─┅┅─═ஜ۩﷽۩ஜ═─┅┅─ #بریده_کتاب | همه جا در تاریخ ملتهای مسلمان و توده های محروم در امت اسلامی، فاطمه منبع الهام آزادی و حق خواهی و عدالت طلبی و مبارزه با ستم و قساوت و تبعیض بوده است. از شخصیت فاطمه سخن گفتن بسیار دشوار است. فاطمه یک «زن» بود آنچنان که اسلام میخواهد که زن باشد. تصویر سیمای او را پیامبر، خود رسم کرده بود و او را در کوره های سختی و فقر و مبارزه و آموزشهای عمیق و شگفت انسانی خویش پرورده و ناب ساخته بود. وی در همه ابعاد گوناگون  «زن بودن» نمونه شده بود. مظهر یک «دختر» در برابر پدرش. مظهر یک «همسر» در برابر شویش. مظهر یک «مادر» در برابر فرزندانش. مظهر یک  «زن مبارز و مسئول» در برابر زمانه اش و سرنوشت جامعه اش. وی خود یک «امام» است. یعنی یک نمونه مثالی، یک «اسوه» برای هر زن که می خواهد «شدن خویش» را خود انتخاب کند. او با طفولیت شگفتش، با مبارزه مدامش در دو جبههٔ داخلی و خارجی، در خانه پدرش، خانه همسرش، در جامعه اش، در اندیشه و رفتار و زندگی اش،  «چگونه بودن» را به زن پاسخ می دهد. 📚 #فاطمه_فاطمه_است 👤 #علی_شریعتی @pand_ir @mukafara ••••••••••••●●○○●●••••••••••••

─┅┅─═ஜ۩﷽۩ஜ═─┅┅─ #بریده_کتاب | ما زن را فرار داده ایم... اگر زن امروز دیوانه وار رنگ عوض می کند و خود را به شکل عروسک فرنگی (و نه زن فرنگی) در می آورد، باید در آن سوی مرز، «استعمار اقتصادی» بیگانه را ببینیم و در این سوی مرز، خودمان را که در این کار با او همدستی کرده ایم. ما زن را فرار داده ایم و او به سادگی صیدش می کند. ما او را ضعیفه، پاشکسته، کنیز شوهر، مادر بچه ها (اصطلاح عصر بردگی = اُمِ وَلَد) و حتی «بی ادبی»، «منزل» و «بز»... لقب دادیم و خلقت او را از انسان جدا کردیم و بحث می کردیم که آیا زن می تواند «خط» داشته باشد یا نه ؟ و استدلال می کردیم که اگر خط داشته باشد ممکن است به نامحرم نامه بنویسد. (و با این استدلال، خوب تر می بود که کورَش می کردیم تا هرگز نامحرمی نبیند! در اینصورت خیال آقای غیرتی - که تزلزل شخصیت ضعیفه ی خود را به شکل دلواپسی از بی وفایی همسرش احساس می کند - تا آخر عمر آسوده بود)... تقوا و عفت زن را چنین حفظ می کردیم، با دیوار و زنجیر، نه به عنوان یک انسان و با اندیشه و شعور و پرورش و شناخت. او را حیوان وحشی ای تلقی می کردیم که تربیت بردار نیست; اهلی نمی شود. تنها راه نگهداری اش «قفس» است و هرگاه زنجیر در خانه باز ماند، می گریزد و از دست می رود. عفت او شبنمی است که تا آفتاب ببیند می پَرَد. زن به زندانی ای می مانست که نه به مدرسه راه داشت و نه به کتابخانه و نه به جامعه. در جامعه، چون اقوام نجس - یا راماهای هند - در شمار انسان ها نبود، زیرا خود، انسان را یک «حیوان اجتماعی» می نامیدند و زن را از جامعه بیرون نگهداری می کردند. شعار این بود که «تحصیل علم بر زن و مرد مسلمان واجب است» و در باب این حدیثِ پیغمبر، منبرها می رفتند و داد سخن می دادند و یک ماه رمضان در پیرامون آن حرف می زدند، اما همیشه مرد بود که حق تحصیل علم داشت و زن - جز در خانواده های متمکن و متمول که می توانستند معلم سرخانه داشته باشند - از تحصیل محروم بود و نمی توانست از این «فریضه ی دینی» برخوردار باشد. 📚 #فاطمه_فاطمه_است 👤 دکتر #علی_شریعتی @pand_ir @mukafara ••••••••••••●●○○●●••••••••••••