انکار می‌کند به این خاطر است که «امید ندارد به آن مهربانیِ مطلوب برسد!» 💠بعضی پدر مادرها می‌گویند: «زیاد به بچه محبت نکنیم تا لوس نشود و محکم بار بیاید!» اما در ادعیۀ اولیاء خدا می‌بینید که نسبت به محبت خدا عادت کرده‌اند و به آن وابسته شده‌اند. می‌توانیم این‌طور تعبیر کنیم که آنها خود را پیش خدا لوس می‌کنند! انسان از محبت خدا سیر نمی‌شود و خدا هم از محبت برای بندۀ خودش کم نمی‌گذارد. 💠از حالات و رفتار بندگان خوب خدا که دائماً محبت خدا را می‌فهمند و می‌چشند و لذت می‌برند، متوجه می‌شویم آدم چقدر به محبت خدا احتیاج دارد و اگر یک‌لحظه از آن فاصله بگیرد چقدر صدمه می‌خورد. 💠یکی از مهم‌ترین دلائل نیازِ بی‌نهایت ما به مهربانی خدا، بهشت جاودانۀ الهی است. اگر انسان این نیاز را نداشت باید یک زمانی از نعمت‌های بهشتی خسته می‌شدیم و می‌گفتیم «خدایا بس است!» ولی إن‌شاءالله الی‌الابد از بهشت و رضوان الهی و از مهربانی خدا در بهشت بهره می‌بریم و خسته نمی‌شویم. این نشان می‌دهد که رابطۀ انسان با مهربانی خدا یک رابطۀ جاودانه، سیری‌ناپذیر و بی‌انتهاست. 💠یکی از موانع درک مهربانی خدا «آشنا نبودن با خدا» است؛ با خدا آشنا نیستیم چون با او زندگی نمی‌کنیم، رفت و آمد و معامله نمی‌کنیم. می‌گویند اگر خواستی کسی را بشناسی با او به سفر برو، با او زندگی کن، با او معامله و تجارت کن. اینکه گاهی به یاد خدا بیفتیم، معنایش «با خدا زندگی‌کردن» نیست، باید مدام با او حرف بزنیم و تعامل داشته باشیم. 💠با خدا باید زندگی کرد تا خدا را شناخت و مهربانی‌اش را دید. خدا دائماً مثل یک مربی دارد با ما بازی می‌کند! تک‌تک اتفاق‌هایی که برای ما می‌افتد، طراحی‌شده توسط خداست، حواسش از ما پرت نیست. پشت سر این حوادث دارد با ما حرف می‌زند. 💠بعضی‌ها گاهی تفألی به قرآن می‌زنند که «خدایا با من حرف بزن» در حالی که خدا دائماً دارد با ما حرف می‌زند، با همۀ مهربانی‌اش، با همۀ قدرت و علم‌اش، با همۀ تدبیر و حکمتش، با منِ بی‌مقدار گفتگو و تعامل می‌کند، خسته هم نمی‌شود. خدا دائماً با ماست «فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ» (بقره/115) 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan